Sinds december zijn mijn. Ex-man en ik uit elkaar. Na 16 jaar, waarvan de laatste erg pittig waren ivm zijn ADHD heb ik besloten er een punt achterste zetten. Heb nu 4 maanden een eigen huisje en kom helemaal tot rust. Zo tot rust dat ik, sneller als de bedoeling was, open stond voor een nieuwe relatie. Ik was hier helemaal niet op uit.... Sterker nog, mijn ex leerde ik kennen toen ik 17 was.... Ik had eigenlijk wel zin om even te genieten van het leven, iets wat ik doordat ik mijn ex zo jong leerde kennen niet echt heb gedaan. Echter, toen we uit elkaar waren, sloeg er onverwacht een flinke vonk over tussen mij en een bekende van mijn zoon. Met deze persoon heeft hij goed contact, maar volgend jaar heeft hij met hem niets meer te maken. Maar hij is het hier absoluut niet mee eens. Is bang gepest te worden met onze relatie en wil we daarom niks van weten. Hij vindt het te snel....wat ik ergens wel kan begrijpen. Het was alleen niet mijn keuze het al zo snel bij mijn kinderen te late landen. Helaas dacht mijn ex er anders over en heeft er met een aantal mensen over gesproken waardoor ik genoodzaakt werd het ze te vertellen. Mijn dochters zijn blij, konden het altijd al goed met hem vinden en zijn nu helemaal door het dolle dat ze wij verliefd Zijn geworden. Lastige is dat mijn zoon aangeeft het niet te willen maar op momenten dat wij elkaar treffen waar mijn zoon bij is, hij ons juist opzoekt en erbij komt zitten en gezellig komt knuffelen en kletsen. Het is een puber, wordt van de zomer 13. Ik wil hem de ruimte geven maar niet te veel, niet dat hij straks denkt alles te kunnen bepalen. Wie heeft we tips hoe hiermee om te gaan.....
in welke zin is het een bekende van je zoon als ik vragen mag. Een trainer van sport of zoiets? Lastig hoor, ik denk sowieso dat het tijd nodig heeft. Beetje jammer dat je ex je in deze situatie heeft gedrukt
Ik denk dat het een leraar is. Maakt verder niet uit denk ik. Hoe oud zijn je dochters? jonger Zo te zien aan je handtekening. 12-13 is gewoon echt sowieso een hele moeilijke leeftijd om een nieuwe relatie van je ouders te accepteren. misschien kan je met je zoon praten waar hij zich voor schaamt? Als het een leraar is, zou je kunnen proberen om dit buiten de school te houden (voor de schoolkinderen, niet voor ouders en leraren). Denk je dat hij hetzelfde zou hebben bij een andere man? Hij is sowieso een puber en daar zullen jullie samen mee om moeten gaan. Je relatie stoppen voor hem ga je niet doen natuurlijk en dat moet je hem op een vriendelijke manier duidelijk maken... Verder zou ik me niet schuldig voelen over hoe snel je nu weer een relatie hebt, je gaf zelf al aan dat dit niet de bedoeling was omdat je ff alleen wilde zijn, maar sommige dingen gebeuren gewoon Doe het rustig aan en probeer van dat heerlijke verliefde gevoel te genieten
Hij is (bijna) 13. Hij ziet eerst zijn ouders scheiden, moet daaraan wennen ... en ziet kort daarna zijn moeder een relatie beginnen met waarschijnlijk een meester uit zijn school (en die van zijn zussen). Daarenboven komt het allemaal nog eerder uit dan gepland omdat zijn vader dat zo nodig moet doen. Lijkt mij dus dat het voornamelijk véél tijd nodig heeft. Dat het allemaal wel heel snel gaat voor hem en hij bovendien op puberleeftijd is. Ik zou er op school dan ook niet "te koop" mee lopen voorlopig. De vaste leraren zullen het wel weten, maar ik zou bijvoorbeeld zoveel mogelijk proberen te vermijden dat je zoon zijn klasgenoten het weten.
Ik begrijp jouw behoefte om verder te willen en dat de verliefdheid je overkomt, maar ik vind het wel begrijpelijk van je zoon. Mijn advies zou toch zijn om het voorlopig op een wat later pitje te zetten. Zijn gevoel kan hij ook niet veranderen en ik ben bang als je nu doorgaat met de relatie dat je tussen jou en je zoon meer kapot maakt dan je lief hebt. Ik denk helemaal niet dat hij het gaat zien als: ik kan mn moeders leven bepalen" maar meer dat hij ziet dat jij respect voor zijn gevoel hebt en dat hij dat heel prettig vindt. En wellicht straks ook jouw gevoel kan begrijpen.
Als ik lees dat hij het wel heel gezellig vindt als hij er is, is het dan niet uit loyaliteit naar zijn vader toe dat hij aangeeft het er niet mee eens te zijn?
Bedankt voor jullie reacties. Het is niet zijn leraar (zit al op de middelbare school) maar zijn trainer. Ik denk dat het idd wat te maken heeft met loyaliteit naar zijn vader en ws beetje schaamte naar de jongens uit zijn elftal. Al twijfel ik over het laatste omdat hij ons juist opzoekt. Toevallig gisteren een heel goed gesprek met hem gehad, na dat gesprek begon hij zelf dat hij wel langs mag komen als hij er is. Denk dus dat hij het langzaam gaat accepteren. Niet dat we dat nu ineens gaan doen.... Heel rustig opbouwen lijkt me logisch. Het is idd heel vervelend hoe het gelopen is, had ook helemaal niet bij hem terecht moeten komen al. Maar mijn ex heeft iedereen incl. Mijn familie ingelicht en ik wilde dat ze het van mij zouden horen ipv van een ander.