Volgens vriendlief maak ik me veel te veel zorgen en denk ik na over dingen waar ik helemaal niet aan zou moeten denken. En ik zou gewoon moeten genieten, maar dat kan ik niet. Ik heb een zoon van 1 jaar oud en hij is het meest fantastische mannetje van de wereld. Ik ben de eerste 11 maanden thuis geweest en ben daarna pas gaan werken. Mijn kleine jongen is mijn alles en de liefde die ik voor hem voel is niet te beschrijven. Natuurlijk is dit fantastisch, maar dit zorgt ook voor problemen. Vriendlief en ik hebben al jaren de droom om naar New York te gaan. Elk jaar kwam het er niet van. Dit jaar hadden we het over vakantie plannen en kwamen we tot de conclusie nu Max nog zo klein is dat we beter nu de reis kunnen maken als later. Eindelijk naar New York. Dit is echt een hele grote droom en het lijkt mij fantastisch. Ik kan niet wachten om te gaan. Zoonlief is veel te klein en blijft bij oma logeren voor 6 dagen. Nu heb door werk al eerder hem 6 dagen moeten missen en hoe moeilijk ik het ook vind kan ik het (met veel bellen en skypen) wel los laten. Alleen nu spookt er elke seconde door mijn hoofd dat als het vliegtuig neer stort of wordt gekaapt Max in 1 klap wees is. Van deze gedachte draait mijn maag gewoon om. Max is zo gek op ons en wij op hem hij moet gewoon bij zijn papa en mama wonen (het liefst voor altijd haha!) Nu wil ik zo graag die reis maken, maar ik kan gewoon nog niet boeken omdat ik dit niet los kan laten. Ik heb de afgelopen dagen lopen huilen omdat ik wil gaan maar niet durf. Nu zat ik te denken om een brief te schrijven. Een brief waar in staat hoeveel ik van hem hou en wat hij voor mij betekent. Mocht ons iets overkomen dat hij dan bij ..... moet gaan wonen. Vriend zegt dat het gestoord is om een "afscheid"brief te schrijven terwijl je op vakantie gaat! Is dit nou echt zo gek? Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. De reis nu maken lijkt de enige oplossing. We willen binnenkort voor een tweede gaan. Met nog een kindje erbij is de kans dat we nog op korte termijn kunnen gaan veel kleiner. En wie weet komt er nog wel een derde of een vierde. En hoe zitten we dan financieel? Moet ik nou mijn droom "vergeten" omdat ik te bang dat Max alleen achter blijft? Ben ik gek aan het worden?
Ik snap je angst aan de ene kant wel. Maar hoe reëel is die angst? Bedoel hoe groot is de kans dat je vliegtuig neerstort ten opzichte van het reizen met de auto en je daar een ongeluk maakt? Schrijf je dan ook elke keer als je de auto in stapt een brief voor hem? Ik vind die brief dus erg overdreven sorry!
Dat zegt vriendlief ook. Maar na 9/11 is dit wel extra gevoelig. Ik bedoel vliegen naar New York voelt toch wat meer als een risico (al is dat natuurlijk onzin). Ik kan het gewoon niet los laten! Wordt gek van alle gedachtes in mijn hoofd
Er is niks geks aan om die brief te schrijven! Asl jij voelt dat je dat moet doen en je daardoor met een geruster hart weg gaat dan is dat prima toch? Het is meer een gevoels kwestie want je weet diep in je hart ook wel dat je heus niet zomaar neer zal storten Het is jouw leven, jouw gevoel, jouw keus! En als die reis echt jullie droom is dan zou ik die zeker gaan maken! Ik weet zelf hoe moeilijk het is om de kleine los te laten, mijn zoontje heeft nog nooit ergens een nacht zonder ons gelogeerd en dat gaat hij voorlopig ook niet doen ook, schijn ik ook een uitzondering in te zijn, maar leven en laten leven toch!
Natuurlijk dat snap ik. Maar 9/11 is nu bijna 12 jaar geleden. En in die tijd is er richting Amerika nog maar 1 vliegtuig gekaapt. Dus vandaar hoe groot is die kans? De kans dat jij morgen in je auto stapt en aangereden word is vele malen groter. Dat je bang bent snap ik echt wel. Maar die brief vind ik echt overdreven.
Ik ben in November ruim 2 weken naar China geweest met de daarbij behoorende binnenlandse vluchten dus ik begrijp je angst goed. Heb dezelfde gedachten gehad maar vond toch dat ik me erover heen moest zetten. De kans dat er wat in de auto gebeurt is veel groter en daar staan we ook niet zo continu zo bij stil. Ik kan je verder niet echt tips geven maar als het jou rust geeft zo`n brief te schrijven zou ik dat gewoon lekker doen.
Persoonlijk denk ik, dat jij jezelf knettergek aan het maken bent met 'wat als...' Want de kans dat je onder een auto komt is tig keer groter als de kans dat je vliegtuig crashed. Maar goed, als jij je daar prettiger bij voelt, zou ik zeggen: Schrijf die brief, leg hem ergens goed weg tussen belangrijke papieren ofzo, en scheur hem na je vakantie fijn door
Ik begrijp je angst heel goed en ik zou ook die brief schrijven als mijn hart me dat in geeft. Wij kennen hier een meisje wiens broer met zijn vrouw naar Haiti ging om een adoptie kindje op te halen. 2 maanden ervoor waren ze ouders geworden van een zoontje. Zij waren hier ten tijde van de aardbeving en je raadt het al.... ik zou zeggen wel lekker gaan want de kans is zo miniem maar als jij een brief wilt schrijven gewoon lekker doen en hou het dan voor jezelf kan je vriend je ook niet voor gek verklaren. en zoals leona zegt bij terugkomst de brief weer verscheuren. En o ja heel erg gaan genieten daar want dat is mijn droomreis ook alleen krijg ik mijn man niet mee.
Als een brief schrijven jou meer gerust stelt zou ik dat zeker doen. Waarom niet? Fijne vakantie!! NY is geweldig!
Als je het echt geen optie vind hem mee te nemen (dan wordt het wel een wat andere trip zeer waarschijnlijk en moet je je meer aanpassen etc), je angst blijft, de reis echt doorgaat en het voor jou fijn voelt een brief te schrijven: waarom niet? Kunnen wij hier allemaal overdreven vinden, maar als het voor jou ok voelt gewoon doen!
Ik ben afgelopen zomer voor het eerst op vakantie geweest met het vliegtuig. Van te voren kon ik niet slapen, afschuwelijk. Ik was in staat om te annuleren... Was doodsbang voor kapingen, neerstorten of van die drugstoeristen die wat in m'n tas zouden stoppen... Ik ben gegaan, en het viel hartstikke mee. Als jij je goed voelt bij die brief, dan schrijf je die toch? Je moet lekker gaan, en je zult zien dat het heerlijk is om ff weg te gaan
Als een brief schrijven je gerust maakt, moet je dat doen. Maar ga niet tever in de angst weet helaas wat het is. Ik heb soms gewoon van die momenten dat ik de raarste dingen in me hoofd haal die kunnen gebeuren met me kinderen, zie het zo voor. Slaat nergens op om zulke dingen te denken, maar dat is mijn angst. Je houdt zo enorm veel van je kinderen, en je wil zo graag dat ze alles bespaard blijft. En dat mocht er wat gebeuren je er op dat moment bij bent. Maar dat gaat niet lukken. Op school, of bij vriendjes kan er net zo goed wat gebeuren. En ik heb dat bij de oudste langzaam los gelaten. De middelste die echt nergens bang voor is, en een hele harde een is, die wil straks ook buiten het hek spelen, ik hou me hart vast, zie nu alweer vanalles voor me wat er kan gebeuren. Maar dat moet ik niet doen, ik moet vertrouwen hebben dat het allemaal goed komt en goed gaat....Angst is normaal, maar laat het niet de overhand krijgen. Succes!!!
Ja, ik vind het overdreven om een brief te schrijven, maar dat ben ik. Als jij je er lekkerder bij voelt en dan wel durft te gaan, dan moet je dat gewoon lekker doen. Je doet er niemand kwaad mee en het geeft jou een goed gevoel. Dus niet meer twijfelen, pak een pen, schrijf die brief, boek je vakantie en ga genieten.
Hier ben ik het mee eens! Als jou het een gerust gevoel geeft moet je dat gewoon doen. Maar je moet niet de angst laten regeren want de kans dat er iets gebeurt is niet groter dan dat jij morgen onder een auto loopt.
als jij je fijner voelt na het schrijfen van zon brief dan doe je dit toch?! zelf kan ik het ook niet 1 nachtje lukte me nog maar binnenkort gaan ze met ons weekendje weg gewoon mee......... mijn man heeft er geen problemen mee maar ik kan niet zo lang bij me kids weg en neit eens door de angsten wat er kan gebeuren maar gewoon omdat ik ze dan mis.
Niks vreemds aan hoor... Vind het altijd wel een goed idee om zo'n brief voor je kindje te hebben, of er nou iets met je gebeurt of niet. Houd zelf ook een dagboekje bij voor beide kindjes, waarin ik ook geregeld schrijf hoeveel ik van ze houd ect. Inderdaad, ook voor het geval dat ik ze dat zelf niet meer kan vertellen... Ik zou het dus zeker doen! En: veel plezier met het boeken van jullie reisje
De kans dat juist een vliegtuig naar New York word gekaapt is nog veel kleiner, dan naar elk ander land.Denk dat het bijna onmogelijk is geworden om op een vliegtuig naar Amerika iets slechts mee te nemen na wat er 9/11 is gebeurt. Maar als jij die brief wilt schrijven waarom niet, als jij je daar fijn bij voelt. Misschien kan je het meer in de trant doen van een brief voor later, en niet per se een afscheidsbrief.
Och meid ik heb dit ook enoooorm met de kleinste dingen al.... Denk dat t jou zelf gerust stelt om een brief te schrijven Gewoon doen
Tnx meiden! ik ga gewoon een brief schrijven. Geen "afscheids"brief maar gewoon een brief waarin ik hem vertel hoe bijzonder en fijn het afgelopen jaar met hem is geweest en hoe erg trots ik op hem ben en wat ik allemaal wens en hoop voor hem in de toekomst. Gewoon een luchtige brief. En misschien gooi ik hem daarna weg of ik plak hem in zijn baby boek of iets dergelijks. Nogmaals tnx voor jullie adviezen. Fijn om te horen dat het misschien wat overdreven is, maar ik niet gek ben
Je moet het natuurlijk helemaal zelf weten, maar volgens mij kun je hem prima meenemen hoor. Wij hebben onze dochter vorig jaar ook meerdere keren mee genomen naar de VS. Vliegen is op deze leeftijd nog niet zo'n ramp, omdat je een apart bedje aan de muur kunt krijgen en je kindje nog relatief makkelijk te vermaken is. Verder is NY best kindvriendelijk met al haar parken en de Zoo . Mijn dochter heeft het er prima naar haar zin gehad (en wij ook met haar). Dit gezegd hebbende - ik snap je angst heel goed!! Ik ben zelf ook een ontzettende neuroot als het om dit soort dingen ga. Ze is zelfs nog nooit een nacht bij me weg geweest (nu 16 mnd). Als die brief je een goed gevoel kan geven moet je hem gewoon lekker schrijven. Dan kan je zoontje je er later als hij een tiener is lekker mee pesten .