Kan het zijn dat dat al zo vroeg begint? Over 2 weken is mijn zoontje 1.5. Overal lees je erover en ik heb steeds gedacht dat het wel mee zal vallen bij mijn zoontje, maar sinds 2 weken is hij veranderd van een alles goed vindend lief rustig mannetje in een draak die niets meer wil, en begint te krijsen en gillen alsof er hem wat wordt aan gedaan op het moment dat hij niet krijgt wat hij wil. Verschonen op de commode krijg ik niet meer voor elkaar, hij spartelt en krijst en wurmt net zo lang tot het hem lukt op te staan en zodra hij staat begint hij te stampen en probeert van de commode af te komen. Alles onder luidkeels protest. In de winkelwagen krijst hij alles bij elkaar, als ik hem zelf laat lopen trekt hij alles uit de schappen en als ik hem 'begeleid' begint hij weer te gillen en krijsen of gaat op de grond liggen schreeuwen. In de kinderwagen wil hij niet meer.. dit zijn ee paar voorbeelden En ik word er zo moedeloos van, het vreet zoveel energie, nu al.. iedere keer als ik hem iets niet laat doen (want is gevaarlijk of vies of mag gewoon niet) is het standaard krijsen. Tussendoor is het wel een ontzettende lieverd trouwens hoor maar pfff.. het gezeur lijkt nu echt de overhand te krijgen en dat vind ik echt niks aan Is dit de peuterpubertijd? Begint die al met 1.5? En hebben jullie tips?
Het klinkt wel alsof hij er lekker vroeg bij Is ja. Mijn deelneming . Sommige problemen kun je omzeilen, bijvoorbeeld op de grond of staand verschonen als hij dat wel pikt. En andere dingen moeten gewoon, jammer dan als hij een keel op zet. Soms kun je ook nog wel de angel uit een dreigend conflict halen met een grapje of door hem af te leiden, daar word je vanzelf wel handig in na een tijdje. En boodschappen met een peuter, brrr. Ik ging dan liever alleen op een moment dat mijn man thuis was, dan scheelde een hoop ellende. En last but not least: pick your battles. Als hij per se dat ene shirt aan wil dat jij niet vindt staan, bedenk dan hij gaat er niet aan dood en laat het gaan.
Dankjewel haha! Mijn man is alleen in de weekenden thuis, vandaar dat ik af en toe mijn zoontje wel moet meenemen naar de supermarkt. 1 keer per week boodschappen doen haal ik niet, heb vaak tussendoor nog verse dingen nodig etc. Maar ik probeer er nu idd wel meer rekening mee te houden. Dat afleiden moet ik idd nog even goed in worden denk ik, tot nu toe was het prima om gewoon tegen hem te praten en een beetje gek te doen, maar nu trek ik alles uit de kast en dat helpt nog niet eens. Verschonen op de grond wil hij ook niet en staand heel soms als ik geluk heb. Verder is het tot nu toe gewoon echt tegenhouden zodat hij blijft liggen en zsm proberen te verschonen en luier weer aan, alles behalve leuk
Met boodschappen doen geef ik hem nu soms ook een banaan of een croissantje ofzo, gewoon om hem stil te houden. Ik heb altijd gedacht 'ik ga dat niet doen', ik dacht altijd nou laat maar huilen ik ga daar niet aan toegeven. En als ik nu zie hoe snel ik van dat standpunt afgestapt ben, om maar van dat gegil en gekrijs af te zijn...
Mijn dochter heeft het met vlagen. Nu is ze al een paar weken poeslief, maar soms.....is het gillen, krijsen, stampen...omdat ze bijvoorbeeld per se haar gevoerde winterlaarzen aan wil als het 30 graden is... Hier zijn het meestal de kiesjes die de boosdoener zijn. Mijn tip: pick your battles zoals hierboven al staat. Ik verschoon altijd staand, gewoon om het gevecht voor te zijn. En ze gaat nooit hongerig of moe mee naar de supermarkt, altijd na haar slaapje en fruithap. En: geef steeds twee keuzes. Wil je je sandalen of je gympjes aan? Wil je je roze of je blauwe jurk (en dus niet je winterjas)? En diep ademhalen en weten dat deze fase ook weer voorbijgaat...en weer terugkomt haha
Bij ons begon de peuterpuberteit met 10 maanden en duurt nog steeds voort nu hij 3 jaar is. De echte driftaanvallen zijn verdwenen, nu is het meer een constant protest van nee, wil ik niet, doe ik niet, wil ik toch enz enz. Wij zijn vooral heel erg consequent in alles wat we zeggen en doen. Als hij speelgoed keihard op tafel klapt, waarschuw ik 1 keer, bij een volgende keer is het speelgoed van mama. Althans voor die dag. Zand uit de zandbak gooien: hetzelfde. 1 waarschuwing, dan gaat de zandbak de rest van de dag dicht. Ik ga ook geen discussie aan in winkels. Bv de Kruidvat heeft heel verleidelijk de snoeprekken zo staan dat de rij voor de kassa daar pal naast staat. Op peuterhoogte natuurlijk (gemene Kruidvat!) Als hij dan om snoep vraagt en ik zeg nee, en hij pakt toch iets, dan til ik hem op en laat hem pas los als we de winkel uit zijn. En gek genoeg begint het nu te werken voor mijn gevoel. Hoewel ik soms helemaal chagrijnig van mezelf word, politieagentje de hele dag
Oja, verschonen was bij ons ook drama op de leeftijd van jouw kindje TS. Omdat hij soms bijna van de commode afviel ben ik hem op de vloer gaan verschonen, dat ging gek genoeg een stuk beter. Nu hij kan praten vraag ik: wil je op de grond of op de bank een schone luier? Twee keuzes, meer niet. Tenzij met dit weer dan leg ik hem ook gerust op het gazon voor een schone luier.
Hahaha dat is een fijn vooruitzicht De keuzes zijn hier nog niet echt aan de orde, tenminste dat dacht ik tot nu toe, maar misschien moet ik toch eens gaan proberen hem keuzes te geven, wie weet helpt het. Ik heb het idee dat hij nog niet zo ver is, maar misschien pik ik de signalen wel helemaal verkeerd op..
Maar hoe gaat dat dan, stel je pakt het speelgoed af.. volgt er dan geen driftbui? Ik heb in zo'n situatie soms namelijk het idee dat mijn zoontje erin blijft, zo erg is het. Als ik dit zo lees moet ik ook echt wel meer concequent worden. Maar ik vind dat knap lastig. Ook het oppakken als hij iets doet wat niet mag of kan.. hij krijgt echt een woede uitbarsting en schreeuwt en krijst en spartelt en slaat.. en ik kan hem niet altijd houden omdat hij zo wild is dus noodgedwongen weer even op de grond zodat hij daar iig veilig staat en niet valt oid. Maar dan heeft hij natuurlijk wel weer wat hij wil En jeetje.. zo lang al knap dat je zo lang zo concequent bent al, maar wat moet dat fijn zijn dat je nu merkt dat het zijn vruchten afwerpt!!
Mijn zoontje kan nog niet goed praten, nu net een aantal woordjes maar ik ga het gewoon proberen want hij begrijpt wel echt al heel veel. Wie weet kan hij wijzen en maakt het dat voor hem zijn keuze en daardoor minder erg
Mijn dochter praat ook nog niet veel hoor, maar wijzen kan ze heeeeeel goed. Soms kan ze niet kiezen hoor, dan ontstaat er een soort kortsluiting en kies ik voor haar En consequent zijn, tsja....dat vind ik ook lastig. Soms huilt ze zo hard. Dan laat ik haar even en daarna pak ik haar op en maak het snel weer goed....
Hij wordt dan wel boos ja. Maar hij heeft sowieso al een enorm kort lontje dus ik kijk er niet meer zo van op als hij heel boos is. Meestal gaat hij kwaad in de hal zitten ofzo, en dan komt hij na 10min terug en gaat wat anders doen. Het verschilt ook per dag, de ene dag kan hij meer hebben dan de andere. Ik word vaak enorm chagrijnig van mezelf als ik weer eens heel de dag aan het "patrouilleren" ben als een agent, maar ik hou mezelf maar voor dat hij die grenzen nodig heeft...
Herkenbaar! Mijn dochter is 15 maanden en hier hebben de eerste driftbuien zich ook al aangediend En wat voor driftbuien.... Dan zijn die van mijn zoon nog heilig
Hier ook dat soort momenten. Ik probeer allerlei verschillende oplossingen te vinden om haar rustig te krijgen. Op de commode krijgt ze nu bijv gewoon een flesje en dan is ze daar druk mee... Haha misschien niet helemaal zoals het hoort, maar ik zoek gewoon manieren die voor mij het beste werken. Soms laat ik het ook maar gewoon gaan..... Lastig hoor....!