Ik snap wat je bedoelt. Ik bedoel ook meer harder voor mezelf door het zijn probleem te laten zijn en dus niet het probleem te willen voorkomen. Ik probeer hem ook wel echt ruimte voor eigen keuzes te geven, hoe meer hij moet, hoe dwarser hij wordt en hoe langer het duurt. Ik probeer hem dus wel echt de ruimte te geven om zijn eigen keuzes te maken zodat hij het gevoel houdt dat hij er zelf controle over heeft, dan is hij meewerkender met de dingen die wel echt moeten. ‘S ochtends als hij uit bed komt en we gaan wassen/aankleden wil hij soms niet naar de wc (maar als je hem neer zou zetten plast hij meteen dus hij moet wel) die heb ik nu los gelaten, je plast voor we weg gaan, wanneer, dat moet je zelf weten en dat werkt goed. Met eten moet ik hetzelfde gaan doen, je hebt deze tijd om te eten, jouw keuze of je je brood op eet, maar als de tijd om is gaan we de deur uit ook als het niet op is, dan is het jou probleem als je nog honger hebt, dan eet je maar op de bso of bij het 10 uurtje.
Initieel at g zonder tv en moest ze klaar staan voor vertrek. Naarmate dat beter ging mocht ze ook tv kijken met eten (intussen doe ik R dan ook nog). Gaat t minder goed, draaien we weer zachtjes terug naar de originele situatie. Hier wil ze zo lang mogelijk tv kijken en t is nukberblocks en aanverwanten, daar heb ik geen probleem mee dus dat werkt hier prima. Ze zet m zelf uit als t tijd is om te gaan, jas aan tas mee en go. Vania mania en aanverwanten is deze week een ban op. 1x brutale mond...dat had gevolgen en dat accepteert ze dan ook.
Ik lees een paar (herkenbare) dingen: - Je zoon gaat nu 7 weken in dit ritme; je gaat er eigenlijk vanuit dat hij nu aan het ritme gewend moet zijn. - Twee dagen vso, school en bso. - Jij voelt je schuldig maar de situatie is nu eenmaal zo; je kunt je planning niet zo wijzigen dat hij niet langer maar de vso hoeft. voor de coronaperiode zag ons weekritme er ook zo uit. Mijn dochter startte toen net op de basisschool en had twee dagen per week vso en bso. Waar ze vaak met veel tegenzin heen ging in de ochtend. Ik voelde me enorm bezwaard en tegelijk geïrriteerd. Want iedere ochtend drama maakte het ook niet gezelliger, en ook ik vond dat ze na 2 maanden wel een keer gewend mocht zijn aan de nieuwe situatie (heel zwart wit gezegd). ik heb gemerkt dat die verandering voor haar zo ingrijpend was (basisschool, vso, bso) dat het echt bijna een jaar duurde voordat ze een beetje goed erin mee kon. Anderzijds merkten we ook dat de dagen met vso gewoon te lang waren; die hebben we uiteindelijk door wijziging in uren kunnen laten vallen. Voor haar was het zoveel fijner om gewoon thuis op te starten en door ons naar school gebracht te worden. Ik snap echt dat dit niet voor iedereen haalbaar is; voel je daar niet schuldig over. Waarschijnlijk moet hij gewoon wat langer wennen aan het ritme, geef hem die tijd en probeer zelf te denken dat het een fase is. Hoe moeilijk ook. Dat haalt wellicht wat meer druk van je af.
Ik lees uit je verhaal dat hij blijkbaar wat schakeltijd nodig heeft om te aarden wanneer hij een situatie binnenkomt. Op school en 's middags bij de bso is deze ruimte er voor hem. In de ochtend is deze ruimte er niet echt, kinderen die rond 8 uur op de vso binnenkomen kunnen natuurlijk niet echt iets doen want ze gaan in feite zo weer door naar school. Dus veel inloop/aanloop, veel mensen, veel drukte, geen ontspannen moment. Hij zal dus in al die weken nog geen enkel moment prettig hebben kunnen landen en rustig aan zijn dag beginnen.... in contrast met de dagen dat jullie hem brengen. Voor hem is de situatie op dat moment simpelweg niet prettig. Het klinkt heel makkelijk om te zeggen 'hij zal er maar aan moeten wennen, het is niet anders' of gewoon 'oppakken en meenemen dan accepteert hij het vanzelf'. Zo werkt het misschien voor ons, maar niet voor hem. De situatie zal namelijk niet veranderen, het onprettige gevoel zal hij blijven ervaren, het is te gehaast, te weinig te tijd om te landen en alweer dóór. De één gedijt daar prima bij en de ander absoluut niet. Ik denk dat jij dus zelf zal moeten accepteren dat het in de huidige situatie zo gestresst zal gaan. Hij vindt het niet fijn en kan het niet ombuigen naar iets positiefs, al zijn vezels gaan in de weiger/vermijdstand....en hij gaat er toch heen. Het is dan dus eigenlijk niet anders, beide partijen kunnen niet veranderen. Je kunt uiteraard wel hem de keus geven thuis te eten en anders geef je het mee. Dan haal je dat stressmoment weg voor jezelf en leg je die keus bij hem. Of je probeert te zoeken of je die ochtendsituatie toch anders kan invullen. Misschien voor alleen die ochtenden bijvoorbeeld zoeken naar een gastouder/vriendje/oppas waar hij heen kan en wat meer rust geeft dan een vso? Of is er een mogelijkheid met jullie werk (ik ken de thuissituatie en werksituatie uiteraard niet) dat dit toch iets anders ingevuld kan worden en tijden iets verschoven? Lastig hoor, lijkt me een hele nare situatie voor jullie.