Altijd een beetje sceotisch met dit soort dingen, maar nu zegt mn zoon van net 3 al een paar dagen dat er een spook in zn kamer staat. Altijd op dezelfde plek en al een paar keer blijkt het een mevrouw te zijn. Hij is ineens bang in het donker en zegt steeds, "geen spoken, geen mensen" Hij is net toch goed gaan slapen, zei dat hij de mensen nu niet zag, hij zei ook tegen de mensen dat ze maar moest komen als hij sliep. Al een paar nachten doet hij ook het licht aan, en pas dank valt hij in slaap... Wat moet ik hier nu mee??
Ik zou er ook sceptisch tegen over staan, het is tenslotte iets waar je geen bewijs voor kan krijgen dat het echt is. Als het nog lang doorgaat, dan is het misschien wel handig om iemand in te schakelen die er ervaring mee heeft, een paragnost of zo.
allereerst, ook al sta je er sceptisch tegenover.. geloof wat je zoon je verteld.. hij is nog te jong voor een fantasievriendje. vraag je zoontje of hij die mevrouw ook kent.. en of ze aardig voor hem is, of juist niet. mocht je zoontje echt aangeven het onprettig te vinden met haar in de kamer, laat hem dan vragen of ze hem met rust laat. mocht dit niet helpen, kan je altijd iemand laten komen om je huis te laten zuiveren. Heeft hij het alleen op zijn eigen kamer ? of ook op andere kamers ? oftewel, reist ze met hem mee.. of is ze kamer gebonden ? het zou kunnen zijn dat het een oma of overgroot oma is die over hem waakt, maar die hij niet kent. ze doet dan geen kwaad, maar hij kan er wel van schrikken. Mijn zoontje is ook erg gevoelig voor dit soort dingen en heeft een hele tijd niet in zijn kamer willen slapen. ik heb toen iemand laten komen en die wees precies de plek aan waar bas erg bang voor was. nadat ze weg was, ging bas weer uit zichzelf de kamer in en en sindsdien is het slapen geen probleem meer. je mag altijd pb sturen.
Thanx! nee ik heb de eertse keer gezegd dat spoken niet bestaan, daarna ben ik door gaan vragen. hij ziet haar alleen in zn kamer, hij wijst altijd naar het raam... Een kennisje van me is paragnoste, dus heb haar een berichtje gestuurd, vind het gewoon zelf eng! Dalijk is het dus mn oma die al 5 jaar dood is... bluh!
Volgens mij komt het vaker voor dat kindjes mensen zien die er niet zijn... je hoort toch ook wel eens over denkbeeldige vriendjes of vriendinnetjes op die leeftijd? Ik zou wel eerlijk tegen heb zeggen dat jij ze niet kunt zien, maar hem wel serieus nemen. Als hij er bang van wordt kun je misschien samen met hem een ritueeltje bedenken voor hij gaat slapen om de kamer vrij van spoken te maken? En een nachtlampje aan laten kan ook geen kwaad lijkt me. Zal wel een fase zijn die weer over gaat
Even off topic maar hier ben ik het echt niet mee eens hoor! Een kindje van 3 kan die fantasie echt al hebben hoor. Maar goed, ontopic, denk zeker dat je dit serieus moet nemen. Misschien is hij wel hele sensitief voor dit soort dingen. Sterkte ermee!
Ik zag zelf vroeger ook iemand in mijn slaapkamer. Buiten dat werdt mijn zus altijd wakker met blauwe lippen, mijn moeder kreeg het enorm koud als ze de kamer binnen kwam (zus en ik sliepen op dezelfde kamer) en hebben ze dmv notities, exacte metingen enzo bewezen dat er spullen verdwenen, verplaatsen of verschoven zonder verdere reden. Ik zag trouwens wel op meer plekken geesten, maar thuis was het heeeel erg. Mijn ouders zijn rond gaan vragen en er bleek een vorige bewoonster zich hebben opgehangen in die slaapkamer. Mijn ouders zijn gelijk verhuisd en ik had er vanaf toen geen last meer van. Nou kan een paragnost best veel doen hoor. Mijn ouders hadden toch al verhuisplannen. Als hij er echt 'last' van heeft zou ik een paragnost erbij halen. Wat vaak ook helpt is gewoon vriendelijk te vragen of ze je zoontje met rust willen laten zodat hij kan slapen.
Hier wil ik even op reageren, want dat is onjuist. Kinderen van 3 hebben wel degelijk fantasievriendjes en daar is helemaal niks mis mee. Maar fantasievriendjes creeert hij voor zijn plezier en daar is hij niet bang van. Ik zou het wel serieus nemen en een tijdje goed in de gaten houden.
Ik ben het met Lelymupske eens!!! Want volgens mij bedoeld ze meer fantasievriendjes die zich uiten in mevrouwen.. daar is hij wel te jong voor. Kinderen neigen meer naar fantasievriendjes zoals beessies of andere 'jongens of meisjes' maar dan wel rond hun eigen leeftijd..
Ik heb het nog niet meegemaakt dat een kindje van net drie al fantasievriendjes had.. maar Goed.. neemt niks weg van de rest van mn verhaal.. haal er iemand bij die er verstand van heeft...
Bij mijn zoon staan al máánden tijgers en krokodillen op zijn kamer, die we voor het slapen samen moeten wegjagen. Ik geloof echt geen seconde dat ze daar echt zijn (of een 'geest' van een tijger of krokodil), maar wil er zeker in meegaan voor hem. Naar hem toe neem ik zijn opmerkingen over beesten in de kamer altijd serieus en ik vraag hem wat hij wil: moet ik zeggen dat ze stil moeten zijn, moeten ze in hun hok of moeten ze weg? En dan zegt hij me dat. Ik leer hem hoe hij ze zélf weg kan jagen, zodat hij hopelijk wat minder bang wordt en mij 's nachts niet wakker hoeft te roepen Voor mij zou het geen verschil maken, of hij nou zegt dat hij tijgers ziet die ik niet zie, of mensen, of geesten, of nog iets anders. Ik zou er niks achter zoeken en er geen 'paranormale' hulp bij halen, ik heb daar helemaal niks mee.
baat het niet dan schaadt het niet denk ik altijd maar. Het enige dat je te verliezen hebt is ws een paar eurootjes...
Pfoe lastig. Hier is het alleen maar een 'leeuw' en die slaapt vaak, dus dan moeten we zachtjes doen. Ik ga hier wel in mee net als Bri, tot op zekere hoogte uiteraard. Gelukkig verder geen geesten of wat dan ook. Ik zou denk ik het wel serieus nemen doorvragen en de mevrouw vragen om weg te gaan (waar je zoontje bij is), omdat je zoontje bang voor haar is en niet kan slapen. Hij kan dan misschien zelf wel benoemen of ze dan ook daadwerkelijk weg is. succes!
Hier ook een jongetje van 3 die meer ziet dan dat wij doen..sterke nog hij weet zelfs namen. Hij was vorig jaar zomer buiten aan het spelen en hij keek onze slaapkamer in. Zegt hij: Kijk daar staat een meneer, papa. Mijn man vraagt: Heeft die meneer ook een naam? Zoon: Jahoor hij heet Gerard en hij staat aan mam's kant van het bed. Mijn opa zijn naam was dus Gerhardus en iedereen noemde hem Gerard. Mijn zoon heeft nooit geweten of gehoord dat mijn opa zijn naam zo was. Opa is al zeker 15 jaar dood. Wij gaan er dus redelijk nuchter mee om. We laten hem praten als hij dat wil. Soms heeft hij duidelijk periodes dat hij wat ziet en dan heeft hij ook weer maanden dat hij niks ziet. We vragen dus namen en of hij het eng vindt..zolang hij het goed vindt laten we het zo..