Ik heb nog maar vier weken en dan moet Luuk vier dagen per week naar een gastouder. Het is een geweldig mens we zitten helemaal op 1 lijn. Maar we hebben net afgesproken om Luuk over twee weken een uurtje te laten wennen en nog het een en ander door te spreken. Maar ik zit nu al te huilen dat ik hem dadelijk moet weg brengen vind het zo verschrikkelijk. Nu begin ik alweer . Helaas moet ik weer gaan werken anders redden we het gewoon niet. Gaat dit ooit wennen? Ik wil mijn mannetje helemaal niet weg brengen.
Toen ik de eerste dag ( vorige week maandag) aankwam bij mijn werkplek, waar die dag een locatie van de opvang open ging, moest ik wel even slikken.. Niks vooraf kunnen wennen, meteen voor t echie.. maar toen ik Gijs binnen had gebracht en kennis gemaakt met de andere leidsters was t wel goed.. Ik ben na een 10 min. door gelopen en had die paar uur al mn aandacht wel nodig voor t werk..de 2e dag was een lange, voor 7.30 was Gijs op de opvang en na 16 uur heb ik hem opgehaald.. na vanaf half juni ( zwangerschapsverlof+ 2 weken vakantie en gestopt met werken wegens geen/niet voldoende opvangmogelijkheden) was ik blij weer aan t werk te kunnen.. Hoewel ik soms ook nog wel t idee heb hem "te dumpen" zodat ik kan werken denk ik dat dit ( t werken) voor mn eigenwaarde veel beter is dan dag in dag uit op de boerderij te zitten en amper een kop te spreken.. Het went echt.. Als je leest in t schriftje/boekje dat je kindje er tevreden is, dan geeft dat jou ook rust... heel veel sterkte..en ook weer veel plezier op je werk straks..
Geloof me het went. Ook al geloof je me nu niet Een week voor ik moest werken zat ik dag en nacht te huilen, wat voelde ik me een slechte moeder! Maar bij mijn eerste dag kreeg ik na 2 uurtjes een berichtje van de oppas: kleine doet het super, heeft een hele fles op en ligt heerlijk te slapen. Toen ik haar kwam halen was ze helemaal vrolijk en bleef lekker bij de oppas zitten. Na die eerste dag was mijn verdriet over. Als ik nu bij de oppas kom strekt ze haar armpjes al naar de gastouder uit, en gaat heerlijk bij haar zitten of met een ander kindje spelen. Hoe dan ook, iedere moederhart breekt bij het achterlaten bij de oppas even. Is helemaal niet erg, het betekend alleen maar dat je veel van je kindje houd.
Bedankt voor jullie lieve reacties. Voel me al iets beter. Ik moet er nu misschien gewoon niet aan denken.
Ik denk dat alle moeders dat rotgevoel wel hebben, t moment van je kindje achterlaten bij min of meer vreemden.. De dames van t kdv waar ik Gijs breng gaven dat ook wel aan hoor, dat geen enkele moeder de eerste dag(en) juichend binnenkomt of weggaat naar haar werk.. Ook zij zeiden tegen me dat t ook voor de moeders went..
Ik heb het nu al een beetje hoor. En dan moet ik nog bevallen. Maar als ik weer ga werken dan zal mijn kleintje voor 3 dagen per week van 07.30 tot 18.00 op het kdv zitten. Ik heb helaas geen andere keus, maar ik vind het echt veels te lang. Ik hoor ook wel van andere moeders dat het went, maar het lijkt me nu al verschrikkelijk.
Hier ook een moeder die het niet droog houdt bij alleen al de gedachte dat het volgende week echt zover is...dan ga ik weer werken en Milan 2 dagen naar KDV. We zijn gisteren kennis gaan maken en hebben alles doorgenomen. Terug thuis op de bank met Milan aan de borst begon ik me toch te grienen....echt vreselijk vind ik het. Maar je hoort van zoveel moeders dat het echt went en dat de kindjes het heel erg leuk hebben. De leidsters waren ook erg lief, dus heb er wel vertrouwen in. Maar dat het pijn doet....yep!
Hoi Sanka, Heb ons zoontje gisteren voor het eerst naar de creche gebracht om te wennen, en vandaag is hij weer geweest. Nou kan ik je vertellen dat ik het ECHT niet leuk vond, met name vantevoren dus ik begrijp je heel goed... Maar ons kereltje heeft het super gedaan daar, en vandaag vond ik het zelf al weer een beetje gemakkelijker dan gisteren. Het zal wat tijd nodig hebben maar komt vast wel goed, geniet eerst nog maar lekker van je verlof!
De eerste paar keer is het vreselijk maar het gaat echt wennen! Toen ons 3e kindje werd geboren wilde ik mijn baan opzeggen en thuisblijmoeder worden. De brief was al gemaakt, ik zag er weer zo tegenop ons hummeltje weg te brengen. Uiteindelijk bedacht wat ik allemaal van het "extra" geld kon doen. Ik heb toen besloten het gewoon een paar weken aan te zien en dan mijn beslissing te nemen. Nu ben ik blij dat ik dat gedaan heb! Soms baal ik ervan dat ik naar mijn werk moet maar maar ik geniet er ook van dat ik nu af en toe van huis weg kan, en mijzelf kan zijn ipv mama.
ook ik herken het zeker, nachten voordat ik sophie wegbracht sliep ik erg slecht. nu, ze gaat sinds jan 2008 naar kdv, het gaat super. ze zwaait me uit zegt doei doei en geeft me een kus, soms dat niet eens, gaat ze meteen met andere kindjes spelen. als ik haar ophaal, is het een drama, ze wil niet meer mee. duurt vaak lang voordat ze meegaat. voor de 2e frummel heb ik gelukkig ook al plek, gaat ook voor mn moedergevoelens moeilijk worden, maar gaat ook goed komen.
had ik ook! maar er zitten ook positieve kanten aan: - Eef zit bij een gastouder die ook andere kindjes heeft, en Eef is gek op andere kinderen waar ze ook al echt mee probeert te spelen. Als ik daar komt dan ligt ze vaak in de box terwijl haar "vriendinnetje" van bijna 1 1/2 voor de box zit te babbelen met haar.. je ziet haar dan gewoon stralen.. thuis heeft ze "alleen" mij en ik moet het huishouden dan ook nog doen! - Ik vind het af en toe zo heerlijk om even de deur uit ze zijn en me niet direct verantwoordelijk te voelen voor mijn meisje.. en gewoon even weer op een volwassen manier een gesprek te voeren.. toen ik de hele dagen thuis was had ik er soms best wel genoeg van het moederen terwijl ik nu naar huis vlieg en zo'n zin heb om met mijn meid te spelen.. - Eefje gaat twee dagen naar de gastouder en op maandag heb ik om 2 uur vrij, maar haal haar pas rond 4 uur op.. in die tijd doe ik ff een was, boodschapje of lees ik ff lekker wat! Het geeft je gewoon ook wat vrijheid terug! geniet van je verlof, maar geloof me hoe moeilijk het in het begin ook is er zitten ook voordelen aan! En je bent echt geen slechte moeder, ik denk dat ik een slechtere moeder zou zijn als ik niet zou werken want Eef zou dan waarschijnlijk stapelgek van me worden
Ik had, en heb er nogal tijd verschrikkelijk veel moeite mee om Collin weg te brengen. Hij gaat 3 dagen in de week naar een gastouder, ook prima mens en leuke kindjes enzo. Maar het liefst hou ik hem bij me! de 1e 3 maanden hebben mijn moeder en mijn zusje de opvang gedaan, zelfs toen had ik moeite met hem achterlaten, en dat was dan gewoon in mijn eigen huis bij mijn eigen moeder! Ik denk dat dit bij mij nooit over gaat... zou t liefst stoppen met werken en thuis blijf mama worden. Maar goed ben alleenstaand, is geen optie! Ik hoop dat het ooit over gaat!
ach jee dt gaat zeker wennen. is mij namelijk ook gebeurd. alleen moest hij naar het kdv. eerste ochtend dat ik hem bracht kreeg ik nog ruzie met mn vriend (mijn schuld hoor) maar op dat moment gaf ik hem de schuld en toen mocht hij niet meer mee van mij.(lekker gemeen) nou eenmaal aangekomen bij het kdv maddox een kusje gegeven en de leidster gedag gezegd..en daar stond ik dan nog steeds. geen stap richting de deur verzet. de leidster meteen gaat het? nouuuu huilen zeg!!!! wilde echt niet weg. maar ze stelde me wel gerust dus uiteindelijk maar weggegaan thuis aangekomen ben ik in maddoxs kamer gaan zitten wachten tot het bijna 16.00 was om hem weer op te halen (was vrij die dag) maar nu ben ik er al aan gewend hoor. ik ben er niet blij mee dat hij er heen moet maar ik moet net als jou ook werken anders redden we het financieel niet.
@kuidibokibi: je kind heeft een prachtige naam!!!!!! ben helemaal dol op de naam collin. zat laatst namen te bedenken voor ons tweede kindje (is nog helemaal niet in de maak maar goed) en collin blijft mn nummer 1. en voor een meisje dan vroeg mn vriend? uuhh ook collin??? hahaha neeeeeee zegt ie voor een jongen is het erg leuk maar mn dochter mag echt geen collin heten.
Ik voel met je mee. Als een baby zo nog zo klein is gaat het tegen al je moedergevoelens in om het ergens achter te moeten laten. Later (vanaf een halfjaar) wordt een kind zich langzaam meer bewust van de wereld om hem heen en voegt een opvang adres steeds meer toe. Als ik mijn dochter nu op kom halen is ze dolblij me te zien, rent naar me toe voor een knuffel, maar wil vervolgens weer doorspelen met waar ze mee bezig was i.p.v. naar huis. Probeert me dan ook vanalles te vertellen over wat ze heeft gedaan of meegemaakt, superschattig. Maar hoe goed de opvang ook is, in het begin vond ik het vreselijk moeilijk.
Nou Luuk heeft twee uurtjes kunnen wennen bij de oppas. Toen we weg gingen heb ik me toch en potje zitten janken. Ben benieuwd hoe dat over een dikke week gaat dan moet ik weer werken.