Even meningen gevraagd; Wij zijn een gezin met 2 kinderen, nummer 3 & 4 onderweg. Nummer 3 is een adoptie zoon die ons toegewezen was maar de papieren bleken niet te kloppen dus mocht hij niet mee. Maar hij is ons toegewezen en is nu dus een kwestie van wachten op papieren. En na 7 jaar gestopt met pil heel onverwachts maar zeer gewenst zwanger! Man is zzp'er, gaat niet helemaal goed met zijn gezindheid. Heeft een lekke hartklepgehad, oude klep gerepareerd en dis begint nu weer een klein beetje, niet erg genoeg om wat aan te doen maar we zen het dus aankomen dat hij straks weer een hartoperatie moet hebben. Hij heeft diabetes, wat op zich heel goed gaat en prima mee te leven is. Slijtage in de pols en knieën. Zo erg dat hij geregeld bijna kruipend thuis komt uit zijn werk. Gister dus ook, dochter heeft de arm gebroken en hij gaat mee naar de dokter en zal het van hemzelf ook aangeven. Maar uitzichzelf gaat hij niet maar een dokter en moet ik er echt op aandringen. Dit gaat zo straks niet meer. Van mijn loon redden we het niet. Met zijn inkomsten uit verzekering/uitkering zal het krap worden. En moet er 2 auto's van de 3 verkocht worden. Pony van dochter zal weg moeten en crosmotor van zoon zal weg moeten. Word spannend of we de hypotheek kunnen blijven betalen. Kortom dat word een situatie waar we eigenlijk best wel bang voor zijn. Maarrrrrr... Mijn ouders hebben een bedrijf, wat goed loopt! Kan bij mijn vader in dienst. Zal 2 keer onze inkomsten nou verdienen. Zal wel Maandelijks een X bedrag moeten betalen zodat ik langzaam het bedrijf over koop van hem. Maar we komen er dan financieel beter voor te staan als nu. Addertje onder het gras; Het is in Denemarken. Kom er zelf vandaan, verblijfsvergunningen worden geen probleem. Man spreekt de taal een beetje, kinderen redelijk. Pluspunt zoon die kan beter contact krijgen met zijn biologische vader waar hij sinds 5 jaar contact mee heeft. Dochter die heeft heel weinig tot nihil contact met haar moeder. Veel gebeurd en de moeder die is voogdij kwijt geraakt, heeft officieel geen omgangsregeling. Kan wrong tot geen problemen geven want het niet hebben van een omgangsregeling is door een rechter opgelegd. Dat zij überhaupt de dochter ziet is puur in het belang van dochter en omdat mijn man een goed hart heeft. Man was dan sowieso van plan om wel naar verjaardagen van zijn dichtbij familie te gaan in Nederland, en was best bereid om dochter dan met haar moeder te laten afspreken. En het contact zoals er nu is is ook eens in de 3 maanden. Dus dat contact zal niet verslechteren. Woonruimte is daar ook op te lossen. Ouders hebben groot huis, met 3 slaapkamers 'over'. Dus dat is geen probleem. Vader wil ook wel helpen met een hypotheek. Ons huis nu zijn we ook zo vanaf, gemeente wil het graag kopen voor bouwgrond en hebben al een aanbod liggen.
Wat ik zou doen......moeilijk te zeggen omdat ik niet in de situatie zit. Maar ik denk dat ik(in onverlet) naar Denemarken zal gaan met mijn gezin. Er zijn genoeg factoren die het hier moeilijk gaan maken, daar zijn genoeg factoren die dat kunnen voorkomen.
Ik zou in dit geval denk ik ook gaan. Ik denk dat het lichaam van je man wel aangeeft dat zijn ZZP bedrijfje niet al te lang meer fulltime kan draaien. Bovendien ken ik een aantal meiden die naar Denemarken zijn verhuisd (boerenbedrijven). Die zijn ook minstens iedere drie maand een paar dagen hier. Is prima te doen.
Als ik je verhaal zo lees zeg ik doen!Denemarken is niet het einde van de wereld. Goed, nu met hersencellen aan , maak een lijst met voor en tegen,vooral ivm de gezondheid van je man,wat gebeurt er bv als hij straks niet meer kan werken?Dan is het fijn dat jij in het bedrijf van je ouders werkt zodat jullie geen geldproblemen hebben. De dochter van je man zal haar moeder niet minder zien dan nu het geval zeg je dus dat is ook geen struikelblok. Ik denk dat als je op die manier een lijst maakt er heel veel duidelijk word,volg ook je gevoel hierin dat is nog het belangrijkste denk ik.Je kan ook een proefperiode afspreken om te kijken of jullie kunnen wennen in Denemarken en in die tijd jullie huidige huis niet verkopen zodat je er weer in kan als het niet bevalt.
Heen en weer rijden is prima te doen. Ik doe het nu ook zo'n 6 keer per jaar. Man zei al; als we met zen 2en waren dan hadden de spullen al in dozen gezeten. Maar we moeten sowieso wachten tot we het paspoort van onze adoptie zoon écht letterlijk in onze hand hebben en wij als zijn voogd/ouders op papier staan.nwant anders maken we het adoptie proces nog ingewikkelder voor ons zelf. Grootste blok wat we hebben; de kinderen. Ze zitten hier op school, hebben hun sport en vriendjes hier. En je wil Ze dat niet zomaar ontnemen. Ook zal de band met hun geliefde opa en oma anders worden, we eten er nu wekelijks. En de taal. Man die wil graag werken maar ziet ook in dat hij moet stoppen. Maar dat gaat financieel nú niet. Kan wel, maar dan komen we in een klote situatie.
Poeh, wat een keuze! Allereerst wat erg van je man en wat vervelend voor je dochter. Ik denk ook dat je man op korte termijn (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt zal worden. Misschien is het voor hem ook wel beter om het rustiger aan te gaan doen. Of jullie verhuizen naar Denemarken hangt grotendeels af van de levensstandaard die jullie willen. Drie auto's, een pony, een crossmotor (ik bedenk daar zelf even een flink huis bij). Dat zijn luxe dingen waar je zonder zou kunnen als je perse in Nederland wil blijven. Als je naar Denemarken verhuist kun je deze levensstandaard misschien behouden. Dat is de keuze waar jullie voor staan. Verder lijkt Denemarken me geen vervelend land om te wonen en is het ook geen vreemd land voor jullie. Dat is een groot voordeel. Wat betreft je dochter en haar biologische moeder, wat wil ze zelf en mag je haar meenemen naar het buitenland als ze contact heeft met haar biologische moeder?Daar weet ik te weinig van. Succes met jullie keuze.
Voor jullie toekomst zou ik zeggen doen. Klinkt aanlokkelijk hoor wat jullie willen gaan doen.Goede baan mooi huis. Daar kan je toch ook een cros motor nemen in de toekomst als alles weer(normaal) gaat. Er zijn nog wel wat beren op de weg adoptie kindje is het snel geregeld dan zou ik zeggen doen.
Dochter is 8, einde van de maand 9. De oudste zoon is 10, Hij snapt dat papa straks niet meer kan werken en er dus minder geld zal zijn. Hij legt zich eigelijk bij onze keuze neer. Zolang we maar samen blijven en broertje en brusje bij ons komen. Dochter... Pittige dame! Nee ik wil niet dat pony we gaat! Ik wil niet dan hond weg gaat! Normaal is het ik ben 2 en ik zeg nee, zij is ik ben bijna 9 en zeg nee. Ze begint nu echt te begrijpen dat ze vroeger door haar biologische moeder is achter gelaten. Wat natuurlijk best wel een indentiteits-crisis op levert. - voor haar verjaardag gaan we naar Marokko, komt ze vandaan. En ze wil er graag gaan kijken. Lief en zeer waardevol cadeautje van mijn ouders. - en met haar adoptie moeder is 2 jaar gelden wat gebeurd, toen wou ze niet meer naar haar toe etc. Ze is vooral bang dat wij haar achterlaten. Haar moeder kan het niet tegen houden. Want ze heeft een inspraak van 0,0. Is opgelegd door een rechter, mocht ze er een rechtzaak van maken hebben wij die voor 90% gewonnen. Dochter die wil eigenlijk vaak niet naar haar moeder, thuis spreken we haar met naam aan want dochter vind en wil niet dat we haar haar moeder noemen, ik ben haar moeder volgens haar. Zo lief! Maar als ze haar ziet dan moet papa mee en erbij blijven. Ondanks dat er dingen gebeurd zijn willen wij haar wel de mogelijkheid bieden haar te blijven zien, we willen het niet ontnemen.
Tja ik zou als ik jullie was het NU doen. Mijn ouders zijn met ons geëmigreerd naar Noorwegen toen ik 15 was en mijn zusje 13. Ik heb ze er altijd op aan gekeken dat ze de belachelijke fout hebben gemaakt om niet eerder te zijn gegaan. Ik zit op het vmbo en was al ruim op de helft van mijn opleiding. Hie hebben ze het lef gehad om mij halverwege mijn opleiding mij van school af te halen omdat HUN weg wouden. Zo heb ik er altijd over gedacht 😉 als ik nog op de basisschool had gezeten had ik daar vast en zeker m'n plekje kunnen vinden. Gelukkig zijn we snel weer terug gekomen naar nl
Doen! Betere toekomst. Uiteindelijk zul je alleen de voordelen gaan zien ook voor je kinderen. Langzaam aan krijgen ze het besef dat sommige dingen niet financieel haalbaar zijn en wie weet zijn er in Denemarken weer de mogelijkheden voor een pony en crossmotor.
Hahahaha Als ik zonder verstand ga nadenken dan ja! Op mijn werk krijgen ze een dikke middelvinger en ik kom vanaf maandag niet meer. De gemeente die betaald en ze mogen doen met het huis wat ze willen. Bij het adoptie bureau/ambassade die krijgen eens even flink de waarheid te horen en een schop onder hun kont dat ze g0dverdomme eens moeten opschieten. Maakt mij niet uit hoe maar ze bezorgen ons een paspoort! Al moet ik er voor naar Rusland lopen! Dan gingen we dit weekend nog! Man hoeft dan niet meer te werken en zie hem dan ook niet meer thuis komen dat hij veel pijn heeft. Zo dat waren de hormonen. En nu weer met verstand nadenken.
Ik lees niks wat mij persoonlijk hier zou houden en zou dus gaan. Ja het leven van de kinderen veranderd wat, maar die kunnen zich juist nu nog makkelijk aanpassen over een jaar of 5 is dat al heeeel anders. Zou wel wachten tot alle papieren van de adoptie rond zijn.
Klinkt als een mooie kans. Gezien de stress die een toekomst in Nederland zou opleveren, zou ik zeker gaan.