Ik vond de koude washandjes juist wel heel prettig. Soms hield ik het gewoon in mijn hand. Soort afkoeling. Wat ik vreselijk vond was dat iemand mijn hand vasthield of aan me zat. Ook tegen me praten vond ik vervelend. Ik zei dan meteen, ik wil niks horen. Laat me maar. Ik wilde de weeen echt alleen en geconcentreerd opvangen. In het begin was ik nog alleen in het ziekenhuis(ivm eerdere opname) , zonder partner en dit vond ik best prettig. Verder was er een leerling verloskundige. Ze vroegen of ik beezwaar had als zij ook wat handelingen verichtte. Eers zei ik: geen probleem. Maar nadat ik doorhad dat zij ook nog eens ging toucheren heb ik meteen nee gezegd. Pfff...moest er niet aan denken. Ik verging van de pijn en dan moet er ook nog iemand extra toucheren om het te leren. Ze was wel teleurgesteld zag ik aan haar gezicht maar op dat moment kon me dat niet veel schelen moet ik zeggen.
Hier ook als belangrijkst, aanvaard de pijn, ga erin mee! Je kan niet meer terug, verzetten doet 2x zoveel pijn en de bevalling duurt langer. geef je over aan de pijn, ik kwam ook in een soort trance, liet in eerste instantie mijn ex tegen me praten zodat ik me op zijn stem kon concentreren en niet op de pijn. Mijn bevalling ging heel hard, ik vond het wel prettig om op handen en knieen te zitten, met mijn hoofd zo laag en mijn bips zo hoog mogelijk. Dat remde de komst van de baby iets, want mijn VK was er nog niet en de baby kwam er wel uit Bij mijn eerste zat er redelijk veel tijd in het begin tussen de weeen,w at ik heel fijn vond was lopen, ik heb kilometers afgelegd gewoon lopen tussen het huis van de buren 3 huizen verder en ons huis, heen en weer heen en weer tot dat niet meer ging
Denk korte termijn. Als je een wee krijgt: DEZE wee krijg IK onder controle. De 8600 die nog moeten komen, niet aan denken. Dat heeft mij erg geholpen, en inderdaad je rust bewaren en je eraan overgeven. En doen wat je op dat moment wilt doen: in bad/douche, lopen, liggen, hangen, praten of niet praten, muziek of stilte, volg je gevoel.
Inderdaad een GEWELDIG topic! Laat nog maar komen die tips, volg met argusogen en probeer alle tips supergoed op te slaan! vooral van de overgeven aan de pijn zit al goed ingeprent!
de ruggenprik.... Verder was ik erg bezig met hoelang nog en hoeveel weeën nog.. ik wilde aftellen.. Voor mij was dat nodig, maar helaas klopte er geen bal van mn berekeningen.
Ik was vooral bezig met het idee 'Als hij geboren is kan ik eindelijk slapen!'. Ik was zo bekaf. Verder heb ik vooral mijn ogen dicht gehad, met natte washandjes erop, en heel hard geknepen in de hand van m'n vriend. Echt in mezelf gekeerd was ik. Toen het heel moeilijk werd hielp het dat de vk in opleiding mee ging puffen. En ik heb veel gedronken, tussen de weeen door.
Rugmassage ! Ik lag continue op mn linkerzij en m'n vriend drukte met z'n vuisten op m'n onderrug.. bijna non-stop.. Als hij 'n washandje nat ging maken dan gilde ik al dat hij terug moest komen Op het laatst ging ik in z'n hand knijpen op de maat van het puffen omdat ik andersom ging puffen.. (In 1 keer uitademen en heel snel en kort inademen ) En ik keek m'n vriend in z'n ogen aan tijdens het puffen, dan deed hij het voor zeg maar. We wilden er ook niemand bij hebben, de zusters kwamen af en toe heel stil kijken maar gingen gelijk weer weg. We waren samen echt 'n team.. Heb heel sterk 't gevoel dat we haar écht samen op de wereld hebben gezet.. (Alleen had hij van mij wel gehecht mogen worden ipv ikzelf hihi)
ik heb tijdens mijn weeen op de wc gezeten. heel vreemd maar dat vond ik het prettigst. ik was helemaal in mijn eigen wereld. heel prettig gevoel haha. ik heb geen nare ervaringen overgehouden van mijn bevalling
ik heb me zelf nooit voorbereid op de bevalling en heb het lekker over me heen laten komen. Doordat ik geen verwachtingen had van een bevalling kon ik het heel makkelijk verwerken. Ik ben met 40wk1d gestript en diezelfde nacht kreeg ik al lichte ongie krampen die zich de volgende dag langzaam opbouwde. Ze werden uiteindelijk niet sterk genoeg voor een volledige ontsluiting (anders had ik denk ik nog een dag rondgelopen) en savonds om 0.00u werden mijn vliezen gebroken en om 3.58 was ze er. Ik heb er in totaal 10u en 8min overgedaan en tot op het moment van me vliezen breken tussen de weeenn door gewoon kunnen lachen.
Ik heb mezelf helemaal slap gemaakt tijdens de weeen en me geconcentreerd op 1 specifiek punt in de kamer. Door mn neus inademen en rustig door mn mond uit en je concentreren op je ademhaling. Dan raak je in een soort trans, net als dat je wel eens heel lang naar iets kijkt zonder met je ogen te knipperen. Heb dus gewoon geen pijn gehad en de tijd schoot enorm op.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle reacties! Ben onder de indruk van alle tips, daar heb ik zeker wat aan.
ja ook ik sluit me er bij aan om in jezelf te keren, ik kwam echt in een weenstorm, heb mijn ogen dicht gedaan en samen met mijn man liggen puffen, toen ik dat ging doen kon ik ze goed opvangen. Heb mijn ogen dicht gehouden tot mijn meisje er was en dat vond ik echt heerlijk. Toen het nog iets rustiger was heb ik een hele poos op mijn hurken aan de wasbak gehangen, dat vond ik ook echt heel erg lekker. Maar voor mij was toch echt het allerbelangrijkste om te puffen, zo had ik geen tijd om bang te zijn of te gillen dat ik de pijn niet meer kon verdragen. Dus ik ga bij de volgende (dat ik daar nu al aan denk) zeker weer voor heerlijk tegen mijn mannetje aankruipen met mijn ogen dicht en samen puffen..... Succes voor alle dames die nog mogen!
Nog een tip: sportdrank, van dat isotone spul. Je krijgt namelijk ontzettende dorst en droge mond, maar je maag kan weinig verdragen. En wat bij mij ook hielp: de kamer zo donker mogelijk maken. Wat hierboven ook al stond: concentreer je op de wee waar je in zit. Ga jezelf geen vragen stellen over hoe lang het nog gaat duren ed. En onthou dat het je gaat lukken en dat het 't achteraf allemaal dubbel en dwars waard is.