Slapen is een strijd

En als je haar s ochtends tussen jullie in legt in je eigen bed? Wellicht slaap je dan niet echt meer maar t is wel stil in huis.
En wat als je savonds even bij haar bed blijft zitten tot ze slaapt? Of zit je dan uren bij haar?

 

Ik lees heel veel over consequent zijn, terwijl ik gezien de situatie vooral voor verbinding zou kiezen. Ze heeft het duidelijk moeilijk, en ze heeft jullie geborgenheid even nodig bij het slapen. Dat klinkt heel herkenbaar, beide kinderen hebben hier zo'n fasen. Voor ons wordt dat eenvoudig opgelost, door een matras naast hun bed te leggen en daar 'consequent' een paar dagen of zelfs weken te slapen. Zodra ze zich weer veilig genoeg en zelfzeker genoeg voelen om alleen te slapen, gebeurt dat ook.

Overigens: ik neem aan dat ze overdag geen dutjes meer doet?

 

Is ze moe genoeg als zij moet gaan slapen?

En weet zeker dat mijn zoon 4jr ook niet zou accepteren als ik door een babyfoon zou gaan praten.

Hier blijf ik ook bij zoon totdat hij slaapt en als hij moe genoeg is duurt het zeker niet zo lang. Als hij niet moe is is het het circus of drama.

Smorgens is hij een uitslaper maar is hij wel een keer vroeger wakker mag hij van mij op z'n tablet. Als hij maar stil is.

Echt als ik ergens een hekel aan heb is gejank smorgens vroeg.

Sommige kindjes hebben geborgenheid nodig zou dan ook lekker bij je laten slapen en of een matrasje naast je bed leggen.
Als ze 16 zijn doen ze dat echt niet meer.

 

Misschien idd te moe.... Al geprobeerd haar savonds eerder naar bed te doen? Vind 20u best laat.

 

Er is naar beleving van je kind een hemelsbreed verschil tussen bij haar zijn als ze in slaap valt, en ook bij haar zijn als ze 's nachts wakker wordt en geborgenheid nodig heeft. Dat is het verschil als je ook echt bij haar slaapt: ze ziet dat ze veilig is, en kan rustig weer verder slapen.

Niet bij elk kind natuurlijk, maar het is volgens mij het proberen waard.

Ik lees verder dat ze er anderhalf uur over doet om in slaap te vallen. Je zou kunnen proberen om net later naar bed te gaan. Misschien is ze nog niet moe genoeg, en dan boeien ze zichzelf op zodat het allemaal nóg langer duurt.

 

Ben je daarin comcequent genoeg? Je hebt nu de keuze, of je blijft in je eigen bed, of je komt bij ons liggen en moet dan wel stil zijn want wij willen wel slapen. en als ze zo graag naar beneden wil zou ik haar beneden zetten, en dan zelf jaar boven gaan weer. Zo dit is wat je wil, succes en tot straks. Maarja slechte moeder hier geloof ik

is het een optie om een week of 2 weken te proberen om bij haar te slaprn, of zij bij jullie op de kamer, beide wel op een eigen matras natuurlijk. Kijken of het helpt. Het is het proberen waard zou ik zeggen. Dan is ze de hele nacht bij jullie. Praten door de babyfoon is hier geen succes, worden ze doodsbang van zon rarre stem ineens uit t niets.

Succes! Gebroken nachten zijn hels

 

Hier een iets oudere maar totaal ander gevalletje, daar kan je de hele nacht naast gaan zitten. Die stopt dan gewoon niet. Trucen die wij nu inzetten niet bij jullie kleine gebruiken, ik zet ze onderaan wel neer voor evt anderen met problemen. Maar hier is t dus geen angst/nabijheid.

Wat ik vaak heb gelezen is er bij gaan slapen als je de ruimte hebt voor bijv. een los matras of toevallig al een eenpersoonsbed. En dan gaandeweg afbouwen. Steeds verder weg, alleen bij inslapen, veranderen naar een stoel eerst dichtbij en dan steeds korter/dan weer steeds verder weg. Bij ons had dat geen nut, want die bleef gewoon feesten wat je ook deed. Maar bij jullie kindje kan dat anders zijn.

Wij merkten dat rond 3 een nachtlampje wel ineens belangrijk werd terwijl het daarvoor niet echt essentieel was. Ik heb toen een nijntje lampje die ik bij de kruidvat had gevonden meegenomen. Hij geeft wel behoorlijk wat licht maar ze kan m zelf aanzetten en overal mee heen nemen en zit behoorlijk stevig in elkaar.

En vrij vaak vervalt ze voor wat dagen in een "jongere periode" meestal als de wereld ineens nieuwe context krijgt lijkt ze houvast te zoeken in wat haar vroeger rust en vertrouwen gaf en een echte mama kleefje. We proberen met die ups en downs eigenlijk zo veel mogelijk mee te veren, zonder er verder aandacht aan te geven wat makkelijker is met 1 kind allicht. Meestal is t tot 4 dagen maar van t jaar ook een keer een week of 2 gehad en toen kwamen ineens de meervouden en verleden tijden in dr spraak erbij als ook de "wat doe je?" De "waarom" nog niet gehoord, geen enkele.

Dr vaste knuffel is dr maatje, daar hebben we er ook 3 van die elkaar afwisselen (niet dat zij t weet maar zo nu en dan moet ie toch echt in de wasmachine). Zonder hem slaapt ze echt niet.

In de middag heeft ze rond 15:00 dr dip. Kruipt sinds een tijdje met twee kussens en een dekentje op de bank. En kijkt dan ff tv want op dat moment mislukt alles, ze valt of struikeld veel en dat frustreert enorm. Dus ze doet ff rustig aan, wij ook en daarna gaat t meestal wel weer. Heel heel heel zelden valt ze ineens spontaan in slaap. Denk dat dat ontstond rond dezelfde leeftijd als die van jullie ongeveer.

Momenteel zijn er spoken en monsters (in algemene zin) er speelt best wel wat dus dat komt er op de gekste manieren ook wel weer uit (opa is terminaal, dat snapt ze niet maar ze merkt wel dat er iets niet klopt) dus komt ze daarmee dan helpen we haar er doorheen. Proberen haar vooral de moed te geven ze weg te jagen. Want dat ze niet bestaan krijg je niet in haar koppie. Ze is dan ook echt angstig.

Sinds de Kerst zijn wij al bezig met rampzalige nachten, en dan bedoel ik uit dr kamer komen voor niks. (klinkt gek, vonden wij ook kennelijk bestaat die optie ook al las ik t nergens) Je hoeft ook niet wakker te worden, liever niet zelfs want dan kan ze lekker dr eigen agenda uitvoeren. Bij ons in de kamer naar de maan en sterren kijken, spullen verzamelen die niet van haar zijn, sleept dr beddengoed mee naar de overloop nadat ze onze kamerdeur dicht heeft gedaan en gaat daar "logeren". Badkamer vol kleuren met tandpasta, andere kamer overhoop halen (beiden deuren zitten dus dicht elke nacht).

Haar gaat t niet om aandacht maar dr eigen plannetje, best wel afwijkend en lastig om iets op te bedenken. T ging alleen wel van 02:00 - 06:00 door op interval basis, elke nacht op rij met een handje vol uitzonderingen dat t tot 3 of minder uitbraken bleef in 1 nacht...auw.

Steevast teruggelegd, zonder aandacht (mond dicht, niet aankijken, neerleggen en weg) geen nut, althans niet dat wij merkten.

Nachtlampje die ze veilig mee kon nemen (nijntje op batterijen, redelijk terrorproof moet ik zeggen) hielp daartegen nauwelijks behalve dat je midden in de nacht een lichtgevend konijn voorbij zag komen in je slaapkamer.

Zazu de pinguin hebben we vrij recentelijk erbij gezet, als hij groen is gaan we spelen en bij oranje moet ze nog even wachten. Dat weet ze en herhaalt ze uit zichzelf.

Bij blauw of roze wordt de boodschap spontaan vergeten nog. Is ook zo onhandig voor je plannen en mama snapt dat best, die was ook lekker avontuurlijk. Maar zonder voldoende slaap is de volgende dag een drama van begin tot einde omdat niks lukt zoals zij dat gewend is en ze met haar temperament dan ontploft zowat en dat ettert dan 3 dagen door.

Van de week t voorval gehad waar we al bang voor waren. Ze was dr kamer uit gesneakt (super stil, niks gehoord over de babyfoon die op max staat want dan racen wij al naar boven) en heeft vermoedelijk de kat of de stuipen op t lijf gejaagd of geziekt en had dus een serie nagels in dr gezicht staan. Normaliter is t jut en jul bij elkaar en ze is gek op hem en hij op haar (de snoepjes komen van haar tenslotte en ze aait wel lekker). Goddank lijkt t redelijk goed te genezen allemaal en waren het geen krassen maar nagel inslagen (punten) en waren dr ogen niet geraakt.

Maar was voor ons wel de definitieve druppel op de softe aanpak. Let wel die van ons is totaal anders, inmiddels heel wat geprobeerd en al 7 maanden gedonderjaag zonder uitzicht en komt ook voor totaal andere redenen uit dr bed. Zij vraagt 99% vd gevallen namelijk niet om die geborgenheid dat is voor t vervolg hier een essentieel verschil.

Nu halen we telkens 1 ding uit t ritueel elke keer als we terug moeten komen. Alleen dr nijntje lampje en dr vaste knuffel houd ze over als ze de hele rit uitzingt. Dr muziekdoosje wordt de eerste keer niet meer aangezet, daarna volgt dr poezenlampje (1 van de 3 nachtlampjes, die gaat altijd na een paar minuten automatisch uit) en zo verder. Elke keer geven we aan wat er niet meer aangaat omdat ze zich niet aan de afspraak houdt en wat de volgende stap is als ze weer uit dr bed en kamer komt. De eerste keer ging ze dat uittesten dat bleek geen grapje van ons te wezen, gisteren stopte ze bij stap 2, vandaag bij stap 1. Ze overziet wel kleine concequentie reeksen overigens anders hadden we dit nog niet geprobeerd, we vinden t zelf namelijk ook vrij heftig maar zien ook geen andere methode meer behalve boos worden en dat was nou dus ff niet de bedoeling.

Maar ze heeft nu zelf de keuze hoe gezellig haar kamer blijft. Uiteraard, oprecht geschrokken, pijn of dat soort zaken tellen niet, gaat alleen om t donderjagen met glimoogjes en grote grijns. En de volgende dag beginnen we weer met de hele rits en krijgt ze een nieuwe kans.

Ze is overigens niet bang om alsnog om hulp te roepen of naar ons toe te komen als er wat is. Dat was iets wat we wel heel nauw in de gaten hielden maar dat gaat goed.

Gisterennacht had ze buikpijn, komt wel eens voor als ze net te veel lactose heeft gehad (ze laat ook heel veel windjes dan) je hoort aan dr stem dan al dat er wat is en dan komt ze je wel specifiek wakker maken. Toen sliep ze de rest van de nacht bij mij in t grote bed. Zolang ze niet donderjaagd en komt voor troosten/nabijheid en slaapt of dat in elk geval probeert mag dat altijd en dat weet ze. Geheid dat ze gaat smokkelen met een zogenaamde buikpijn, maar ach dat noem ik gewoon behoefte aan nabijheid, kom maar hoor muppie. Maar tot dusver is dat bij ons 1%.

 

20:00 tot 6 slapen is helemaal geen rare tijd hoor
Sommige kindjes hebben niet zoveel slaap nodig
Kijk naar wat je kindje nodig heeft
Ik zal er zelf in mee gaan

 

Dat gaat met fases, zoals alles zo ongeveer. Gaat met eten net zo, toch? Baby's en dreumessen eten vaak alles en dan opeens lusten ze 'niets' meer. En na een paar jaar eten ze gewoon weer (bijna) alles. Zo gaat dat met slapen in mijn beleving ook. Soms slapen ze langer en soms korter. Ik vind 5.30u/6.00u voor een peuter geen vreemde tijd. En hier sliepen ze ook zelden voor 20.00u.

Kan ze 's ochtends niet zelf haar bed uit komen en naar jullie toe gaan? Dan hoef je er in ieder geval zelf niet al uit. Wij lieten ze dan vaak in ons bed nog een half uur/uurtje tv kijken, zodat we toch nog even konden 'soezelen'.

Tuurlijk is het gedrag lastig, zeker als je het overdag heel druk hebt, maar aan de andere kant kan de jongste natuurlijk ook niets doen aan het gedrag van de oudste. En stel dat de oudste dan nog slaapt, is het misschien ook wel een manier om even wat rustigere 'eigen tijd' met jullie te claimen?

 

Zoon is nu 6 maar mijn ervaring met zijn slapen is dat het allemaal fases zijn.
Vooral als het allemaal ineens “lekker loopt” dan kun je er donder op zeggen dat dat niet zo blijft
Accepteren dat het nu eenmaal zo is,is toch het beste wat je kunt doen. Als je elke keer aan de tijd terug blijft denken dat het wel goed lukte is dat enorm frustrerend.
Betekent niet dat wij ook wel ontzettend baalden dat we er weer een uur bij moesten zitten maar boos worden werkt uiteindelijk ook niet en ben je nog langer bezig.
En smorgens ging hij ook altijd van stand 0 naar 100 en net zo lang kabaal maken en zeuren dat bij jezelf ook de stoom uit de oren kwam. Denk maar niet dat je daarna nog kunt slapen want ik was ondertussen zwaar chagrijnig.
Sterkte ermee!

 

Omdat je aangeeft dat jullie al genoeg gedoe hebben met de oudste. Kan het niet zijn dat ze op deze manier jullie aandacht vraagt en geborgenheid? Aangezien ze ook behoorlijk standvastig lijkt te zijn?

 

Later naar bed al geprobeerd? Mijn zoontje is even oud. We gaan om 19.15u naar boven, in bad, pyjama aan, verhaaltjes lezen en rond 19.50 uur de lamp uit. Dan zit één van ons nog een kwartiertje bij hem (ik dus nu) omdat hij niet alleen in slaap wil vallen. Voor ons werkt dit prima.