Inmiddels zit ik toch wel op het einde van mijn kunnen als het over mijn stiefkind gaat. De oudste van mijn partner is zo ontzettend gruwelijk vervelend. Ze vind dat ze de baas is hier in huis en dat iedereen daar rekening mee moet houden. Ze slaat en schopt als het niet naar haar zin gaat. Als er opgeruimd moet worden is standaard haar antwoord: ik heb nergens mee gespeeld dus ik ruim niks op. Bij mij gaat dit er niet in haar papa gaat daar helaas nog al eens ooit in mee. Ze zegt dat ze haar broertje niet moet (ook van mijn partner en zijn ex) doet er alles aan om dit te laten merken, we hebben zelfs momenten gehad dat ze de keel dicht kneep van hem. Als de jongste met een verhaal komt van iets wat hij goed gedaan heeft komt er standaard als antwoord op pfff is dat alles ik kan dat veel beter enz enz. Ik heb vanaf het begin van onze relatie gezegd tegen mijn partner dat hij haar als koningin behandeld en dat hij daar later de problemen van gaat krijgen. Het is toen even wat beter gegaan maar het is nu verder terug dan dat het al was. We hebben alles geprobeerd nu, van belonen van goed gedrag tot straffen van slecht gedrag, praten enz enz. Niks helpt gewoon. Ze is laatst zelfs zo onbeschoft geweest dat ze aangaf een gesprek met papa en mama te willen en in dat gesprek ging ze wel even vertellen dat ze geen straf hoeft als ze slaat want dan gaat ze alleen maar erger worden, ze heeft verteld dat ze haar zin wil hebben in alles wat ze wil doen en dat ze dit zeker niet hoeven te vertellen tegen haar. Mijn partner en ex hebben duidelijk gemaakt dat dit zeker niet gaat gebeuren. Dat ze begrijpen dat het lastig is dat er bij papa net wat andere regels zijn dan bij mama maar dat ze oud genoeg is om hier wijs mee om te gaan. Bij mij is inmiddels het ik pik niks gedrag van start gegaan, zelfs voor het brutaal kijken zit ze bij mij voortaan op de gang, gevolg is dat ze meer op de gang zit dan in de kamer. Buitenhuis gedraagt ze zich voortreffelijk, al zien mensen steeds vaker de stiekeme kneepjes van haar, maar we hebben heel vaak te horen gekregen wat een nette kinderen zijn het toch...WoW daar gingen mijn haren van overeind staan. Wat zijn jullie tips? Ik heb al vaker het advies gegeven om voor haar professionele hulp te zoeken maar steeds word dit niet geaccepteerd, toch denk ik dat dit de enigste manier is om dit gedrag te doorbreken. Ik verwacht namelijk dat er dieper een probleem heeft en ze last heeft met het verwerken en accepteren van de situatie zoals hij is. Ze heeft namelijk een half jaar terug nog op een briefje naar haar vader de vraag geschreven, wanneer ga je weer met mijn mama wonen en kussen....
Hoe oud is dit meisje? Hoe lang zijn haar ouders uit elkaar? Hoe staat haar moeder in dit verhaal? Voedt zij dit gedrag of treedt zij ook op tegen haar dochter? Kinderen blijven altijd de heimelijke wens houden dat hun ouders alsnog weer bij elkaar komen. Mijn bonusdochter heeft op een bepaald moment ook wel eens gezegd: Kan Hopmarjanneke niet met A gaan wonen, dan kunnen Papa en Mama ook weer samen gaan wonen Gelukkig heeft haar moeder daar ook snel een stokje voor gestoken door te zeggen dat dat niet mogelijk was. Mijn vriend en ik waren toen inmiddels al een jaar of 10 samen. Tips: ja het is heel lastig, maar toch vasthouden aan de regels die gelden in jullie huis. En ik denk dat je man toch ook strenger moet doorpakken.
Ik heb geen tips, vind het wel vreselijk voor je... bah! Je zegt dat je slecht gedrag straft en goed beloont. Het negeren van slecht gedrag helpt niet? Straffen is nl ook aandacht gevn! Hoe oud is ze en hoe vaak is ze bij jullie? Keel dichtknijpen gaat mij ook echt te ver. Daar zou ik woest van worden..
Ik zou een goed gesprek houden met je vriend en jouw methodes doorzetten. Dus dat hij haar ook bij negatief gedrag op de gang zet en stopt met haar als prinses te behandelen, dat is ze namelijk niet. Misschien dat ze dan tijdelijk meer op de gang zit dan in de woonkamer, maar dat wordt vast vanzelf beter. En als ze een aantal dagen lief is geweest meenemen om iets leuks te doen, naar het centrum en dan een cadeautje/ijsje kopen. Leuk dagje weg.. Zodat het wel beloond wordt.
Ik zou proberen het straffen zo min mogelijk te doen. Daarmee blijf je in die negatieve spiraal zitten. En jezelf afvragen hoe veel positieve aandacht ze krijgt? Alleen met papa erop uit bijv. Samen iets leuks doen, met jou samen een taart bakken en zij mag beslissen wat het wordt. Het lijkt er namelijk op vanuit je verhaal dat dit meisje heel veel aandacht vraagt door negatief gedrag te laten zien. Ik zou proberen dát de doorbreken door haar voornamelijk met positieve aandacht te benaderen.
De ouders zijn nu zes jaar uit elkaar waarvan wij nu vijf jaar een relatie hebben. Ik denk dat de ex van mijn partner het helaas soms wel stimuleert want als ik hoor waar ze soms mee op de proppen komt denk ik niet dat dit uit een kind kan komen. Maar dat is natuurlijk mijn gevoel. Ze is acht jaar en er is een co-ouderschap ene week hier ene week daar. Ik heb hier zelf mee ingestemd maar ik zou op dit moment willen dat ik hier nooit mee in had gestemd. Als de discussie met mijn partner er weer op komt gaat het voor een goede los en geeft hij aan dat hij er niks aan wil doen, dat we dan maar uit elkaar moeten gaan om vervolgens de dag ernaar te ervaren wat er gebeurd en te beseffen dat het zo niet kan. Ben wel een beetje klaar met dat wel/niet constant en ik zal uiteindelijk zelf ook op het punt komen dat ik er een streep onder zet.
Dit hebben we geprobeerd en dat resulteerde in het nog extremer gedrag dan dat we nu hebben. Toen vond ze dat ze volledig boven haar broertje stond want ze kreeg de aandacht en als we dan het lef hadden om iets met haar broertje te doen brak de hel uit...
Ze is acht, op zo'n moment krijgt haar broertje het te verduren, dan is ze hem constant aan het kleineren, slaan en schoppen. Dan krijgen we een enorme grote mond en krijgen we opmerkingen als waar haalt papa het lef vandaan om met kleine broer weg te gaan. Uitleggen dat papa ook ooit iets met kleine broer mag doen aangezien hij net zoveel aandacht van papa hoort te krijgen als zij gaat er niet in. Op het moment dat ze dan ze dag erna op school aankomt gaat ze daar zielig zitten doen en opmerkingen geven als ik ben zo verdrietig want papa deed boos tegen mij...
Hey, herkenbare en lastige situatie zit je in. voor 8 jaar heeft ze wel een behoorlijke grote mond (althans vind ik ) wij hebben thuis hetzelfde probleem gehad met mijn stiefdochter, Stiefdochter woonde volledig bij ons en is van de 1 op andere dag naar moeder gegaan met inzet van jeugdzorg. (lang verhaal) Meisje is heel lang niet bij ons geweest en dit heeft een impact gehad op haar leven, maar ook zeker op die van onze andere kinderen. Ze was immers 1 toen ze binnen ons gezin kwam en op haar 5e werd ze hier zonder pardon weg gehaald en ging ze naar een andere woonplaats / andere school, zonder afscheid, zonder uitleg etc.. 9maar goed das een heel ander verhaal. omgang kwam later (ook dmv rechtszaken weer op gang) we zien haar nu eens per 14 dgn, (als we geluk hebben, als haar moeder de kop verkeerd heeft staan, dan zien we haar niet). Verder horen we niks , haar welzijn en welbevinden, huisartsbezoekjes, tandarts bezoeken etc worden we buiten gehouden, ook schoolresultaten worden eerst met moeder besproken en na lange strijdt pas met mijn man, school resultaten zijn slecht. Moeder weigert hulp voor het meisje, en weigert ook contact met vader / ons gezin. Ze werkt niet mee aan bezoekjes van verjaardagen binnen onze familie en elke vakantie is een strijdt. Daarnaast wordt het meisje keer op keer gevoed met leugens over ons. In het begin twijfelde mijn stiefdochter heel erg, nu lijkt het er op dat ze echt denkt dat enkel alleen haar moeder de baas is over haar en die bepaald, papa heeft geen inbreng, papa is daar om af en toe heen te kunnen. Het gevolg hiervan is dat ze niet opgroeit binnen de normen en waarden welke wij hebben binnen ons gezin, de normen en waarden welke wij belangrijk vinden, de voor onze thuiswonende kinderen makkelijke regeltjes zoals " niet smakken, stoel aanschuiven, niet vloeken etc" lijkt zij niet te kennen. En dit botst. heel erg. Ik ben voor mijn gevoel echt een boze stiefmoeder en zet haar geregeld op de gang, maar ik blijf volhouden, want daar waar de andere kinderen niet op de bank mogen springen mag zij dat ook niet, mijn man deed dit in het begin niet en liet veel van haar toe onder het mom van " ach ze is hier maar 1 x per twee weken" Of " ze hoeft haar korstjes niet te eten, want ze is er net, wil niet gelijk strijdt aan gaan met der" ja dat kan dus niet. Daar waar de andere kinderen dit moeten, moet zij dit ook, daar komt bij ze is 8 en weet heel goed hoe ze papa in moet palmen voor zulke dingen. Voet bij stuk houden heeft bij ons uiteindelijk wel zijn vruchten afgeworpen. Mijn man en ik zijn samen 1 en de kinderen moeten er op vertrouwen dat alles goed komt, natuurlijk is papa makkelijker in bepaalde dingen en mama weer wat makkelijker in andere dingen, maar dat mag ook, maar over het algemeen zitten we op 1 lijn. Mijn tip zou dan ook zijn om dit met je man te bespreken, je kan een kind helemaal verpesten door maar toe te geven als ouder. daar komt bij als er meer kinderen zijn, wat ik uit je verhaal opmaak, heb je met meerdere mensen te doen, voor alle kinderen gelden dezelfde basis regels. het vervelende is dat mijn stiefdochter bij haar moeder enigszins is en daar aan haar lot wordt over gelaten, ze is veel alleen thuis of leeft bij andere mensen thuis, erg moeilijk. Ze leeft daar met moeder in een leefsituatie waar alcohol en rookgebruik normaal is, waar dieren in en rondom huis leven welke voor stof zorgen die niet wordt opgeruimd.. ook verteld ze hier regelmatig over de hangjongeren die met veel lawaai en bier bij hun thuis zijn, of de vele handeltjes die mama en haar vriend hebben en wat voor mensen daar op af komen, en het vloeken is echt heel erg! ze zegt ook dat haar moeder ook tegen haar schreeuwt en vloekt, dus dat is toch normaal? daarnaast zijn er geen regeltjes... ze vraagt veel aandacht en die krijgt ze onder het mom van " ja haha mijn dochter is zon kwebbeltante, die kan niet stil zitten, die kan zich niet concentreren ahahah zo is ze" . terwijl ze hier lekker een film kan kijken en wel kan luisteren ... het is voor ons lastig... we hebben haar nu bijna 5 weken niet gezien en ze komt als het goed is volgende week hier. Ben echt benieuwd hoe dit zal gaan, ik denk de eerste dagen pittig, maar hoe langer ze hier is, hoe beter het weer gaat. Uiteindelijk zijn kinderen gebaat bij duidelijkheid, want elke weekend als ze hier weg gaat is ze in tranen en zegt ze " ik wil bij jullie wonen, net als vroeger, ik wil met mijn broertjes en zusjes leven, ik mis een gezin en ik wil bij jullie maa school" .
Och wat sneu voor het meisje. Ik herken wel heel veel in je verhaal. Ook het verhaal van de situatie bij moeder, ik zou bijna zeggen dat het dezelfde is...deze wisselt alleen ook enorm van vriend en met elke vriend kan ze ook enorm goed vechten, verbaal en non-verbaal... Ik blijf er ook bij dat de regels die we hier in huis hebben voor alle kinderen ook zo blijven, ik ga me zeker niet aanpassen omdat zij denkt dat ze de koningin is. We zijn hier ook al echt enkele jaren mee bezig en op dit moment heb ik meer zoiets van ze blijft inderdaad maar eens even bij mama, kijken of ze nadat ze nul komma nul regeltjes heeft gehad dit nog zo fijn voor haar is. Net als het niet verzorgd worden daar enz. Misschien dat ze op zo'n moment wel gaat respecteren wat hier allemaal voor haar gedaan word. Al verwacht ik dat het razendsnel van haar af kan komen want ze irriteert zich mateloos aan het steeds terug moeten komen van mij omdat ze haar bord niet heeft opgeruimd, of de stoel niet heeft aangeschoven, of het allerleukste alle speelgoed over de grond heeft gegooid en vervolgens zegt dat ze niks gedaan heeft. Ze blijft van mij terug moeten komen tot ze die dingen wel gedaan heeft, bij een grote mond mag ze meteen na gaan denken op de gang en verder heb ik een hele lange adem...
Ik zou inderdaad gaan kijken voor professionele hulp, niet alleen voor haar maar ook voor jullie als gezin. Kijk, dit bedoel ik absoluut niet aanvallend, maar misschien merkt zij ook dat jij haar niet zo mag en ze een weg drijft tussen jou en haar vader en ze dat heel graag wil. Ze zal daar wel wat van meepikken en daar graag op inspelen. Doet ze bij haar moeder ook zo? Verschillen de regels bij jullie heel erg? Verder: Pick your battles, maakt niet van alles een groot punt, dus broertje slaan, schelden enz. een absolute no go. Haar bord eens niet leeg eten? Schoenen niet opgeruimd? Dat kan. Daar zou ik dan absoluut geen grote straf voor geven, dat werkt toch niet.
Ik heb nergens staan dat ik haar niet mag, ik heb beschreven dat ik haar gedrag nu niet accepteer... Bij haar moeder heeft ze bijna geen regels en daar is ze ronduit onbeschoft en asociaal, in dat huis bepaald zij de regels en niet mama. Totdat mama het weer een keertje (meestal als ze niet meer zo druk bezig is met al d'r vriendjes) zat is en dan volledig los gaat tegen haar dan valt ze in de slachtoffer rol om tegen iedereen te zeggen dat mama lelijk heeft gedaan. Mama is het dan weer even kwijt en laat haar weer haar gang gaan...daarbij vind mama het wel makkelijk want die blijft lekker lang op bed liggen want dochter zorgt wel dat er eten op tafel komt en de tv aan gaat want dan kan ze bepalen wat er gegeten en gekeken word. Vervolgens zit ze samen met haar broertje tot elf uur alleen.
Nee maar je schrijft wel dat je gek wordt van haar en je niet met haar gedrag omkan, jij stuurt haar naar de gang etc. Dan veronderstel ik dat een 8jarige dat door heeft, en dan is het leuk natuurlijk om papa zijn vriendin nog wat gekker te maken. Zeker als je partner niet overal hetzelfde op reageert, doet ze het vooral om jou gek te maken. Als het bij mama allemaal vrij los is zou ik beginnen met wat basis regels waar jullie bij niet naleven straf voor geven. Die eventueel ook duidelijk ophangen. Dus vooral voor het schelden, slaan, grote mond etc. En dan zal de rest ook wel lukken. Maar ik geloof echt niet dat het bij een 8jarige werkt om haar voor iedere scheet op de gang te zetten, ze gaat alleen maar opstandiger worden en jullie relatie gaat eraan onderdoor gaan. Ik heb zelf ook stiefkids en ik deed eerst ook voor veel iets zeggen, nu ben ik meer van let it go de kleine dingen en het gaat hier echt veel veel veel beter. Er wordt ook meer uit zichzelf gedaan (opruimen, helpen) gewoon omdat het niet meer moet.