Gister de verjaardag van mijn zoontje gevierd, was super... Alleen wel een giga domper, mijn hond heeft mijn neefje van 3 gebeten eigenlijk helemaal zonder aanleiding, snauwde hij zo, richting zijn hoofd, en t was raak.. lip open, scheurtje (tand geschaafd) onder zijn neus, en 3 dikke strepen op zijn wang van de tanden. Zo ontzettend erg.. ben heel boos geworden op pim (mijn hond), en die heeft de rest van de dag boven gezeten. Vertrouw hem voor geen meter meer! Vind het echt heel erg, mijn 1e reactie was hij moet weg, dit kan niet.. maar goed het is wel mijn allesje al bijna 6 jaar! Maar zal hem nooit maar dan ook nooit meer kunnen vertrouwen met kinderen.. hij is gewoon bang voor ze.. En ik heb een prachtig klein ventje rond banjeren, dat wil ik graag zo houden, tot nu toe heeft ie bij collin 3 keer gesnauwd, maar nooit geraakt, en was t ook in situaties dat ik dacht van ja.. ergens geef ik hem gelijk, (in zijn mand). Pfff vind t zo erg en weet eigenlijk niet goed wat ik moet doen, mijn hoofd zegt weg doen, mijn hart zegt dat kan je niet tis je kindje. Pim is verder echt een schat, en doet (normaal) geen vlieg kwaad, maar is met kleine kids dus angstig, en onzeker, je ziet zijn houding veranderen. Nou dus mijn vraag, wat zouden jullie doen?
Ik zou naar een gedragstherapeut gaan. Hij is niet zomaar bang voor kleine kinderen. Ik zou hem in ieder geval niet zonder slag of stoot wegdoen. Liefs, Sam
Jeetje... wat zul je geschrokken zijn! Heel moeilijk, wij hebben ook een hond en ik weet niet wat ik zou doen... Waarschijnlijk zou ik een ander baasje gaan zoeken. Als je aangeeft dat je hond bang is van kinderen en al een paar keer heeft gesnauwd dan is het denk ik wachten op nog een ongeluk. Het is namelijk zo moeilijk om een klein kind te vertellen de hond met rust te laten... want daar zit denk ik het probleem... Heel veel sterkte en wijsheid met jullie beslissing...
Jeetje, wat een moeilijk situatie! Waar je nog voor zou kunnen kiezen is een gedragstherapeut voor dieren. Die kunnen je een heel eind helpen en misschien zijn angst voor kinderen neutraliseren of wegnemen. Maar ik had er geloof ik toch voor gekozen om de hond weg te doen, want dat hij je zoontje nog niet heeft gebeten is dus geen garantie voor de toekomst.. en dat is volgens mij iets wat je echt niet op je geweten wilt hebben.. Ik zou proberen om een goed nieuw huisje voor hem te zoeken bij een gezin met oudere kinderen of mensen die geen kinderen hebben. Maar het is makkelijk praten vanaf ze zijlijn.. ik zou er ook niet aan moeten denken om 1 van mijn dieren weg te moeten doen, maar de veiligheid van je kinderen moet voorop staan vind ik.. Succes met je keuze!
Ik zou een leuke baas zoeken zonder kinderen. Mijn hond heeft het ook niet zo op kinderen, maar zodra hij echt zou snauwen (nu loopt hij altijd weg als het hem te druk wordt) zoek ik denk ik een leuke baas voor hem zonder kinderen. Ik hoop dat dat nooit gebeurd natuurlijk, maar als een hond zo bang wordt dat hij het gevoel heeft zichzelf te moeten verdedigen lijkt hij me niet echt gelukkig. Als je je kind in de hond zijn mand laat is dat natuurlijk wel vragen om problemen, daar zou ik wel wat strenger in worden hoor!!
dit vind ik echt heel erg moeilijk... mijn 1e reactie is wegdoen, maar net wat je zegt hij is al 6 jaar je maatje. Je zult hem vanaf nu goed in de gaten moeten houden als er kinderen in de buurt zijn en dan nog kan het gebeuren waar je bij staat, heb er helaas ervaring mee.... wij hadden ook hond die niet van kinderen gecharmeerd was, en ook niet van onze oudste dochter hij had al een aantal keren naar haar gegromd en een keer in haar vingertje gebeten tot hij op een dag vanuit het niets haar in het gezicht beet. ik stond er bij en keek erna.. Toen was het genoeg geweest, en in overleg met de dierenarts en ook gezien de leeftijd van de hond hij was 14 hebben wij hem in laten slapen... ben zoooooo ontzettend verdrietig geweest Maar de veiligheid van mijn kind staat toch boven alles Dus het ligt helemaal aan de situatie, maar het is een hele moeilijke beslissing.
Ik zou de hond niet meer kunnen vertrouwen en hem dus weg doen... Het zal met een gedragstherapeut vast wel handelbaar kunnen zijn, maar je kunt er nooit meer van op aan.
is de hond niet ergens van gechrokken of in het nauw gedreven. mijn oom had vroeger een hond waarmee ik echt alles kon doen, zelf op zijn rug paardje rijden was hem niet te veel (grote rotweiler). hij was mijn beste maatje en mijn alles. plots op een dag stond ik perongeluk op zijn staart en beet hij mijn flink in mijn arm. daarna kwam hij met zijn straat tussen zijn benen om het goed te maken en wist dat hij iets fout had gedaan. toch wa shet niet helemaal zijn schuld want was gewoon een reactie of pijn. bedoel als iemand in je slaat en het doet pijn doe je het vaak onbewust als tegen reactie afweren of een zwaai terug geven. toch vond mijn oom dit een rede om de hond weg te doen en heb het beesie nooit meer gezien . volgens mijn oom is hij toen ingeslapen omdat het asiel hem niet vertrouwde om te plaatsen in andere gezinnen. als je hond vaak gromt etc tegen kinden is het misschien noodzakelijk om hem weg te doen. je kunt ook op een therapie volgen met de hond waar hij leert kinderen te vertrouwen. dat doet hij nu waarschijnlijk niet. er is iets gebeurd denk ik waardoor hij zo bang is.
Hmmm jeetje wat lastig zeg! Wat ontzettend rot voor je! Dit lijkt me de meest vreselijke keuze. Wij hebben zelf ook een hondje en je moet vreselijk ver gaan wil hij uithalen. De kinderen mogen van hem ook in zijn mand, met zijn eten spelen etc. Als dat anders geweest zou zijn denk ik dat ik als eerst een afspraak zou maken met een goede hondenschool voor een afspraak met een gedragstherapeut. Mocht dit in overleg met deze therapeut niet baten zou ik toch kiezen voor veiligheid denk ik. Maar het voelt alsof je dan je eigen kind weg moet doen. Heel veel succes met de juiste keuzes!
@foxter, ik laat mijn zoontje niet in zijn mand, maar Collin liep er langs, en toen snauwde pim, en pim lag een keertje onder tafel, en Collin wilde daar ook heen en toen snauwde pim ook, Ik vind dat mijn kind wel langs de mand van mijn hond mag lopen, maar hij mag er absoluut niet in, of bewust naar pim toe als pim daar ligt. Maar hij is net 1, dus tja maak dat maar duidelijk. Ik heb inmiddels 2 gedragstherapeuten een mail gestuurd (ze namen niet op, gek he op zondag ) @cyntje, pim loopt normaal gesproken ook altijd weg, en Collin loopt dan achter hem aan, en dan pak ik collin en zeg dat het niet mag, en beloon pim omdat hij weg loopt. Nu met mijn neefje was het buiten in de tuin, daar was pim al heen gegaan omdat het binnen te druk was, en mijn neefje kwam naar buiten en liep op pim af, pim kon voor zijn gevoel denk ik geen kant meer op, en wilde waarschuwen, maar nu dus raak..
ik zou een ander thuis gaan zoeken want je kunt wel naar een gedragstherapeut gaan maar dat zal het bijten uit het niets niet stoppen lijkt me... zou zo'n hond (geeneen hond) meer vertrouwen bij kinderen....
Mijn hond heeft verder echt nog nooit geen vlieg kwaad gedaan, hij luistert goed, is echt een grote knuffel, en ik en andere "grotere mensen" mogen dan ook alles bij hem doen, al sta ik op zijn staart, of op zijn poot, hij doet niks. Tis echt een goedzak wat dat betreft. Het is dus echt alleen bij kleine kindjes, die onverwachts uit de hoek komen, of idd als ze hem niet met rust laten... Nou is mijn neefje ook wel een mannetje wat totaal niet luistert, en geen opvoeding krijgt (heel erg eigenlijk), want het is zon lief kindje. En heeft mijn neefje zelf 3 honden waar hij alles mee kan en mag doen, en tja.. dat wil dus wel dan...
@vertrouwen, ik vind dat je geen enkele hond, kan vertrouwen, t blijven beesten. Maar in mijn geval ben ik nu wel 1000% voorzichtiger met Pim en mijn zoontje..
Oooh meis wat naar Is er niemand die je kent die hem zou willen hebben? Zodat je hem toch kunt blijven zien als je hem wegdoet?
ik zou hem dus ook niet gelijk wegdoen na dit incident maar zou hem wel goed in de gaten houden met je kleintje ben benieuwd hoe dit verder gaat verlopen daar bedoel ik de gedragsterapie mee
Je kan hem idd niet meer vertrouwen. Maargoed je heb hem al 6 jaar dat maakt het niet makkelijk natuurlijk. Zelf zou ik toch kijken of er met therapie nog wat aan te doen is. Dan heb je er iig voor jullie zelf ook alles aan gedaan. STerkte er mee
Je hebt voor een hond gekozen en dan moet je er ook voor gaan! Persoonlijk vind ik het weg doen van een hond zonder de optie van een therapeut oid heel vreemd. Dat is de weg van de minste weerstand...Als het dan niet werkt kan je altijd een ander baasje zoeken als je geen andere opties meer hebt maar ik denk niet dat het zo ver zal komen als je de juiste stappen doorloopt.
Allereerst is geen enkele hond te vertrouwen met een kind, je mag ze nooit alleen laten met kinderen. Ten tweede spreek ik uit ervaring. Mijn hond is ook bang voor kleine kinderen, zodra ze ouder worden (vanaf een jaar of 6 a 7) gaat het wel. Maar ondanks dat ik vriendinnen hier over de vloer heb gehad met kleine kinderen, is er nooit een haar op mijn hoofd die er over gedacht heeft om hem hierom weg te doen. Ik doe mijn hond altijd in een aparte ruimte als er kinderen komen, is voor hem ook wel zo rustig. Hij eet en drinkt nl ook niet als er kleine kindertjes zijn. Ik vind een gedragstherapeut wel een goede optie, ik hoop dat je daar iets aan hebt. Het valt me op dat er wel heel makkelijk hier gezegd wordt dat de hond weg moet, een hond is geen gebruiksvoorwerp die je maar wegdoet als het jou uitkomt. Ik heb honden genomen voor het leven en de enige manier hoe ze hier zullen weggaan is tussen 6 plankjes. Daarbij door een hond weg te doen, los je het probleem niet op.
Heb net mijn buurtjes gesproken (die zijn stapel gek op pim, en gaat ook heel goed samen met hun tekkel) Ze willen iig dat pim bij hen komt als ik hem echt weg wil doen, en anders mag hij altijd daar komen spelen als ik visite krijg met kleine kids. Ik ben zelf opgegroeid met 2 honden die beten. Toen ik klein was hadden we een zwart hondje wat beet, maar dit was uit schrik omdat ik over hem struikelde toen ik leerde lopen, deze is toen wel weg gegaan naar vrienden van ons. Later kregen we een golden retriever, die echt geflipt was, bij anderen thuis was t een schat, maar in haar eigen huis was ze een bitch, als er eten op tafel stond, en je wilde wat pakken, en zij lag daaronder, dan greep ze je, zonder waarschuwing, je kon haar niet aaien in dr mand, als je haar een koekje gaf, en je wilde dr aaien greep ze je. Je moest haar altijd bij je roepen alvorens je der kon aaien, je mocht nooit naar haar toe. je hand in haar voerbak stoppen? dat kon echt niet! (zowel kids als volwassenen greep ze) Ze heeft mij 7 keer gebeten, ik was 7 toen we haar krijgen, en 20 toen ze overleed. Mijn ouders hebben haar gehouden, omdat ik niet zonder haar kon. Ze hebben haar weg willen doen, en na 6 weken een jankend, gillend kind, wat niet meer at en niet te hanteren was, heb ik haar terug gekregen... Dit maakt misschien mijn keus ook wel wat moeilijker.. ik ben gewend met zulk soort honden om te gaan.. en wil mijn zoontje ook leren dat niet altijd alles kan en mag, en dat het beesten zijn. (wat veel kinderen niet leren, in mijn ogen, aangezien ik zo vaak mee maak dat een kind met open armen keihard op een hond afstormt, dit kan niet!!! (vind ik he!!)) Maar goed, er is dus nu iig een oplossing voor als er kindjes op visite komen. (overigens buiten reageert pim heel goed op kindjes, altijd kwispelen en gezellig uit zichzelf er naar toe, maar in zijn huis is t anders).
Ik zou de tips van de gedragsdeskundige afwachten en verder de hond even afzonderen als er andere kinderen komen. Pim liep zelf al uit de situatie weg door naar buiten te lopen. Hij zal het idee hebben gehad dat hij buiten veilig was. Helaas kwam je neefje naar buiten en was dat de druppel voor Pim. In zijn ogen kon hij gewoon niet anders meer. Ik keur het zeker niet goed maar snap Pim zijn reactie wel een beetje.