Hoi allemaal, De titel zegt het al, ik ben niet alleen in de zin van geen partner hebben. Ik heb een superlieve man en ben voor hem naar Spanje vertrokken (nu 3,5 jr geleden) We hebben het erg goed samen maar ik merk dat ik zó mijn moeder, zus en beste vriendinnen mis . Ik miste ze altijd al, en ga ook regelmatig op en neer. Maar merk nu tijdens zwangerschap dat ik erg nóg gevoeliger voor ben. Mijn moeder komt binnenkort weer (gelukkig). Ik heb hier ook vriendinnen maar het zijn niet mijn zus en beste vriendinnen. (één van mijn beste vriendinnen woont in Hong Kong, dus die zie ik helemaal nooit) Hat jammere is ook dat ze niet zo bellerig of skyperig zijn. Ik heb het al vaker besproken maar vooral mijn moeder en zus kunnen dat gewoon niet goed. Plus vriendinnen en zus hebben kids en iedereen is druk druk. wat ik ook begrijp hoor!! ik ben ook vaak druk. maar zij missen maar één persoon en ik mis er een hele bups... plus een andere cultuur en taal. soms ben ik het gewoon beu ! Sorry voor mijn geklaag, ik heb het echt getroffen met mijn man en we hebben het goed. Ik ben ook heel sociaal, maak overal vrienden, dat is het probleem niet. maar de mensen die je al zó lang kent..., kun je niet vervangen. en ik ben natuurlijk wat gevoeliger dan normaal Ik wilde het gewoon even delen en misschien dat hier ook meiden zijn die in een soortgelijke situatie zitten?
Ik heb meerdere malen buiten Nederland gewoond, en soms is het gewoon niet makkelijk. Dan wil je gewoon op je fietsje kunnen stappen om bij de Hema een rookworst te eten en bij je moeder of vriendin aankomen voor een bak koffie. Klaag maar lekker hier, soms heb je dat gewoon nodig! Knuffel!
Conejita ik zit niet helemaal in dezelfde situatie, jij bent al veel langer geleden verhuisd en voor jou is het ook een blijvende situatie... maar ik herken wel veel van wat je zegt. Wij zijn voor anderhalf jaar naar de US en Canada verhuisd en waren al aan het proberen een kindje te maken. De eerste maand hier was het raak en ik moet zeggen dat ik het soms ook wel een gemis vind dat je nu niet je beste vriendinnen en familie in de buurt hebt. Je wil het toch graag 'echt' kunnen delen met de mensen die het belangrijkst voor je zijn. En natuurlijk heb je wel je man en kunnen jullie het samen delen, maar het is toch anders dan wanneer je gewoon iedereen in de buurt zou hebben... Dikke knuffel, geniet van je zwangerschap en hopelijk kun je tussendoor een keertje naar Nederland??
hoi mamske, ja ik ben pas naar Ned geweest, maar mis ze nu alwéér zo erg. misschien heeft het ook te maken dat ik een beetje oververmoeid ben geraakt van veel werken. dan voel ik me wat kwestbaarder. fijn dat je het herkent mamske. ook als was de situatie anders, het is toch je zwangerschap!! die je "alleen" doormaakt. een man staat daar toch anders in merk ik hoor. mijn moeder belde net, dan ben ik weer erg blij. zou wel om de dag willen bellen haha maar zo zijn ze niet helaas.
Ik begrijp helemaal hoe je je voelt Ik heb m'n goede dagen en m'n blééééé dagen. Dan wil gewoon naar Nederland, naar m'n ouders, Nederlands spreken, blegh! Knuffel!
Begrijp wat je bedoelt hoor, ook al woon ik helemaal niet ver van NL (maar toch wel zeker 2,5 uur/3 uur van de regio waar ik vandaan kom) Vooral dat gewoon even langs gaan, en idd dat bellen dat zit er bij hen ook niet zo in of zo. Nu moet je alles plannen en eigenlijk ook al blijven overnachten omdat het anders zo zonde is... Haha klaag maar lekker, lucht soms op
hoi shampoo en wihe ooo jullie herkennen het he! fijn. het is toch anders voor de achterblijvers. bedankt voor jullie reacties! het luchtte wel even op ja besos!
Ik woon in Saoedie Arabie en ik mis mijn ouders eigenlijk helemaal niet zo erg. Ok, ik woonde hiervoor ook 7 jaar in Duitsland dus ik heb al aardig wat buitenland ervaring. Op dit moment is mijn vader hier voor een maand en dat is natuurlijk super gezellig maar ik had hem niet gemist als hij er niet zou zijn. Ik woon in een afgesloten gebied en er is zoveel te doen dat ik me geen moment verveel. En mijn oudste gaat hier gewoon naar school.
Ik herken het ook wel, hoor. Ik kom uit Duitsland en ben zo'n 15 jaar geleden naar Nederland geëmigreerd. Mijn familie woont op ongeveer 5 uur rijden. Wat heb ik iedereen gemist in het begin, niet normaal!! Dat herken ik dus absoluut wel, maar bij mij is het gaan slijten. Toen het zwanger worden niet lukte was ik wel blij dat ik zo ver bij iedereen vandaan woonde en ze ons verdriet niet zo meemaakten. Toen ik zwanger en net bevallen was miste ik iedereen wel en eigenlijk wordt het nu juist weer erger, omdat ik zie hoe mijn vader en mijn zus genieten van mijn dochtertje. Dan wou ik dat ze haar vaker konden zien. In die 15 jaar is veel gebeurd, zowel bij mij als bij mijn vrienden en familie en ik denk vaak dat het niet meer hetzelfde zou zijn als ik weer in Duitsland zou wonen. Mijn man wil dat eigenlijk graag, maar ik heb er niet eens meer zo'n behoefte aan. Ik heb het hier prima naar mijn zin en een vaste vriendenkring opgebouwd. In het begin had ik ook het gevoel hier geen goede vrienden te hebben, maar in de loop der tijd is dat helemaal goed gekomen. Mijn beste vriendinnen wonen nog in Duitsland, maar ook hier heb ik fijne en lieve vrienden en een leuke schoonfamilie. Dat maakt een hoop goed, maar kan mijn eigen familie natuurlijk niet vervangen. En ik blijf Duits met Duitse gebruiken en gewoontes, waardoor ik me altijd het meest thuis zal voelen in Duitsland, dat houdt ook na 15 jaar niet op. Inmiddels ga ik heel vaak op en neer omdat nu ook mijn vader ernstig ziek is en dan ben ik wel blij dat het 'maar' 5 uurtjes rijden is.
@chebu: klinkt alsof je het al erg gewend bent. en het hangt ook van je karakter af he, ik ben misschien wat aanhankelijker naar mijn familie toe vrees ik . hier ook veel te doen, dat scheelt!! hoezo woon je in afgesloten gebied? vertel, interessant nog maar 10 dagen te gaan!!! spannend!! @wat naar dat je vader zo ziek is. veel sterkte! ja, dan is het "maar" vijf uurtjes he, beter dan geëmigreerd zijn naar de VS of Australië. Ik ga ook vaak op en neer gelukkig. ja, ik herken wat je zegt dat ik ook niet terug wil. heb ik nooit gehad, dat gevoel. alleen het missen. hier ook geen plannen dus om terug te gaan: we hebben een bedrijf in de bloemen en twee winkels, een huis gekocht, een hond, enz enz vriendinnen heb ik ook hier hoor. voel me alleen een beetje alleen in de zwangerschap. mijn man is veel met onze bedrijfjes bezig (moet ook wel) en als ik klaar ben met huishouden en werk ben ik te moe om vriendinnen op te zoeken. dus dat hele "genieten van de zwangerschap" schier er een beetje bij in. daar baal ik wel van, had ik me anders voorgesteld. mijn schoonfamilie is wel lief en aaridg, maar soms een beetje raar. dan mis ik gewoon op de bank hangen bij mijn ouders of zus. er is (of: ik vind) daar meer rust. er zijn hier ook meer problemen in de familie en bij mij thuis helemaal niet (meer). dat mis ik, dat je even ergens heen kan om tot rust te komen...
Ik bedoel een compound. Je bent hier in Saudi niet vrij om te gaan en staan waar je wil. De dichtsbijzijnde grote stad ligt 80km verderop. Ik woon letterlijk in de woestijn.
Ik heb dit gevoel soms al en woon maar op 25 min rijden . Echt petje af voor jullie! Ik ben niet zo avontuurlijk, dus het zou niets voor mij zijn hoor.
Ik woon sinds 5 jaar in Turkije en heb Nederland (op vrienden en familie na) nog geen seconde gemist. De emigratie was moeilijk het eerste jaar omdat ik de taal niet kende, de omgeving niet kende en weinig mensen kende. Hoe het nu zal zijn met de zwanger schap en na de geboorte, ik heb geen idee. Ik denk dat ik dan familie wel extra zal missen en misschien ook wel dingen die in NL wel te verkrijgen zijn en hier in Turkije niet. De tijd zal het leren! Ik hou er in ieder geval wel rekening mee. Ben dan ook blij om in September nog even naar NL te gaan voor de kleine geboren wordt zodat ik met volle koffers terug kan
dat klinkt wel heel avontuurlijk chebu. fijn dat het je daar zo bevalt! Mij bevalt het ook hoor. wil écht niet terug. dat dan ook weer niet . haha Linsy je herkent het ook? tzit blijkbaar meer tussen de oren dan écht in de afstand. denk dat het erg met je persoonlijkheid te maken hebt. ik denk bijv vaak dat mijn zus of zo me niet mist, maar dat ís helemaal niet zo. ze hebben gewoon hun leven, net als ik trouwens. DigiDee, ik begrijp wat je zegt, ik mis Néderland niet, maar wel de mensen die daar zitten wel heb ik soms moeite met alles te begrijpen rondom de zwangerschap. al die nieuwe woorden en dat geratel in het Spaans.. daarom is een website als dit een uitkomst!! en Nederlandse vriendinnen hier die al bevallen zijn. ook erg fijn!! lopen jullie daar nie tegen aan, dat zwanger zijn en zo in een andere taal (en alle info) meer moeite kost om te begrijpen? hier is trouwens ook minder begeleiding vind ik. ik lees vaak dat Ned-se meiden hele band opbouwen met hun vk. nou, ik sta altijd na 5 min weer buiten bij mijn gyn. ik mis dat praatje eigenlijk wel. of dat je "altijd mag bellen". heb ik hier ook nooit van gehoord...