Hoe het hier gaat....tsja redelijk. Het is sinds 2 weken definitief over met de papa. Hij heeft me ook belazerd al die tijd. 2 weken terug sliep ie bij me en werd ik snachts ineens door een prive nummer gebeld. Ik nam op en er werd gezegd dat ik de papa vooral niet moest vertrouwen en zo werd er weer opgehangen. Ik zat helemaal stil voor me uit te staren. De papa had niks gehoord die sliep lekker door,en toen zag ik zijn telefoon naast hem liggen. Voor ik het wist zat ik in zijn telefoon te kijken en las ik zijn smsjes. Daaruit bleek dat ie sms contact had met een meisje en het echt flirt smsjes waren. Ik was helemaal overstuur en ben naar beneden gegaan,daar heb ik wel een uur gezeten en denken wat te doen. Ik ben op de bank in slaap gevallen en rond 6uur werd ik wakker door mijn kleine meisje. De papa werd ook wakker maar zegt heel normaal...ach geef jij haar ff de fles ik moet zometeen weer vroeg op te werken. Nog nooit heeft hij haar snachts of sochtends vroeg de fles gegeven maar ach. Ik deed gewoon mijn ding en toen zijn wekker om 7uur ging vertelde ik hem over het telefoontje. Ik kreeg er amper reactie op....toen ging ie weg. En omdat ik het niet vertrouwde heb ik mijn kleren aangetrokken met de kleine meid in de auto gestapt en gaan kijken bij zijn huis. EN ja hoor hij lag lekker op de bank te slapen,en niet aan het werk. Hij schrok natuurlijk toen ik binnenstapte,ik zeg joh moet je niet werken. Nou moest ff wat klaar zetten en meer niet. Dus ik weer over dat telefoontje beginnen,dat het me niet lekker zat,en toen over die griet....ik zei joh hoe zit dat nou met haar. Nou hij had haar al weken niet gezien of gesproken dus niks aan de hand ik moest ophouden met zeuren. Ik heb denk ik wel 5 keer gevraagd of hij wel eens smscontact met haar had maar elke keer liegde hij van nee dat heb ik niet. Ik werd zo boos en vroeg of ik in zijn telefoon mocht kijken maar dat mocht natuurlijk niet....ik zei nee want dan komt de waarheid naar boven en ben zo weg gelopen. Die zaterdagmiddag krijg ik nog een sms van hem met dat ie vergeten was dat ie haar gsmst had en dat het niet z bedoeld was,sorry had ik niet moeten doen. Nou niet op gereageerd...hele weekend niks meer van hem gehoord,hij is lekker gaan stappen met zijn vrienden. Afgelopen maandag kreeg ik een sms met de vraag hoe het met ons ging. Daar reageerde ik niet op,een uur later krijg ik weer een sms met als ie zijn dochter niet meer mag zien ik dat ook eerlijk kon zeggen. En daar raakt ie me weer mee want dat zeg ik helemaal niet,en wil dat ook helemaal niet. Dus ik reageer op die sms.....maar na maandag ook niks meer van hem gehoord,ook totaal geen intresse naar zijn dochter,is trouwens al tijden niet meer zo. Hij komt laat in de avond en dan slaapt ze. Hij wilde ervoor gaan zei die 3 weken terug voor mij en voor onze dochter,wilde samen dingen doen maar elke keer kwam het er niet van en ineens was ie er toch nog niet aan toe. Als ik vraag wat ie nou echt voor me voelt weet ie het niet....nou ik weet het nu wel,mijn ogen zijn geopend. Hij houd niet van mij...van zijn dochter...ik weet het niet,hij laat het niet merken! Ik vind het vreselijk en ben er kapot van,wil zo graag van dat gevoel af en dat hij me koud laat maar zo makkelijk gaat dat niet. Maar ik probeer sterk te zijn en geen contact meer te zoeken met hem. En als hij zijn dochter wil zien komt ie maar op normale tijden en niet laat in de avond.
Meis Meis Meis toch, hij gebruikt je alleen maar, hij is het niet waard en diep in je hart weet je dit ook, maar je bent er zo aan gewend dat je eerst dit cirkeltje moet gaan doorbreken. En op normale tijden komen om de kleine te zien... hij komt maar op een afgesproken dag en dan voor een uurtje, JIJ bepaald het NIET hij! Jij moet eens goed op je strepen gaan staan en hij heeft DAT maar eens te gaan slikken! Als hij jullie als nr 1 prioriteit had gezien had hij al die dingen niet uitgevreten. Jij moet je kinderen en jezelf op nr 1 gaan zetten, en de rest is nog maar bijzaak, jij moet er voor zorgen dat alles loopt zoals het moet, jij moet er voor zorgen dat je gezin alles heeft wat er nodig is, jij bent de spil in de jonge levens van je kinderen EN jezelf. En daar heb je zo'n manipulator echt niet bij nodig, hij veranderd niet, hij wil het niet en houd jou alleen maar voor de gek. Ja het is hard op dit moment, maar het slijt dat rotgevoel slijt, enne volgens mij kan jij heeeel goed alleen alles aan, heb je hem echt niet voor nodig! Als hij echt om jou en de kleine zou geven had hij ALLANG terug geweest en excuses aangeboden en laten zien dat hij er alles aan zou doen om het te laten werken inclusief met zn familie! MAAR HIJ DOET HET NIET helemaal niks, het enigste wat bij hem op zn prioriteit staat is..... hemzelf hem en niks anders. Jij verdient beter je kan beter en je kan je leven een 180 graden draai geven in een richting die goed is voor je kindjes EN jouw. Ga aan jezelf werken en aan je eigen zelfrespect en zorg dat je deze goed opbouwt en zorg dat je ZELF er voor zorgt dat je verder komt! een ander doet het niet voor je, en hij al helemaal niet, hij ziet jou het liefst heel hard gezegd, de afgrond in gaan en kapot gaan door zijn vieze g*r* spelletjes! Laat dit niet meer toe, maar kies voor JOUW kids en jezelf, en geloof ook in jezelf je kan en mag beter en ik denk zomaar dat je zelf ook weet dat je dit kan ook.... WANT JE KAN DIT OOK HEEL GOED!!!! Dikke knuffff en sterkte maar weet gewoon dat jij zo sterk bent!!! JE KAN HET!!!
Alle dames hebben het eigenlijk al gezegd. Je laat dit veel te lang doorslepen en ik denk dat je te weinig zelfvertrouwen hebt om hem duidelijke grenzen aan te geven die goed zijn voor jouw en je kindje. Zolang je hier zelf voor kiest, dan ben jij zelf ook een aandeel in deze situatie en kun je niet alleen hem de schuld geven (jij laat hem immers steeds binnen en bij je slapen wanneer hij komt). Het klinkt misschien hard, maar het is wel zo... Zet voor jezelf afspraken op een papiertje (wanneer hij zijn kind kan zien en hoe lang) waar jij je prettig bij voelt en stuur dat naar hem op. Vind ie dat niks..dan gaat ie maar naar de rechtszaal. Hij heeft tijd genoeg gehad om zich op te stellen als een vader én vriend. En dat doet ie beiden niet... dus als je zegt dat je jouw ogen hebt geopend...hou ze dan open .. Als je toch weer terugkrabbelt, dan doe je het toch echt zelf... Sterkte !