Toch een miskraam

Hallo,

Ik wil hier mijn "bijzondere" verhaal even kwijt.
In september 2007 heeft mijn man een hersteloperatie na sterilisatie ondergaan en in december bleek dat er "weer leven in zat.De uroloog zei dat we het eerst maar eens een jaar moesten proberen en anders aan de bel trekken.
In oktober werd ik zoals elke 4 weken ongesteld DACHT IK, maar in plaats van dat het na een paar dagen minder werd werd het bloeden alleen maar erger en helderder.Ook voelde ik mij niet geweldig.Voor de zekerheid een test gedaan en positief!Ik had niet meer gedacht dat het nog zou lukken, dus was blij dat blijkbaar alles weer werkte, maar dus ook meteen een miskraam.Voor de zekerheid de huisarts gebeld en hij bevestigde een miskraam.
Omdat ik maar bleef bloeden heb ik later in de week de verloskundige gebeld die ik ook bij mijn jongste zoon heb gehad om wat informatie te vragen.Na eerst weer een paar dagen gewacht te hebben ben ik via de verloskundige op echo gegaan.
Daar zagen we een vruchtzakje die zweefde door mijn baarmoeder, heel apart gezicht.De verloskundige zei dat het waarschijnlijk op weg was naar buiten óf wij waren getuige van de innesteling....dus weer afwachten.
Ik bleef bloeden en na 10 dagen weer op echo geweest.
Op de 2e echo zagen we het vruchtzakje weer en het was gegroeid!(inmiddels was het bloeden ook gestopt).Er klopte zelfs al een hartje!
Ik wist niet hoe ik het had, dacht dat er niets meer te zien zou zijn, echt een heel onwerkelijk gevoel.
Vanaf de inwendige echo de rest van de avond en nacht lichte krampen gehad en toen ik 's ochtends naar het toilet ging bloedde ik weer en vervolgens lag het vruchtje op mijn toiletpapiertje, ik schrok me rot en zag meteen het "mensje"wat ik gister nog op de echo had gezien, dus wist meteen dat ik nu dus echt een miskraam had gehad.De verloskundige beaamde dat ook, daarna weer 1.5 week erg gebloed, dus al met al weken achter elkaar veel gebloed en uiteindelijk pas een miskraam.
Nu heb ik voor het eerst een ovulatietest gebruikt, flink ons best gedaan en nu maar hopen dat het nog eens lukt en ook echt blijft zitten!
Aangezien (bijna) niemand weet dat mijn man een hersteloperatie heeft gehad heb ik er ook tegen niemand iets over gezegd en ik wilde toch graag mijn verhaal kwijt.