Lieve allemaal, Al heel wat jaren was het mijn droom om zwanger te worden en vorig jaar, tijdens onze vakantie in Mexico, is het gelukt ! We konden ons geluk niet op (we waren al een tijdje aan het proberen namelijk en hadden de hoop al een beetje opgegeven.) Echter.....sinds oudejaarsavond begon ik wat bruinachtige afscheiding te krijgen dat afgelopen donderdag/vrijdag gevolgd werd door helderrode afscheiding. Gelijk gingen alle alarmbellen af en heb direct een afspraak met de huisarts gemaakt. Mijn eigen arts was er niet, dus naar een ander. Na mijn verhaal aangehoord te hebben, heeft hij een inwendig onderzoek gedaan, waaruit bleek dat de baarmoedermond gesloten was. Pffff......dat was een hele opluchting, maar ik was nog niet helemaal gerustgesteld, want waar komt tenslotte dat bloed vandaan ? De arts zag mijn ongerustheid en heeft er voor gezorgd dat ik diezelfde middag nog naar het ziekenhuis kon voor een vaginale echo. Helaas trof ik daar een vreselijke ongevoelige/onvriendelijke/ongeinteresseerde mannelijke gyneacoloog, die absoluut niet zijn best deed om mij op mijn gemak te stellen of dingen uit te leggen, ik moest echt om alles zelf vragen. (Ik had een vriendin meegenomen en haar viel het ook op, dus het kwam niet door mijn hormonen). Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, na even zoeken ontdekten we "ons kindje" met een langzaam kloppend hartje ! Voor zover ik wist, was ik 7 weken zwanger, maar daar had de gyneacoloog z'n twijfels over, gezien de grootte van de vrucht. Volgens hem kon ik niet verder zijn dan 5/6 weken, maar wat hij zag in combinatie met de grootte en het (nog) langzame kloppen van het hartje, baarde hem geen zorgen en adviseerde me om volgende week gewoon op de al gemaakte afspraak te komen voor nog een echo. Op mijn vraag waar al dat bloed dan vandaan kwam antwoordde hij: "Ach, 50% van de zwangere vrouwen verliest bloed." Redelijk opgelucht en euforisch van het zien van het hartje ging ik naar huis. Maar 's avonds, na het eten, begonnen de buikkrampen en werd het bloedverlies heviger. Een tijd heb ik gedacht dat het misschien kwam door de inwendige onderzoeken, maar inmiddels is het zondagmiddag, zijn we dus bijna 2 dagen verder, en bloed ik nog steeds. De krampen zijn minder geworden, maar nog wel latent aanwezig. Elke keer als ik ga plassen, vang ik het wel op, om te kijken of er meer uitkomt dan alleen bloed, maar tot op heden heb ik nog niks ontdekt. Dus zo zie je nog een hartje kloppen en het volgende moment denk je dat je een miskraam hebt. Mijn man blijft optimistisch, ondanks mijn vele bloedverlies en de pijn gelooft hij het pas als hij het donderdag met eigen ogen op de echo heeft gezien. Ergens ben ik daar wel blij om, want zo houdt hij mijn emoties ook een beetje in balans. Ik ga van het slechtste scenario uit.......dan kan het alleen maar meevallen. En mocht het nog goed zijn, dan is het wel een taaie hoor ! Maar waar komt dan al dat bloed vandaan ? Morgen ga ik naar mijn eigen huisarts die, hoop ik, dan een inwendig onderzoek zal doen om te kijken of de baarmoedermond wel/niet dicht is. Dan hebben we al een hoop duidelijkheid en dan donderdag gewoon voor nog een echo (gelukkig bij een andere gyneacoloog) voor de definitieve uitslag. Ik heb al veel verhalen gelezen op dit forum en veel herkend, maar toch ben ik benieuwd of mijn verhaal ook herkenbaar is. Ik kijk uit naar jullie reacties en wens iedereen die in hetzelfde schuitje zit heel veel sterkte en kracht.
Heel veel sterkte! Het kan inderdaad zoveel uitmaken, welke arts je hebt... Enkele vriendinnen van mij hadden ook vaak bloedverlies tijdens de zwangerschap en allemaal loos alarm. Bij ongeveer de helft van de gevallen van bloedverlies is er helemaal niks aan de hand. Ik duim voor je! Neeke
Poeh, wat zul jij je onzeker voelen, buitenhuisje. Ik hoop enorm voor je dat je zwangerschap helemaal goed blijft gaan, en dat het bloedverlies inderdaad niet erg blijkt te zijn. Hoe was het vandaag bij de huisarts? Was je baarmoedermond toch nog gesloten? Heel veel succes aanstaande donderdag! Gelukkig heb je dan een andere gynaecoloog. groetjes, Marla
Pff die onzekerheid, vreselijk he.. Ik heb zelf donderdag een bloeding van 4 uur gehad. Met krampen. Heb vandaag een echo gehad en er was een klein vruchtzakje te zien. Verder kon ze er nog niks over zeggen. Ze vond het wel aan de kleine kant. Maar ik weet zelf al dat haar berekening niet klopt. Volgens haar ben ik een week langer zwanger, maar zij gaan uit van een cyclus van 28 dagen. Mijn cyclus duurt zeker langer.. Ik moet volgende week woensdag weer terug voor een echo.. Dan maar hopen dat het goed zit en dat we wat meer kunnen zien. Ookal moest ik rekening houden met een mikraam. Sterkte meid..
hai meid, Ik wil je geen valse hoop geven,maar het hoeft echt niets te betekenen. Ik was 11 weken zwanger toen ik opeens bruinachtige afschijding verloor,ook ik ben toen naar het zh geweest omdat ik zwanger was geworden via ivf moest ik nog naar het zh voor de controle's. Daar aangekomen werden we geholpen door een onvriendelijke vrouwlijke gyn.Die al bij voorbaat vertelde niet veel tijd voor ons te hebben, we kregen dan ook snel een echo en volgens haar klopte het hartje TÉ langzaam en was ons huppie ook veels te klein om 11 weken zwanger te zijn,we dachten dat de wereld onder onze voeten gleed. Ook ik heb toen gevraagd hoe het dan kwam dat ik die afschijding had,en ook zei vertelde me dat veel vrouwen dit hadden ,maar dat het ook kon dan er een miskraam aan het doorzetten was... die dagen erna zijn vreselijk,je durft bijna niet naar wc te gaan en ook bij mij werd de bruine afschijding na een dag of 2 helderrood bloed. Het is echt een klote gevoel je voelt je machteloos en je staat met de rug tegen de muur,er viel die dagen erna ook niet veel voor ons te doen als wachten tot we weer op controle konden komen en hopen dat het allemaal goed zou gaan aflopen,en dat is ook gebeurd! Ik ben nu bijna 32 weken zwanger en ons huppie heeft niks eraan overgehouden,hij schopt lekker en is een druk manneke. Dus lieve "buitenhuisje' ik weet als geen ander hoe je je voelt,maar zoals je leest hoeft het niets te betekenen.Tuurlijk is het allemaal eng omdat het ook allemaal nieuw is en we er niet veel van weten omdat het je 1ste kindje is,zoals ook bij ons. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt,en dat ik je wat heb kunnen gerust stellen. Mocht je nog vragen hebben dat mag je ze altijd aan me stellen. Ik duim voor je en laat me weten hoe het is afgelopen... liefs marianne
Hey Buitenhuisje ik heb niet meteen een antwoord klaar, ik las hier al op het forum verschillende situaties, ene keer was bloedverlies slecht teken en gevolg, andere keer, bleek alles goed te zijn. Hopelijk heb je snel duidelijkheid. ik duim voor je! flyke
Lieve Netta, Neeke, Marla, Augustus, Marianne ivf, Flyke en alle anderen die dit lezen. Het heeft even geduurd, maar heb nu eigenlijk pas "zin" om een update te geven. Zoals ik al aanvoelde heb ik vorig weekend een miskraam gehad en ben ik uiteindelijk op maandagmorgen 8 januari het vruchtje verloren. Het moment dat ik het verloor was ik niet eens echt verdrietig, meer een beetje opgelucht dat ik het al die tijd toch goed gevoeld had, dat ik dus toch op mijn eigen lichaam kan vertrouwen. Bovendien had ik het grootste en ergste verdriet al tijdens het weekend gehad, met al die krampen en bloedverlies. Diezelfde dag ben ik met mijn man naar de gyn geweest en heb het vruchtje ook meegenomen. Bij ons in het ziekenhuis onderzoeken ze het standaard op eventuele afwijkingen, de uitslag krijg ik over anderhalve week. Afgelopen donderdag ben ik nog een keer bij de gyn geweest voor een echo, om te kijken of ik helemaal "schoon" was van binnen en dat was gelukkig het geval, dus geen curretage. Eigenlijk direct na de miskraam had ik geen buikpijn meer en het bloedverlies werd al heel snel minder. En nu.......nu voel ik me raar. De dagen na de miskraam voelde ik me heel energiek en eigenlijk best wel goed. Maar sinds dit weekend moet ik er toch wel weer heel veel aan denken en ik merk ook dat ik heel ongeduldig ben.....ik wil gewoon weer heel snel zwanger worden, maar hoe weet je na een miskraam wanneer je eisprong er weer is ? Mijn gyn zei dat er tussen een miskraam en een volgende menstruatie geen eisprong plaatsvindt, dus dat je dan onmogelijk zwanger kan worden, maar ondanks dat heb ik al diverse verhalen gelezen/gehoord van vrouwen waarbij dit wel gelukt is. Hoe kan dit toch ? En hoe reken je je meest vruchtbare dagen uit na een miskraam ? Gelukkig heb ik van m'n werk nog even een paar dagen rust gekregen en pak ik m'n werk per aanstaande zaterdag weer op. Vind het ook wel weer lekker om het "gewone" leven weer te leven en de zinnen te verzetten. Momenteel is mijn man ziek thuis met de griep, dus kunnen we even niet "aan de bak", maar zodra hij zich enigszins weer beter voelt grijp ik 'm en gaan we er gewoon weer voor. Ik hoop echt voor ons en jullie allemaal dat 2007 ons jaar wordt met heel veel mooie, lieve baby's ! Lieve groeten van mij !
hee Buitenhuisje, ik heb op 12 december een miskraam gehad... op de eerste dag van het bloeden (ik voelde aan dat het fout zou gaan) ben ik weer gaan tempen en heb die eerste beschouwd als de eerste dag van een normale ongi. (hoe hard het misschien ook klinkt, maar dat was mijn overlevingstactiek van dat moment, als je begrijpt wat ik bedoel) telkens getempt en op dag 26 had ik wel degelijk een eisprong...ik temp op FF en die gaf dat ook duidelijk aan. mijn luteale fase was echter heel kort, maar 7 dagen en toen werd ik op dag 33 gewoon ongi. ik heb een cyclus van ongeveer 28 dagen.. alles lijkt weer op de gewone manier te gaan verlopen.. heel veel succes meid...en sterkte bij het verwerken van je verlies.. Aoife
hallo buitenhuisje, ten eerste heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies, neem wel de tijd om verdrietig te zijn, ik weet namelijk uit eigen ervaring dat wanneer je het te snel aan de "kant" zet je de klap over een paar weken wel krijgt! klopt het is erg verwarrend ook wat gynecologen allemaal vertellen, de een zegt dat je direct weer mag proberen en de ander zegt dat je een maand moet wachten en weer een ander zegt dat je nog langer moet wachten, ik denk dat je je gevoel moet volgen, dat wanneer je je er zelf weer klaar voor voelt je er veer volledig voor moet gaan! sterkte jette
Buitenhuisje, je voorgevoel is dus toch een nachtmerrie geworden Zoals Jette zegt, neem je tijd om dit verlies te verwerken, anders kan je nadien de nashock nog krijgen/voelen. Ivm je eisprong, kan ik geen antwoord op geven, mijn gynae en huisarts raadden mij aan een cylus te wachten en heb ik enigszins met wat tegenzin, wel gedaan, dus geen idee. sterkte! flyke
lieve meid, ach wat lees ik nu?ik had zo gehoopt dat het toch goed zou gaan! Ik heb 6 jaar gelden ook een miskraam gehad,maar ik kan je geen antwoord geven op je vraag of er direct weer een eisprong is,ik slik al 6 jaar geen pil meer en we bleven proberen om zwanger te raken,maar helaas is dat ons niet gelukt om op de "normale'manier dat ook te worden,heb ook eigenlijk nooit echt getest wanneer de eisprong er bij mij was.. Ik wens je alle kracht en sterkte toe om dit verlies te verwerken,en ik hoop dat je snel dan maar weer zwanger mag worden met een goede afloop.maar denk eerst vooral aan jezelf en aan je lichaam het is toch een flinke klap dat je lichaam moet verwerken. liefs marianne
Hallo Buitenhuisje, Ik heb vorige weer ook een mk gehad en krijg ook het idee niet uit mijn hoofd weer zo snel mogelijk zwanger te willen zijn. Wij kregen van de gyn te horen 1 cycles af te wachten ivm start telling volgende zwangerschap. Wij vinden dat geen goede reden om niet direct verder te klussen. Ik heb geen idee wanneer mijn volgende eisprong zal zijn, maar heb wel het geluk dat ik mijn eisprong altijd voel. Ik heb net als jij ook van mijn leidinggevende de tijd gekregen om het een plaatsje te geven, deze vorm van begrip geeft mij veel steun. De tijd moet het verdriet verder verzachten. Ik ben niet bang voor een terugslag, zit niet in mijn aard. Wel ben ik bang dat ik overbezorgd zal zijn bij een volgende zwangerschap, maar wie zal dat niet zijn. Mocht je er ook weer voor gaan. Veel succes! En tevens veel succes met het verwerken van het verdriet!