Mijn zoon is sinds een paar dagen 12 jaar. Dus inderdaad tijd om hem wat meer los te laten. Hij heeft een nieuwe fiets voor zijn verjaardag gekregen, mede met oog op komend schooljaar middelbare school. En ik was van plan om hem binnenkort zelf te laten fietsen naar sport. Waarom ik hem niet eerder alleen heb laten gaan, komt mede door de route. Hij moet tussen weilanden door en ook een stukje langs een bos. En dat vind ik eng. Maar ik weet dat hij het best zelf kan fietsen.
Ergens snap ik je wel...ik ging op mijn 10de al alleen met de trein van midden van het land naar amsterdam en daar met de tram naar mijn dansschool. MAAR ik vindt het behoorlijk onverantwoordelijk! Nou staat mijn moeder daar bekend om. Maar vindt jouw reactie wel heeeeel over dreven! Niks enorm overbezorgt en verwend! Ben het met je eens dat het nu wel zo'n beetje tijd wordt dat hij alleen op zijn fiets naar de sportvereniging kan gaan. Maar dat hangt zeker ook af van de buurt, het verkeer en vooral de persoonlijkheid van je kind. Ts zoals ik hierboven al schreef. Misschien eens goed nadenken of je zoontje zelf naar de sportvereniging kan fietsen. Zal voor je moederhart in eerste instantie moeilijk zijn, maar voor je zoontje wel goed. Hij krijgt zelfvertrouwen van het vertrouwen dat jij in hem hebt.
Jammer dat je het niet snapt. 7 jaar en zelf al naar zwemtraining. Vind dat veel te jong.!!! De tijd van toen en nu is zo veranderd. Daar bij vind ik de stukken waar hij alleen zou moeten fietsen nog niet geschikt en zeker niet in het donker. Verwend? Heb je zelf kinderen van deze leeftijd?? Hij mag best al veel hoor ben echt niet te overbeschermd. Wel moet je kind er aan toe zijn. En dat vind ik met mijn zoon tot nu toe nog niet helemaal. Hij mag al als hij wil naar opa of oma fietsen. Ook hier is het na de grote vakantie dat hij naar het vmbo gaat en als dat goed gaat laat ik hem steeds en steeds meer los. Maar wel geleidelijk aan steeds meer zelfstandigheid.
We begrijpen elkaar denk ik Voor een ander klinkt het zo makkelijk je kinderen los laten en steeds meer zelfstandiger te laten worden. Maar wel op onze manier en stap voor stap die stappen gaan steeds groter worden.
Ik snap de TS wel. Vind je reactie kort door de bocht. Ik werd ook nog opgehaald savonds als het donker was toen ik al op middelbare school zat omdat ik een donkere landweg over moest. En ik snap heel goed als ouders hun kind willen ophalen en wegbrengen. Het is namelijk wetenschappelijk vastgesteld dat een kind pas rond zijn 16e het verkeer geheel kan overzien.
En nu hoe de dag is gegaan. Goed te doen was het. Beetje ontspannen. En heb hem een keer gesproken voor die kleding waar hij gisteren om vroeg. Alleen wilde hij geen afspraak maken en gooide de telefoon er op jammer voor hem dan. Wel heb ik het een beetje moeilijk wat betreft mijn ouders. Ze kijken ook in mijn belang maar zijn bang dat ik het niet alleen aan kan( lekker goed voor mijn zelfvertrouwen). En dan voel ik me een beetje verdrietig. Moet dus heel erg bewijzen dat het allemaal wel goed gaat komen enzo. Krijg dan het gevoel dat ik niet mag klagen. Nou ja dan klaar ik toch niet tegen ze. Doe ik dat hier wel hihi. Lekker voor de kinderen gekookt vloer gedweild was gevouwen was gewassen. zo de oudste naar bedje schoppen en op tijd naar me bedje. Vreet toch best veel energie ook al sta je achter je keuze.s Maar het komt goed. O ja en ik zou in augustus op vakantie gaan drie dagen naar slagharen. Vanmiddag deze boeking veranderd ik ga nu al midden juni zag dat zoon op een maandag een studie dag had denk mooi zo. Dan vrijdag.s maar wat later vertrekken of ik vraag aan school of hij een uurtje eerder mee mag. Hun kennende zijn ze niet te stikt. En zo wel dan later. Moet wel met de trein of ik haal me pa over om ons te brengen en kom ik terug via de trein.
De enige persoon die je moet bewijzen dat je het alleen gaat redden is jezelf! en ik weet haast wel zeker dat het je gaat lukken, aangezien je nu eigenlijk al die tijd met je lat relatie (voor zover daar nog sprake van is)ook alles alleen opknapt en zelfs nog zijn zaken regelt. Het zal nu even lastig zijn omdat het echt even omschakelen is om meer voor jezelf te kiezen, maar over een tijd gaat het je zo goed af dat je je afvraagt waarom je dit niet eerder hebt doorgezet.
Ik weet niet of jij zelf kinderen hebt van deze leeftijd maar tijden zijn veranderd. Onze zoon van bijna 11 laat ik al redelijk los, gaat zelf naar vriendjes op de fiets overdag en blijft af en toe overdag alleen thuis. Naar de sportclub alleen is hier geen optie, hij moet dwars door een park waar een aantal jaar terug een meisje is vermoord en het vriendje zwaar gewond is achtergelaten. Omrijden gaat niet dan is hij een uur langer onderweg en moet hij dwars door de industrie. Ik denk dus dat het van veel dingen afhankelijk is. 7 jaar vind ik persoonlijk heel erg jong.
afgezien van het feit dat de maatschappij erg is veranderd, het is net wat Knap zelf ook zegt, ieder kind is anders, de 1 is heel vroeg zelfstandig en kan zoiets al alleen op die leeftijd, de ander is daar wat later mee. Elke ouder moet daarin zelf uitmaken wanneer zij hun kinderen meer los kunnen laten.
Goed zo, zelfstandige vrouw! Jij kan zeker alleen je kinderen opvoeden (dat doe je immers allang). Wel snap ik dat je iemand mist om het wel en wee van de kids mee te delen. Jij bent nogal een twijfelkont als het om je eigen kunnen gaat maar dat is helemaal niet nodig. Mag ik nog iets vragen? Hoe vaak zag je je lat? En was er ook nog wel iets speciaals tussen jullie als man en vrouw zijnde? Ik krijg nu de indruk (correct me if I'm wrong) dat hij nu alleen langskomt om geld te bietsen voor shag, kleren en autoreparaties.
Dan weet ik waar jij woont . Zo vreselijk was dat... Ik denk ook dat het nu anders is. Niet dat er meer enge mensen zijn dan vroeger oid. Maar bijvoorbeeld het verkeer is wel enorm veranderd. Ik ging op mijn 12e ook al overal heen. Ik weet niet hoe het zal gaan als mijn dochters 12 zijn. Het is ook sterk afhankelijk van de persoonlijkheid van een kind. Ik denk niet dat je op dat gebied kunt oordelen over een beslissing van een andere ouder. Iedereen doet wat hij of zij het beste acht.
Meid, volgens mij ben jij veel sterker dan je zelf denkt! Laat je niks aanpraten (ook al is het goed bedoeld). Jouw leven, jouw keuzes. Als ik zo je topics wel eens lees, ben je iemand die voor haar kids leeft, en jezelf op de laatste plaats zet en zo iemand ben ik ook haha. Je hebt groot gelijk dat je ff een paar daagjes lekker ertussen uit gaat, ff lekker plezier maken met je kids. En als jouw LAT jou meer kopzorgen op gaat leveren dan nodig is, dan sla maar eens met je vuist op tafel! Toch lees ik zo tussen de regels door dat je ook wel erg veel om hem geeft. Maar laat je leven niet leiden door hem hoor! Tuurlijk is het moeilijk alleen, maar jij bent ook nog iemand hoor, met gevoelens. Ik zou wel proberen om je zoon op voetbal te laten gaan. Ik denk wel, als hij dat zo graag wilt, dat het goed voor hem zal zijn. Een kant en klare oplossing voor het vervoer heb ik natuurlijk ook niet, want ik zou hem ook nog niet alleen laten gaan, als hij daar nog niet aan toe is. Heeft hij vriendjes bij die vereniging? Misschien valt er iets te regelen....? Veel succes iig, kies ook voor jezelf want je verdient het net zo goed als een ander!
Zet gewoon hier neer wat ik zg wilde mailen veel geheimen staan er niet in.. Ik zag hem vier vijf keer per week bleef ook zo vaak ongeveer slapen, Hij hielp me wel met de kinderen. Dat moet ik gewoon toegeven., vorig jaar tijdens mijn opnamen en depressie was hij er wel voor de kinderen. Hij heeft zeker ook zijn goede kanten. Alleen heeft hij deze nare kant er bij. En hij vraagt het niet eens maar je wilt toch zeker wel dat iemand ook redelijk kan leven als je van de schuldhulpverlening iets krijgt. En vond het ook helemaal niet erg om dat stukje mee te delen met hem. Maar ik ben een gevoel.s mens. Dat met die 20 euro van vande week is echt waar hij lag zo te mokken op de bank dat ik van zelf gaat vragen wat er is! Toen kwam dat auto verhaal eruit. Terwijl hij mij een dag daar voor vertelde dat het opgelost was. De afspraak was en is dat hij zijn problemen niet hier in huis mee zou nemen en we samen voor de kinderen er waren. Op zijn werk gaat er ook niet van alles lekker. En reageert het hier thuis op mij en de oudste af. Jongste gaat wel. Dat met die shag. Vorige maand zat ik krap ik zeg nu is het eens jou beurt om een bus te kopen. Bel hem op tijdens zijn werk je bent het toch niet vergeten? En kreeg me toch een cru antwoord terug. Het is de muziek die de toon slaat. Snapje het een beetje. Vandaar ik hem in het topic niet helemaal de zwarte piet wil toe spelen. Dat heeft hij ook weer niet verdient. Nu moet ik wachten tot hij voor de kinderen gaat bellen hij is gewoon te boos. Nu op mij. Hij zal binnen nu en een paar weken wel contact zoeken. Of niet. Bij hem weet ik het maar nooit. En ik ben ook eerlijk ik kan ook een kreng zijn geloof me maar. Groetjes Knap.
En jij weet waar ik woon dan moet hij door de componisten buurt en dan langs de flats. Via het zwembad. Naar de voetbal. Eng stuk vind ik het. En dat wijk staat bekend als dat weet je wel Het komt wel en ik laat hem stukje bij stukje meer los. Heb me voorgenomen na de zomer vakantie is het voetbal probleem opgelost en gaat hij naar voetbal. Hoe ik dat gaat regelen weet ik nog niet precies. De hulp die nog een keer per week of per twee weken komt daar mee ben ik er al voor bezig. En wie weet laat ik hem dus na de vakantie ( los) met heel veel pijn in mijn hart en de eerste keren gaat de jongste gewoon maar mee moe of niet moe.
Hij is boos op jou en daarom moeten JULLIE kinderen het maar ontgelden? Sorry, vind dit nogal erg kinderachtig gedrag van zijn kant.
Laat ik het zo zeggen je hebt koppige mensen en koppige mensen hij is echt ( HEEL KOPPIG) zal zelden tot nooit zijn ongelijk bekennen. Dat heb ik wel geleerd in de afgelopen jaren. Hij kropt alles op. Mensen kennen hem als meegaand beleeft behulpzaam en volgzaam Laat me niet lachen. Als hij alleen is met mij en de kinderen dan pfff. Als ik hem roep of wat wil vragen. ( dan blijft hij gewoon zwijgen) al vraag ik alleen maar of hij even met zijn zoon gaat praten) laat me gerust roepen en roepen en roepen en dan na een tijdje :x:x:x ontplof ik en dat is dus zaterdag ook eigenlijk gebeurt.
pfff... wat een pubergedrag! dit heeft niks meer met koppig zijn te maken als hij bij een ander wel ineens braaf zijn goeie gedrag kan tonen.