Ik ben twee jaar geleden zwanger geworden door de pil heen. Heb het weggehaald omdat mn ex het echt totaal niet wilde en ik me toen in een hoekje gedreven voelde, had het gevoel dat ik geen keus had en er helemaal alleen voor stond. Hierna ben ik een tijdje depressief geweest en kreeg alleen maar ruzie met m'n vriend, ik vond het zo erg dat hij me ertoe had aangezet terwijl ik het wilde houden, en nog erger dat ik het ook echt gedaan heb. Als ik de tijd terug kon draaien had ik zeker een andere keuze genomen en had ik voor het kindje gekozen, en daarmee dus ook voor mezelf.
Ik vind je vriend een lul van een vent. Onbeschermde seks. Dan abortus willen. Blij zijn dat door een miskraam 'het probleem' is opgelost. Ik raad nooit iemand een abortus aan of af (ik heb er wel zelf ideën over, maar die doen niet ter zake). Dat is een keuze die alleen de vrouw zelf kan maken. Maar mocht jij kiezen tot abortus omdat je niet zit te wachten op een verbroken relatie (zoals je zelfs schrijft), vind ik dat niet echt getuigen van ruggengraat. Vind het bovendien wel zo'n beetje de domste reden om te kiezen voor een abortus.
Als jij geen abortus wil moet je het niet doen. hier hetzelfde voor handen gehad alleen dan bij de vijfde, uiteindelijk samen besloten om niet voor een abortus te gaan, maar ik heb het toen niet gewild en als ik geweten had hoe zwaar het nu is nog niet. Maar bedenk wel dat je een hele zware tijd tegemoet kan gaan. Hier heeft mijn man er erg veel moeite mee gehad en nog steeds, hij wilde echt geen kinderen meer en al helemaal geen baby. Had in het begin ook moeite om echt van ons mannetje te houden. Alles komt vooral op mij neer en het geeft best wel veel wrijving, maar ik geloof wel dat we er samen uit komen. En vandaag wel weer een woord wisseling gehad, alleen het fijne er aan vond ik dat hij eindelijk zegt van ons mannetje te houden, maar dat hij gewoon niet meer tegen dat gehuil kan. (dit is de eerste keer dat hij dat in de 8 maanden zei dat ons mannetje nu oud is en wat was ik blij om dat te horen). Sterkte ermee...
Je titel en je bericht zeggen genoeg denk ik Het is jou lichaam, jij beslist uiteindelijk. Als je er niet 100% achter staat, moet je het zeker niet doen. Dan krijg je spijt, ga je het hem verwijten en strand jullie relatie misschien alsnog. Geef hem wat tijd om aan het idee te wennen. bespreek waarom het wel/niet zou kunnen.
Bedankt dames voor jullie reacties. We hebben het er vandaag eigenlijk niet meer over gehad. Heb alleen tegen hem gezegd dat de pil niet 100 % betrouwbaar is en blijkbaar zijn we samen vrij vruchtbaar aangezien dit de vierde zwangerschap is in dik 3 jaar tijd. Hij zegt niet veel tegen mij, heeft mij mijn gang laten gaan en voor onze dochter gezorgd. Kijk ik snap dat zijn leeftijd een probleem is, maar dat probleem was er ook toen ik bewust zwanger ben geworden van onze dochter. Ik vind het wel belangrijk dat onze dochter een vol broertje of zusje heeft waarmee ze haar jeugd kan delen en hopelijk hebben ze wat aan elkaar als wij er niet meer zijn(meerdere kinderen uit 1 gezin geeft geen garantie op een goede band weet ik helaas uit ervaring) Zolang er ruimte in huis en geld is om het kindje te onderhouden dan vind ik dat geen redenen voor een abortus. Ik ga morgen nog wel even naar onze huisarts. Misschien heeft zij nog tips.
Ben vanochtend nog wel even bij onze HA geweest. Die was sowieso lekker positief. Want het zou wel weer een miskraam worden(is helemaal ergens op gebaseerd!). Ook de verwijzing gekregen naar de abortuskliniek, maar als zij doorhebben dat ik er niet achter sta dan gaat de abortus niet door.
Waarom heb je om een verwijzing gevraagd dan? Waarom zou je er op gesprek gaan? Je wilt het toch niet...daar ben je toch al uit? Als jouw vent nooit meer een kind zou willen, moet hij of stoppen met seks, of een knoop erin laten zetten.
Wat een nare uitspraak van jouw huisarts! Ik kreeg in mijn situatie, de vader wou ook dat ik abortus liet doen, van de huisarts ook ongevraagd de gegevens van een abortuskliniek. Ik vond dat toen ook best raar. Maar goed ik heb er verder niks meer gedaan. Ik kreeg toen ook het adres van het FIOM. Blijkbaar kun je daar wel terecht voor hulp bij het maken van je keuze. Als je blijft twijfelen zou je daar contact mee kunnen opnemen. Heb je ondertussen nog eens een gesprek met je partner gehad?
Dus je moet kiezen tussen een abortus of kindje houden en een verbroken relatie? Als je kiest voor je relatie en het wrghalen van je kindje is je relatie volgens mij bij voorbaat al gedoemd te mislukken. Je hebt al eerder een abortus voor hem ondergaan. Ik denk dat je nog een abortus ondanks jouw kinderwens hem altijd (onbewust) kwalijk zult blijven nemen. En dan gaat je relatie op den duur daar wel aan kapot. En daar sta je dan: alsnog een verbroken relatie en twee ongewilde abortussen rijker.
Ze kwam er ongevraagd mee met dat verwijsformulier van de abortuskliniek en heb idd ook het telefoonnummer van het FIOM gekregen. Vriend is nog steeds aan het werk, dus kan pas vanavond een gesprek met hem aangaan. @Be Happy jij beschrijft idd mijn grootste angst. Een verbroken relatie en 2 abortussen rijker. Wat voor gevolgen gaat dit hebben voor onze dochter??
Als ik je banner zo zie mag ik je geloof ik feliciteren. Laat je partner even wennen aan het idee. Hij zal vast nirt zomaar weglopen toch? In de schrik kunnen ze soms hele domme lompe dingen zeggen. Ik zag dat jij thuisblijfmamma bent. Wie weet kan je wat gaan werken. Tegenwoordig zijn er ook veel dingen die je vanuit huils kan doen mocht je geen oppas hebben of kunnen vinden. Heel veel sterkte en geluk
Je schrijft dat na je miskraam je wens voor een kindje groter is geworden en je ziet het als een cadeautje... Ik zou nooit een abortus adviseren en zeker niet als je er persoonlijk zo in staat.
Nouja wat raar dat je HA dat heeft gezegd! ik heb 2 keer een MK gehad, tussen mijn eerste 2 kinderen in en tussen mijn tweede en derde (heeft wel lang tussen gezeten). Ik heb een MK gehad op 26 jaar en op 31 jaar. Ben nu 33 en gewoon gezond zwanger. Echt een rare uitspraak, het zegt m.i. helemaal niets. Ik denk ook dat je je keuze al hebt gemaakt en ik zou nu zeker geen abortus plegen, daar krijg je, al lezende je verhaal, echt spijt van.
Dit dus, ik heb 5 mk gehad. 3 gezonde kinderen mogen krijgen, ook veel tijd er tussen. 14/6/1 jaar zijn ze nu.
Heb je het er alweer met je vriend over gehad inmiddels? Wat vind hij dan nu van het idee dat je het niet laat weghalen? Ik hoop voor jullie dat jullie relatie blijft bestaan, maar zoals anderen ook al zeiden lijkt de relatie niet erg sterk als jullie zo verschillend denken over kinderen en anticonceptie... Heel veel sterkte en hoop voor je dat je zwangerschap goed verloopt!
zou het lekker houden een kindje is en blijft een bijzonder iets waar sommige andere hard voor moeten vechten laat hem maar lekker praten... mannen staan er veel te ver af en zeggen ze dit soort dingen...
Hier idem dito. Voor de 11 de keer zwanger waarvan ik 7 miskramen heb gehad Mijn oudste is bijna 15 jaar en mijn jongste wordt over 6-7 weken geboren. Hier zijn ze 14,5 jaar,7 jaar, bijna 3 jaar en straks 0.
Echt geen abortus laten doen als je er niet achter staat. Ik zou mijn vent wel wat anders zeggen... maar ja zo ben ik.. Liever een gezond kindje waar je zoveel liefde van krijgt en dat gewoon echt van jou is dan een vent die wel zijn zakie leegt en jou vervolgens opzadelt met heel veel pijn... Een kindje is van jou... voor altijd.. een vriend/man kan zo gevlogen zijn... klinkt misschien erg hard maar ik lees dat je echt geen abortus wilt dus dan moet je dat ook echt niet doen. En stel je doet het wel voor je man, dan vind ik jammer dat je een levend wezentje weg laat halen terwijl je hier heel erg ongelukkig van gaat worden.
Ik kan ook geen abortus doen. Heb zoveel verdriet gehad van mijn miskraam van afgelopen februari. Vriend vind het allemaal wel heel erg moeilijk. Nu eerst maar hopen dat alles goed gaat met guppie in mijn buik.