Mijn vriend en ik waren al een tijdje bezig met zwanger worden. In het begin dachten wij er wat makkelijk over. Als het niet lukt, houdt het op maar namate de tijd verstreek begonnen we er toch heel anders over te denken. Al met al waren we een half jaar serieus bezig en een aantal keren dacht ik dat ik zwanger was vanwege bepaalde symptomen maar helaas. Via berekeningen op het internet berekende ik mijn ovulatie maar daar bleek achteraf niks van te kloppen in mijn geval want toen ik een officiele ovulatie test had gekocht bleek mijn ovulatie veel later te zijn dan dat de internettest aangaf. De eerste keer met de officiele test, werd ik ongesteld helaas:x En de tweede keer dacht ik ook niet dat het raak was want ik had totaal geen symptomen. Maar toen was ik overtijd en dat gebeurd mij nooit. De eerste zwangerschaps test gaf negatief aan maar ik bleef positief want ik had gelezen dat ik misschien te vroeg was met testen dus na een paar dagen een tweede test gedaan en die gaf metteen aan dat ik zwanger was Ik ben nu zo'n vier weken zwanger dus het is nog erg pril, maar ik ben zo ontzettend blij.
Van harte! Weet niet precies hoe lang het geduurd heeft, maar alles binnen een jaar is normaal hoor! Zelf hebben wij 13 maanden moeten wachten op onze eerste. Vond het zelf heeeeeel lang duren, maar het is niet afwijkend. Oja, maak je ook nog een banner?
Mijn man en ik waren ook een jaar bezig (onregelmatige cyclussen, dus na een half jaar maar gaan tempen), toen we het AMC maar hadden gebeld voor een IVF verwijzing in Groningen (ik ben draagster van Duchenne, dus kreeg direct groen licht), maar juist de maand erop bleek ik zwanger te zijn. Dus AMC gebeld dat IVF niet meer hoefde (de brief bleek al klaar te liggen ). Het zal waarschijnlijk het loslaten van de spanning zijn geweest, waardoor het is gelukt. Waarschijnlijk is dat bij Lymmetje ook zo geweest. Gefeliciteerd hoor!