alweer 16 rondes bezig en nog niets , helemaal niets! ik word het zo enorm beu , en ben zelfs bang dat er wat mis is 3 jaar gelden heb ik ene abortus gehad , ivm een flinke postnatale depressie nav de geboorte van onze zoon en meteen daarna weer een zwangerschap ( binnen 3 mnd) ik wilde niet , maar na lang aandringen van mensen om me heen , de huisarts en uiteindelijk ook de kliniek heb ik toch doorgezet. en nu heb ik zoooo'n verdriet en spijt. als ik toen...... en wat als...... spookt door mijn hoofd. en hoe veel ik ook van mijn man houd. des te meer verafschuw ik hem , omdat ook hij doorzette met het aandringen op een abortus. en nu 3 jaar later , wil t niet , lukt het niet , en ben ik zo verdrietig...... ik moet gewoon mijn "ei " even kwijt hier. en weer door....... maar baal er zo enorm van..
Meid, dikke knuffel.. Schuldig voelen heeft zo weinig zin denk ik voor je toekomst. Je hebt uiteindelijk gehandeld uit liefde voor je ongeboren kind, omdat je het niet had kunnen geven wat het verdiend waarschijnlijk.. Zie het niet als een straf dat het nu niet lukt, behoud je eigenwaarde. Geef de moed niet op, je zoontje heeft je nodig, met al je kracht, en probeer te genieten van hetgeen op je pad komt
Tjeee, ja wat een verhaal.. Ik leef met je mee, kan me voorstellen dat je je verschrikkelijk moet voelen! Ik duim met je mee op een snelle, positieve test!
Lieve meid, Ik snap je gevoel en je verdriet zo goed!! Iemand heeft ooit tegen mij gezegd: "je hebt toen de beste keus gemaakt die je op dat moment kon maken. Als je een andere manier had gezien had je wel gedaan" En dat is ook zo. Het is een momentopname met gevolgen die je niet kan overzien. Maar het is niet zo dat je geen kindje meer verdient, al voel je dit nu misschien wel zo. Op de site van het FIOM kun je je aanmelden voor online begeleiding. Misschien dat je daar baat bij hebt. Liefs en sterkte!
ach lieverd!! Ik kan me voorstellen dat je je enorm onzekervoelt en dat je boos bent op de keuze en de situatie van toen... Ik duim voor jullie voor een wonder! Het is jullie gegunt! kus hoor!!
dankjulliwel... voelt toch fijn dat er begrip is inplaats van oordelen. waar ik juist heel bang voor was..... ben zelfs al moordenaar genoemd , en dat deed nog veel meer pijn. we gaan gewoon door , en als de liefde goed zit komt de rest vanzelf zullen we maar denken. dankjewel,
Jeetje meis, wat een verdrietig verhaal! Je verdient natuurlijk helemaal geen veroordeling en al helemaal niet van die harde woorden als je hier boven hebt omschreven! Je verdient het natuurlijk wel om zwanger te worden, wel is het belangrijk voor jezelf om dit een plekje te geven. Ik schrik wel een beetje van je verhaal dat jezelf blijkbaar niet achter de keus toendertijd stond. Ik heb vroeger een vriendin gehad die ook voor abortus heeft gekozen onder druk van haar omgeving. Zij heeft het er heel moeilijk mee gehad. Ze is uiteindelijk in therapie gegaan om het toch te verwerken en nu gaat het gelukkig beter met haar. Je zegt dat je je man verafschuwd omdat hij toendertijd heeft aangedrongen, praten jullie er nog over? Weet hij hoe je je voelt? Heel veel sterkte met alles en een hele dikke knuffel
mijn man weet hoe het voelt , en heeft zelf ook enorme spijt. omdat ook de huisarts het aanraadde dacht hij verstandig te zijn , mij over de streep te trekken/dwingen achteraf voor beide geen goede keuze. wat mij zo dwars blijft zitten dat ik via de voordeur binnenkwam bij de kliniek , daar tussen de meisjes van 14-15-16 zat met mijn 25 jaar en al 2 kindjes....... geholpen werd. op ene houten bedje neergelegd werd..en zodra ik op kon staan en naar het toilet kon mocht ik weg.. door de achterdeur! waar bij de geparkeerde autos mensen stonden te protesteren met borden tegen abortus.... met teksten zoals moordenaar etc. dat blijft me zo enorm bij..... en idd is praten hierover helemaal niet onverstandig..... want nu na 3 jaar spookt het nog steeds door mn hoofd.... die ene dag blijft toch een zwarte dag... ( wat heel beladen klinkt misschien )
Wat verdrietig voor je... ik hoop dat je snel zwanger bent. Heb je al een onderzoek gehad bij de gyn? Na een curretage heb je namelijk een vergrote kans op Asherman syndroom (verklevingen).
ik denk dat ze daar nu naar gaan kijken..... we gaan dr gewoon voor... ooit moet het toch gaan lukken...
Zo wat een verhaal! Lijkt me echt heftig! Ik ben tegen abortus maar zou jou nooit veroordelen, niemand trouwens!! Echt erg dat je als het ware gedongen werd.. Mijn moeder had ook 2 zoontjes binnen een jaar, zij had ook een pnd. Als je er in zit is het erg zwaar, maar later kon ze erg genieten van haar 2 oudste kanjers. Ik hoop voor je dat je het een plekje kan geven, probeer er over te praten vooral met je man. Geniet van je kindjes die je wel hebt, en ik hoop voor je dat je op een dag weer een wondertje mag verwelkomen. Want iedere zwangerschap is en blijft een wonder!