onze kleine grote meid is een drukke ondernemende baby met een duidelijke eigen wil. ze kan erg lief eventjes alleen spelen, maar heeft ook erg veel periodes dat ze bezig gehouden moet worden. ze slaapt overdag niet heel erg veel en ik heb t idee dat ze dus soms nog moe is maar slapen lukt niet, ook niet als we lekker op de bank gaan hangen of ik haar wieg, niks. soms zit ik dus hele dagen met een jengelende zeurende baby, en doordat we nog gebroken nachten hebben, ben ik snel aan t eind van mn latijn. ik begin dan een beetje sjaggie te worden van vermoeidheid en ' ondankbaarheid' (vat dit niet verkeerd op) ik bedoel, we spelen, zingen, gaan wandelen en leuke dingetjes doen, ik maak lekkere fruithapjes en t enige wat ik terugkrijg dan is gejengel en gejeuzel. vanaf welke leeftijd wordt t minder? of blijft t een beetje zo?
Ja het zijn echt fases meid waar ze in komen die kleintjes. Mijn meisje is nu 10 maanden en had vorige week weer een 'jengelweek' niets maar dan ook niets was goed... zucht! Op een gegeven moment is het weer over en zijn ze weer blij .
hier ook weleens een paar dagen dat hij veel jengelt, na een paar dagen is dat dan ook ineens weer over! wat hier goed helpt is gewoon ritme en regelmaat. Wakker worden, eten, uurtje spelen en dan weer naar bed. Na totaal 1,5 uur wakker zijn is hij het echt zat en begint hij ook te jengelen, dus wil hij echt slapen.
hier ook een ondernemende dreumes en die jengelbuien ken ik maar al te goed! opgetild willen worden en jengelen maar ook drifti zijn als iets niet mag/lukt! de ene dag is hert meer dan de andere dag en het is ook ineens weer over...hoe lang het duurt? geen idee! maar het is gelukkig niet iedere dag zo. en het heeft ook te maken met tandjes, dan is hij jengeliger! ik word er ook wel eens niet goed van en sjaggie...heel menselijk!