Nou sorry hoor vind dit een hele botte en lullige opmerking van je ... TS zal best dankbaar zijn voor de dingen die haar ouders voor haar doen maar als iemand en dan vooral je moeder zoiets tegen je zegt en je zit midden in een depressie dan kan ik me voorstellen dat dat harder dan normaal aan komt en dan til je heel zwaar aan deze woorden... Je had het ook op een andere manier, op een nette manier kunnen zeggen Ayyildizf. Ik vind het ook niet netjes dat je moeder dit zegt maar zoals meerdere hier al zeggen zal het best komen omdat je moeder moe is, je geeft zelf al aan dat je het miss zelf al weer kunt doen, waarom probeer je het niet gewoon een nachtje, lukt het niet dan kan je altijd met je moeder overleggen hoe nu verder... En praten, ik denk dat dat heel belangrijk is in zo'n geval ... Ik wens je heel veel sterkte meis....
cusssssssssssss iemand zit in een depressie en opent een zielige topic en iedereen staat meteen aan haar kant... niemand kiest de kant van de moeder omdat ze een zin zegt die echt niet kan...nou nou het is zo te lezen echt een ondankbare taak moeder zijn, pfffffffffff het enige wat men belangrijk genoeg vindt om met de rest van nl te delen zijn altijd de minpunten bah!
excuseer, ik ben zeer dankbaar voor wat m'n moeder voor mij doet, maar dat is nog geen reden om zoiets te zeggen!
sorry hoor lees nou eens wat je allemaal zegt! ze heeft een depressie wel eens gehad of iets? misschien zal je haar dan begrijpen dat iemand dit niet doet om zielig te doen! maar om te vragen wat ze het beste kan doen.. vind dit echt niet normaal hoe je reageer zeg verder ga ik er niet op in!
Als ik terug denk aan de periode dat Fenneke nog zo klein was,kon ik ook heel onredelijk zijn oa. door vermoeidheid. Je moeder neemt nu jouw taak over,ze is moe en natuurlijk ook heel bezorgd over jou,jij bent haar kind... Die opmerking is niet leuk nee,maar til er niet te zwaar aan. Je moeder heeft het ook zwaar op dit moment,zorgen om jou EN je kindje.
Wat een nare situatie christy! Je moeder mag zoiets niet zeggen, maar ik denk dat je mamma ook een beetje op is. Maar dat heb je vast al gelezen van de andere meiden. Ik denk niet je moeder het zo bedoelde, maar dat zul je haar alleen zelf kunnen vragen. Ik raad je aan om met je mamma te praten en eventueel wat taken te gaan verdelen omtrent jouw kindje. Je zegt dat je je al wat beter voelt namelijk. Ga eens met je moeder aan tafel zitten en kijk welke dingen je weer kan overnemen, zodat jouw mamma wat lucht krijgt. Dit is voor beiden zwaar, want zij maakt zich ook nog eens zorgen om jouw. Werk aan jezelf en pas goed op jullie! Waar is de pappa in dit hele verhaal en heb je hulp voor je depressie? Succes meid en trek je niets aan van sommige botte reacties op je topic.
de papa woont erges anders en hij komt alleen maar 's avonds laat is op bezoek! nee, geen hulp voor mijn depressien, dat is volgens de papa niet nodig!
Maar kan de papa wel inspringen bij de zorgtaken? is hij wel betrokken? Als je een depressie hebt, dat gaat nooit zomaar over. Wat wil jij zelf? Wil jij wel hulp? Je laat jouw welzijn toch niet afhangen van wat jouw partner vind? Kan het even niet meer volgen.....verklaar je nader....
nee, mijn partner is niet betrokken, het is een lastige situatie, als mijn zoontje huilt neemt mijn moeder hem uit onze handen, ik voel me geen moeder van dat kleintje! en ja, ik wil hulp, maar ik krijg van iedereen het gevoel dat ik maar doe alsof en dat ik me aanstel, dusja!
Ik kan je maar een ding adviezeren lieve meid. Trek je eigen plan en toon je verantwoordelijkheden. Als jij niet goed voor jezelf zorgt en lief bent voor jezelf, dan doe je jezelf en je kind tekort! Begrijp je dat? Ga dus als de donder naar je huisarts en leg hem/ haar je situatie uit. Als jij hulp wil, dan is het toch van de zotte dat je je afhankelijk opstelt naar je omgeving? Het is jouw leven en dat van je kind. Een mamma die niet goed voor zichzelf zorgt is geen goede mamma. De kleine heeft een mamma nodig die goed in haar vel zit. Ik weet dat het moeilijk is en dat een depressie je leven overhoop haalt. Maar dan nog moet je aan jezelf en je kind denken. Jij moet doen wat goed is voor jullie. Een depressie is goed te behandelen weet ik uit eigen ervaring..... Kom op meid, wees sterk!
Ik ben het eens met Zonnestraal. Wat jij omschrijft overkomt zoveel nieuwe moeders en is niets vreemds voor artsen. Dus hup naar de huisarts, je hart luchten en dan ben je alweer een stap verder. Zonder hulp komt niet iedereen eruit. Je hoeft je er echt niet voor te schamen. En leg je moeder uit dat het ook in haar belang is dat jij er iets aan gaat doen. Jammer dat de vader geen rol heeft in jullie leven.
Mens aub lees eens wat je schrijft wat, een ongeloofelijk eng mens ben je als je zo reageert zoals jij ! Waarom zou je niet aan iemand zijn kant staan als hij/zij een depressie heeft ... en als je goed had gelezen had je kunnen zien dat Christy al een paar x heeft gezegd dat ze haar moeder dankbaar is ! maar volgens mij is lezen niet jou sterkste vak .... Als je het zo'n zielig topic vind reageer dan ook niet... Jezus ik kan me zo irriteren aan mensen zoals jij !
Helemaal eens met de laatste topic schrijfsters. Verantwoordelijkheid nemen, en zo snel mogelijk onder moeders vleugels vandaan. Als moeder alles uit handen neemt, dan ontwikkel je nooit moedergevoel. Er is veel hulp, ik kan het weten, heb het zelf gehad. Fijn, dat moeder wil helpen, dat mag ze ook blijven doen, maar tot een bepaalde grens. Het helpt gewoon niet dat ze alles doet. En die opmerking van je moeder? Praat het uit, vast niet zo bedoeld. Waarschijnlijk is het voor je moeder ook zwaar. Als ik begrijp , was het geen geplande zwangerschap, een vriend die niet betrokken is, dochter overspannen, tja...niet echt een situatie die je kiest als moeder.En soms zeggen mensen dan dingen die niet zo bedoeld zijn. Naar de huisarts dus. veel sterkte
@Chrissy; ik krijg het idee dat je een beetje voorbij gaat aan de situatie waar je je moeder in hebt gemanuvreerd. Jij vindt de opmerking van je moeder kwetsend en natuurlijk is het dan fijn om hier steun te vinden maar sommigen onder ons willen je laten zien dat het voor je moeder ook allemaal niet meevalt. Lijkt alleen of dat je tegen de borst stuit. Beetje jammer. Probleem niet alleen bij je moeder en partner zoeken maar ook bij jezelf denk ik. Uiteindelijk ben jij de enige die iets aan je situatie kan veranderen. Daar kun je niet mee wachten tot anderen dat voor je doen want dan gebeurt er niks.
De papa kan het wel niet nodig vinden dat jij hulp krijgt, maar die heeft er niks over te zeggen. Als jij hulp wil (en dat is volgens mij ook nodig), moet je daar achteraan gaan. Praat er goed over met je moeder, want zoals al eerder gezegd is zij inderdaad wel in een hele vervelende situatie terechtgekomen. Misschien als je bij de HA om hulp vraagt en probeert je leven weer op de rit te krijgen dat zij weer de hoop krijgt dat je je best doet en je leven in eigen hand neemt. De meiden hier willen je allemaal helpen en soms is het nodig iemand een spiegel voor te houden. Dat is niet bedoeld als aanval maar om duidelijk te maken dat jij degene bent die actie moet ondernemen, jij hebt een kindje waarvoor je alles in het werk moet stellen hem een leuke mama te geven, zo kan jouw mama weer oma zijn zoals het hoort. Die opmerking van Alyyzidiff of hoe ze ook mag heten slaat helemaal nergens op... maar ja ze zegt wel vaker hele domme dingen. Dus hup naar de huisarts, en neem eventueel je moeder mee, dan kan zij ook haar kant van het verhaal vertellen.
het is jouw kind, als jij je nu goed voelt moet je gewoon zelf de touwtjes weer in handen nemen en duidelijk maken dat je makkelijk zelf voor je kind kan zorgen anders dan hecht je ook geen goede band met je kind, en alleen je moeder! dat wil je toch niet?
ja hoor, het gaat al beter, ik heb het er met m'n moeder over gehad en ze begrijpt me wel! dank jullie wel lieve dames!