Hoi dames, hoe reageerde jullie eerste kind bij het horen dat er nog een kleintje aankwam? Wij hebben onze zoontje van 2,5 al vanaf de eerste dag het verteld. Hij begreep het natuurlijk nog allemaal nog niet. Maar nu merk ik het dat hij wel steeds leuker begint te vinden. Voor het slapen gaan, wil hij ook nog een kusje geven aan de baby en als hij een hapje van zijn eten neemt, dan ook een voor de baby. Maar aan de andere kant, merk ik ook dat hij heel hangerig naar mij toe is geworden. Hij vraagt/huilt heel vaak om mij. Dat is vaak heel lastig, vooral op de dagen dat ik naar werk moet bijvoorbeeld. Ik weet niet of het komt omdat ik nu zwanger bent en hij onbewust aanvoelt dat hij onze/mijn aandacht moet delen, dat heb ik weleens ergens gehoord, of dat het gewoon heel toevallig is. Vast wel een fase dat wel over zal gaan, maar ben wel benieuwd of andere moeders dit ook bekend voorkomt?
Het is het gevoel dat er nog iemand komt maar ook een leeftijd fase! Mijn dochtertje is ook een mama kindje, huilerig, hangerig als ze maar bij mama kan zijn 😊 dus kam door 2 dingen zijn . Daarbij voelen kinderen meer dan wij weten of denken te weten
Onze zoon vond en vind het helemaal geweldig! Nu maar hopen dat dat nog zo is als die kleine straks midden in de nacht de boel op stelten zet
Mijn dochter is 1,5 en snapt het niet helemaal. Maar loopt tegen iedereen te wijzen en te zeggen baby baby. En mijn shirt moet elke dag omhoog maar dahs meer omdat ik dat paar lkeer gedaan hebt. Het besef zal ze nog niet hebben. Denk ik.
Behalve dat mijn dochter van (toen) 9 maanden ging klappen bij de geslachtsbepalingsecho toen we hoorden dat ze een broertje krijgt, denk ik dat ze er niks van weet
Onze dochter vindt het leuk dat ze grote zus wordt. Ze kan soms zomaar tegen een vreemde zeggen dat ik een baby in mijn buik heb.
Hier ging het heel goed tot dat ik rond de 30 weken was...haar niet meer kon tillen enz enz....ze ging heel erg een kindje uit de klas (peuterspeelzaal toen nog) claimen...tot vervelends aan toe....en dat verdween ongeveer na 3 weken na de bevalling... Dus het had echt met mijn zwangerschap te maken..
Zoontje van net 2 snapt er nog niks van. Als ik vraag of ie een kusje aan de baby wil geven (dus op mijn buik) doet ie dat graag, maar daarna loopt hij net zo hard naar papa of ieder ander persoon in de kamer om diegene ook een kus op de buik te geven.
Mijn oudste dochter is 8 en vind het allemaal prachtig wil ook alles weten over de baby. Dit had ze bij dr zusje ook al. De jongste is 2 en weet het wel maar geloof niet dat ze het echt al begrijpt. We vertellen wel alles aan dr.
Leuk om al die verschillende reacties te lezen. Inderdaad kinderen begrijpen en voelen veel meer dan wij denken.
Mijn dochtertje 4,5 jaar vindt het geweldig ze riep al een jaar wanneer er een baby komt dus toen we vertelde dat ik zwanger was was ze super blij. Nu wil ze heel graag weten of ze een broertje of zusje krijgt nog 2 weekjes wachten dan weten we het......maakt haar niet uit en ons ook niet hoor. Ze vraagt ook steeds wanneer komt de baby, wanneer ga je een box kopen, ze is er heel erg mee bezig.
Mijn zoontje snapte het deels wel; hij wist wat n baby was en dat er een in mama's buik zat. Toen ze geboren was zag je hem de link leggen van m'n buik naar de baby (heeft ie daarna overigens niet meer gesnapt) De eerste weken waren wel heel heel heftig voor hem! Vooral de bezoek momenten. Dat gaan we nu bij de derde ook anders doen! Maar het is helemaal goed gekomen want broer en zus zijn helemaal gek op elkaar!
Onze dochter (3) reageerde heel erg blij, maar echt besef was er nog niet. Pas vanaf de dikkere buik en dat mama niet veel meer kon, zeker aan het eind, werd het besef groter. Heb haar ingelicht na de 1e echo achteraf nooit moeten doen. Het duurde veel te lang voor haar. Nu haar broertje er is zegt ze vaak nog -ook tegen hem- hee broertje wat fijn dat je er bent, ik moest zoooo lang wachten! En tijdens de zwangerschap ook vaak "mama het duurt nu wel heel lang hè. Wanneer komt mijn broertje nou". Nu die er is is ze heel lief en blij maar ze blijft wel gewoon haar eigen ding doen dat is wel goed vind ik
ons zoontje geeft mijn buik heel vaak kusjes en is ook een tijd flink gefocust geweest op andere baby's, dan riep hij steeds baby baby... nu is dat minder. Ook heeft hij een babypop (die noemt hij ook babypop) en daar zorgt hij veel en vaak voor, kusjes, eten, drinken, slapen... Hij is wel ook heel erg claimerig... dus vergelijkbaar gedrag met dat bij TS...
Hier beseft mijn zoontje van 3 het al aardig goed. Hij verteld ook over de baby. Hij wil regelmatig de baby een kusje geven. Ook merk ik dat hij meer bij mij wil zijn, vaker wil knuffelen of even op schoot wil zitten. Normaal doet hij dat alleen meer als hij ziek is en dat is hij nu niet. Maar of het nu echt door de zwangerschap komt of een fase is weet ik niet.
Ik liet Luc een foto zien van de echo. Zegt ie: Ja mama dat ben ik in jou buik heel lang geleden. Dus ik zeg: Nee dit is een broertje of zusje die in mijn buik zit". Hij liet van verbazing zn stiften vallen en zei: "NU!!??" ik: "Ja nu" Hij": "o ok" En ging weer verder met kleuren. Hij is mee geweest naar de geslachtsbepaling en toen de mevrouw zei dat hij een broertje kreeg heeft hij de hele dag allerlei speelgoed van zichzelf uitgezocht en aan zn broertje "gedoneerd". Nu vraagt hij steeds: "Mama, wanneer komt mn broertje, het duurt lang en ik wil met hem Lego'en". Maar uitgelegd dat dat LEGO'en nog wel twee jaar duurt LOL. Hij heeft op de kalender geschreven bij 12-12-15: BABY Hij denkt dat hij dan komt, we zullen zien.
Mijn zoon van 7 ging heel hard huilen. Met de mededeling dat we toch wisten dat hij een hond wilde en geen broertje of zusje Die dag heeft hij een paar uur volgehouden dat we konden kiezen, baby verkopen of hij ging van huis weglopen. Inmiddels is hij helemaal bijgedraaid en dolgelukkig dat hij een zusje krijgt.
Hihih zo grappig.. dit was zijn eerste reactie, zijn gezichtsuitdrukking waar haal je die nou vandaan. Paar dagen later werd hij 1. Bij de derde vonden ze het ook prachtig.
Onze oudste was nog net geen 2. Vond het allemaal maar vreemd toen de baby eenmaal geboren was. Mijn dikke buik vond hij geweldig. Toen de kraamhulp wegging, keek hij echt zo van "niet iets vergeten?? "hahaha Aandacht vragen stond toen boven aan op zn lijstje, maar niet veel later was hij gewend aan zn broertje. En nu, nu is hij erg blij dat er weer een baby in huis komt en dit keer zelfs een meisje. Ik ben erg benieuwd hoe hij en zn broertje reageren als de kleine er eenmaal is.