Ik reageer even als ex-IVF er: bij mij werden afgesloten eileiders geconstateerd als gevolg van een eerder doorgemaakte infectie. Na 2de IVF behandeling werd ik in de rustmaand spontaan zwanger. Artsen konden ook niet verklaren hoe en wat,alleen dat er toch een doorzettertje een minuscule opening heeft gevonden. Toevalstreffer dachten wij, maar inmiddels ben ik alweer 26 weken zwanger. Tussen de oren? Nee,duidelijk lichamelijke oorzaak. Maar misschien worden hele minuscule ingangen in de eileiders nog niet gezien met huidige apparatuur. Naar de omgeving toe waren en zijn we heel open geweest. en natuurlijk reageerden heel veel mensen zo ongeveer hetzelfde: dat ik 't los heb gelaten en daarom gelukt is. Maar was er net als daarvoor mee bezig. Ik weet dat ze 't goed bedoelen,dus ben er nooit door gekwetst.
Ooh inderdaad verschrikkelijk die opmerking! Waarom zou je niet blij kunnen zijn dat een ander bespaard is gebleven wat jij wel moet doormaken.. Ik heb dat gelukkig zelf nooit gezegd en zelfs de gevoelens niet gehad ondanks dat wij 3,5 jaar bezig zijn geweest voordat we zwanger waren.. Maargoed er is mij zelfs die opmerking naar mijn hoofd geslingerd toen we midden in de mmm zaten, toen werd mij doodleuk verkondigd dat madam zelfs voor mij niet blij zou kunnen zijn als ik zwanger zou worden.. (was zelf notabene pas korte tijd bezig) En ja hoor ik was eindelijk zwanger dmv ICSI en madam had de ikbennietblijvoorje-modus gestart..
Het horen van ik kan even niet blij voor je zijn , zijn idd geen fijne op merkingen . Ik zal dat nooit zeggen , alleen heb ik wel tegen mijn zusje gezegt ik ben heel blij dat je niet in de molen hoeft meis. Die moet 15 maart bevallen van haar eerste en dat deed van ons bijde kanten heel veel pijn. Ze heeft het er moeilijk mee ik dat niet mee maak de prenatal enze voort. Ik probeer er voor haar te zijn maar makelijk was/ is dat niet en zij voor mij. Als haar kleine er is wil ze er in mei voor mij zijn. Ik hoor nu op moment alleen van mijn ouders hoe het met haaar gaat als ik er om vraag. Het moet heel leuk zijn om tante te worden maar hoe dichter bij het komt hoe moeilijker ik het krijg . slik tranen biggelen over de wangen. Word liever mama . Zie er tegen op om het kindje vast te houden maar hoop voor haar dat het mij lukt. Sorry moest het even kwijt.
Ach lieverd ..... ik snap heel goed wat je bedoelt. Het is enorm dubbel. Je bent heel blij voor je zus, maar je wilt het zelf ook zo graag. En natuurlijk wordt er gepraat over degene die zwanger is en is iedereen blij, maar ik vind wel dat er ook een beetje rekening meegehouden moet worden naar de persoon toe die het ook zo graag wil, maar bij wie het niet lukt. Ik heb het vorig jaar gehad met mijn schoonzus. Zij is spontaan zwanger geworden van de 2e en dit na een aantal ICSI behandelingen. Mijn vriend en ik waren heel blij voor haar, maar vonden het tegelijkertijd ook moeilijk voor ons. Aangezien zij ook in de MMM zat, maar het toch bij haar spontaan lukte. Ik moet sowieso wel slikken als er weer iemand zwanger is (maar ben ook oprecht blij voor ze), maar aangezien zij ook in de MMM zat, leken onze situaties erg op elkaar en daardoor werd het moeilijk voor ons. Ze woont niet in NL en ik moet eerlijk zeggen dat wij daar op dat moment niet rauwig om waren ..... want dan hoefden we haar niet zo vaak te zien. Klinkt misschien heel gek, maar het voelde wel zo. Je misgunt het niemand, maar je gunt het jezelf ook zo erg. Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Heb hier niets meer aan toe te voegen. je laatste zin klopt ook lieverd weet even echt niks te zeggen. We voelen elkaar goed aan zo.
Moeilijk hoor... Mijn oom en tante (van eerder in het verhaal) is altijd blij voor ons geweest. Ze stuurden kaartjes, kwamen op kraamvisite, kwamen in huis klussen toen de oudste net 3 weken oud was (en mijn oudste is geboren vlak voor de sterfdag van hun zoontje, wat toen een jaar geleden was), etc. Ze hebben altijd oprechte interesse getoond. Ik weet wel (met name van m'n vader, omdat ik het moeilijk vond daar zelf naar te vragen omdat het geen mensen zijn die we wekelijks spreken dus ook niet perse enorm vertrouwd zijn) dat ze het er moeilijk mee hadden. Maar ze hebben dat altijd los kunnen koppelen van het geluk van een ander. Ja ze hebben het moeilijk, maar ja ze gunnen het de ander enorm. Ze passen ook regelmatig op kleine kinderen van anderen en zij is heel nauw betrokken geweest bij de zwangerschap van haar vriendin. Ik snap dat dit voor iedereen anders is. Maar ik snap wel dat een bepaalde houding of opmerkingen de vrouwen die wel zwanger raken ook kunnen kwetsen, ook al hebben zij dat geluk wel.
toch denk ik, hoe erg het voor jou ook is, dat dit ook heel vervelend is om te horen. Ik zou het iig niet leuk vinden als mijn zus zoiets tegen mij zou zeggen. Hoe moeilijk moet het voor haar wel niet geweest zijn om aan jou te vertellen dat ze zwanger was?? En ik denk ook dat ze de blijheid altijd een beetje inhoudt om jou niet te kwetsen, dat hangt ook als een sluier over haar zwangerschap. Even een ander voorbeeld, maar mijn schoonzusje heeft ms, ze kan nog lopen, maar heeft bij een aantal dingen een rolstoel nodig. Afgelopen zomer in de efteling geweest, dan zegt zij ook niet tegen ons: ik ben blij dat jullie niet in een rolstoel hoeven.
Dat je meedoet met MvM is natuurlijk top!!!!!!!!!! Dankzij al die volgepiesde flessen kunnen MMMeisjes zwanger worden. Ik hoop dat ik snel ook mee kan doen; de vorige keer was de MvM-mevrouw al geweest maar heb ik niets kunnen 'doneren' vanwege mijn miskraam. Ik realiseer me dat ik door mijn opmerking in het begin een discussie heb losgemaakt. En dat terwijl ik me eerst nog probeerde in te houden. Maar zoals ik al zei; het is een open zenuw en die werd geraakt.....dan kan ik t gewoon niet laten. Tuurlijk weet ik wel dat je het niet zo bedoeld hebt. Het was ook niet mijn bedoeling om je gigantisch aan te vallen; als je dat zo ervaren hebt; sorry! Het is gewoon ook zo moeilijk allemaal...... Ik merk bij vrienden om ons heen dat zij het ook heel moeilijk vonden om ons te vertellen dat ze zwanger waren. En ik vond t dan op mijn beurt weer rot dat zij dat zo moeilijk vonden om het ons te vertellen. Met lood in hun schoenen kwamen ze naar ons toe, terwijl het het mooiste is (schijnt te zijn...) wat je kan overkomen. Op zo'n moment is het heel dubbel. Ik ben blij voor hun en zeg dit ook, maar het doet ook pijn in mijn hart. Als ze weg zijn dan komen de tranen meestal. Het is dus heel dubbel. Want op een verjaardag zijn wij inmiddels de enige zonder kindjes....en au wat doet dat zeer. Het hangt ook af waar je als MMMeisje in het proces zit. Ik merk dat ik nu al meer afscheid aan het nemen ben en dat ik er makkelijker mee om kan gaan. En gek genoeg zijn zwangeren altijd erger dan babytjes zelf.....die blijven heel erg lief natuurlijk! Raar hoe dat blijkbaar werkt. Wat ik altijd wel gek vind is dat over vruchtbaarheidsproblemen zoveel opmerkingen gemaakt (schijn te mogen) worden. Alsof dat hierbij wel kan en bij andere ingrijpende dingen (ziekte, verlies van baan, overlijden) in het leven niet. Beetje moeilijk uitleggen....hoop dat je snapt wat ik bedoel. Alsof vruchtbaarheidsproblemen een luxeprobleem is.... Ik denk wel dat t probleem onderschat wordt, misschien is dat het wel. Nou ja....soms denk ik dat hoe meer woorden ik ervoor gebruik het steeds onduidelijker word. En dan nog een antwoord op jouw vraag "wat kan ik doen". Als je niet weet wat je moet zeggen zeg dat dan. Zeg dat je het moeilijk vindt, zeg dat je je machteloos voelt. Wees er voor de ander. Durf te vragen hoe het met ze gaat of vraag "wil je erover praten, als je dat niet wil ook goed". Dat soort dingen..... Ik heb de meeste steun ervaren van dingen als een kaartje, een bloemetje, een belletje.... Xxx Hypo
Yukl .... ik weet niet of je nu suggereert dat ik niet blij ben voor een ander .... zo komt het nl. op mij over. Ik ben oprecht blij voor een ander als ik hoor dat ze zwanger is. Laatst nog kwam een buurvrouw mij vertellen dat ze zwanger is. Het is hun derde Ze vond het ontzettend moeilijk om het mij te vertellen vanwege onze situatie, ze begon zelfs te huilen. Maar ik heb haar laten weten en voelen dat ik echt blij voor hun ben. En ook heb ik ze een kaartje gestuurd. Stuur ik ook naar anderen als ze zwanger zijn. Ik bel ook om te vragen hoe het gaat. En doe mijn best om het leukste cadeautje te kopen. Ik ben dus zeker blij voor een ieder die zwanger is, maar dat neemt niet weg dat ik het ook heel moeilijk vind. En het zal altijd moeilijk blijven, maar wij zitten er nu nog midden in en de wens zit zo diep. We hopen na 5 miskramen dat het toch nog gaat lukken, maar dat moet wel heel snel vanwege mijn leeftijd. En dat maakt het in ieder geval voor ons - nu nog moeilijker dan bijv. een jaar geleden, want dan heb je voor je gevoel nog wel even, maar dat even is nu nog maar een paar maanden en als het dan nog niet is gelukt, dan weten we dat we met zijn tweetjes verder gaan en onze droom nooit zal uitkomen. En dat doet pijn ..... heel erg pijn! Je mag de moed opgeven, maar nooit de hoop verliezen!
Ja, daar heb je ook weer gelijk in. Maar dat is ook zo'n voorbeeld waarvan ik denk; daarover worden toch ook niet zulke kwetsende opmerkingen gemaakt? Of weet ik dat soort dingen ook niet omdat ik niet in haar positie zit? Snap je wat ik bedoel?
nou, wij hebben wel eens gehoord, och wat zielig voor die kinderen, mama in een rolstoel!:x Tja, ze zit er ook niet voor dr lol in hoor. Ik snap wat je bedoelt.
Tulip!@ Wat bedoel je dat ik tegen haar heb gezegt dat we blij zijn dat ze de molen niet in hoeft! Dat vond heel lief van mij dat ik dat heb gezegt. Id was het voor haar moeilijk om het mij te zeggen dat heeft ze twee keer moeten doen. De keer hier voor had ze helaas een mk , op moment ze het ons zij hadden we net zaad in geleverd dus ik had het moelijk. Nu vertelde ze het mij en heb ik haar wel laten zien dat ik blij ben voor der. En we doen heel erg ons best van bijde kanten blijtschap te delen en mijn verdriet. Ik weet dat ze er voor me is en ik ben al met haar aan het beeb schopen geweest en dat was best leuk . Het komt dichter bij dat zij mama word en wij kinderloos blijven dat voelt bij mij nu even rot. Dat zegt niet dat ik als kind er is ik niet blij ben voor haar. Maar zo voelt het nu even. snap je.
Hypo ik vind dat je het heel mooi en treffend hebt verwoord. En idd kaartjes en bloemen ontvangen helpen zeker ..... alleen vond ik het heel jammer dat naarmate ik meer miskramen had, er minder kaartjes, smsjes en mailtjes kwamen. Alsof de 3e, 4e of 5e MK minder erg is.
@ I S: nee, ik reageerde niet specifiek op jou, maar gewoon in het algemeen. Wilde je in ieder geval niet dat idee geven, sorry!
Jeetje dames, ik wil jullie allemaal heel veel sterkte toewensen en jullie stuk voor stuk toewensen dat jullie wens in vervulling gaat. Ik kwam alleen eigenlijk op het topic omdat ik blij ben de resultaten van dat promotie-onderzoek te lezen. Dat bijna 3/4 van de stellen in de MMM toch zwanger raakt, vind ik erg positief (hoewel dat natuurlijk altijd inhoudt dat ruim 1/4 niet zwanger raakt ). Een van mijn beste vriendinnen zit nu in de MMM en ik hoop zo verschrikkelijk dat het bij haar gaat lukken. Dus zo'n onderzoek geeft mij hoop. Fijn. Nogmaals veel sterkte. Ik durf bijna niets meer te zeggen omdat ik bang ben dat ik iets verkeerds zeg
marnat, ja dat bedoelde ik. Ik snap ook wel in welk idee jij dat gezegd hebt. Ook met het idee denk dat je echt blij voor haar bent dat zij dat niet mee hoeft te maken?? Maar ik denk dat het dan nog wel extra beladen is dan voor haar. Bij jouw zus kan het best goed overkomen, maar dat is ook hoe een persoon in elkaar steekt. Voor hetzelfde geld, had ze zich meteen schuldig gevoeld en telkens rottig als ze jou zag. Dat bedoelde ik ermee.
moeilijk onderwerp hier..... ook wij zijn na dik 2 jaar "spontaan"zwanger geraakt terwijl mijn man zo goed als geen goed zaad heeft. Tja en bij ons zij alle cliches waar die voorin dit topic genoemt zijn. We zouden in januari/februari 2008 onze 1e icsi gaan krijgen en in december 2007 ben ik spontaan zwanger geraakt terwijl we op vakantie waren. Ik vraag me dan ook al al die tijd af of het er toch mee te maken heeft gehad(bij ons dan) dat we ons erbij hadden neergelegd dat we een icsi behandeling kregen en dat we erg ontspannen waren op vakantie. Want nu we heel erg graag een brusje voor Noa willen en we inmiddels 3 icsi/imsi's en een cryo terugplaaatsing hebben gehad met goede embryo's het nog steeds niet is gelukt. We zijn inmiddels gestopt met de MMM (vanwege financiele middelen) maar als ik terugkijk op het afgelopen jaar en alle behandelingen was ik alles behalve ontspannen. Ik denk dus dat je hoofd er toch wel mee te maken heeft om zwanger te worden maar dat er absoluut veel meer nodig is, het is denk ik een factor van allerlei dingen op het juiste moment. Marnat:ik snap je helemaal, je wilt blij zijn voor je zusje maar ook jij wilt diezelfde blijheid voelen, als jij je rot voelt moet je dat kunnen zeggen tegen je zusje en het is erg fijn als zij dat dan begrijpt. Knap van je dat mee bent gaan shoppen! Ik zit in hetzelfde schuitje alleen dan met 2 zusjes die allebei de 2e krijgen alleen heb ik bij hun af en toe het idee dat ze zeggen dat ze me begrijpen en vervolgens gewoon zo'n idiote opmerkingen maken dat ik denk :x
Dank voor je uitleg meis maar ik snap je wel. Mijn zusje is heel lief voor me als ik verdriet heb en idd het blijft rot . Ze laat aan mij over als ik wat wil richting een echo kijken haar beeb kamer enz. Ze geniet ook van haar zwangerschap dat moest van mij. Laats had ze een beeb shower en een vriendin van haar had geen vriend en in eens wel en die vertelde dood leuk dat ze zwanger was. Geen pil gebruikt vond ze niet nodig ze zijn een paar maand bij elkaar.moet ik daar ook blij voor zijn dat ze Zwanger zijn? sorry maar dat gaat er niet in. Hoe oneerlijk is de wereld! mijn ouders wisten ook niet wat ze hoorden mijn zusje schrok er van en dacht meteen aan mij.
Tja, het een ander niet gunnen........ hoe moeilijk het ook is, ik denk dat iedere (ex-)MMM-er die gevoelens toch wel kent. De vraag is alleen hoe je ermee omgaat. Ik heb mijn zusje toen ze van haar derde zwanger was (zij hoefden elkaar alleen maar aan te kijken) wel eerlijk gezegd dat ik even niet zo blij kon zijn. Daar heeft mijn zus het heel moeilijk mee gehad. En dat snap ik best. Maar goed, dat was het voor mij ook. Ik vond dat ik ten opzichte van mijn zus gerust mocht laten zien dat het voor ons heel moeilijk was. Dat zou ik bij een ander misschien niet doen, of mezelf groot houden. Maar liefde voor elkaar is ook eerlijk zijn tegen elkaar. Zo mocht zij verdrietig zijn dat ik niet blij voor haar kon zijn, en mocht ik verdrietig zijn dat ze met het derde kindje wéér onze wens voorging. Ik heb ook altijd benadrukt dat ik het haar en haar man niet misgun, maar dat ik het mezelf gewoon net dat beetje meer gunde. Misschien was het hard, maar het was wel zoals ik me voelde. Ontopic, ik denk dat het op zich logisch is dat veel mensen in de MMM tóch zwanger worden, of er moet echt sprake zijn van helemaal geen levend zaad. Als ik bij ons kijk, mijn man had amper levend zaad. Maar goed... eentje is genoeg. Als we het lang genoeg zelf geprobeerd hadden was er misschien ook ooit een wonder gebeurd. Ik weet het niet, in het ziekenhuis weten ze het niet, maar ik vind het fijn dat ik op dat wonder niet heb hoeven wachten, maar dat het ziekenhuis ons die kans eerder heeft gegeven. Iedereen: knuffel!