Wat vinden jullie hiervan? Mijn dochter heeft een vriendinnetje van 5. Ze vinden elkaar heel leuk en op andere momenten ook weer helemaal niet. Gisteren vroegen de kinderen of ze konden spelen. Dat kon niet, omdat mijn dochter naar logopedie en zwemles moest. Vandaag wouden de kinderen weer met elkaar spelen, maar omdat mijn dochter nog twee zwemlessen moest inhalen en ze zaterdag moet oefenen en dan hopelijk volgende week zaterdag diplomazwemmen heb ik gezegd dat ik eerst het zwembad zou bellen om te vragen of ze vandaag nog een lesje kon inhalen en daarna de moeder om te zeggen of mijn dochter kon spelen. Ik heb het zwembad gebeld, maar er was geen plekje vrij. Daarna belde ik de moeder, maar ze was er niet, haar zoon nam om. Ik heb zoiets gezegd als dat ik zou bellen om te zeggen of mijn dochter kon spelen en of hij dat tegen zijn moeder kon zeggen. Vervolgens belt het zwembad terug om te zeggen dat er toch een plekje vrij is. En opeens staat die moeder voor de deur. Dus ik bied mijn excuses aan. Er is onverwachts een afmelding geweest. Dus zij zegt: en jij had niet even kunnen bellen? Nou heb ik mijn dochter enthousiast gemaakt voor niks. Dus ik stotter: ja,nee,ja, sorry... Die moeder draait zich om met kind en loopt weg. Mijn dochter roept van boven: waarom kan ... niet spelen? Zij zegt tegen mijn dochter: Dat moet je je moeder maar vragen. En tegen mij of tegen mijn dochter volgens mij wil ze niet dat jullie met elkaar spelen. Ik: daar gaat het niet om!. Zei: je hebt altijd wel wat! Ik: ja, er is ook altijd wel wat. En toen reed ze weg. Het klopt dat mijn dochter een druk rooster heeft. Ze heeft maar 1 dag per week vrij om te spelen, dus het kan heel goed dat ik vaak nee heb gezegd. En ik had nog een keer kunnen bellen, maar ik heb daar niet aan gedacht en ik ging er van uit dat ze mij wel terug zou bellen. Wat vinden jullie?
Het is een beetje een kinderachtige reactie van die moeder, maar ik begrijp het wel. Als ik jou was had ik die tweede keer tegen het zwembad gezegd, sorry, we hebben al wat anders. Want dat was toch ook zo? Blijkbaar heeft zij (terecht) van haar zoon begrepen dat het door kon gaan en dus inderdaad haar dochtertje blij gemaakt en ja, als het dan niet doorgaat is dat niet leuk. Ik zou in ieder geval morgen als je haar op school ziet even mijn excuses aanbieden voor de miscommunicatie.
Ik begrijp die moeder eerlijk gezegd wel, maar jou ook. Ze had wel even kunnen terugbellen nadat jij had gebeld trouwens. Ik zou me er eerlijk gezegd niet zo heel veel van aantrekken.
Ik snap de reactie van de moeder... maar ook jou reactie: En bedenk maar zo: We willen allemaal dat ons kindje gelukkig is. Mogelijk heeft haar dochter al vaker gevraagd (thuis) of ze met jouw kindje kon spelen en heeft ze al vaker gezegd dat het niet kon omdat het bij jullie niet kon. En als je dan wéér je kind moet teleurstellen, dan wordt je daar als moeder niet blij van. Het is moeilijk uit leggen aan kinderen waarom... Ik snap jou ook wel- het is al hartstikke druk voor je kindje - ik denk alleen dat je inderdaad in 2e instantie die zwemles af had moeten zeggen... Je had tenslotte al een andere afspraak gemaakt intussen. Ik zou het zien als een leermomentje... uitleggen aan je dochter hoe het zit- en verder de rest even laten afkoelen. En later nog even goed uitleggen hoe het zit aan die moeder. Als je dochter straks haar diploma(s) heeft wordt het allemaal wat gemakkelijker.
Ze reageert niet helemaal netjes, maar jij eigenlijk ook niet. Die andere mama vindt het waarschijnlijk niet echt prettig dat haar kind op de tweede plaats komt en dat ze haar nu opnieuw moet teleurstellen. Zou ik ook lastig vinden.
Mja ik zou het ook niet tof vinden om daar in de deuropening achter te komen... Zou er ook geen dagen boos over blijven overigens. Shit happens.
Ik vind dat ze gelijk heeft, alhoewel ze er niet zo ver op door had moeten gaan en zeker niet in het bijzijn van de kinderen. Jij had al teruggebeld om te zeggen dat ze konden afspreken, ik vind niet dat je het dan kan maken om het af te zeggen, en zeker niet als ze al aan de deur staan. Kan me voorstellen dat allebei de kinderen nu teleurgesteld zijn en die moeder ook want zij heeft toch de moeite genomen om haar kind te komen brengen.
Ze had het niet zo tegen jouw en haar dochter te hoeven spelen, maar ik snap de reactie wel. Haar kindje is al blij gemaakt en ze staan al bij je aan de deur en dan stuur je ze weg. Ik had dan het zwembad toch een nee verkocht. Daar was je na het eerste belletje al vanuit gegaan toen ze nee zeiden toch?
Haar manier van reageren is niet ok (maar kennelijk speelt er meer als ze zegt dat "je altijd wat hebt"), maar ik kan me echt heel goed voorstellen dat als haar dochter enthousiast is en er zin in heeft en dan dit gebeurt je als ouder flink baalt. Ik vind het dan echt ook niet netjes van je dat je niet aan de ander gedacht hebt
Ik vind een kindje van 5,5 met maar 1 dag in de week 'vrij' om te kunnen spelen wel heel druk hoor. Of is dat alleen nu met het inhalen van die zwemlessen? Over de reactie van die moeder: ik snap dat ze het jammer vindt, maar ze had echt wel wat normaler mogen reageren.
Dat was idd ook wat ik dacht; da's best pittig. Ik denk dat je gewoon wat onhandig gehandeld hebt in deze situatie. Toen de zwemles je terug belde dat er toch een plekje vrij was, overviel dat je. Dat snap ik. Ik denk dat je 'ja' hebt gezegd zonder verder na te denken. Heb je trouwens nadat je was gebeld nog wel geprobeerd die moeder terug te bellen? De moeder had uiteraard nooit zo mogen reageren tegen/in bijzijn van de kinderen. Maar snap in wel dat ze niet 'blij' was, haha. Die koelt nog wel af, denk ik. Misschien kun je haar uitleggen waar je dochter het allemaal zo druk mee heeft, wellicht dat ze dan meer begrip heeft? Ik kan mij zo voorstellen dat als ze elke keer hoort; 'sorry, kan niet', bijv, dat ze dan na een aantal keer denkt; 'pff, ja hoor...'
Hoi, ja die reactie had ik ook wel verwacht. Ze gaat twee dagen in de week naar logopedie en zwemmen. Ze is 1 dag op de BSO en de laatste dag breng ik haar naar haar vader. Dus dan blijft er van die 5 dagen 1 dag over om te spelen. In het weekend is ze bij haar vader, dus dan kan ze ook niet spelen met de kindjes hier in de buurt.
De kinderen waren om kwart over 2 uit en toen hadden we daar dus over gesproken en rond 10 voor 3 heb ik haar gebeld. Omdat ze er toen niet was en ik op het huisnummer belde, ben ik er min of meer vanuit gegaan dat ze er zelf al vanuit was gegaan dat het niet lukte. Haar zoon was ook vrij jong dus ik verwachtte gewoon dat ze terug zou bellen. Direct daarna ben ik gebeld door iemand over iets waar ik best wel heel veel stress van heb elke keer, dus ik heb er verder gewoon totaal niet meer bij stil gestaan om nog eens te bellen. Wat betreft 'dat er altijd wat is.' Ik vind eerlijk gezegd dat dat mijn eigen zaak is en dat dat niet iedereen wat aangaat. Ook omdat sommige dingen behoorlijk prive zijn. Ik vind het raar dat iemand dan gelijk denkt dat mijn kind niet met haar kind mag spelen.
Ik vind niks raars aan haar reactie, ik zou ook niet blij zijn. Ze overdrijft misschien een beetje maar het zal haar wel hoog zitten. Je had of terug moeten bellen om het als nog af te zeggen of nee tegen het zwembad moeten zeggen. Maar dat is mijn mening.
Dat is idd erg kort door de bocht van d'r. Misschien is ze wat onzeker, of heeft ze eerder een situatie meegemaakt waarbij een moeder niet wilde dat haar kind kwam spelen, bijv. Het zou idd mooi zijn als ze bij zichzelf zou denken dat er misschien meer gaande is dan dat zij weet/denkt, en dat er dus elke keer een goede reden zal zijn dat het niet uitkomt. Ik snap dat je niet met privé te koop wil lopen en je bent haar zeker geen uitleg schuldig, oid. Maar wie weet helpt een beetje meer info haar om meer begrip te krijgen. Het zou jammer zijn als je dochter straks hierom niet meer met dit meisje kan spelen, toch? Maar dan moet zij ook meer open staan en niet gelijk v/h slechtste uit gaan, natuurlijk. En ik zou haar ook zeker (subtiel) laten weten dat je het niet zo netjes vond dat ze zich zo uitte in bijzijn v/d kinderen. Maar vanuit jou is ook wel een excuses op z'n plaats, omdat zij voor niets is gekomen... Anyway; ik hoop dat jullie eruit komen, voor jullie meisjes.
dus zij kwam jouw dochter ophalen bij jouw thuis, jij hoefte haar niet eens te brengen en jij zei nee, ze kan toch zwemmen.. Oke .. ehh daar zou ik ook alles behalve blij mee zijn..
Afspraken met kinderen hoor je na te komen ik zou ook woest zijn. Je maakt mijn kind blij met een dooie mus. Zwembad had nee gezegd dan is het gewoon klaar.
Maar dat kan zij toch niet ruiken? Als jij dat haar nooit hebt verteld (niet in details natuurlijk, maar zo ongeveer als je het hier opschrijft). Ik zou ook behoorlijk beledigd zijn en denken dat het aan mij of mijn kind ligt. Daarom zou ik haar zeker morgen even aanschieten om het een en ander toe te lichten. Want dit kun je haar echt niet kwalijk nemen. Zij kan toch niet in je hoofd kijken.
Ik snap de andere mama wel. Ik zou er ook van balen. Verder vind ik ook dat je aan je dochter moet denken. Ze kan maar 1 dag in de week afspreken, wat ik echt veel te weinig vind, maar dat is jouw keuze. Als haar speeldate dan ook al niet doorgaat, vind ik dat echt zielig voor beide meisjes. Voor je dochter is het belangrijk vriendinnetjes te hebben. En daar hoort afspreken bij. Ik had het mijn dochter in ieder geval niet ontnomen!
Zou denk ook teleurgesteld zijn. Voornamelijk voor mijn dochter. Omdat ik als moeder mijn kind niet teleur kan stellen. Daarbij je hebt een broertje gesproken deze heeft het netjes door gegeven aan zijn moeder. Die denkt het is oké. En dan laat je het kind voor zwemles staan. Had ge zegt mag ze mee kijken. Daarna spelen.