@ Adriana: amai wat een verhaal meis! Hier gisterenavond nog geklust maar ei is geweest. Temp was 37,2 dus is afgaande op vorige maanden maandag geweest (ik heb altijd de 2de dag na eisprong dat ik over de 37 zit) dit is maar een gok maar ook afgaande op de sticks. als dat is is het ideaal geweest aangezien we zondag nog geklust hebben. Cyclus is dan 31 dagen (wauw vroeg ) en nod is dan ongeveer: 19/20 januari maar ik ga deze maand geen hoop zetten, wel op de onderzoeken. Nu.... Mijn die ik altijd heb in mijn zogezegd darmen is dus wel degelijk van een eisprong... want twee dagen later, pijn weg... hoewel je op moment zelf echt denkt: mijn appendix moet eruit... thans... dinsdag had ik lichte steken ter hoogte van m'n linker nier... en normaal afgaande van vorige maand komt m'n ei dus van links deze keer ach we zien wel... zal maar terug foliumzuur nemen want heb deze maand NIX genomen. Ook niet getemperatuurd tenzij deze ochtend, dus nu voel ik jullie wel aankomen van betrouwbaarheid... maar dankzijn mijn hysterie de vorige maand, WEET ik "alles"... zondag zo geil als de nacht maandag glibberde ik bijna van het toiletbril af (hihihi) en was m'n onderbroek echt nat wat zeer vervelend is als je in een winkel werkt... maar s'avonds geen zin meer, en zeer dikke opgeblazen baarmoeder ofja alles onder m'n navel (gelijk twee cyclussen geleden) en dinsdag alle pijn weg... dus ben er vrij zeker van.. maar de NOD zal het vertellen tenzij er natuurlijk (en nu met z'n alle vingers kruisen) een plakbeeb is
ooooh meiden ik heb vandaag mijn eindgesprek van school....De laatste toets!!! maar het is een soort mondelinge overhoring en ik ben op van de zenuwen jeetje ben er zelfs misselijk van pffff
Bedankt meiden, ik zou willen dat ik niet zo nerveus was! Xit te trillen als een rietje, was moeilijk make uppen!!,
Succes Juulles, je kunt het! Zeker zijn van je kunnen (ondanks de zenuwen, die zijn logisch), is de helft van je toets! Duim, duim, duim...
Juules veel succes vandaag! Sabrina. Whahahaha altijd vervelend als je van de toiletbril afglibbert 😂 Maar goed, aan de timing kan het dus niet liggen, je mag dus toch een beetje hoop hebben hoor!
Juulles heel veel succes!! Denk maar zo, alleen dit nog en je bent er van af! Mijn moeder begint uiteraard al over trouwjurken gaan passen, maar wat als ik nu dadelijk zwanger word... Dan pas ik mijn jurk niet meer als ik nu iets uitzoek Mijn ouders weten niet dat we het aan het proberen zijn en ik wil ze er wel graag mee verrassen... Dilemma's, dilemma's... zucht!
Klinkt wel goed, Bootje!!...wie weet...ik heb alvast al mijn vingers en tenen gekruist! De klachten voor c.q. rond mijn NOD heb ik effies voor je opgezocht: - Rond 10dpo was ik huilerig, erg moe, droomde ik veel (en levendig) en had ik her en der buikpijntjes onderin... - Rond 13dpo was ik energiek, aanhoudend drukkend gevoel onderbuik en ik straalde helemaal, gladde huid, zen-achtige glow... En nu nog altijd geen klassieke klachten (kan nog komen natuurlijk). Het enige wat wel opvallend is, is dat ik 'avonds niet van de bank te branden ben (maar eerlijk is eerlijk, in januari wil ik sowieso alleen maar slapen) en ik ben veel emotioneler dan gewoonlijk. Moet heel heel heel veel huilen. De wallen zijn niet meer weg te make'uppen. Gisteren weer de halve dag lopen janken...tsja... de spanning van alle mmm-avonturen van afgelopen maanden en daar bovenop nog de laatste twee weken is natuurlijk ook niet zomaar uit mijn systeem na één goede echo. Begrijp me niet verkeerd, ik ben dolblij met het kloppende hartje dat we gister te zien hebben gekregen...over the moon...maar de hoog opgebouwde stress is gewoon nog niet ontladen. Nou, Adriana is met de billen bloot gegaan, ik zal ook maar eens een boekje opengooien...Ik huil zoveel omdat ik me extreem veel zorgen maak, bijna radeloos ben ik...en na de 'onbewolkte middag' na de mooie echo, kon ik gister wederom alleen nog maar huilen...Ik ben zelfs om 2 uur van mijn werk vertrokken om thuis een potje te gaan janken... Het heeft ermee te maken dat ik qua werk in een verrot lastige situatie verkeer. Ik ben zelfstandig ondernemer (ben ik al jaaaaren) en ik werk in de bouw sector. De crisis heeft mijn bedrijf in 2014 heel flink te pakken gekregen. Ik heb afgelopen jaar mijn slechtste jaar ooit gedraaid, mijn inkomen is gereduceerd tot nihil. Ik vrees met grote vrezen voor het komende jaar...het jaar waarin ik ook nog mama ga worden... Momenteel heb ik nauwelijks nog betaalde opdrachten en ook heb ik weinig uitzicht op nieuw werk...Daarnaast is mijn man zijn inkomen (reeds jaren terug) meer dan gehalveerd door de crisis (hij werkt ook in de bouw sector), dus de door ons gespaarde buffer is (mede ook door mijn verlof bij het krijgen van zoonlief) weggeváágd...We hebben niets meer achter de hand. Ik heb de verantwoording voor de helft van de maandelijkse kosten van onze hypotheek / maandelijkse uitgaven/etc. Maar die kosten kan ik door het wegvallen van opdrachten en het uitblijven van nieuw werk nauwelijks meer dragen. En nu ben ik ook nog zwanger. Nu is dat nog niet algemeen bekend, maar binnenkort zal iedereen het gaan zien en ik ben bang dat ik de weinige opdrachten die er zijn, dan aan mijn neus voorbij zal zien gaan (omdat mensen liever kiezen voor een externe die niet zwanger is)...Dit geeft me heel veel stress. Nog even los van het feit dat ik over 6 maanden niet meer kán werken omdat ik dan moet bevallen. Ik vermoed dat verlof nemen voor mij überhaupt geen optie meer is. Ik heb dan wel recht op een zwangerschapsverlof-uitkering voor ondernemers (ZEZ), maar dit betreft een minimaal bedragje, wat geen zoden aan de dijk zet. De regeling is echt een wassen neus en in ieder geval is de uitkering een druppel op de gloeiende plaat van mijn maandelijkse verantwoording!!! Een potje met geld voor aanvulling van die ZEZ ontbreekt momenteel dus, en ik weet niet hoe ik het voor elkaar moet krijgen...conclusie = ik zou de komende 6 maanden een dubbel inkomen moeten verdienen ter voorbereiding op de komst van mijn baby, maar in werkelijkheid begint het nieuwe jaar dus al met een maand zonder vooruitzicht op nieuwe opdrachten / inkomen .... Oké. We hebben vorige jaar bewust gekozen om wel te gaan voor een tweede kindje, ondanks onze verslechterde inkomens-situatie (hoewel we niet hebben kunnen inschatten dat het nóg slechter zou worden)...Maar wat zou jij gedaan hebben? Ik ben 38 (en mijn lief is 45) en wat dat betreft hebben we dus al geen tijd meer om het nog een jaar uit te stellen, zéker niet gezien het feit dat we de MMM nodig hebben om zwanger te raken en ik door mijn aandoening ook een verhoogde kans op miskramen heb...Uitstellen was geen optie. Het was dit of niks. En de wens voor een tweede is zo groot. Ook weten we rationeel dat de meeste dingen zich uiteindelijk wel oplossen, dat de soep niet zo heet gegeten wordt, maar nu ik hormonaal ben en zoveel stress met die drievoudige eisprong voor mijn kiezen heb gekregen, vind ik het erg moeilijk om te overzien hoe het nu verder moet...Negativiteit begint te overheersen en ik moet me keihard verzetten tegen de doem-scenarios in mijn hoofd, scenario's waarin we op straat komen te staan en persoonlijk failliet worden verklaard...Doodeng. Ik sprokkel her en der wat kleine opdrachtjes bij elkaar en ben keihard aan het acquireren naar de grotere kluiven, maar het valt echt niet mee in de huidige markt. Er is nauwelijks werk en als het er wel is, moet je een keiharde vechter zijn om het binnen te halen...bij wijze van spreken zou ik nu nachten moeten doorhalen voor half tarief om zo grotere opdrachten binnen te harken...Maar dat gaat echt niet met een peuter thuis en ook nog 'es zwanger...Wat ben ik blij dat ik niet ook nog eens kotsmisselijk ben!!! Een gewone baan zoeken heeft niet zo heel veel zin. Ik heb die optie maanden terug al onderzocht. In mijn werk zijn nauwelijks banen en voor lager geschoold werk ben ik te duur/te oud /overgekwalificeerd... Bovendien komt er nu nog bij dat solliciteren met een groeiende buik ook nauwelijks zinvol is... Wat een verhaal, he? PS ik heb gister terug in de auto letterlijk gegild van blijdschap dat de echo uitsloot dat ik een tweeling in mijn buik heb.......dan was ik echt rijp geweest voor het gesticht..... Wat een verhaal heh...
Pff, Victoire, wat een verhaal... Ik kan (helaas) niets anders dan heel hard voor je duimen en ook jou een dikke knuffel geven xx
Lang verhaal Victoire, maar ik snap je situatie wel een beetje. Hier een partner van een zelfstandige, de crisis had hier juist in 2012 grip op alles. Gelukkig trekt het nu juist weer een beetje bij. Hoop dat er voor jullie ook betere tijden aanbreken en er weer vlot opdrachten binnen komen!! Hier al de hele dag krampen Helaas, ik ga dus heel waarschijnlijk door naar de volgende ronde. Bij nader inzien dus op 12/13 dpo getest. Tenzij morgen mijn ongi weg blijft. Maar die kans acht ik klein.
Poeh Victoire dat is inderdaad nog eens een verhaal. Mijn verloofde ( klinkt zo raar) en ik runnen samen een bedrijf (VOF) gerelateerd aan de machinebouw. Voor ons was 2014 ook echt een slecht jaar, aanzienlijk teruglopende omzet t.o.v. voorgaande jaren. Ondanks dit alles hebben we gelukkig geen personeel hoeven te ontslaan, we hebben toch 12 man in dienst. Om dit te kunnen realiseren, hebben we zelf wel flink moeten inleveren op ons inkomen (verdienen nu beide minder dan het minimumloon) en daarnaast hebben we ook flink moeten besparen op andere onkosten (zowel privé als zakelijk). Hier kan ook veel in gehaald worden; energiekosten, telefonie- en internetkosten, boodschappen, verzekeringen, etc. Dit houdt in dat ons inkomen aanzienlijk is verminderd dan voorgaande jaren, maar ook wij hebben ervoor gekozen om toch aan kinderen te beginnen. Ik ben dan wel een stuk jonger dan jij en heb voor zover ik weet geen medische risico's, maar mijn verloofde wordt deze maand 37. De tijd staat ook niet stil en wie weet lukt het bij ons ook niet op korte termijn. En dan ook nog eens te bedenken dat er ook nog een bruiloft geregeld moet worden, waarvan ik niet weet hoe we dat gaan betalen haha Hoe dan ook, wij hebben er voor gekozen de risico's van het ondernemerschap niet zwaarder te laten wegen dan onze kinderwens. Als het bedrijf de schop op gaat, geldt dit voor ons privé ook. Het loopt zoals het loopt zeg ik dan maar en we hopen gewoon op het beste. We zullen in ieder geval blij zijn als deze kl*te tijd achter de rug is en er weer zorgeloos naar de toekomst kan worden gekeken!
2015 zal voor ons een slecht jaar worden, wij moeten dan negenduizend euro bij elkaar sprokkelen om het balkon te laten renoveren(afgekeurd door gemeente). Ik heb wel een seconde gedacht, moet ik dan wel een kind krijgen??? maar mijn leven gaat nooit makkelijk, en das niet erg want ik ben een vechter. En jij ook victoire!!! Niet opgeven!!!! Trouwens, ik heb het gehaald7,7!!!!!! Bedankt voor het duimen en dikke knuffel voor jullie allemaal!!!!
Gefeliciteerd Juulles!! Fijn dat je dit achter je kan laten, scheelt weer toch! En inderdaad niet opgeven Victoire!! Ik ben ook geen geluksvogel, maar toch heb ik al een hoop bereikt in mijn leven door niet op te geven en er hard voor te werken!
Zo ik dacht, ik ga even met de hond fietsen. Ik wil wat meer bewegen en fietsen vind ik leuker dan wandelen..... Nou wat een ellende meneertje hond poept nooit op de weg alleen maar in bosjes, nou tijdens de tien minuten fietsen ging wel zeven keer zijn kont naar benee om te poepen midden op de weg! Hij is zo afgeleid dat ik doodsbang ben, en hij was na vijf minuten al "moe". Ging hij zielig kijken en sloffen....ik heb heel langzaam gefietst hoor, ik vond het wel zielig maarja we hebben krap vijfhonderd meter gefietst en tis een grote hond dus die beweging moet hij wel hebben. Toen we eenmaal thuis kwamen stond hij te stuiteren van de drukte wat een eikeltje!!!
Fijn om te weten dat ik niet de enige ondernemer ben hier, Susanne! Jouw verloofde (geloof me, went vanzelf, hihi) en jij weten als geen ander welke enorme stress het geeft om de omzet te zien stagneren. Je hebt gelijk qua snijden in de kosten. Alle uitgaven hier staan op minimaal, eigenlijk leven we weer als studenten...(gelukkig konden we de zomervakantie doorbrengen in een huisje van familie) daar valt niet zo heel veel meer uit te halen...Wel hebben we voor ons huidige inkomen ineens een te duur huis (konden we makkelijk betalen voor de crisis!), maar ook dat staat onder water, dus we kunnen niet weg zonder nog grotere problemen te creëren...Lang leve blijven zitten waar je zit met ingehouden adem...pfffff! Asuka, ook jij kent de spanning van zelfstandig ondernemen. Het geeft vrijheid, maar ja, je loopt ook grotere risico's...Fijn dat er bij jullie weer zonneschijn is gekomen na de regen...dat geeft deze burger ook weer moed. Voor ons was dit trouwens ook motivatie om toch voor een tweede kindje te gaan, we weten dat het over een paar jaar waarschijnlijk allemaal weer helemaal anders is en de situatie een stuk positiever zal zijn...maarja, je moet er wel ff doorheen, zeg maar... Juulles, allereerst gefeliciteerd met je 7,7!!! En wow, balen zeg, van die enorme kostenposten!! Echt niet tof... Je hebt wel gelijk dat ik ook een vechter ben, pur sang zelfs, maar ik ben nu gewoon even zo moe van al dat knokken...ik zit gewoon te janken van waarom moet alles zo moe-hoe-hoeiii-luk?!? Tegelijk weet ik: Waarom bestaat niet; doordouwen jij! Over 3 jaar lach ik erom...hoop ik
Ik ken het wel hoor victoire....ik voel me soms ook zielig want waarom altijd tegenslagen???? maar ik wil nooit dat anderen mij zielig vinden, medeleven is fijn maar medelijden wil ik niet. Ik mag soms van mezelf gewoon even heerlijk klagen waarom ik snik snik. Maarja het gras is waarschijnlijk niet echt groener aan de overkant denk ik dan erna. Want voor hetzelfde geld zat mijn collega die zwanger is ook wel eerst aan de medicatie of in de mmm of wat dan ook. Ik zeg het niet tegen iedereen en zij misschien ook niet van dat geld word ik aardig depri ja maar dat heb ik even onderdrukt....eerst school afmaken, was al moeilijk genoeg met een bbz en ok namelijk en dan ga ik wel weer piekeren over geld!!!