Pfff.. hier nu zo'n 3 maanden heel heftig reageren als er een ander kindje, of zelfs mama/papa, oma/opa bij het speelgoed in de buurt komt. Hij zegt dan ISSE MIJ, en schroomt soms zelfs niet om je weg te duwen. (Dit wordt uiteraard niet goed gevonden, en hij maakt het dan vaak daarna weer goed met een knuffel en sorry.. ) We blijven zeggen; Tim, samen spelen, bla bla bla. Maar het blijft maar aan de gang, ondertussen wordt het echt een ding zeg maar. Herkenbaar deze fase? En hoe lang duurt deze, en hoe dit op de juiste weg te brengen. Spelen al wel vaak geven en nemen, en vraag dan of ik een auto mag, die hij vervolgens weer terug krijgt. Maar vind dit nu wel lastig worden, hoe aan te pakken?
mijn nichtje doet het ook heel erg. die krijg na 3 keer waarschuwen even een "timeout" van het spelen. dan moet ze een minuutje op haar stoel zitten en daarna mag ze weer spelen en dat gaat het heel goed. fynn doet het niet geeft echt alles af als je het zegt.
Dank voor je reactie. Het vreemde is dat hij een volgende keer ook net zo goed iets aan een ander kindje/ons kan geven. Ook zal hij als hij bijv. rozijntjes eet, je ook vaak uit zichzelf een rozijntje geven. Dus echt hebzucht is het niet?
De een heeft het meer dan de ander, dat zie ik op het kdv. Er zijn kindjes die alles afpakken en kinderen die makkelijker dingen weggeven. Ons meisje geeft alles wat je haar vraagt, dat is het tegenovergestelde en ook niet altijd goed natuurlijk. Tja, zo is er altijd wel iets... denk dat het echt wel overgaat maar volgens mij kan die fase lang duren hoor!
Ik lees even mee. Onze dochter is ook niet echt hebberig, en bv eten deelt ze met iedereen. Maar vooral als er kindjes hier over de vloer zijn, dan vindt ze het echt moeilijk als er andere kindjes aan haar speelgoed zitten. Meestal laat ik het ze samen uitzoeken, soms zeg ik idd dingen als 'samen spelen..'. Onze dochter begint dan trouwens meteen te brullen en mama te roepen..
och hou op schei uit. Ik herken het ook. En ze moet ook alles wat andere kindjes hebben. Alleen omdat die kindjes het hebben, want als die iets anders pakken, dan hoeft ze het niet meer. Het is een heel normale fase hoor, maar het is wel eens beschamend dat je lieve schattige jongetje (in mijn geval meisje) thuis, soms een klein asociaaltje lijkt waar anderen bij zijn
Heel herkenbaar. Speelgoed wil die van mij ook niet delen, maar is wel heel lief voor andere kindjes en familie met eten delen. De helft van haar doosje rozijnen belanden dan ook in mijn mond Kinderen op deze leeftijd kunnen nog niet relativeren en denken dat als een ander kindje met hun speelgoed speelt dat ze het dan voorgoed kwijt zijn, ze kunnen nog niet indenken dat ze het later weer terug krijgen. Dit komt pas bij een leeftijd van 3 a 4 jaar. Dus eigenlijk wel begrijpelijk dat ze hun "eigendommen" beschermen.
Oei gelukkig herkenbaar.. Weet je wat het is; ben gewoon wat bang om het nu te verpesten door mijn aanpak zeg maar.. Dat het eigenlijk vanzelf zou overgaan, maar dat het door mijn toedoen niet goed gaat zeg maar...
weet je het is absoluut helemaal normaal./. Bijna alle kinderen hebben het. het is leren afbakenen van grenzen en het kijken hoever ze kunnen gaan.. De fase duurt een paar maanden (lang) Mijn dochter had het (enig kind) en mijn neefje even veel (jongste van 3) Niet druk om maken. Blijven zeggen dat ze moet delen enz.. En niet al te simpel worden ondertussen
O ja herkenbaar. Alles is: "MIJN!!" Ik benoem het wel dat hij samen moet spelen of dat die en die ook een koekje mogen. Ik probeer het te stimuleren door hem bijv iets aan een ander te laten geven ( op visite een koekje bijv). Soms maak ik er een beetje misbruik van als hij zijn fruit niet wil eten. dan zeg ik: mag mamma een appel van jou? En dan is het: "NEE! MIJ!!" en steekt ie het snel in zn eigen mond! Ik denk dat ze nog erg jong zijn om het te snappen hoor. Ze zijn nog erg egoistisch op die leeftijd. Inlevingsvermogen is iets wat zich vlgs mij later ontwikkelt. je kan ze natuurlijk al wel een beetje de gewoonte leren dat het heel normaal is om een ander ook wat te geven.