Misschien dat iemand dit herkent.... -Mijn moeder heeft nogal traumatische bevallingen gehad.... bij de eerste ECHT bijna doodgebloed, NA de bvalling.... -Ikzelf was een stuitligger.... hebben ze uitwendig gedraaid.... en was een bevalling die dus echt niet vlot liep.... 26 uur geduurd.... -de derde verliep wel vlot..... maar complicaties bij ruggeprik.... en bij de vierde ruggeprik verkeerd gezet... en ook flinke nabloedingen.... Nu is mijn moeder een echte stresskip.... elke keer zegt ze tegen me, dat ze vindt dat ze me extra in de gaten moeten houden vanwege haar geschiedenis/complicaties.... en wil me dus bij een gyn hebben, vindt verloskundigen maar niets... Ik krijg haar niet aan het verstand gebracht, dat haar bevallingen niets met mij te maken hebben.... Mijn eerste was wel een vacuum.... de tweede was er binnen 2 tellen.... Toch merk ik dat ik onzeker word van haar gepraat.... gisteren bij vk geweest en kleintje ligt nog in stuit..... nu krijg ik dus weer de horrorverhalen te horen, van het uitwendig draaien van mij.... (heb het al TIG keer gehoord, maar goed)..... Ik probeer deze keer thuis te bevallen.... (als kleintje goed gaat liggen) maar zij vindt dat ik maar in het ziekenhuis moet bevallen... want als zij thuis bevallen was...etc. etc. etc. Begin hierdoor dus ook nog eens onzeker te worden..... wie herkent dit..? Wie heeft ook zo'n (schoon)moeder?
Mijn schoonmoeder heeft het na de bevalling van mijn vriend ook heel erg moeilijk gehad. Ook zij heeft bijna op het randje van de dood gelegen. Haar placenta liet niet los en de hele boel kwam mee naar buiten waardoor ze bijna dood bloedde. Hierdoor hebben mijn schoonouders maar 1 kind gekregen, een 2e bevalling durfden ze niet aan. Nu ik zwanger ben merk ik aan haar dat het bij haar weer heel dichtbij komt. Kan het me opzich wel voorstellen, maar ik word er heel nerveus van. Dus ik kan jouw gevoel heel erg goed voorstellen. Je hebt niks aan die verhalen, en zeker niet als ze eindeloos herhaald worden. Ik heb dat mijn schoonmoeder duidelijk gemaakt. Iedere bevalling is uniek en anders. Je kunt nog zoveel verhalen aanhoren, maar dat zegt niks over jouw bevalling. Ik heb dan ook gevraagd of ze wil ophouden met die verhalen en het stressen. Wij hebben 6 augustus de 20 weken echo, maar we vertellen haar dat die 9 augustus is, zodat we niet ook nog eens met háár zenuwen belast worden. Ze hangt bijvoorbeeld ook elke keer aan de telefoon als we terug zijn van de vk. Dan zijn we nog geen 5 minuten thuis en dan gaat de telefoon weer. Is ze helemaal gestresst en zooo opgelucht als ze hoort dat alles goed was. Word er wel heel erg moe van...
pfffffff..... klinkt idd bekend... Nu heeft mijn moeder ook nog het idee dat: verloop van zwangerschap/bevallingen "erfelijk" is.... dus dat ik tot een risicogroep behoor... omdat het "in de familie zit"....... idd erg vermoeiend..... en stomme is dat die woorden nu toch blijven "rondspoken".... krijg het niet uit mn systeem...
Ja, ik kan me dat heel erg goed voorstellen. Aan het advies: "probeer je er niks van aan te trekken" heb je waarschijnlijk niks, want dat zeggen de mensen ook altijd tegen mij, maar wat moet je ermee? Onbewust neem je alles wat er om je heen gezegd wordt in je op. En in jouw geval helemaal, omdat het je moeder is. Heb je je moeder er wel eens op aangesproken? Dat je het niet fijn vindt dat ze er zo over praat en dat je haar verhalen inmiddels wel kent? Ik zie dat dit je 3e kindje is.. Was ze bij de andere ook zo? Of is het nu vooral zo omdat je kindje in stuit ligt?
Bij mijn andere kindjes was het ook wel ..... maar niet zo erg, omdat mn moeder wist dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen... Nu is het dus veel erger... omdat ik dus "gekozen" heb voor een thuisbevalling.. Niet dat ik zo zeer thuis WIL bevallen, maar de vorige ging zo snel, dat vk me al niet meer naar het ziekenhuis wilde laten gaan.... (en als ik moet kiezen tussen auto of thuis.. dan liever thuis) en idd dat het kleintje nu nog in stuit ligt... Ze had het er zelfs over.. (nog voor de stuit) dat ik maar moest zorgen dat ik onder behandeling van een Gyn kwam, omdat die veel nauwkeuriger zijn dan vk's,....
en als je het nou achterwege laat, waar je wilt bevallen? Zodat je voor jullie zelf besluit dat je thuis wilt, maar tegen haar zegt "Misschien moeten we wel naar het ziekenhuis" Ik heb bij mn eerste bezoek aan de verloskundige ook aangegeven dat mn moeder 2 hele zware bevallingen heeft gehad ( Broer had hartstilstand en hebben ze eruit moeten halen met 2 mensen op dr buik en met tangen etc ) maar de verloskundige gaf aan dat het echt niet bij het kind ook zo hoeft te gaan. Dus niets geen "In de familie" Ik zou zelf op den duur gewoon hard uitvallen tegen je moeder/schoonmoeder; en NU hou je op over je bevallingen, we leven allemaal nog, het is KLAAR ik wil er niets meer over horen tot na deze zwangerschap. Ze moet toch ook wel snappen dat onnodige stress niet goed voor je is.
Suusjeuh.... Misschien sla je de spijker wel op zn kop..... en kan ik beter gewoon even een leugentje om best wil doen... en zeggen dat we van gedachte zijn veranderd..... Tja... soms denk ik dat ze dr eigen bevallingen gewoon "niet goed verwerkt heeft"..... ze ziet het trouwens niet als onnodige stress veroorzaken, maar als "goede raad"....
Ik moet eerlijk zeggen dat ondanks dat onze moeders niet eens erg heftige bevallingen hebben gehad ik nu wel erg moe van ze wordt en me idd ook dingen aan begin te trekken. Geen bloedingen etc. maar de heftige weeen en lange bezig zijn etc. Heb de verhalen nu al honderden keren gehoort en heb nu dus ook tegen mijn moeder gezegd dat ze ef der kop moet houden (want ja dat kan bij je eigen moeder ) en mijn vriend heeft maar eennleugentje om bestwil verteld, ze gaan me straks inleiden en wil even geen stressverhalen aan mijn hoofd. Denk dat ik in jouw geval ook een leugentje om bestwil zou gebruiken.
wat vervelend zeg. Ik zou inderdaad gewoon 1 x duidelijk zeggen. Mam ik weet dat hjij het zwaar hebt gehad, ik heb al 2 kinderen en ik ben dus al 2 x bevallen, ben volwassen en ik weet waar ik het over heb. jij vind het misschien goede raad, maar ik vind het niet leuk, ik weet wat er gebeurd is, ik weet waar je bang voor bent. klaar , ik wil er niets meer over horen, je bezorgd mij onnodig stress.
ik weet niet zo goed wat je met je moeder aan moet, heb hier geen ervaring mee, maar wil je wel een positief verhaal vertellen. hopende dat dit je ook een beetje bij blijft en niet alleen de verhalen van je moeder mijn moeder heet 2 totaal verschillende en ook heftige bevallingen mee gemaakt... bij die van mijn broer kwamen ze er achter dat het niet zo goed ging met mijn broer (ze wisten al dat hij achter liep qua groei enz) ze konden zijn hartslag niet meer vinden. dit is dus een spoed keizersnee geworden waarbij mijn moeder volledig onder zeil is gemaakt en ze dus helemaal niets gevoeld heeft. ik ben ook geboren in stuit... ze hebben mij ook uitwendig geprobeerd te draaien, maar zo eigenwijs als ik was ging ik weer lekker terug in mijn oude houding. doordat mijn moeder de bevalling van broer als traumatisch heeft ervaren wilde ze nu absoluut geen keizersnee meer... ze is dus op eigen kracht van mij bevallen in stuit ligging. als we er nu nog wel eens over vragen zegt ze 10x liever mijn bevalling dan die van mijn broer over te doen (afgezien van het feit dat het niet goed ging met mijn broer, maar puur over de bevalling) toe ik zwanger was van mijn 1e lag die met ruim 36 weken ook nog in een stuit, maar door de verhalen van mijn moeder over oerkracht ed vond ik dat helemaal geen probleem! draaipogingen waren niet gelukt... maar gelukkig is mijn dochter toch nog met 38wkn zelf gedraaid. wat ik hiermee wil zeggen is dat een stuitbevalling tuurlijk in het ziekenhuis moet, maar dat de ene de andere niet is!! en idd miss toch maar aan je moeder een leugentje om bestwil geven en zeggen dat je dan toch maar naar het ziekenhuis gaat? sterkte in iedergeval
Mee eens! Ik zou haar echt duidelijk zeggen dat je niet meer wil dat ze er opmerkingen over maakt en zich met jou bemoeit.
dankje voor jullie reacties.... cherryl.. vind het iig al positief om te lezen dat jouw kleine nog zo laat draaide.... Heb het idee dat vk hier zelf al geen vertrouwen meer in heeft... (daar kwam alles op neer..) Ga binnenkort maar een balletje (leugentje) opgooien.... als ik de liggingsecho gehad heb.... ga iig niet zeggen als het een geplande KS wordt... of wat dan ook.... Ga ik gewoon sowieso voor de poliklinische ziekenhuisbevalling (iig in het verhaal wat ik aan mn moeder vertel..)