Vanuit huis niet echt knuffelen en affectie, ik hou van je, meegekregen. Overigens ook niet gemist ofzo, mijn ouders lieten verder wel duidelijk blijken dat ze van ons houden/betrokken zijn. Mijn man heeft dit ook niet echt meegekregen. Maar het grappige is dat we wel heel knuffelig met onze kinderen zijn. En daar zeggen we wel heel vaak ik hou van je tegen. Met mijn man ben ik ook niet heel knuffelig. Vinden we beide ook niet erg overigens. En met vriendinnen ook niet echt (ja de één wat meer omdat degene dat dan graag wil haha)
Ik ben een echt knuffeldier! Ik toon sowieso snel affectie naar mijn man toe (hand in hand lopen, knuffelen, kus geven op straat. Hij ook naar mij trouwens). Ik knuffel de hele dag met mijn kids , zeg meerdere keren per dag dat ik van ze hou. Mijn oudste knuffelt ook graag, jongste wat minder. met familie en vrienden knuffel ik ook graag en kan er maar moeilijk mee om gaan dat dat nu (eigenlijk) niet mag! ik ben wel iemand wanneer ik een goede vriend tegen kom om die een knuffel te geven als begroeting (buiten Corona tijd om dan)
Niet mee gekregen van huis en probeer dit nu wel heel bewust te doen richting mijn kinderen. Gelukkig houden allebei de jongens nog steeds van knuffelen en mag ik bijv op school nog gewoon een kus geven. We knuffelen dagelijks wat af en wat mij betreft blijven we dit altijd doen! Man en ik zijn allebei niet van die knuffelkonten. Dat vind ik soms wel eens jammer maar blijkbaar voelen we allebei niet zo die behoefte om altijd maar te kussen en hand in hand te lopen. Ik vind het ook vreselijk als iemand te dichtbij komt staan of zitten en hou zelf graag afstand van iemand. Die 1,5 meter is wat mij betreft echt een uitkomst
Tegenover mijn kinderen wel. Maar mijn man zal ik vrijwel nooit uit mijzelf een knuffel of een zoen geven.
Ik heb het niet geleerd thuis en ik merk dat ik dat soms ook best lastig vind! De kinderen geef ik wel een kus en ik zeg ik hou van je, altijd voor het slapen en als ze naar school gaan, maar knuffelen niet zo veel, de jongste vind dat soms wel leuk maar de oudste niet! vrienden zou ik echt nooit knuffelen en mijn ouders ook niet.. 3 kussen vind ik al verschrikkelijk! Maaar ik zou mijn man dus eigenlijk ook nooit uit mezelf kussen of knuffelen en dat vind hij soms wel vervelend en ik ook maar ik weet niet op de een of andere manier houd me iets tegen we lopen ook nooit hand in hand maar dat vinden we allebei prima! ik kan er trouwens ook slecht tegen als iemand dood gaat of heel ziek is, ik kan daar niet mee omgaan, niet huilen bij andere.. en kan dan ook iemand anders niet troosten. Maar dat komt denk ik omdat tot mijn 20e niemand is overleden of ernstig ziek is geworden.. en natuurlijk nooit geleerd om iemand te troosten of te knuffelen!
Ik heb het wel meegekregen van thuis uit. Mijn moeder niet en zij wou anders zijn dan haar moeder. Ik probeer het mijn kinderen ook te leren. Maar ik ben zelf ook vaker pijn gedaan doordat ik wel snel affectie toon naar mensen. Zodra als ze me niet meer nodig hadden werd ik bij oud vuil gezet. Heb een relatie gehad met iemand wat het niet zo had en ook niet veel praten. Dat is soms wel moeilijk
Ja. Mijn zoontje knuffel ik heel erg veel, en ook mijn vriend regelmatig. Met vrienden een beetje afhankelijk van wie het is, en wat de situatie is. Bijv om iemand te troosten zal ik wel altijd een arm om ze heen slaan oid. Dat verplicht zoenen in Nederland vind ik altijd behoorlijk ongemakkelijk. Hier in Zweden is de (niet-corona) begroeting een omhelzing, maar ook gewoon hallo zonder omhelzing is goedgekeurd. Dat vind ik een stuk prettiger. Vroeger knuffelde ik heel weinig met mijn ouders, ik vond het niet zo prettig. Mijn zus knuffelde wel altijd heel veel met mijn moeder, daar was ik stiekem best jaloers op. Maar toch wilde ik het ook weer niet.
Vanuit huis niet meegekregen om te knuffelen. ‘Ik hou van jou’ ook nooit gehoord. Als kind heb ik dat heel erg gemist. Ik weet wel dat mijn ouders van mij houden, maar je hebt het ook nodig om te horen en te voelen. zelf ben ik dus heerlijk aan het doorslaan naar mijn eigen kinderen toe ik knuffel en zoen ze de hele dag. ‘Ik hou van jou’ ‘mama houdt van jou’ de hele dag. Ik vind het heerlijk dat ik zo onbegrensd mijn liefde kan uiten. Mijn oudste heeft ASS. Voor hem vind ik het nóg belangrijker om de woorden ‘ik hou van jou’ echt uit te spreken omdat die hele gevoelswereld anders werkt voor hem. Naar mijn partner ook geen grenzen. Ik zoen, knuffel en streel hem heel vaak.
Vanuit huis niet mee gekregen. Vind het zelf bij de kids heel fijn om lekker te knuffelen maar ook in woorden te benoemen(mama vind je lief, mama houd van je etc). Tussen mijn man en mij is dit idem. Zeggen dagelijks van elkaar te houden, lopen hand in hand en liggen in de avond lekker tegen elkaar aan een serie te kijken bijvoorbeeld. Zoeken elkaar overdag ook vaak even op om kus of knuffel te geven..
Ja en nee. Mijn moeder toonde vroeger altijd weinig affectie, mijn vader juist wel veel. Nu nog steeds. Mijn vader zegt nog steeds dat hij van me houdt, maar de keren dat ik mijn moeder dat heb horen zeggen is op 2 handen te tellen. Ik weet wel dat ze van me houdt en trots is, maar het is fijn om dat af en toe te horen. Binnen ons gezin ben ik ook echt wel een knuffelkont. Mijn man en ik knuffelen elkaar elke dag of pakken elkaar even vast als we langs elkaar lopen, ook richting de kinderen. Al wil de oudste nu niet altijd meer knuffelen en dat is prima. Ook zeggen we heel vaak ik hou van je, tegen elkaar en de kinderen. Zoenen of knuffelen als begroeting heb ik dan weer veel minder mee. Dat gepluk hoeft voor mij niet zo. Ik doe het wel altijd bij mijn ouders, maar schoonouders weer niet.
Ik vind het heerlijk om affectie te tonen. Knuffel ook nog regelmatig met mijn moeder en natuurlijk moet mijn kleine meid er ook regelmatig aan geloven. Ook met vriendinnen ben ik zo. We kruipen met gemak tegen elkaar aan in bed na het stappen en geven elkaar een kus op de mond als we elkaar zien. Ik kan er echt blij van worden.
Ben een echte knuffelaar maar wel afhankelijk van de persoon. Tegen mijn beste vriendin zeg ik gewoon af en toe dat ik van haar hou bijvoorbeeld. Ook een arm slaan om iemand met verdriet doe ik zeker maar liefst wel als ik iemand ken bij een vreemde zou ik dat niet snel doen.
Mijn man en kinderen wil ik wel veel mee knuffelen maar meestal zijn zij niet geïnteresseerd Collega’s/kennissen/vrienden of (eerder) klasgenoten heb ik echt moeite mee om te knuffelen, ook als het wel gepast zou zijn (als iemand huilt bijvoorbeeld). Ik zou er zelf ook niet per sé blij van worden trouwens, een beetje ongemakkelijk lijkt me..
Yessss I love knuffelen en aanraken. Heb veel mensen om me heen die ook zo zijn dus dat komt mooi uit. Sowieso mijn kinderen. Mijn familie (alhoewel die eigenlijk niet eens zo aanrakerig zijn). Mijn vriendinnen zijn ook bijna allemaal echte knuffelaars. Op mijn werk raken we elkaar onderling ook vrij snel aan. Ik vind het echt wel moeilijk dat bovenstaande, muv mijn kinderen, niet kan
Hier ook een echte knuffeltante, heerlijk met mijn bijna 14jarige die als ze ziek is rustig op schoot kruipt. Niet helemaal zo knuffelig opgegroeid eigenlijk. Met mijn man zoen ik en knuffel ik ook regelmatig; incl overdenekgeluiden van de kinderen... hahaha ook met vriendinen en vrienden knuffel ik (helaas nu ff niet), al moet je wel dichtbij mij staan als kennis geef ik niets.
Ik ben juist heel aanrakerig. Ik knuffel de mensen om me heen, zoals mn gezin, ouders en broers, vriendinnen, kinderen van vriendinnen, te pas en te onpas Met mn broertje van 23 kan ik prima op de bank liggen knuffelen en kletsen. Ook minder bekenden die emotioneel zijn raak ik makkelijk aan bij de schouder of arm. Echt totaal geen moeite om affectie te tonen. Nu vooral moeite om mensen niet aan te raken
Van huis uit nooit iets van meegekregen en ook nooit ik hou van je of ik ben trots op je gehoord. Dus nu met onze meiden zeg ik het iedere dag tegen ze en we knuffelen erop los.
Mijn ouders waren/zijn juist echt knuffelaars (nu met corona even niet haha), ik probeer mijn kinderen ook veel te knuffelen, maar die zijn juist niet zo behalve de jongste 2. De oudste 2 komen zelden zelf even knuffelen. Op school van de kinderen kwamen (voor corona) bijna alle klasgenoten van mijn (3!) schoolgaande kinderen elke ochtend en middag even knuffelen . Blijkbaar vinden ze mij altijd lief haha (vind ik heel bijzonder altijd, ik ben namelijk een Marokkaanse met hoofddoek en mijn kinderen zitten op een 'witte' school, hierdoor wist ik altijd zeker dat kinderen zich niets aantrekken van het uiterlijk ).