Wàt een opmerking... daar zit je zo niet op te wachten na zo’n gebeurtenis. Totaal gevoelloos klinkt dat. Zo zie je maar. De 1 heeft een kleinere buik en de ander een grotere. Zegt niets over de persoon en ook niet over de kindjes. Iedereen is uniek! Iedereen is mooi op zijn/haar manier! Hele rare vraag! Het zijn allebei je kinderen! Hoe dan? Mijn dochter had ernstige reflux, medicatie, zij opnames, niet groeien, niet slapen en vooral heel veel huilen. Hoe vaak mensen tegen me gezegd hebben dat ik haar ewoon moest laten huilen is niet eens op 5 handen te tellen. Het was echt omdat ze pijn had, honger maar niet kon eten etc. Ze lag bij me en ze was stil. Grote dikke snikken. Zo zielig! Nu geen reflux meer en het is over! No way dat ik dat deed, had zo met haar te doen!!
Oh en ik vergeet gisteravond: Info-avond over draagdoeken. Mede-moeder vraagt wat ik krijg (ik ben nogal mollig en opgeblazen momenteel), een meisje. Vrouw naast haar is superslank en krijgt een jongetje. ‘Ahhh nu weet ik dus hoe je dat kunt zien, wat iemand krijgt!’ zegt ze. Uh, lekker subtiel muts..
Ik heb er nog 1!! Ik was ‘maar’ 11 kilo aangekomen met mijn zwangerschap, net 3 maanden bevallen en nog 3 kilo over gehouden zeg maar. Ik was wel aan het letten op mijn eten en sloeg een gebakje over. Kreeg ik een opmerking (ook op een verjaardag waar iedereen bij was): ja kan ook wel nodig. I mean.... seriously??? Ik heb maatje 38... en dan nog. Wat bezielt je om dat te zeggen? Werd er bloedonzeker van, omdat ik erg moest wennen aan mijn veranderde lichaam.
Op de zaal vlak voor ik de operatie inging voor de bbz vroeg de vepleegster die het infuus prikte: 'Was het wel gewenst?' Vond dat zo lomp, was knetterzenuwachtig voor de spoedoperatie, dan stel je zo'n vraag toch niet!
Moet zeggen dat ik er in eerste instantie wel onzeker van werd en toen ben gaan Googlen naar foto’s van zwangere buiken op hetzelfde termijn . Overigens van de VK begrepen dat vrouwen van welk “formaat” of “formaat buik” dan ook worden aangesproken. In the end ben ik hoe dan ook trots gebleven op mijn buik .
- zwangerschapsaankondiging: hoe kan dat?! - is het wel gepland? Jullie zijn nog zo jong (23 bij eerste zwangerschap en al 6 jaar samen) - aankondiging van de 2e: het moet een meisje zijn! Oh, gefeliciteerd. - bekendmaking geslacht: oh.. oké. - lekker makkelijk een keizersnede - en niet te vergeten allerlei ongevraagd en opdringerig 'advies' over wat ik moet eten, wat ik vooral wel en niet moet doen en zulke dingen meer.
Niet meer in de zwangerschap, maar wel het vermelden waard.... Na de laatste bevalling kreeg ik van iemand de vraag of ik niet moest huilen na de bevalling, omdat ik nu eindelijk een meisje had na 3 jongens. Ehm, nee. Ik moest wel huilen omdat ze naar de nicu werd gebracht en een operatie tegemoet kon zien. Maar niet omdat het geslacht ons ook maar iets kon schelen
Antwoord op zwangerschapsaankondiging met 12wkn: plaatje van een krijsend kind met daaronder "sure?". Ik kan er niet om lachen, flauwe mannenhumor.
Wat maken jullie je allemaal druk joh... Kan me niet herinneren dergelijke opmerkingen te hebben gekregen maar kan me niet voorstellen dat ze niet gemaakt zijn. Ik vat het gewoon niet op als een belediging denk ik .
Misschien soms te wijten aan hormonen? Dat bepaalde opmerkingen bij sommige vrouwen nou net wat harder aankomen dan bij anderen?
Niet zozeer tijdens de zwangerschap Ik was gestopt met roken vanaf de positieve test, maar kreeg een week later een miskraam. Familielid; misschien komt die miskraam wel doordat je bent gestopt met roken.
Na drie jaar zwanger dmv ivf. Kreeg van minstens 5 mensen te horen ' ik zie dat je vriend nu eindelijk weet hoe het moet'.
ook ik heb de nodige opmerkingen gehad, maar de ergste vond ik deze, een week na de geboorte van onze 4e L*: Wees maar blij dat hij dood is, 4 kinderen zijn toch niet meer van deze tijd.....
NEE! Dat kan toch niet waar zijn?! Ik had echt niet voor mijzelf ingestaan als iemand dat tegen mij had gezegd, ook al heb ik nu (nog) geen kinderen.