Even een vraagje, ik zit ermee, Hoe zouden jullie omgaan met iemand die jou je hele zwangerschap compleet genegeerd heeft,zelfs niet op feestjes e.d kwam omdat ik er was met mijn dikke buik,en ik ben echt niet iemand die in de belangstelling wilde en moest staan toen ik zwanger was, ff voor de duidelijkheid, Toen werd ons kindje geboren,is ze geweest met haar vriend,ze is mijn schoonzus trouwens,en wilde de kleine niet vasthouden,ok,nadien hebben wij hun 5 maanden niet meer gezien en gesproken, Dit allemaal heef me heel erg veel pijn gedaan, dat mijn zwangerschap door hun totaal genegeerd is, Toen opeens verschenen ze toch weer op een verjaardag, en ja, ze was zwanger, En nu dus het volgende, Nu ze zelf zwanger is wil ze volop contact met mij,ze App't me steeds over allerlei onnodige zaken,benaderd me continu,wil met me wat leuks doen e.t.c, Maar....... Ik wil helemaal niets met haar,omdat ze me echt gekwetst heeft met haar hele manier van doen in mijn zwangerschap,en ik ben echt niet harddragend, dingen zijn bij mij snel weer goed en opgelost , maar nu zegt alles in mij nee, nee, nee, ik kan dit niet, Ik durf het niet recht in haar gezicht te zeggen, en vind het nu een hele foute timing, aangezien ze elk moment kan bevallen,en ik haar niet overstuur wil maken, Dus houd ik afstand, Moest dit ff kwijt.......
Mss moet je met haar eens een goed gesprek aangaan en haar op de man af vragen waarom ze toen zo reageerde. Mss had ze het moeilijk met het feit dat jij toen zwanger was en zij niet. Ik ken jou verhaal niet, en ook niet die van je schoonzus. Stel dat zij moeilijk zwanger kon raken, en jij zonder probleem, dan kan dat mss wel de reden zijn dat ze zo reageerde. Gewoon op de man af vragen zou ik zeggen. Geef haar de kans het uit te leggen, maar vertel haar ook hoe jij je erbij hebt gevoeld. Succes
Ik sluit me aan bij Rozientje. Hoe lastig ook ik zou toch proberen voorzichtig het gesprek aan te gaan en het uit te spreken voordat het jullie relatie ongherstelbaar beschadigd wordt. Mijn eerste gedachte was ook dat ze het moeilijk vond dat je zwanger was omdat ze er zelf ook mee bezig was?
ik vind het geen normale reactie van schoonzus. Waar was schoonzus op het moment dat ZEI ts aan had moeten spreken als ze het er moeilijk mee had. Je kunt niet iemand domweg gaan negeren vind ik!
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is aan te kaarten waarom ze zo reageerde. En dat het jou kwetste is heel begrijpelijk. Er is maar een oplossing ... vragen. Ik heb daar zelf ook moeite mee maar het echt de enige oplossing. Ik zou voor nu (als ze al echt ver is) het laten voor wat het is en aangeven dat je het nu niet ziet zitten. En na de bevalling eens aankaarten dat je graag met d'r rond de tafel wil gaan zitten. Mits je nog wat van haar wil en je voor dit alles een leuke band had die je nu mist. Als dit laatste niet het geval is zou ik het laten voor wat het is en nu aangeven dat je er niet op zit te wachten. Dan wel over de telefoon, mail of wat dan ook. Sterkte het zijn geen makkelijke dingen.
Mijn eerste reactie is dat ze misschien wel zo op je gereageerd heeft omdat ze zelf wat meer moeite had met zwanger raken? Ik vind dan weer wel dat ze dat best had kunnen zeggen tegen je. Anyway, kan me voorstellen dat het voor jou heel lastig geweest is. Als ik jou was zou ik toch wel het gesprek met haar aangaan, kun jij je hart luchten en misschien durft zij dan ook te praten over haar gevoelens toendertijd?
Lastig hoor heb eenzelfde situatie meegemaakt, weet dus hoe zeer het doet, je bent op zo'n moment zo trots op jezelf en je kind, maar sluit me bij de rest aan waarschijnlijk zal ze het niet zo bedoelt hebben en zich het misschien wel helemaal niet bewust zijn dat ze je daar zo mee gekwetst heeft. Tenminste als dit het enige is wat speelt. Ikzelf heb geen contact meer met schoonzus en zwager hierdoor, T is maar net op hoeveel eieren je kunt lopen. Edit: Had destijds ook een vriendin die niet zo makkelijk zwanger kon worden en heb het haar tijdens de zwangerschap gewoon gevraagd of ze het moeilijk vond, dit vond ze inderdaad en dan is er dus wel veel meer begrip van beide kanten.
Ik weet niet of dat zo'n abnormale reactie zou zijn. Ik spreek nu uit eigen ervaring: Mijn zus is in april bevallen van haar 3e zoontje. Ik heb het er enorm moeilijk mee dat haar dit geluk gegund is en wij niet (ook al ben ik blij voor hen). Zij wist toen niet dat wij al een jaar aant proberen waren, en ze gaf toen vaak stomme opmerkingen zoals "jij weet nie wat het is om hele dagen met 3 kleine kinderen thuis te zitten". Ik kan je verzekeren dat zo'n opmerking op zo'n moment heel erg veel pijn doet. Op een gegeven moment werd het mij teveel, heb ik het haar verteld en toen begreep ze mijn reactie wel. Nu heb ik het nog steeds moeilijk als iemand een zwangerschap aankondigt uit m'n vriendenkring. Telkens weer word je geconfronteerd met het feit dat het jou niet lukt en de ander wel. Telkens weer moet je blij zijn voor die ander en je eigen tranen wegvegen. Telkens weer moet je de leegte en pijn voelen in je leven. Ik ben nu wel niet iemand die het niet kan verwoorden, maar vaak zijn er andere meiden die soms al jaren bezig zijn voor hun 1e (terwijl niemand het weet) en er niet over durven spreken of zich erover schamen. En mss is het in dit geval wel zo. Ben wel benieuwd wat de reden zal zijn. Houd je ons op de hoogte?
Wij hebben dit ook gehad met de vriendin van mijn neef. Mijn zusje was de eerste, zaten buiten toen ze het hun vertelde en ze kreeg nog gene proficiat ze ging gewoon binnen zitten!! Toen ik zwanger was kreeg ik enkel de vraag en voor wanneer is het... ook niks van leuk of proficiat. Uiteindelijk waren ze zelf zwanger en moest heel de wereld het weten, elke dag foto's en teksten op facebook. Geen probleem was blij voor hun (heb ook altijd gedacht dat ze problemen hadden met zwanger worden). Bij ons is het ook IVF dus begreep het (ze wisten het ook dat het bij ons via IVF was dus mochten ze willen stond open voor vragen ofzo...). Tot op een keer we samen zaten en ze begonnen van nee wouden eigenlijk geen kinderen en voor ons moest het niet echt en de mmm in gaan zouden we nooit doen. Toen is er bij mij ook iets geknakt en had ik iets van waarom kon je dan niet normaal doen bij ons nieuws. Sinds dien vermijd ik de gesprekken over hoe geweldig hun kindje is, want natuurlijk is het nog eens het braafste, liefste, mooiste baby'tje van de wereld :-D (volgens hun).
Ik begrijp je helemaal. Maar het is wel zo eerlijk (zoals je zelf ook aangeeft) dat het moeilijk is. Het lijkt wel dat iedereen tegenwoordig niet durft te praten. Ik heb het daar juist moeilijk mee ... ik ben altijd de eerste die iets moet vragen en moet gissen of er iets is ... het zou zo veel makkelijker zijn als mensen eens gewoon rond de tafel zouden gaan zitten en zouden zeggen wat hun dwars zit of wat er in hun leven speelt. Zeker als je familie of goede vrienden bent dan moet dat toch kunnen!
Hoi, Ik heb geen flauw idee of hun problemen hebben/ hadden met zwanger worden, Maar ik had super veel begrip gehad wanneer ze dat dan tegen me gezegt had, Ik heb verder geen superklik met haar,maar ze is wel mijn schoonzus, en ik zal het er dus wel mee moeten doen, Ik reageer nu in ieder geval niet meer op alle klaag App's van haar over mijn schoonouders ze heeft het continu over die mensen,o.a dat ze ze niet vertrouwd dat ze straks op hun kleine gaan oppassen,over de afstand van de spijlen van de box,en ga zo maar door, eigenlijk komt het er op neer dat die mensen alles verkeerd doen, Maar ja.....dat zal ze toch echt tegen hun zelf moeten gaan zeggen, want ik doe er niets mee, sterker nog, ik reageer er niet meer op, maar wat moet ik er ook überhaupt op zeggen?? Eigenlijk als ik diep in mijn hart kijk wil ik gewoon zo min mogelijk met haar te maken hebben, Alleen maar met de ' moetjes' zeg maar, Ik wil niet aanstellerig of harddragend klinken,maar ik kan niet zomaar over het nare gevoel wat ze me in mijn zwangerschap heeft gegeven heenstappen, Daarbij vind ik het ook niet eerlijk om iemand te negeren omdat ze zwanger is, wij hebben ook enorm veel moeite moeten doen voor onze zwangerschap, en ik vond altijd dat als ik er moeite mee had dat iemand in mijn omgeving zwanger werd, ik dat zelf moest aangeven aan diegene, Iemand anders kan toch niet in mijn hoofd kijken? Ik ben altijd wel oprecht blij geweest voor mensen,hoe moeilijk ik het zelf ook ermee had, En nogmaals ik zou er super super veel begrip voor hebben gehad als ze het tegen me had geZegt dat ze het er. Moeilijk mee had, Maar goed, dat weet ik dus niet, Liefs taart.
Is er misschien iets voor jou zwangerschap iets tussen jullie voor gevallen waardoor zij zich zo opstelde naar jou toe?? Anders is het idd erg raar dat ze nu zoveel aan je leunt .
Nee ik vind het geen normale reactie. En ook niet als zij moeilijk zwanger kan raken, ook dan niet. Ik vind het ronduit onbeschoft zelfs. Als zij moeilijk zwanger kan raken, dan had ze kunnen aangeven dat ze er moeite mee heeft om je zo te zien. Maar kom op zeg, waarom moet een zwangere zich verontschuldigen? Ik had zeker geen contact met haar opgenomen. Zij is fout geweest door zich zo te gedragen. Mocht je haar weer spreken zou ik er zeker wat van zeggen.
Iemand die mij eerst totaal niet ziet staan en dan ineens intensief contact zoekt ... Nee, dank je. Of daar nu kinderen mee gemoeid zijn of niet. Dat ze es wat vraagt, zou mij niet kunnen schelen en een enkele keer zou ik wel antwoorden. Maar heel de tijd bestookt worden met vragen en berichten ... Nee, dank je, dan antwoord ik niet meer of nauwelijks.
Nee, er is niets voorgevallen voor mijn zwangerschap,ik stel me altijd al oppervlakkig op naar haar,aangezien ze gewoon niet het type is waar ik me heel prettig bij voel, Ik kan me ook werkelijk niet bedenken wat ik verkeerd zou hebben gedaan? Maar ik wil gewoon het zo graag los kunnen laten, vooral in mijn hoofd,ik ben echt een denker, Maar ik heb me voorgenomen om gewoon na de bevalling met mijn man ff 1x langs te gaan, En daarna niets, gewoon weer oppervlakkig contact,ik laat me ook niet zo behandelen,aantrekken afstoten aantrekken afstoten...
Hetzelfde heb ik mee gemaakt, maar dan met een van mijn beste vriendinnen. Sinds ze hoorde dat ik zwanger was werd ik lucht voor haar. Ze is zelfs niet op mijn babyshower gekomen. Na de bevalling had ik een kraamfeest gegeven en zegde ze af met een appje. Ondertussen is mijn zoontje erg ziek geweest en geopereerd. Ze heeft mijn zoontje tot op heden nog nooit gezien. Nu is ze over 1 maand uit gerekend en was ik uitgenodigd voor haar babyshower, ik heb mij afgemeld. Krijg wel steeds berichtjes hoe zwaar de zwangerschap wel niet is en dat ze op ziet tegen de bevalling en ik moest echt komen als de kleine er was. Ik heb er geen woorden aan vuil gemaakt, negeer haar gewoon hoop dat de boodschap overkomt. Laatst stuurde ze, ik moet echt de kleine een keer komen bewonderen, ik stuurde terug dat zijn 1ste verjaardag ."bijna" er aan kwam... Wat ik bedoel te zeggen: sommige mensen vinden zich zelf veeeeel belangrijker en specialer dan anderen. Tja ze komen zich zelf wel tegen!
juist...het doet zoveel pijn. Ik gun het een ander, maar mezelf het meest. Ik zou het eerlijk gezegd wel vaker uit de weg gaan, het contact. Maar ik zou het niet compleet negeren. Ik vind dat er ook wel rekening gehouden mag worden met anderen. Niet alles hoort om de zwangere te draaien. Ik vind wel dat je schoonzus zich niet fair opstelt door jou te negeren en nu alle aandacht op te eisen nu ze zelf zwanger is.