Positief voor als de kleine maar blijft zitten; 1. Je kan nu nog lekker slapen en rusten wanneer jij wilt (en niet wanneer mini het je gunt ) 2. Ondanks dat je denkt, dit is de eerste, uiteindelijk komen ze er altijd wel uit. Tijdens de bevalling; Laat het over je heen komen, vaak loopt het niet zoals je verwacht/gehoopt had maar accepteer het. Voel je niet zwak als je om pijnstilling vraagt ook al roep je eerst dat je dat nooit zou willen (van te voren niet gedacht dat ik een ruggeprik zou willen maar man, wat is dat fijn! Bij nr 2 wil ik er weer 1 ). En relativeren gaat heel makkelijk als je je wondertje in je armen hebt liggen.
Laat het over je heen komen, en hou vertrouwen in je lijf. Hoe het ook loopt, je eindigt met een kindje in je armen. Vraag inderdaad om pijnstilling als je het nodig blijkt te hebben, soms kan het niet anders en dan is het maar goed dat we dat mogen gebruiken in dit land. Wat mij echt heel goed hielp (ondanks een moeizame en gecompliceerde bevalling) was op een gegeven moment even contact maken met de kleine, voelen dat je het samen gaat doen, en voelen hoe graag je bij elkaar wil zijn. Dat gaf mij echt de kracht om de laatste uurtjes toch heel goed door te komen! Succes en geniet er ook van, het is best heftig op het moment zelf, maar ook supergaaf om een kindje op de wereld te zetten
Ik vond in een warm bad liggen erg prettig. Dit heb ik bij de oudste gedaan. Bij de jongste was er geen tijd voor, omdat het zo snel ging. En.... Luister naar je verloskundige of je moet zuchten of persen. Zo kan je uitscheuren echt voorkomen!
Ik kan me goed voorstellen dat je behoefte hebt aan positiviteit voor de bevalling. Maak jezelf niet gek door enge verhalen te lezen. Bevallen doet natuurlijk altijd pijn, maar de meeste bevallingen vallen echt wel mee vergeleken met die horrorverhalen. Ik vond beide bevallingen goed te doen. Ik heb nooit pijnstilling gehad en had nooit het gevoel dat de pijn dusdanig was dat ik het zelf écht niet meer aan kon. De enige tip die ik zou willen geven is om als het even kan niet de hele tijd te liggen en juist proberen te staan of op je knieen te zitten. Ik durfde dit niet zo goed bij mn eerste bevalling, maar vond het zo fijn bij mn tweede. Ik had mede daardoor meer een gevoel controle te hebben, wat goed hielp met het omgaan met de pijn. En ook mooi meegenomen, vaak gaat het persen veel makkelijker als je niet ligt. Het komt heus goed . Succes!
Vanacht dit topic nog aan het lezen en dacht wat fijn! Nu ik dit typ zijn 3 uur geleden mn vliezen gebroken en zit ik te wachten op weeën. Hahaha
Spannend Mandy! Mijn tips, een liefhebbend iemand bij je, die tijdens de bevalling er echt voor je is! Of dat nou je moeder/vader/vriend/man is, zolang jij je maar gerust voelt! Voor de rest, laat het gewoon komen en ervaar het op het moment, ga niet lopen stressen, zoals eerder genoemd de baby komt hoe dan ook, breng de tijd door wat voor jou het fijnste is en laat evt los van je bevalplan. Bij mij is er niks van uitgekomen (tenminste wat ik wou haha, voor VL wel)
Oh wat was ik ook angstig voor de bevalling. Iedereen om je heen hoor je inderdaad met de vreselijkste verhalen! Ik heb tijdens mijn zwangerschap een doula ingeschakeld. Een hele fijne vrouw! Tijdens mijn zwangerschap kwam zij meerdere keren thuis langs om met mij en mijn man te kletsen, voorlichting te geven, een bevalplan op te stellen, ademhalingsoefeningen te doen etc. Ook vertelde zij over de epino. Dit is een soort ballon waarmee je je bekkenbodumspieren traint. Hiermee begin je in week 37. Wat een geweldig apparaat! Ik kan dit iedereen aanbevelen. Je traint hiermee dus je bekkenbodumspieren en het ballonnetje kun je inbrengen en oppompen. Na paar minuutjes pers je hem eruit. Per keer vergroot je de ballon. Hiermee rek je de boel op en maakt het soepel voor de bevalling. Ook werkt het enorm goed voor je zelfvertrouwen want uiteindelijk krijg je een ballon van 8 a 9 cm eruit, bijna babyhoofdje dus..... Mijn bevalling zelf is mij zo meegevallen. Ik ben thuis bevallen, in een bevalbad. Mijn doula was er bij. De verloskundige was net op tijd! Het ging allemaal zo snel. Op het moment dat de weeen echt op gang kwamen ben ik in bad gaan zitten en had ik geen benul van mijn omgeving. Wat ze zeggen dat je in je eigen wereld komt, klopt echt! Tijdens de weeen maakte ik geluid tijdens het uit ademen zeg maar, dat hielp echt. En dat mijn doula met mij mee ademende en mij aan moedigde hielp ook. Oh en wat ik in het begin prettig vond was rondlopen. Maar uiteindelijk een top bevalling dus. In totaal 5 uur waarvan 10 minuutjes persen. En niet uitgescheurd! Succes voor alle meiden die binnenkort moeten bevallen!
Voor de bevalling heb ik 3x het boek Veilig bevallen van Beatrijs Smulders gelezen. Heeft me zo goed geholpen, echt een fijn boek. Vertrouw op je eigen lichaam en je eigen kunnen. Je bent ervoor gemaakt om te bevallen. Geef jezelf even de tijd om in het 'pufritme' te komen. Je voelt zelf heel goed aan op een gegeven moment hoe je moet puffen en hoe je wil staan, zitten of liggen. Ik kon op een gegeven moment op het hoogtepunt van de wee alleen maar blazen. Prima! Het 'fijne' van de weeën vond ik dat je heel goed kan voelen dat ze zich opbouwen, op een hoogtepunt komen en dan weer afzakken. Ik voelde precies wanneer de wee van afgelopen en rustte daarna uit. Ik sliep niet maar was op een bepaalde manier wel van de wereld. Ook persen deed ik niet volgens het boekje. Ik nam een hap lucht, en perste daarna zo hard als ik kon, zo lang mogelijk. Daarna pufte ik even en probeerde daarna nog 1x te persen. Dat was mijn manier en het werkte prima. Luister alleen naar je vk als ze zegt dat je moet puffen. Echt, tijdens het persen kwam er zoveel kracht vrij, niet te geloven. Bijzonder om mee te maken. Ook ik had natuurlijk de nodige zenuwen voor het bevallen. Toen ik eenmaal bezig was dacht ik: en NU gebeurt het en nu hoef ik me er niet meer bang voor te maken, ben immers al bezig!
Ah, nog een enthousiaste epino gebruikster. Ik heb hem zelf ook bij beide bevallingen gebruikt en denk echt dat het me geholpen heeft, al was het alleen maar met zelfvertrouwen geven. Zeker een goede tip! @Mandy: Hopelijk lig je inmiddeld lekker te knuffelen met je baby! Hoop dat alles goed is gegaan of aan het gaan is !
De beste tip die ik na drie bevallingen kan geven is: BEWEGEN BEWEGEN BEWEGEN!!! Ga bij het inzetten van de eerste weeën niet verkrampt stil zitten zoals ik deed bij mijn eerste. Dat stagneert het proces en maakt de pijn erger. Accepteer de pijn, gooi jezelf als het ware in de weeën, blijf tussen de weeën Door in beweging en stel je tijdens een wee voor hoe elke wee je dichter bij je kindje brengt. Bij mijn tweede bevalling heb ik mijn vriend en jongste het huis uit gestuurd toen de weeën begonnen en ben ik mijn huis gaan vegen. Tijdens de weeën leunde ik op mijn bezem en wiegde ik met mijn heupen. Toen ik de vk belde en ze kwam had ik al 7cm ontsluiting en nog net tijd genoeg om mijn vriend en moeder naar huis te krijgen. Toen ze er waren mocht ik gaan persen en in 3 pers weeën was mijn middelste zoon geboren! Bij mijn 3e werd ik ingeleid ivm zwangerschap cholostase met 37wk. Dus geen thuisbevalling zoals ik had gehoopt. Maar ondanks het infuus ed zoveel mogelijk blijven bewegen rondom het bed, maar toen ik rugweeen kreeg ben ik op handen en voeten gaan zitten, hem mijn man gezegd om met twee handen in mijn rug te drukken en ben ik met mijn komt gaan wiegen. Elke bevalling is anders maar blijven bewegen heeft mij wel altijd geholpen!
Ik kan eerlijk zeggen dat ik positief terugkijk op mijn bevalling. Laten we eerlijk zijn het was geen roze suikerspin wereld met eenhoorns en pratende hertjes...maar bijzonder was het wel Achteraf gezien begonnen mijn weeën rond 21.00. Manlief was net de deur uit voor een verjaardag en ik had besloten niet mee te gaan. Zat net voor een filmpje toen ik iets voelde. Maar aangezien overal geschreven staat...wanneer HET begint dan weet je het gelijk...dacht ik dat het niks was. Uiteindelijk toch maar mijn weeentimerapp d'r bij gepakt. Maar inderdaad geen pijl op te trekken, het kwam wanneer het kwam en ging wanneer het ging. Rond 23.00 toch maar het ziekenhuis gebeld...advies was warm douchen. Een warme douche zou er namelijk voor kunnen zorgen dat het zou doorzetten werdt mij verteld. En spannend dat ik het vond! De pijn was echt meer dan goed te doen! Dus snel mijn man opgebeld...en terwijl ik onder de douche stond verscheen hij ook. We leken samen net 2 kleutertjes, samen lachen en grapjes maken...niet wetende of dit nou echt zou leiden tot een kindje binnen nu en 24 uur... Maar toen werdt het toch wel iets pittiger. Moet zelfs even blijven staan wanneer er weer een wee kwam, dus wij besloten het ziekenhuis te bellen! En gelukkig mochten we langskomen. Eenmaal daar om 1.00 bleek dat ik 1cm ontsluiting had en dat de weeën regelmatig maar toch niet snel genoeg kwamen. Er werdt ons gevraagd of we wouden blijven of dat we naar huis gingen. Uiteindelijk praatte de verpleegkundige op blijven aan, en stiekum vonden we dat zelf ook wel fijn. Ons eerste kindje en beide geen idee wat ons te wachten stond. Vanaf toen ging het eigenlijk heel snel, voor mijn gevoel heeft alles daarna nog maar een uurtje geduurd! Ik kreeg steeds meer en meer ontsluiting. Tot 8 cm hield ik het goed vol, al was het heus heftig! Op het moment dat ik aangaf dat ik niet meer kon mocht ik persen en 15 minuten later pakte ik zelf ons kindje uit mijn .... aan. Ik zat totaal in mijn eigen wereld. Weet dat ik bij mezelf dacht: 1. Ik moet me overgeven aan hetgeen dat er met mijn lichaam gebeurd. 2. Ontspan wanneer je kan! 3. Luisteren naar de aanwijzigingen van de verloskundige! Als iemand mij had verteld dat het zo zou lopen, dan had ik hem voor gek verklaard! Ook ik had veel negatieve verhalen gehoord! Ik wens iedereen heel veel succes met de bevalling!!!
Ik wil mijn positieve verhaal ook wel delen! 's Avonds laat, ik sliep al, voelde ik ineens nattigheid... Vliezen gebroken! Even lekker gedoucht en daarna toch maar weer naar bed met een aantal handdoeken extra . Je weet immers niet wanneer het begint? Nou, snel dus. Een uur later had ik mijn eerste wee te pakken. Gelijk behoorlijk heftig en ik voelde de drang om te bewegen. Ik heb afgewisseld tussen lopen (tussen weeën door), voorover hangen op bed (tijdens wee), zitten op een oefenbal, zitten op de wc, alleen liggen geprobeerd maar was niet fijn. Een uur later vond ik de weeën erg snel en heftig worden, dus heeft ml de verloskundige gebeld (onder protest, want hij vond dat de weeën nog niet om de 5 min waren, terwijl ik vond dat ze zo heftig waren dat er snel iemand moest komen . Op mijn verzoek zou de vk toch gelijk langskomen, ook al was het de eerste. Een half uur later (ze kwam van een andere bevalling) was ze er en had ik inmiddels om de 2 minuten weeën. Lekker uitgebreid gedoucht en het opvangen van de weeën ging daar een stuk fijner. Na het douchen wilde de vk toch even kijken hoe ver ik was: 9,5 cm! Dus zij ging snel haar spullen pakken en ik kon de laatste weeën opvangen toen ze de baarkruk neerzette. Daar duurde het persen wel lang voor mijn gevoel (ong 1 uur), maar dl was een sterrenkijker die halverwege nog besloot te draaien, dus dat ging niet helemaal soepel . Toch was ze er redelijk snel en ben ik er zonder schade vanaf gekomen. Al met al zat er tussen de eerste wee en daadwerkelijke geboorte 4,5 uur. Wat mij vooral hielp was bij elke wee diep ademhalen, voorover leunen op bed en maar vooral denken 'ontspannen'. Ter voorbereiding ook de epino gebruikt (ik las er al van meerdere over in dit topic) en geen schade down under. De aanwijzingen van de vk om rustig te ademen en niet te persen zodra het hoofdje stond hielpen daar ook aan mee denk ik!
Hey dames, Bij deze mijn Bevallingsverhaal op Dinsdag 17 maart werd ik met 40 weken en 5 dagen gestript. Helaas wekte het die keer alleen maar wat weeen op.. woensdag heel de dag wat gerommel ik mijn buik gehad maar het zette niet door.. Donderdag 19 maart werd ik in de ochtend rond half 10 weer gestript, en deze keer na 2 uur met succes! de weeen werden steeds heftiger... Die avond ben ik lekker in bad gegaan en kon ik zelfs nog een stukje met de honden lopen(was ook een advies van de verloskundige om nog een stuk te wandelen) savonds rond 20.00 werden de weeen steeds heftiger maar het zette niet door. dan waren ze weer een uur lang om de 5 minuten en dan zwakte het weer af. heel de nacht door het huis gelopen en de weeen opgevangen...maar elke keer als ik de verloskundige wilde gaan bellen leken de weeen minder te worden..uiteindelijk om half 9 smorgens gebeld...en verteld dat ik heel de nacht wakker was geweest en ik er benieuwd was hoe het er aan toe was...de verloskundige zou rond 11 uur in de ochtend komen kijken...pff dus ik moest nog 2 en een half uur wachten! maar uiteindelijk was het 11 uur en kwamen we er achter dat ik nog maar 1 cm had!!! ze vertelde dat ze smiddags rond 14.00 terug zou komen om nog eens te kijken..ook die uren leken wel dagen te duren...uiteindelijk was ze er en had ik 2,3 cm dus het zette niet echt door.. Wilma (verloskundige) vertelde dat we toch richting het zkh gingen om de vliezen door te breken. want vaak kwam het dan wel opgang...eenmaal aangekomen bij t ziekenhuis en de vliezen waren gebroken werd de ontsluiting nog steeds niet meer.. dus rond 18.00 een ruggenprik gevraagd en toen kreeg ik weeen opwekkers erbij. nou dat kan ik echt iedereen aanraden zoon ruggenprik!!!! wat een goddelijk gevoel!!! ik heb na de prik zelfs nog 2 broodjes kaas gegeten en om 01.00 snachts mocht ik eindelijk beginnen met persen.. heel raar maar ik voelde de weeen nog wel gewoon opkomen dus kon goed persen (zonder pijn) en om 02.02 is ons zoontje Dex geboren!!!! het heeft al bij al best lang geduurd maar ik zou het zo nog een keer over doen!!!! ik zag er erg tegen op omdat iedereen inderdaad enge verhalen vertellen enz enz.. maar iedereen kan het! en ik ben blij dat ik niet meteen om een ruggenprik heb gevraagd en nu wel weet hoe het voelt.. achteraf zeiden ze ook in het zkh dat het als ik geen ruggenprik had gevraagd.. het een keizersnede was geworden! dus dames! komt allemaal goed!!! ik raad iedereen aan om een ruggenprik te nemen!!!!! succes dames!!!!!
Heel prettig topic dit, geen horrorverhalen en ook geen gesuikerde verhalen. Ik zie niet echt op tegen de bevalling, pijn gaat het toch wel doen en ik kan er toch niet omheen. Ik laat het maar gewoon op me af komen. Is toch wel een voordeel van zo'n eerste keer denk ik, de onwetendheid.
Wat bij mij hielp was rondlopen en bij de piek van de wee gaan hurken. Dan help je de zwaartekracht mee Ook vond ik de warme straal van de douche fijn. Ik heb 5 uur weeën gehad (het voelde niet als 5 uur, de tijd vliegt echt waar! ) en 1.5uur geperst. Na een knip (die je niet voelt) was ze geboren. Ik kijk terug op een hele prettige ervaring. Probeer zo goed mogelijk op je lichaam te vertrouwen, die weet precies wat die moet doen.
Hier een positief bevallingsverhaal. Lekker thuis in eigen omgeving. Mijn mama erbij. Ik bleef me concentreren op het ontspannen van mijn benen en daaronder. Ik verbeet de pijn door met mijn hoofd te schudden. Ik ben zelf gelovig en bij iedere wee dacht ik aan God en het geschenk dat Hij me heeft gegeven