Ik vroeg me af of er meer van jullie ervaring hebben met "stief"kindjes? Mijn vriend heeft twee zoontjes van 9 en 7. Ze zijn echt heel lief en ze zijn regelmatig bij ons. Ik vroeg me af of jullie hier ook ervaring mee hebben? Dus hoe reageerden ze op een nieuw broertje/zusje? Ook ivm met de leeftijd? Maar ook met het "delen" van hun papa. Ben gewoon benieuwd naar de ervaringen van anderen hiermee. Groetjes joyce
Hier geen verhalen over nieuwe baby's, omdat we helaas m'n stiefkotertjes niet meer zien, maar wel over hoe ze reageerden op mijn dochter, hun stiefzusje dus... Mijn dochter en zijn zoon zijn exact even oud, waren toen twee iig. Mijn stiefdochter was toentertijd vijf jaar oud... Wij hebben heel erg opgezien tegen het moment van ontmoeten, bang dat er strijd zou ontstaan, maar 't tegendeel was waar. Natuurlijk was er wel eens strijd, maar ik heb niet 't idee dat dat erger of anders was dan bij traditionele gezinnen... Mijn dochter noemt mijn man ook al vanaf dat ze kan praten 'pappa', in 't begin afgewisseld met z'n voornaam. Dat was ook wel even 'n spannend moment: hoe reageren de andere twee daarop en dan met name de oudste. Nou, mijn dochter vergiste zich dus een keer en noemde mijn man bij z'n voornaam, gaat m'n stiefdochter voor d'r staan, zet d'r handjes in d'r zij en zegt: "'t is pappa voor jou hoor!" Ze waren met z'n drieën hartstikke dol op elkaar; het was altijd groot feest ze hier te hebben en misschien juist omdat manlief en ik op één lijn zaten als opvoeders zijnde én het allemaal verder wat lieten gaan, was 't ook altijd heel ontspannen en gezellig... Natuurlijk zijn er ook situaties waarbij 't wel een stuk stroever gaat. Toch kun je niet echt veel meer doen dan de kinderen bij de zwangerschap betrekken en 't een beetje laten gaan... En hou ergens in je achterhoofd dat 't best kan zijn dat je eens per veertien dagen (of wanneer de kinderen dan ook bij jullie zijn) van je roze wolk moet afstappen, omdat het helaas tóch iets meer tijd kost...
Hier ook "stiefmama" en nu zelf zwanger! Mijn 'zoontje' (Vind stief zo'n rotwoord) woont bij ons. HIj is inmiddels alweer 9 dus beleeft het allemaal heel bewust. Hij vind het fantastisch, heeft er lang op moeten wachten. Ik loop meer tegen het feit aan dat ik het best pittig vind om voor het eerst zwanger te zijn en dan nog dagelijks zo'n kotertje om je heen.
@germini, Herken idd wel de "drukte" het is wel een gezellige drukte maar als we nu nog met zijn tweeen zijn is voetbal niet zo'n issue.. In het begin trok ik alles heel goed, merkte achteraf wel dat de jongetjes wel wat met mij te stellen hebben gehad omdat ik best behoorlijk sjagerijnig kon zijn. Maar dat is weer goed bijgetrokken, maar nu komen de meer praktische vragen naar boven. Wat nou als de jongens bij ons zijn als ik ga bevallen. Ze gaan dan naar oma. Maar het is wel druk in huis dan. En valt alles dan alsnog op mij terwijl ik net bevallen ben. Krijg ik wel de tijd om even te wennen aan onze baby of moet ik meteen weer doordoen? Vind het ook eigenlijk net zo gezellig als ze wel thuis zijn. Want het zijn natuurlijk de kindjes van Ben en zij horen ook bij ons gezin. Toch probeer ik het maar gewoon over me heen te laten lopen maar ben wel benieuwd naar hoe anderen dit ervaren hebben.
Ik denk dat je daar afspraken met je man over moet maken. Ik weet niet hoevaak de kinderen bij jullie zijn?? Ik ben er ook een beetje bang voor dat ik na mijn bevalling gewoon door moet, maar ik ga ervan uit dat de kraamhulp hier wel een stokje voor steekt. Daarnaast vertrouw ik erop dat mijn man me hierin zal steunen, maar lastig blijft het wel. Je beleeft alles zo intens, vooral omdat het de eerste keer is. Ik denk dat het inderdaad het beste is om alles over ej heen te laten komen omdat je toch niet weet hoe het gaat lopen en hoe je je voelt.
Hier ook een stiefmama. Toen ik in 2006 zwanger was was mn stiefzoon 5 jaar en hij vond het geweldig dat hij een zusje kreeg. Toen ik beviel was het toevallig ons weekend, moet eerlijk zeggen dat ik het wel een beetje lastig vond niet alleen met mn vriend te zijn, maar toen de weeen op zn ergst waren heeft de oma hem opgehaald, savonds toen ik in het ziekenhuis lag hebben we een oppas geregeld, vond het wel wat jammer dat mn vriend dus af en toe effe moest bellen, aangezien je in de weeen toch de volle aandacht wil Maar uiteindelijk viel het allemaal reuze mee, de volgende ochtend kwam ie met mn vriend mee om zn nieuwe zusje te zien, en vanaf het eerste moment dat ie dr knuffelde zat het al goed. Sindsdien zijn het dikke maatjes en als ze samen zijn terroriseren ze hier de boel hahha stinkies. Maar het gaat dus hardstikke goed, je merkt niks van het feit dat het half broer en zus zijn. Af en toe zie ik wel dat hij een beetje jaloers kan zijn als mn dochter en mn vriend samen knuffelen, maar dat is wel te begrijpen want hij ziet zn vader natuurlijk veel minder als onze dochter doet. Zolang je allebei het zelfde behandelt zal er niks aan de hand zijn!!