Of komt dat Nog? Dl van net 2 gaat sinds 4 weken naar de psz. Ze gaat vanaf dat ze 3 mnd is 2 dagen per week naar (schoon)moeder. Ze is dus niet gewend om in een vreemde omgeving te zijn met andere kindjes. Ik zag er dus ook enorm tegen op. Maar vanaf dag 1 moet ik al vragen om een kus en of ze me uit wil zwaaien, want zodra de psz in haar visier is, is ze mama vergeten. Ze lijkt me ook totaal niet te missen. Ik vind het heel fijn dat ik haar zo makkelijk weg kan brengen maar vind het wel gek. Het is trouwens bij feestjes ook altijd zo dat zodra ze kinderen ziet ze ons vergeet. Dan zien we haar de hele dag niet. Komt dat Nog? Of heb ik nou gewoon een meisje die daar makkelijk in is? Ik gaf het niet helemaal zien aankomen namelijk
Kan nog wel verranderen. Ik zou zeggen geniet. Klinkt als een.open en vrij meisje. Maar wat ik zeg kan nu wel veranderen ze is net 2. Rond 2.5 kan juist het afhankelijke weer wat probleempjes geven. Maar snap niet fijn voor mama. Zo zelfstandig mama krijgt hier ook een moeilijk gevoel van. Van mist ze niet iets. Denk niet. Vroljk blij goed in haar vel zittend meisje.
Ik heb ook een meisje wat heel erg makkelijk is. Ze vraag 's ochtends al of we naar "school" gaan (kdv). En als we daar zijn, dan moet ik nog om een kus vragen maar vaak krijg ik nog een "daaahaaagg" en een zwaai en weg is ze. Hetzelfde op verjaardagen .. ik moet regelmatig even checken wat ze is. Ik ben wel blij met mijn zelfstandige meisje . Ben blij dat ze zich op haar gemak voelt bij anderen (dat is iets wat bij mama nog wel eens niet zo is namelijk - ben blij dat ze dat van haar vader heeft meegekregen) en dat ze zich veilig kan voelen bij anderen dan mij.
Hier vind ze het ook geweldig en moet smeken om een kus voordat ze er vandoor gaat. Vind het alleen maar leuk, betekend dat ze het erg naar haar zin heeft.
Hier kwam na een ruim half jaar - toen was ze 3 - ineens een periode waarin ze zich bij het brengen aan me vast klampte, ineens in brullen uitbarsten bij het afscheid... En daarvoor dus totaal niet he, zodra we op de psz waren, zag ze me niet meer staan! Zelfs bij het halen werd ze boos, want ze wilde blijven Maar die periode van huilen en vastklampen was niet heel lang, gelukkig! Want echt heel moeilijk je kind zo huilend achter te laten...
Hier gaat het vanaf het begin af aan al met fases (bij de go), het ene moment is het daaag mama en het andere moment is het tranen met tuiten..
Onze zoon heeft dat ook heel erg, eigenlijk altijd gehad. Hij ziet de deur en sprint naar binnen: doei!! Alleen maar fijn. Ik vind het lastiger dat hij ook een periode heel erg begon te huilen als ik hem op kwam halen. Ik weet heus dat het niets met mij te maken heeft, hij speelt daar gewoon graag. Maar toch voelde ik me een beetje ongemakkelijk. Die fase is gelukkig ook weer voorbij.
Hier ook vanaf dag 1. We kregen een kus en doei de andere kinderen waren interessanter. We waren zelfs licht verontwaardigd . Ze gaat nog steeds met plezier en heeft nooit een periode gehad dat het moeizaam ging. Hoop dat het straks met school ook zo gaat.
Ik hoop ook dat het zo blijft. Ik ben niet zo goed in het huilend achter laten van mijn kind. Maar als ik mijn vriendinnen moet geloven is het heel moeilijk om je kind naar de psz of school te brengen. En daar heeft die van mij totaal geen moeite mee dus. Ik had dat niet echt verwacht dus
Hier was dat bij beide kinderen ook zo. Nou kende de jongste de psz al van de oudste, maar ook de oudste die er voor het eerst kwam had er helemaal geen moeite mee om me uit te zwaaien. En dat is zo gebleven .
Hier gaat het ook vanaf dag 1 zo. Zodra de psz (en nu school) in zicht is, is ze mij vergeten. Pas bij de eerste week school kon ik merken dat ze heel spannend vond en mocht ik pas weg als de andere ouders ook weg gingen. Hier ook, nog steeds een open en spontaan meisje met behoorlijk wat zelfvertrouwen.
Onze oudtste is ook zo die loopt overal zo naar binnen en die kan ik overal achter laten. Toen ze even naar haar nieuwe school mocht (2 weken voor ze mocht gaan wennen) om op de klassenfoto te gaan liep ze zo de klas in en ging op een leeg stoeltje zitten en voelde zich helemaal thuis De juf stond er echt van te kijken... onze jongste is heel anders die moet vaak even de kat uit de boom kijken en dan komt het op een duur wel goed. Ze worden hetzelfde opgevoed maar aan en karakter doe je echt niks.
Mijn zoontje heeft geen traan gelaten toen hij naar de psz ging. Ik krijg nog net een kus omdat ik daar om vraag maar voor zwaaien en dat soort dingen heeft hij echt geen tijd haha! De eerste ochtend dat hij mocht komen moesten we er om 9u zijn en je mocht er bij blijven maar ik zat om 9.10 al weer thuis op de bank! Hij ging spelen heen en zei letterlijk mama jij kunt nu wel gaan 😂 Zijn juffen zeiden nog wel dat een 'terugval' vaak wat later komt maar die is hier tot op heden niet geweest. Ik vind het superfijn dat hij blijkbaar zo veel zelfvertrouwen en vertrouwen heeft in t feit dat ik weer terug kom. En uiteraard heerlijk dat hij het zo enorm naar z'n zin heeft! Als het aan hem ligt gaat hij hele dagen haha!
Dit is herkenbaar. Mijn dochter doet dit ook sinds een week of drie. Daarvoor wilde ze niet met mij mee als ik haar iets vroeger kwam ophalen! Hoop dat het bij haar ook snel over gaat want ik vind het tien keer niets om een huilend meisje achter te laten.