Mijn zoon (8 jaar) is sinds het overlijden van mijn vader (oktober) bang om dood te gaan. Ik heb al uitgelegd dat kindjes niet snel dood gaan en dat als hij ziek wordt dat ze hem dan bijna altijd beter kunnen maken. Ook heb ik uitgelegd waar mijn vader aan overleden is en dat dat niet bij kinderen gebeurt omdat die nog heel sterk en fit zijn. Maar ja wat ik ook zegt het helpt niet. Hoe kan ik mijn zoon helpen?
De orthopedagoog heeft met onze oudste aan rouwverwerking gedaan. Heeft hem enorm geholpen. Hij was toen bijna 7 jaar. Was echt heel fijn voor hem om er ook even bewust, maar op kind niveau mee om te gaan bij iemand die er emotioneel minder bij betrokken was dan ik dat was. Nr2 had verlatingsangst. Dat is door de tijd beter gegaan. Wel is hij nog compleet over de toeren als je ietsje later bij school bent. Dan denkt hij dat je nooit meer komt. (Mijn vader leefde toen de oudste naar school ging, was dood toen hij thuis kwam). Hij heeft ook nog het meeste last van het verlies van de kinderen: hij huilt nog vaak om mijn vader vanuit zijn ziel. Autopsie heb ik ook doorgenomen met de oudste. Dat hielp hem wel om te bevatten waarom opa nog leefde toen hij naar school ging, maar dood was toen hij thuis kwam. Gaf hem grip En verder... tijd. Factor tijd hielp ook.