Mijn kleine mannetje is nu bijna 2 en gisteren is hij voor de 5e keer naar de kapper geweest. Ik heb hem er vantevoren op voorbereid, maar hij ging weer compleet door het lint! Hij schreeuwde het uit; eng, eng, eng riep hij! De vorige keer was hij het er ook niet mee eens maar dit keer was het wel extreem. Ik heb soms het gevoel dat hij gewoon moeite heeft met veel mensen om zich heen. Een paar weken geleden kwamen er bij mijn ouders mensen die hij niet kende en toen wilde hij maar weg uit die situatie. Ik kreeg hem met geen mogelijkheid meer terug de woonkamer in. Ik ben toen maar naar huisgegaan. Ook als hij andere kindjes bij een speeltuintje ziet, roept hij; weg, weg, weg! Hij wil dan niet dat die kindjes daar ook spelen... Is dit nou een fase waarin hij zit, of hoe moet ik hiermee omgaan?
hmmm ik weet niet of het een fase is het klinkt wel idd alsof hij mensenschuw is of gewoon bang voor drukte dat kan ook gewoon in zijn karaktertje zitten of iets wat ie zichzelf heeft aangeleerd als je een thuiskapper laat komen gaat ie dan ook zo door het lint of is het dan anders rustiger (eigen omgeving enzo) of als je een feestje geeft in je eigen huis hoe is ie dan ik zou er eens over praten op het cb en eens vragen hoe hun er over denken het klinkt alsof ie paniekaanvallen heeft weg willen e.d ik ken een volwassenen met dit gedrag vandaar maar weet dus niet of kinderen het ook kunnen hebben
Jeetje wat vervelend zeg. Voor je zoontje maar ook voor jou! Ik herken het niet, Louise is ook bijna 2 maar heeft geen problemen met drukte/veel mensen. Ze is wel wat meer stil/verlegen bij mensen die ze (nog) niet goed kent maar is logisch. En met de kapper hebben wij geen problemen want daar is ze nog nooit geweest hihi. Inderdaad wat Gemke vraagt; hoe is hij met een thuiskapper of als je een verjaardag viert?
denk dat het gewoon een fase is onze oudste is bijna 3 jaar en heeft het ook gehad maar nu gaat het gewoon weer goed het is super vervelend maar er komt van zelf een eind aan
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb eigenlijk nog nooit een thuiskapper laten komen, kan ik misschien wel doen de volgende keer. Feestjes bij ons thuis zijn geen probleem, dan is ie in z'n eigen omgeving. Het lijkt gewoon soms alsof er een knopje in z'n koppie omgaat. Van het één op het andere moment kan ie dan omslaan. Hij is de laatste tijd ook heel erg aan mij gehecht. Wil niet zelf ergens (bij familie of vrienden) naar binnen lopen, maar wil door 1 van ons gedragen worden. Hij moet dan eerst even de kat uit de boom kijken voordat ie zelf gaat spelen. Maar ik geloof wel dat elk kindje hier een beetje last van heeft. Hij is een echt 'sprongen' kind en maakt dus alle fases in alle heftigheid mee. Zit ie soms echt met zichzelf in de knoop.
Heel bekend verhaal! Hugo is laatst half geknipt terug gekomen van de kapper, omdat hij echt alles panisch bij elkaar schreeuwde. Hij heeft zelfs in zijn paniek op zijn tong of wang gebeten, dus mijn vriend zat onder de bloedvlekken. We gaan hem nu heeeeel rustig voorbereiden en dan gaat ie vrijdag aanstaande naar een kennis van mijn ouders die kapster is. Zij neemt dan alle tijd voor hem om hem te laten wennen en dan maar hopen dat het nu wel lukt. Dat van dat knoppie dat om gaat herken ik ook heel duidelijk. Hugo heeft dat nu heel sterk met naar bed gaan. Hij heeft zichzelf in zijn hoofd gehaald dat hij bang is in het donker. En dat terwijl zijn kamer niet eens donker is. Zeker niet als hij naar bed gaat. Maar die angst die is wel degelijk echt. Hij gaat gewoon scheten laten van angst en klampt zich helemaal vast aan mij. Op een gegeven moment gaat het knoppie weer terug en gaat ie rustig slapen alsof er niets gebeurd is. "Fijn" om te weten dat dit knoppie ook bij andere peuters aanwezig is, maar wat doe je er aan. Wordt er af en toe aandig wanhopig van...
Heel herkenbaar dat kappersdrama. Mijn zoontje vindt nieuwe situaties altijd een beetje eng, is erg verlegen en kan niet zo goed tegen harde geluiden. En wat deed de kapper de laatste keer, die wilde zijn haren met alleen de tondeuse "knippen". Daar begon hij van achteren mee. Mijn zoontje zat tegen het plafond. Dat was direct de laatste keer dat wij bij de kapper zijn geweest. Ik knipte mijn man altijd al en nu zet ik mijn zoontje en mijn man tegenover elkaar. Dan knip ik eerst de haren van mijn man, op dat moment kijkt mijn zoontje. Daarna knip ik zijn haar. Ik werk zelfs met een tondeuse zonder dat hij daar nu bang voor is. Dit werkt voor ons ideaal! Mijn zoontje vindt het tegenwoordig zelfs leuk als zijn haren geknipt worden.
Handig dat je dit zelf kunt Miekje! Dat durf ik echt niet aan. Dan wordt het echt schots en scheef...
Quinn is ook een tijd zo bang geweest voor de kapper. op een gegeven moment was toen de knapper kapper op tv en toen begon hij het leuker te vinden, MAAR.... hij wil geen cape om zijn nek. Zijn haar mag niet met een spuitbus worden natgemaakt. Hij zit bij pappa op schoot en zit met auto's te spelen. Hij heeft laatst ook zo'n fase van bang zijn in het donker gehad. Of bang dat de poes van de buren hem komt opeten, of voor weet ik veel wat allemaal. hij heeft nu een nachtlampje en hij legt zichzelf tussen allerlei knuffels die hem blijkbaar een gevoel van geborgenheid geven. succes! oh ja de thuiskapper was hier ook een drama... kwam door de plantenspuit waarmee zn haar werd natgespoten.
Heel erg herkenbaar voor mij, dit zou mijn verhaal kunnen zijn. Mijn zoontje van net 2 heeft hier ook last van. Naar de kapper gaan met hem is hier ook een drama. En als ik op visite ga dan wil hij ook niet zelf naar binnen toe en moet ik hem ook dragen (zelfs als ik naar mijn moeder ga). En ook de speeltuin moet hij niets van hebben als er andere kinderen zijn, alsof hij het dan allemaal niet kan overzien. Ik hoop ook maar dat dit een fase is, want ik maak me er best wel zorgen over.