De laatste tijd ben ik zelf ook heel erg bezig met deze vraag... Hoe ver ga je? Zodra de vraag in mijn hoofd opdoemt dan ban ik deze meteen weer uit mijn hoofd omdat ik er nog niet over wil liggen piekeren of tobben zolang ik nog niet weet of het wel nodig is. Zelf zegt mijn gevoel dat ik het bij IUI wil houden. IVF en ICSI vind ik denk ik een stap te ver. Te cosmetisch en ook ik ben bang voor de gevolgen op de langere termijn voor het kindje. Soms denk ik ook weleens dat het natuurlijke selectie is. Nou kom ik opeens heel hard over maar zo bedoel ik dat niet. Zit zelf ook in de MMM dus heb het ook over mezelf. En nou ben ik paardenfokker dus ik denk er soms vanuit die kant over na. Verminderde vruchtbaarheid komt ergens vandaan. Misschien is het dan niet de bedoeling dat je nageslacht krijgt? En dan heb ik het niet over een hogere macht of karma ofzo, dat is onzin. Gewoon puur biologisch gezien, dat er gewoon iets ergens niet goed zit... en dan denk ik dus meer aan het kindje en of die dan ook niet dezelfde problemen zal ondervinden... Maar goed dit zijn allemaal hersenspinsels en ik denk dat als we 6 IUI's achter de rug hebben gehad en we als enige mogelijkheid nog IVF hebben dat ik er dan opeens toch anders tegenover sta. De gedachte aan kinderloos blijven... is ondraaglijk voor me. Ik zou trouwens wel openstaan voor donorzaad. Maar mijn vriend bijna zeker niet.
Ik wil ook wel graag reageren. Ik denk ook dat het voor ieder heel persoonlijk is tot hoever je gaat...en de keuze om wel of niet door te gaan met behandelen is allebei zwaar en moeilijk. Bv. 5Mare5 kan me ook voorstellen dat het voor jullie ook een moeilijke beslissing is. En wat ik bij iemand anders heb meegemaakt..dat anderen bijna zeggen...ja...zij wilden niet de mmm in. Ik denk..nee, ook dat is een keus die gerespecteerd dient te worden...persoonlijk lijkt mij die keus nog moeilijker, omdat dat voor ons geen optie was. Embryo selectie is dus echt GEEN gevolg van ivf/icsi omdat die kindjes bepaalde risico's of afwijkingen zouden hebben. Ik heb me in de gevolgen niet tot het naadje verdiept maar wij hebben het er wel met onze gyn overgehad en zover was er echt nog geen duidelijk bewijs dat ivf/icsi kinderen meer problemen zouden hebben omdat ze via ivf/icsi ontstaan zouden zijn. Ook werk ik zelf op een neonatologie afdeling (IC) en ik denk dat je wel een nuanceverschil moet aangeven. Vind het heel kortzichtig om te baseren op de patiëntenpopulatie dat ivf/icsi verboden zou moeten worden....sowieso al een belachelijke opmerking die totaal niet onderbouwd is (maar goed..naast verpleegkundige op NICU ben ik ook trotse moeder van ons IVF wonder). Vergeet niet dat er bij IVF/ICSI eerder een meerlingen zwangerschap kan ontstaan en dit meer risico's (waaronder dus lager geboortegewicht en vroeggeboorte) met zich meebrengt. Dus niet de ivf/icsi poging maar het feit dat het een meerlingenzwangerschap is brengt de risico's met zich mee. Moeders toch al op wat oudere leeftijd, niet alleen later aan kinderen beginnen, maar ook doordat het allemaal niet vanzelfsprekend gaat wil er nog wel eens wat jaar overheen gaan voordat het misschien dan een keer raak is. Kortom...de opmerking van dat hoofd die zo fel op ivf/icsi tegen is....ben ik het dus totaal niet mee eens. En, zo lees ik, zijn er meerdere die dit kwetsend vonden. Ik hou het maar op onwetendheid en/of kortzichtigheid bij degene die die uitspraken doet. 2bb heeft het ook kort en duidelijk geformuleerd! Verder...wij zijn dus ook doorgaan tot IVF. Merk ook dat gaandeweg de behandeling ook je grenzen kunnen verschuiven. Wij hadden de 'mazzel' dat het de 1e ivf raak was, maar hoe hadden we verder gereageerd als je nog een aantal keren teleurgesteld wordt. Ook voor een 2e..hoever ga je nu opnieuw weer...je bent ouder....je hebt een kindje (dat is voor ons al wel een belangrijke afweging).
Dat was mijn snelle antwoord, maar ik besef dat het niet helemaal eerlijk is om dan niet even onze situatie te melden. Bij deze dus: Toen wij twee jaar geleden -na veel operaties en getob van de Colitis Ulcerosa- besloten "ervoor te gaan", waren we stiekum een beetje van mening dat dit wel zo moest lukken, want we hadden al zoveel gehad, dan moest dit wel goed gaan. Helaas, was dit niet het geval en belandden we halverwege 2008 in de mmm. Twee jaar geleden zeiden we niet door te gaan als het niet op de natuurlijke manier zou lukken, maar als je er dan zó mee bezig bent, dan ben je nieuwsgierig wat de reden is dat het niet lukt; zou het dan écht bij mij liggen, of ligt het dan toch aan mijn man of aan misschien allebei...? En toen we eenmaal de stap hadden gezet om dat te laten onderzoeken, waren we ook zo een stap verder toen we voor de keus voor IVF gezet werden. Nu zijn we daar dus mee bezig. Ik weet niet hoever we nu zouden gaan, als blijkt dat dit ook niet lukt. Misschien moet ik toch nog een operatie waarbij de eileider wordt verwijderd, omdat dit een probleem zou kunnen zijn. Maar of we (ik) dat ervoor over heb, kan ik nu gewoon niet zeggen. Dat moet ik op dat moment zien... Ik vind het heel moedig van diegenen die ook een grote kinderwens hebben, te besluiten om te stoppen of voor een adoptiekindje te gaan. Maar ook diegenen die tot het eind door gaan! x M
Hier ben ik het helemaal mee eens. Het zijn allebei moeilijke keuzes en je doet wat jou het beste lijkt en/of waar jij je het beste bij voelt. En kiezen om te stoppen of kiezen voor adoptie betekent niet dat je kinderwens minder groot is, het vraagt allebei ontzettend veel moed, denk ik. Ik vind het heel spijtig dat sommige antwoorden zo fout begrepen worden, het was zeker niet mijn bedoeling om iemand te kwetsen met wat ik zei. Ik denk dat ik dat in m'n bericht wel duidelijk had gemaakt...
Elke geloof dat ik het in jouw berichtje had gelezen over het hoofd van die neonatologie afdeling. Ik kan me alleen maar storen aan zijn/haar reactie....niet aan jouw berichtje hoor. Ik heb namelijk zelf een dergelijke reactie gehoord van een collega (die toen nog niet wist dat wij met IVF bezig waren, anders was die opmerking misschien niet eens uitgesproken). Op dat moment ben ik maar omgedraaid en heb er niets van gezegd....denk dat er geen fatsoenlijk woord uit mijn mond was gekomen toen.
heel bekende vraag die ik mezelf afgelopen maand mezelf heel vaak heb gesteld Kwam toch elke keer tot de conlcusie dat de wens zo groot is dat ik echt tot het einde zal doorgaan en hopen dat de medische wereld goed vooruitgaat ondertussen.. zodat er meer en betere behandelingen komen misschien
Je zegt dat je werkt op de neonatologie afdeling, maar ik heb het veelal ook over kinderen die juist na een paar maanden pas achterstanden laten zien. Vaak hebben zij een goede tot uitstekende apgar-score, maar komen er toch na een paar maanden ernstige problemen aan het licht. Zo werk ik nu met een kindje die de hersenbalk mist. Apgar-score 8/9 na de geboorte. Maar deze afwijking staat nooit alleen en het is een zeer ernstig gehandicapt kindje. Dus wat jij ziet zijn niet de enige kinderen die problemen hebben. En ik zie een deel niet van wat jij ziet.
LizaM daar heb je helemaal gelijk in, wij zien lang niet altijd die kinderen terug. Al komen er regelmatig ouders wel, als ze op de follow up poli komen toch ook nog weer langs op de afdeling. Maar ik probeer eigenlijk iets anders te zeggen. Want ik geloof dus echt wel dat er veel van de kinderen die bij ons hebben gelegen toch in bepaalde mate een achterstand o.i.d. hebben opgelopen. Maar er was een opmerking geweest van iemand die hoofd was op neonatologie afdeling en daar reageerde ik op. Er zijn zoveel kinderen na IVF/ICSI ontstaan zonder verdere problemen. Op mijn werk kom ik ook wel die kinderen tegen, maar dit zijn dan vaak de te vroeg geborenen of met laag geboortegewicht...is dit altijd te wijten aan IVF...nee, vraag ik me af. Het risico van IVF is (bij evt meerdere emmy's terugplaatsen) dat het een meerlingzwangerschap wordt. En het risico van meerlingzwangerschap is dat kindjes te vroeg geboren kunnen worden bv. Dat wilde ik ermee zeggen. Dus dan is toch niet zozeer de IVF de oorzaak van een te vroeg geboren kindje? Ook bij een normaal tot stand gekomen meerlingzwangerschap heb je dit risico. Hopelijk kan ik zo een beetje overbrengen wat ik bedoel..vind het soms wel lastig zo op forum. Want dat kindje waar jij nu mee werkt, is dat een kindje ontstaan uit IVF/ICSI? En kinderen kunnen soms bij ons ook langere termijn liggen....en jij bedoelt ws wel een langere periode, want veel problemen van bv vroeggeboorte komen ook pas vanaf peuter/kleuter leeftijd duidelijker naar voren.
Aldonza; nu begrijp ik je reactie beter. Die andere reactie waar jij op reageerde heb ik niet gezien. Het kindje weer ik mee werk is verwekt via ICSI. Vader heeft ook een medische geschiedenis. Volgens mij heeft het kindje helemaal niet lang op een neonatologie afdeling gelegen aangezien het een voldragen zwangerschap was, geen meerling zwangerschap en een goede APGAR-score. Alle vitale functies werken prima, maar het zit hem juist in de rest. Sinds het begin van het schooljaar heb ik 10 kinderen onderzocht waarvan 1 verwerkt via ICSI en een via IVF. 2 op 10 is toch wel een aardig gemiddelde. En dat is een gemiddelde dat wij eigenlijk wel ieder jaar zien (en wij zien alleen de forse achterstanden!) Ik wil niemand bang maken maar ik denk dat wat je ook kiest je je bewust moet zijn van de eventuele extra risico wat genoemen wordt. Als ik voor de keuze kom te staan neem ik het risico waarschijnlijk ook gewoon! Verder heb ik begrepen dat er nu een onderzoek naar gestart wordt. Zal wel een lang traject zijn maar toch ben ik benieuwd wat er uit gaat komen.
@LizaM: dat onderzoek bestaat al, uitgevoerd door dr.Simone Buitendijk. Als je dit artikel leest blijkt dat met name de start van meerlingen moeizaam is. Bij eenlingen is er vooralsnog géén sprake van een achterstand tav "normaal" verwekte kinderen. Ik denk overigens dat iedereen die besluit ivf of icsi te doen zich helemaal suf leest en zoekt op internet en dat je er vanuit moet gaan dat wij precies weten óf en wélke risico's hieraan verbonden zijn. Lijkt me heel sterk dat er mensen zijn die niet weloverwogen in dit hele zware traject stappen. En dat er allerhande risico's aanzitten, ja ook dat weten we, maar de basale wens om een biologisch kindje te krijgen is dusdanig aanwezig dat je er héél veel voor overhebt.... groetjes
Hoi Meiden Ik heb binnenkort een kijkopertie en een HSG. Hierna zal het of IUI worden of IVF. Manlief ziet erg tegenop als het IVF wordt. Hij ziet met name op tegen de hormonen die ik zal moeten gebruiken als het IVF wordt. Zelf zie ik daar een beetje tegenop. Misschien een hele stomme vraag, maar is als bijverschijnsel van de hormonen dat je veel aan kan komen in gewicht? De reden dat ik dit vraag is dat ik een beetje boven de BMI zit. We hopen op IUI....................en anders willen we goed geinformeerd worden over IVF om een keuze te kunnen maken. Liefs Hanneke
@ hanneke.... zelf heb ik overgewicht en werd ik idd gewaarschuwd dat ik aan zou komen van de hormonen.... Maar ik ben er juist mee afgevallen dus denk dat het per persoon verschillends is
ja idd vooral als je nagat dat ik al 3 tot 5 dieetistes had versleten en t hielp niets Ben met sonja bakkeren de eerste 5 kilo afgevallen en daarna orgametril en clomid gaan gebruiken toen ben ik gestopt bet bakkeren en ik ben nu totaal 15 kilo kwijt
Super voor je! nu nog een heerlijk kindje in je armen! Het is heel lastig afvallen, ik weet er alles van...... Liefs Hanneke