Wie heeft sinds het moederschap ook meer angst dat er wat met je kleine gebeurt door alle enge dingen die dicht in de buurt gebeuren? Ik moet er niet aan denken dat hem iets overkomt of dat ons, mijn man en ik, iets overkomt en hij zonder ouders opgroeit. Tuurlijk moet je dingen kunnen relativeren, en dat doe ik ook. Maar ik vind die aanslagen en dreiging maar niets!
Ik heb wel zoiets van, goh in wat voor verrotte wereld groeit mijn kleintje op en zal ze haar hele leven zonder oorlog leven? Echt angst heb ik (nog) niet, dat komt pas zodra de aanslagen in NL komen
Mwoah eigenlijk valt dat best mee. Ja de kans is er maar die was er 2 jaar terug ook en 3 jaar terug ook. Ik ben er niet banger voor ofzo.
Persoonlijk houd ik daar al jaren rekening mee. Nu ik moeder ben maak ik me alleen drukker in die zin dat ik niet hoop dat mijn zoontje nare dingen op dit terrein hoeft mee te maken.
ik denk idd wel in wat voor verrotte wereld groeien mijn kinderen op maar verder ben ik niet bang en doe ik mn ding. ga daar niet bij stilstaan. ook niet als het hier komt, want dat komt toch wel. kan ik mn tijd die ik hier heb beter nuttig en positief besteden
Die angst is precies wat die gasten willen, angst en verderf zaaien. Ik weiger ze te geven wat ze willen hebben en laat mn leven dus niet beinvloeden door angst voor hun
Ik zou willen dat ik kon zeggen ik laat me niet bang maken en het kan overal gebeuren. Toch merk ik dat ik onbewust in drukke ruimtes kijk hoe ik makkelijk weg kan komen, waar de nooduitgang is bij winkels en ik neem tegenwoordig de rustige stoptrein ipv de propvolle intercity in de spits. Jep ik ben best bang. Bang om mijn kind kwijt te raken en bang dat mijn kind zonder moeder moet opgroeien. Ik merk gewoon onrustig te worden bij nieuwsberichten. Bij mij hebben ze hun zin ik ben bang!
Ja, ik denk het wel eens. Mijn ouders dachten het ook. Mijn grootouders op hun beurt ook en hun ouders (tweede wereld oorlog) vast ook. Kortom: deze angst en dreiging is elke generatie bekend en de meesten van ons zijn er goed uitgekomen Ik kan alleen maar hopen dat onze kinderen er niets van mee zullen krijgen, maar verder wil ik wel realistisch blijven, we wonen nog altijd in 1 van de veiligste en rijkste landen ter wereld. Ik voel me meer een geluksvogel dat we hier wonen dan dat ik gebukt ga onder angst van een potentiele dreiging.
Precies dit. En die kans is ook 100duizend maal groter dan slachtoffer worden van een terreur aanslag...🙄
Ook dat. En de kans is nog groter dat de global warming ons meer schade berokkent dan terrorisme. Gek is dat, dat de gevaren die recht voor onze neus liggen niet gezien worden en de gevaren waarbij de kansen echt klein zijn mensen zoveel angst aanjaagt.
Ik denk dat je zorgen maken over de wereld waarin je kind opgroeit, van alle generaties is. En ik denk dat vele generaties vóór ons aanzienlijk meer hadden om zich zorgen om te maken dan wij. En ook veel mensen die nu leven, maar in andere delen van de wereld. Ik heb nu de tv aanstaan op de achtergrond... Iets met Israël / Palestina. En een moeder die zich elke schooldag echt terecht zorgen maakt of haar zoon na een schooldag weer thuis komt. Hier maken (sommige) moeders zich zorgen om wat de toekomst hun kind kan brengen. In andere delen van de wereld weten de moeders dat hun kind bijna geen toekomst heeft... Wij zijn bang dat er terreur en oorlog naar ons toe komt. Je zult maar in een land leven waar al terreur en oorlog is. Vrede kun je meten | samsam
helemaal mee eens. En natuurlijk ga ik het niet extra opzoeken, maar ik laat er tot nu toe ook niks voor.
Ik ben er zelf niet mee bezig. Dat is juist wat men wil. Helaas is mijn oudste zoon er wel mee bezig. Hij is 14 jaar en heeft zijn Gsm. Waar hij dus van alles mee krijgt via social media. Zo niet grappig meer. Ik zeg hem dan ook steeds dat hij zich geen zorgen hoeft te maken