16 maanden... echt belachelijk vroeg en daar kwam ik zo'n 15 jaar geleden pas achter (was toen 21). We hadden een hondje opgehaald en ik wilde heel graag de naam bedenken, maar mijn moeder kwam toen al met een naam, ik nog zeggen dat ik de naam wilde bedenken maar ze luisterden niet naar mij. Voelde heel naar, ik was heel boos en verdrietig. En dus zo'n 15 jaar geleden was ik oude foto's aan het bekijken en zag een foto van mij met die hond als pup, op die foto was ik dus 16 maanden... Heb het aan mijn vader nagevraagd en het was ook echt die hond. Snap nu ook waarom mijn ouders niet luisterden, ik kon nog helemaal niet goed praten Verder veel nare herinneringen voor mijn vijfde jaar, is veel gebeurd helaas. De leuke dingen kan ik me niet meer herinneren, weet dat ik door ooms en tantes veel op vakantie ben meegenomen maar daar weet ik niets meer van.
Tot gisteren.. Nee das overdreven maar ik heb een heel slecht geheugen. Ben 30 en denk dat ik vanaf mijn 25e herinneringen heb
Ik herinner me nog dat ik naar de peuterspeelzaal ging en daar een jongetje was wat de hele dag moest huilen ... dat vond ik me maar vreemd, want het was er tenslotte toch gewoon leuk ? haha hoe anders .. Verder weet ik soms ook niet goed wat ik van foto`s weet en wat ' echt" we hebben tot mijn 2e in een ander huis gewoond voor mijn gevoel weet ik dat nog, maar dat kan bijna niet. Alhoewel mijn dochter ( nu bijna 6 ) zich nu nog heel goed dingen weet te herinneren van toen ze ongeveer 2 jaar was. Dat papa een rode auto had zonder dak bv ( cabrio ) en zo nog meer. Vraag me regelmatig af of ze zich dat straks ook nog weet te herinneren als ze zo oud als mij nu is
Overigens denk ik ook wel dat het er aan ligt hoe je leven verloopt. Ik heb op zeer jonge leeftijd mijn moeder verloren en denk dat ik daardoor veel meer weet uit die tijd. Mijn (stief) zusje was nog jonger toen haar vader overleed en weet daar ook echt nog dingen van ze was toen nog geen 2 jaar.
Toen mijn zusje geboren was, was het 30 graden. Ik had een mooi roze poppenbedje in de tuin staan met zoon hemeltje er boven met gordijntjes. Mijn moeder vroeg of daar mijn zusje in mocht liggen maar dat wilde ik niet! Later vond ik het toch zielig en mocht het wel. Weet alleen niet zeker of dit ook door een foto komt, ik denk gedeeltelijk wel en gedeeltelijk niet. En anders met 4 jaar. Ik was met mijn oma en moeder in een speelgoed winkel ( denk Intertoys want alles was geel) en die stellingen waren super hoog en toen ben ik de weg kwijt geraakt in de winkel xD ik heel hard huilen en kon geen medewerkster vinden. Uiteindelijk toch me oma gevonden!
Ik weet nog dat ik mocht trakteren op de Psz (knakworstjes met prikkertjes) bijna 4 dus. Ik weet nog dat mijn overgroot oma overleed. Ik was die dag bij haar geweest maar was naar het huis van mijn opa en oma gelopen. 'S avonds is ze overleden. Ik was erg verdrietig en lag op de grond te huilen (toen was ik 3) Geur en smaak kan ik me ook nog herinneren van toen ik nog jonger was. Ik sabbelde aan washandjes waar nog een zeepsmaak aan zat en ik knabbelde aan de rand van mijn peuterbed (hout, en er zaten van die balletjes aan mijn bed zoals bij een telraam). En ik heb een herinnering dat ik in mijn badje moest maar mijn broer deed iets waardoor mijn moeder even weg liep. Ik twijfelde en ben toen met pyjama en al in het badje gestapt. Ik ben nu 39 dus best wat vroege herinneringen. Als ik in gesprek ben met mijn broer merk ik wel dat ik ook heel veel dingen vergeten ben helaas.
Peuterspeelzaal.. huilend in mn uppie te wachten bij het hek tijdens buiten spelen.. hopend dat ik mijn moeder zou zien en ze me terug mee naar huis zou nemen...
Ik denk rond een jaar of 3, ik herinner me veel onbenullige details uit het huis waar wij gewoond hebben tot mijn 4de. Mijn tante paste op bij ons, en dan deed ze situps in de keuken waarbij ze haar voeten vastklemde onder een kastje. Ik zie dat beeld nog steeds voor me haha. Mijn vader en oom konden heel goed tekenen en tekenden allerlei sprookjesfiguren voor me. Ik heb een beeld van 2 tekeningen aan een bruine vitrinekast. Die kast stond in de woonkamer in ons eerste huis. Oh, ik weet ook nog dat mijn moeder op moest voor haar rijbewijs, ik was toen 3,5. Ze oefende achteruit keren op onze oprit. Ik was doodsbang dat ze de garagedeur zou raken en heb de hele tijd gehuild.
Tot 4. Toen tyfte ik vet hard van het hoogste punt van het halve-cirkel klimrek af en had ik vet veel bloed (tanden door de lip) En met buitenspelen op school waren er vooral stoepkrijtjes en zeefjes en vormen voor de zandbak. En 1 metalen loopfiets. Dus we trokken met zn allen een enorme sprint om maar die fiets te kunnen bemachtigen. Het is me echt maar 1 keer ofzo in t hele jaar gelukt
Ik herinner me flarden van de basisschool. Maar pas echt duidelijk vanaf de middelbare school eind 2e klas. Daarvoor echt flarden.
Rond 3/4 jaar, vooral herinneringen aan ons huis destijds en de psz, juffies en vriendinnetjes.....😊
Ik denk van een jaar of 3. Ik ging de eerste keer naar de peuterspeelzaal en vond het reuze spannend maar wel enorm leuk.
Heftige en hele leuke herinneringen blijven makkelijker plakken denk ik. Mijn eerste was ik het ziekenhuis toen m'n amandelen er uit gingen, was ik een jaar of 3/4. Maar ook Sinterklaas bij mijn vader op het werk, de psz met vriendjes, het breken van mijn arm in groep 3, mijn broertje die toen ook z'n been brak.
Wat een leuk topic dit! Echt leuk (maar soms ook heftig!) om al die herinneringen te lezen. Grappig om dit te lezen. Mijn allervroegste herinneringen (van toen ik 4/5 jaar oud was) zijn namelijk ook alleen beelden. Zo herinner ik me heel levendig dat ik heel erg schrok van een dikke zwarte spin die in een blauw babybadje zat in een schuurtje bij ons vakantiehuisje. En ik herinner me momenten van de crematie van mijn opa, dat maakte natuurlijk ook indruk op mij als kleine meid van nog geen 6. Mijn vader hield een toespraak en moest daarbij huilen, en zelf moest ik toen ook huilen maar ik moest een zakdoekje delen met mijn broer. Dat soort precieze details weet ik nog, maar wel allemaal zonder woorden. Van toen ik 7 en ouder was was herinner ik me veel meer (flarden van) gesprekken.
Het is echt heel frustrerend ervaar jij dat ook zo? Mensen denken dat ik ongeïnteresseerd ben of een trauma heb meegemaakt maar dat is beide niet het geval. Ik weet het echt gewoon niet meer!
<2 jaar heb ik bepaalde beeldherinneringen en kan ik geuren herkennen van de crèche waar ik zat. Consultatiebureau heb ik ook nog herinneringen van. Ook van vakanties, mijn trappelzak ed. Vanaf 3 jaar peuterspeelzaal kan ik mij ook wat dingen/situaties/gevoelens/geuren herinneren. Vanaf 4 jaar, groep 1 herinner ik me vrij veel. Groep 2 herinner ik mij heel goed.
Ja, dat heb ik ook. Als ik foto's zie kan ik mij dat wel herinneren, maar verder kan ik ze niet zo oproepen. Ook geen traumatische (mijn moeder was heel erg ziek destijds, eierstokkanker en had een slechte gezinshulp en ben een keer bijna verdronken).
Mijn geheugen is de afgelopen jaren heel erg afgenomen, vind het heel vervelend. Maar dat is meer het korte termijngeheugen, alles van heel vroeger (echt heel jong) weet ik nog heel goed en kan me de geluiden en de angst die ik voelde nog goed herinneren.
bepaalde dingen van toen ik 2/3 was herinner ik me nog, maar doorgaans enkel na het zien van foto's waarmee de herinnering opgeroepen wordt zeg maar. t is niet zo dat ik 's avonds op de bank zit dat ik ineens vanalles weer voor me zie zo zag ik tijd terug een foto van mezelf toen ik 3 was op een roze Loeki fiets van een vakantie in Weerterbergen. dan weet ik wel nog te vertellen dat ik de fiets niet terug wilde brengen, het toch moest, en toen ze even niet keken in die zaak ik er weer gauw mee wegfietste. een foto van ik ongeveer 1,5 a 2 was dat ik met mijn broer bij de gangdeur sta. dan weet ik dat we met het lichtknopje aan het spelen waren, en dat mocht niet en toen mn moeder boos wordt mijn broer gauw de deur open deed en gauw de gang op ging. hij deed de deur erg snel weer dicht waardoor ik niet naar de gang kon. en ik moest huilen uiteraard echte herinneringen die ik wel zo ineens op de bank bij wijze van op kan reopen heb ik denk ik vanaf 5 jaar. zowel beelden als woorden. gaat me ineens wel wat dagen waar wellicht mijn aversie vandaan komt tegen iets in mn hals voelen (deken/col/ "strakke" sjaal e.d.). toen ik 2 of 3 was ging ik van een glijbaan waar een touw op gespannen was en waar ik met mn keel op bleef hangen. wie zal t zeggen