Mijn oudste is altijd een pittig kind geweest. Als baby was hij snel met dingen en werd heel boos als hem iets niet lukte. Zo kon hij met 1 week zijn hoofd zelfstandig omhoog houden en kon me dan echt aankijken van ha zie je wel dat ik het kan haha Verder stond hij al met een maand of 7 en liep toen zijn box rond. Dat hij niet zelf kon lopen frustreerde hem enorm met veel driftbuien als gevolg. Hetzelfde geld voor het praten, hij is nu 3 en praat nu redelijk goed maar vaak verstaan mensen hem niet. Dit leid ook weer tot frustratie. Hij had als heel kleintje dan echt dat hij zichzelf pijn deed door met zijn hoofd keihard op de muur te bonken, of zichzelf achterover te laten vallen of zichzelf over zijn gezicht te krabben. Hij doet het nu soms nog door zichzelf in zijn arm te bijten. Ik heb altijd rustig gereageerd door hem bij me te nemen (als hij dit wilde) of naast hem te gaan zitten, of hem eerst even te laten afkoelen en dan uit te leggen dat dat hem pijn doet etc. Daarna werd hij weer wat rustig en was vaak zelf ook geschrokken van zijn eigen gedrag en was vaak verdrietig en beteuterd. Alleen vaak merken mensen op als ze bij ons zijn, of wij bij hun, jeetje wat is hij druk, of phoe hij kan echt niet delen he. En ik moet toegeven, ik word horendol van hem momenteel, hij luistert niet of slecht, walst overal doorheen, gooit, pakt ALLES af van zijn broertje en word helemaal gek als hij even naar de wc moet en zijn speelgoed moet achterlaten en zijn broertje is in de kamer. Hij draait gewoon helemaal door en kan niet normaal doen tot hij weer het stuk speelgoed in zijn handen heeft. Ik heb al duizenden gesprekken met hem gevoerd van schatje, je moet samen delen, je broertje mag ook met jouw speelgoed, jij speelt ook met het speelgoed van je broertje etc. Het heeft allemaal geen nut. Als we bij zijn nichtje zijn en hij heeft daar speelgoed beschermd hij het echt met zijn leven lijkt het. Hij word helemaal gek als iemand er maar in de buurt van komt. Daarnaast wat mij nog meer opvalt, hij kan nooit rustig iets doen. Rustig tekenen lukt hem niet, hij is meteen weer afgeleid door iets wat er om hem heen gebeurd, zelfde geld voor puzzelen. Hij zit nooit stil, en beweegt altijd wel met zijn voeten of zit te frummelen met zijn handen. Ik heb lang tegen mezelf gezegd, nah dit is normaal, ik was als kind ook zo. En dat klopt ook wel wat, maar niet ZO enorm druk. Het is daarnaast ook juist een enorm gevoelig kind, hij kan zich zo enorm goed inleven in andere mensen en kinderen. Als er een kindje valt rent hij er meteen naartoe en vraagt gaat het? En geeft het dan een dikke kus en knuffel. Vreemde krijgen in de winkel zo een knuffel en als ik iets aan heb wat nieuw is, ziet hij dat meteen. Hij is erg oplettend en meelevend. Ik heb hem bewust 3 dagdelen naar de psz gedaan en 1 dag naar de peutergym. Ik merk aan hem als hij thuis zit dat dit allemaal erger word. Nu na 2 weken vakantie, merk ik dat hij tegen de muren oploopt van frustratie. Mijn zwager heeft ADHD, en zijn moeder herkent wel wat gedrag van hem als kind bij onze zoon, maar zij zegt dat onze zoon nog drukker en driftiger is. Zou dit het misschien kunnen zijn? Ik HAAT stempels opdrukken bij kinderen, het is me ook al eens gevraagd door de cb arts toen hij net 1 was en ben toen heel boos geworden. Maar ik twijfel of dit gedrag normaal is. Ik heb een diploma in de kinderopvang, en ik moet eerlijk zijn, ik heb daar nog nooit een kindje gehad die ZO enorm druk is. Ik zit er enorm mee, ik merk dat mijn man zich kapot ergert. Hij schreeuwt en snauwt de hele tijd tegen hem en heeft geen zin om leuke dingen met hem te gaan doen. Ik verdedig onze zoon dan, maar de sfeer is er soms niet gezellig van. Het voelt ook alsof onze zoon alleen maar luistert als je boos word. Het is gewoon niet leuk zo, er zijn ook zat leuke momenten hoor en mijn man geniet ook vaak van hem, maar die worden nu soms gewoon even overschaduwt hierdoor..
Hoi Esmaralda, Wat pittig joh! Knap dat je zelf toch wel probeert om je geduld te houden. Ik herken mijn neefje in sommige dingen in wat je schrijft,bijv zijn beschermingsdrang van speelgoed.. Ook weinig concentratie en frustratie wanneer mensen hem niet verstaan. Mijn neefje is gediagnosticeerd met PDD-NOS, hij is nu 4 jaar. ADHD is meer dan alleen het hele drukke waar veel mensen naar kijken, maar dat weet je zelf natuurlijk ook. Denk wel dat het goed is als je hierover eens met je huisarts praat. Misschien dat hij je door kan verwijzen naar een therapeut of iets.. Je zoontje heeft waarschijnlijk een andere aanpak nodig dan dat jullie nu doen. Denk wel dat het goed is als je man probeert om kalmer te blijven. Het kan nu ook zo zijn dat je zoontje zich negatief gedraagt om aandacht te krijgen van papa, want hij krijgt geen positieve aandacht.. En misschien de tip om aan anderen te geven, dat als ze hem niet verstaan in wat hij zegt, ze aan jou vragen met oogcontact wat ie bedoelt, zodat hij niet afgewezen wordt in zijn spraak en hij daardoor minder onzeker wordt.. Ik werk zelf in de jeugdhulpverlening, nu met pubers, maar ook met hele jonge kinderen gewerkt.. Je kan me altijd een pb sturen als je wat wil vragen of iets
Hoe is hij op de psz wat zeggen zij leidsters erover. Veel van wat jij zegt lijkt op mijn zoon. Woedeaanvallen als hem iets niet lukt. delen met zijn broertje gaat nu wel was eerst anders maar doordat ik consequent bleef is dat gelukt. Dus delen of andere speel je niet of met iets anders dreigen en het ook uitvoere. Inleven in andere en aanvoelen heeft hij ook druk is hij ook dat zegge veel mensen ook tegen mij toen hij 2/3 jaar was dacht ik ook adhd maar mijn gevoel zei gewoon nee. op het cb eens verteld hoe hij was en die gaf ik toestemming om contact op ye nemen met psz en vervolgens bleek dat hij op psz heel normaal was en totaal anders dan ik beschreef. Bleek doordat hij mij goed aanvoelde mij gevoel uitte en bleek ik zwangerschapsdepressie en ptss te hebben en sinds ik therapie krijg is hij heel erg veranderd. Het frustreerd hem nog als een ander hwm niet verstaat of ietw niet lukt. Heeft nog weleens last van woedeaanvallen maar verder is hij makkelijker geworden. De laatste paar weken is hij wel weer gefrustreerd omdat hij naar school wil. Hij krijgt nu logopedie omdat hij woorden inslikt en hij krijgt ook spel aan huis. Iemand die op spelederwijze met hem omgaat door middel van spelletjes en die zei ook tegen mij waarschijnlijk is hij gewoon heel pienter plus geen uiydaging os frustrerend. In ieder geval succes misschien heb je er wat aan. Is niet leuk en de tip voor jou heb ik gewoon niet alleen als hij veel van je eist even afzonderen. Ik ga als hij mij echt op de kast heeft gejaagd een sigaretje roken en dan ben ik weer tot rust en kan ik er beter mee omgaan sterkte
Pdd-nos heb ik zelf ook aan gedacht. Als ik daarvan dingen lees, komen me wel veel dingen bekend voor. Ik ben alleen zo bang, als wij naar de huisarts gaan, die meteen allerlei instanties inschakelt en mijn zoon meteen een sticker opgeplakt krijgt met probleem kind. Ik vind ook dat ze tegenwoordig te snel met het woord adhd enzo gooien dus dat maakt me best wel huiverig. Met mijn man probeer ik al te steeds te praten als mijn zoon op bed ligt, want ik wil niet dat hij ziet dat ik papa in twijfel trek. Hij snapt het dan wel, en doet echt zijn best. Maar hij is er soms zo klaar mee en dat snap ik wel. @LadyLaila: Op de psz merken ze alleen op dat hij in zijn grove motoriek wat houterig en slordig is. Dat is ook een reden dat we met peutergym begonnen zijn. Hij is erg lomp en struikelt overal over, dat merkte ik al, dus vandaar peutergym.
Weet je, ouders hebben (bijna) altijd gelijk. Als jij het gevoel hebt dat het gedrag niet binnen de normale marges valt, dan is er zeer waarschijnlijk wel meer aan de hand. Toevallig gisteren een lezing van Martine Delfos gezien. Dit ging dan over ASS, maar die hadden een groep ouders, die bijna allemaal binnen de eerste zes levensmaanden van het kind al zoiets hadden van: er is iets met mijn kind, wat weet ik niet, maar er is iets. 2 uit die groep hadden dat niet. Die hadden een kind dat de eerste 2,5 jr van hun leven volkomen 'normaal' waren en lieten pas later autistiform gedrag zien. Een score van 100%. Want al die ouders hadden gelijk. De twee kinderen die pas later het gedrag lieten zien, hadden geen autisme, maar er was wel iets aan de hand. Ik heb geen idee welke stappen je het beste zou kunnen nemen. Via het CB of maatschappelijk werk kun je ondersteuning krijgen in de opvoeding, zonder dat je kind meteen getest zal moeten worden. Denk hierbij aan video-interactie e.d. Dan kun je tips en trucs krijgen hoe om te gaan met wat jij als moeilijk gedrag ervaart. Volgens mij heeft mijn zus dit gehad via maatschappelijk werk. Onze zoon heeft ASS, we hebben al een heel verleden met hem, maar hopelijk wel een betere toekomst doordat we hulp hebben gezocht. Succes!
zoals jij je verhaal neer zet lijkt het alsof het over mike gaat. mike is altijd al heel gevoelig geweest en is snel driftig en boos. ik ben toen naar een pedagoog gegaan voor advies omdat ik zijn gedrag niet kon plaatsen. na wat gesprekken en momenten dat ze hem zagen gaf ze aan dat hij iig over emotioneel was. zelf denk ik dat hij hoog gevoelig is.
Pittig mannetje heb je. Een hele uitdaging qua opvoeding! Ik hou ook niet van stempelen en ook ik kom uit de jeugdhulpverlening... Lastige combinatie. Immers met een stempel kun je beter behandelen/helpen. Ik wil je aanraden om toch hulp te zoeken. Het is aan jou hoe ver je het hulpverleningtraject in wilt. Ik kan nu wel benoemen waar ik aan denk maar ik ken je zoontje niet en zou hem eerst persoonlijk moeten zien Wat jij al erg goed doet is rustig blijven! chapeau, dat lukt veel ouders al niet.
Ik denk niet dat je bang moet zijn dat hij een etiketje krijgt, als het niet zo is.. Als zijn gedrag voor jou moeilijk is - of dat nu aan je zoontje ligt, jezelf of de wisselwerking - dan is het toch alleen fijn dat jullie hierbij geholpen worden, waar mogelijk. Verder zeg je, ik was ook zo. Volgens mij zijn jongens sowieso een stukje drukker vaak en fysieker. Dus als je dat al bij elkaar optelt. Ik herken het verder niet, maar merk wel dat de spanningsboog echt groter wordt, naarmate ze ouder wordt. En dat geeft sowieso al een stuk meer rust.
Het lijkt wel alsof je het over mijn zoon hebt Tenminste in veel opzichten. Mijn zoon kan zich wel lang vermaken met bijv. tekenen, kleien of auto's spelen. Op school vind de juf hem juist een rustig kind, hij luistert goed, blijft rustig wachten op zijn beurt etc. Maar thuis of bij andere mensen waar hij zich vertrouwd voelt, pfoeee. Springen, rennen, alles afpakken of op andere manier zusje pesten. Overal doorheen praten, of schreeuwen wanneer we hem negeren, huilen om de kleinste dingen, driftbuien etc. Ik ben best streng en houd hem aardig onder controle maar mijn man of mijn moeder bijv. kunnen hem echt niet aan. Ik heb ook vreselijk hekel aan stempeltjes plakken. Mijn schoonzus vertelt dat haar zoon nog erger was. Zij had het er ook moeilijk mee, maar verder geen hulp gezocht. Die jongen is nu een doodnormale puber. Zolang mijn zoon zich gelukkig voelt en het goed doet op school hou ik het zoals het is.
Als hij daadwerkelijk pdd-nos of iets dergelijks zou hebben dan zou dat stempeltje ook in zijn voordeel kunnen werken. Ik zou in ieder geval naar de huisarts gaan en je zorgen uiten. En een huisarts kan (al zou die willen) niet zomaar instanties inschakelen, daarvoor heeft hij jullie toestemming nodig. Je zou voor nu het boek Geef me de 5 kunnen lezen, dit heeft mij veel handvatten gegeven mbt het opvoeden van een kindje met autisme. Denk dat iedere ouder (ongeacht het kind) hier goede tips uit zou kunnen halen.
En jij beschrijft precies mijn zoon. Soms doet hij zo gek en hij is ontzettend lief. Thuis druk en niet luisteren en op psz erg braaf en rustig.
Ik geloof niet dat ik heel bijzonder gedrag lees maar vooral stevig jongensgedrag (zeker tussen 3 en 4 jaar) maar als jij het als afwijkend beschouwd moet je zeker hulp inschakelen. Dat zal alleen maar kunnen helpen. Het CB of de huisarts lijkt me de eerste stap. Als het op de psz wel 'goed' gaat dan kun je volgens mij twee dingen voorzichtig concluderen: - structuur doet hem goed. Misschien thuis eens kijken hoe het staat met de mate van structuur (oja, kribbige papa's of mama's helpen nooit) - kans op een afwijking lijkt me dan erg klein. Een kind met een afwijkend gaat niet opeens heel anders functioneren op de psz (hooguit door meer structuur maar dat zou je thuis dus ook kunnen versterken)
Ik denk dat je aan een plakkertje weinig hebt. Dat is maar een label, en het grootste nut daarvan is om financiering voor hulp te kunnen aanvragen. Verder doet het niets, want gedrag is niet iets wat helemaal wel of helemaal niet aanwezig is - er zijn juist een heleboel mogelijkheden er tussenin. Tegelijkertijd denk ik wel dat je iets hebt aan boeken en ervaringen mbt (met name) ADHD. Wat je ten eerste over ADHD moet weten, is dat het ook maar een uiteinde van een schaal is. Iedereen heeft bepaalde stoffen in zijn hersenen, die bij bepaalde situaties meer werk verrichten dan bij andere situaties. Hier gaat het om de stof dopamine, ofwel een stofje dat je alert maakt, en als het teveel aanwezig is, onrustig, angstig of boos maakt. Op het moment dat je je verveelt, is er weinig dopamine actief, en je reactie daarop is om iets leuks, spannends, of actiefs op te zoeken - die dopamine lekker weer aan het pompen krijgen. Bij sommige mensen lukt dat met weinig activiteit, en bij anderen pas als er veel te zien en te doen is. Kinderen met ADHD hebben ontzettend veel activiteit nodig om die dopamine op een lekker niveau te houden, en zoeken dus constant de stimulans op - het is dus een uiteinde van iets wat iedereen heeft, maar vanwege de mate waarin zij stimulatie nodig hebben, niet heel handig. Wat kan dit jou over je zoon vertellen? Misschien heeft hij inderdaad ook al die input nodig om hem tevreden te houden. Hem afremmen kan een echte straf zijn, en alleen door hem te belonen voor goed gedrag kun je hem motiveren (beloning is enorm bevredigend, maar berisping ook - dat leidt tot meer activiteit en kan heerlijk zijn, ook al weet hij dat het niet is wat hij echt wil). Het mooie van die kennis is dat je strategieën kunt ontwikkelen om hem even rustig en geconcentreerd te houden (zitballen, veel beloning voor even geconcentreerd kleuren, flink wat uitdaging in werkjes die je geeft), en ook leert begrijpen hoe hij van zijn teveel aan energie afkomt. Of dat label er nu wel of niet op zit, het systeem werkt hetzelfde, alleen bij het ene kind wat extremer dan bij het andere. En omdat jij jouw kind kent en weet waar zijn interesses, vaardigheden en allergieën liggen, ben jij de eerste die kan begrijpen welke dingen wel en niet zullen werken bij jouw kind. Wat ik trouwens voorstel is een stukje zelfhulp, en misschien is het allemaal veel te moeilijk. Er is aardig wat geschreven, maar niet alles zal op jouw zoon toepasbaar zijn, en dat is moeilijk schiften. Hulp zoeken is geen schande, en je zult merken dat hulpverleners meer oog hebben voor de persoonlijkheid van hun cliëntjes en de ouders dan je zou denken op basis van een boekje over gedragsstoornissen. Ik denk dat het je in de praktijk allemaal mee zal vallen.
@Storm: Het cb hier heb ik geen vertrouwen in, dan ga ik liever naar de huisarts. Die assistent ziet overal problemen, ook als die er niet zijn. Toen er wel een probleem was, wuifde ze dat weg. Dus ik vertrouw haar niet. Maar wat jij zegt, dat klopt, maar dat is het hem juist, ik twijfel. Aan de ene kant denk ik vaak nou volgens mij is er niks aan de hand. Maar als hij dan weer zo 'raar' doet, begin ik te twijfelen. @Jerami: Ja je zei idd dat Mike ook een pittig kereltje was. Hoe ben jij bij die pedagoog gekomen? En gaan jullie daar nu nog heen? @Elev84: Jij zegt nu precies hoe ik er nu eigenlijk over denk. Op de psz heeft hij tot nu eigenlijk geen problemen. Hij komt goed mee en de leidsters merken niks aan hem. Zolang dat goed gaat wil ik het aankijken. @Pluk: Bedankt voor de tip, ik zal even gaan kijken voor dat boek! @Cygnet2: Structuur geef ik hem thuis juist heel erg. Zoals ik al zei heb ik een diploma in de kinderopvang en is het een gewoonte geworden hier om alles op bepaalde tijden te doen en alles op dezelfde plek neer te zetten. Ik heb zo'n ikea kast en al het speelgoed zit apart in die bakken en gaat ook zo savonds weer terug. Ik merk dat hij dat erg prettig vind, papa doet het vaak anders en ik merk dat het dan botst. Ik heb al uitgelegd aan mijn man dat onze zoon dat ritme prettig vind en ook dat al het speelgoed op een bepaalde plaats staat. Maar mijn man vind dat niet normaal en zegt dat het niet gezond is om alles zo te doen. Maar dat vind ik dus wel, omdat ik dat aan onze zoon merk. Mijn man is meer van het typ, ik gooi overal maar wat neer als het maar opgeruimd is. Maar mijn zoon vind het prettig om te weten waar alles staat en niet 2 uur te hoeven zoeken naar een stuk speelgoed. Daar word hij ook weer boos van. Maar mede omdat hij het ook zo goed op de psz doet, waar ik eerder nog niet echt bij had stil gestaan, wil ik even wachten met hulp zoeken. Ook door wat jij zegt. @Mystiek: Wauw bedankt voor je uitleg! Ik zal me er eens meer in gaan verdiepen. Ik heb dit topic ook besproken met mijn man, en heb hem de reacties laten lezen. Hij is van mening dat onze zoon gewoon druk is. Dat is zeker zo, maar zoals ik al eerder zei twijfel ik daar soms over. Hij is nu 3 jaar en ik krijg nu ook 10 minuten gesprekjes over hem met de psz waar hij op zit. Ik denk dat ik die gesprekjes eerst even afwacht. Als zij nou ook opmerkend gedrag zien, kan ik altijd nog naar de huisarts gaan voor een gesprek. Wel enorm bedankt voor alle reacties, ik wilde er gewoon even over praten en dit kwijt. Maar ik heb zeker ook veel aan de tips gehad. Zal even op zoek gaan naar dat boek en meer boeken ervoor. Dat vind ik ook wel interessant op te lezen sowieso.
Ik begrijp het heel goed, maar mij lijkt het prettig als je er juist met hulp achter komt of je zoontje iets "mankeert". Mij lijkt juist dat je dan veel beter kunt inspelen op zijn hulpvraag en dat het juist beter met hem kan gaan. Ja het is een stempel, maar je kunt verder en ook met een stempel kun je verder met je leven, en misschien nog wel gelukkiger. Vaak kun je bepaaldee gedragingen beter begrijpen, ook wel zo prettig voor je zoon. Heb er zelf geen ervaring mee, maar ik zou zeker hulp gaan zoeken. Misschien is er niks, en is hij gewoon extreem druk. Prima, Dane eet je dat en is je onzekerheid hierdoor ook een stuk minder. Uiteindelijk gaat het er om dat jullie allemaal gelukkig zijn.
Heel erg Herkenbaar. Ze denken bij ons zoontje ook aan ADHD mede doordat ik het zelf ook heb. Maar hier wordt op zo'n jonge leeftijd niks vastgesteld, Omdat de leeftijd gewoon te moeilijk is. Wat wij nu hebben gedaan is pedagogische thuishulp ingeschakeld, zodat ze precies tegen ons kunnen zeggen hoe we op bepaalde situaties moeten reageren.
Hier een zoontje die ook zo is, alleen hij is nu bijna 5. Op sommige dingen kan hij zich wel concentreren, vooral de dingen die hij echt leuk vind. Verder herken ik een hoop in jou verhaal. Wij waren eerst ook altijd afwachtend over "een stempel" maar nu de juf op school ook heeft aangegeven dat hij gewoon niet kan stil zitten, niet kan wachten, en van links naar rechts vliegt, terwijl hij echt wel zijn best doet omdat niet te doen, hebben we besloten hulp in te schakelen via het adhd centrum. En nee ik hou ook echt niet van een stempel, maar onze zoon geeft zelf ook aan dat het druk is in zijn hoofd, en dat hij dit niet fijn vind, en dat is iets wat mijn "zorgen" maakt omdat hij het zelf ook moeilijk heeft in situaties. Gelukkig heeft hij een lieve juf, die hem bij zich neemt als hij druk is in zijn hoofd. Ook weet ze hem goed te "corrigeren" als hij gedrag laat zien wat niet mag.
ik werk in het zelfde gebouw als het cjg en ben daar gaan vragen wat ik het beste kon doen, zij hebben toen contact gelegd met de pedagoog voor een afspraak. binnenkort ga ik weer even langs voor een afspraak omdat zijn gedrag op dit moment weer heel erg wordt.
Als je zoontje toch ADHD of PDD-NOS blijkt te hebben zou een "stempel" ook in jullie / je zoontjes voordeel kunnen werken. De school of omgeving heeft dan (vaak) wat meer begrip voor de situatie en zal daar dan (meer) naar handelen. Zelf krijg je dan ook handvatten, die wellicht bruikbaar zijn.... Een kennis wilde er ook nooit aan, ze had gewoon een druk kind met een "gebruiksaanwijzing". Op de lagere school stond hij bekend als een "rotjoch" (vnl heeeel druk en kon absoluut niet stil zitten). Hij is nu net naar de middelbare school en zijn ouders waren enorm blij met de nieuwe start..... Helaas verloopt het toch niet zo soepel als gehoopt en nu heeft zijn nieuwe school dus geadviseerd om hem toch te laten testen, aangezien het stempeltje ook kan helpen. Aan de andere kant vind ik het nog wel erg vroeg om er nu iets over te zeggen, je zegt zelf ook dat je twijfelt en dat het op de psz goed gaat, misschien gewoon nog even aankijken.... ? Je zegt ook dat het met vlagen komt, misschien eens kijken naar zijn voeding? Misschien reageert hij wel heel heftig op bepaalde producten?
Ik ben vandaag met mijn zoon voor de 2de keer voor de oogtest langs geweest op het cb. De eerste keer duurde het hem veel te lang en was niet meer geconcentreerd. Dus geen pijl op te trekken en we moesten terug komen. Nu was het iets beter, maar hij kneep met zijn oogjes en viel stil met de kleinere figuurtjes, dus een verwijzing naar de oogarts. Ze begon toen over zijn motoriek en vond dat hij houterig was en slordig in zijn beweging, ook vond ze hem opvallen in zijn gedrag. Heel enthousiast, druk etc. en vroeg of ik dit herkende. Nouja toen heb ik verteld wat mij opviel en dwars zat. Het was haar en de andere arts ook opgevallen, hij valt op zeiden ze. In zijn gedrag in zijn motoriek, hij schreeuwt etc. Ik heb nu dus een verwijzing voor het cb plus, dat is een extra afspraak met allerlei deskundige samen. Een pedagoog, een fysiotherapeut, iemand die is gespecialiseerd in ontwikkelingsproblemen en een logopedist. Dit is een afspraak van een half uur tot en uur en daarna horen we over hoe en wat. Ik heb steeds lopen twijfelen zal ik het erover hebben, maar ik merk dat ik toch ben opgelucht dat ik het erover heb gehad. Het zit me toch dwars. Ik kan hem wel aan hoor, daar niet van, maar het is wel soms heftig. We krijgen nu vanzelf een uitnodiging thuis gestuurd. Hij word daar ook meteen getest op zijn gehoor, dan weten we zeker dat dat goed is.