dit gaat mij ook tever, als je studeerd en daarna eerst bij je kinderen wilt zijn dan is dat een keuze, en die vrijheid heb je in NL gelukkig, je hebt toch je hele leven wat aan een studie, ook als je later weer gaat werken? dus waarom terugbetalen?
Echt te belachelijk voor woorden dit... Vraag me echt serieus af waarom jij er in lievehemel zó zwart/wit over denkt zeg...Je bent nu gewoon echt duidelijk onrust aan het zaaien
Ik heb een studie gedaan en daar doe ik nix mee (van studie in vak gerold en steeds verder "gerolt" dus vandaag dat ik nu ineens iets anders doe)....en werk 50% ben ik wel heel foei bezig! Trouwens een studie betaal je zelf ...een scholier wordt betaald. Zoals mymiracle zegt...een keuze...of die voor die studie verstandig is dat is in dit geval bijzaak......
prima als je later dan weer gaat werken. Het gaat erom dat de overheid je een opleiding geeft om er wat mee te doen, dus ben ik van mening dat als je er niet voldoende mee doet je je studie zou moeten terugbetalen. Dat is toch geen raar idee?
Leuke relaxjaartjes bij een studie? Ik weet niet wat voor beeld jij hebt, maar dit slaat echt nergens op hoor en terugbetalen al helemaal niet. Als je een studie hebt gevolg, heb je niet meer het recht om parttime te werken anders moet je het terugbetalen. Vind het echt de grootste onzin. Mensen studeren niet alleen om veel geld te verdienen hoor, ook om zichzelf te ontwikkelen. En een studie is geen garantie voor veel geld. Weet je niet hoe je op dat idee komt. Wil je wel even uit de droom helpen hoor. Mijn vriend is HBO geschoold (neem aan dat je dat onder studie verstaat) en die verdient bruto zo'n 2100, niet echt een vetpot zonder een 2e inkomen.
maar je doet er toch ALTIJD wat mee? al is het maar in ontwikkeling of op latere leeftijd weer te gaan werken of om gewoon datgene wat jou interesseerd te studeren en te onderzoeken, ik vind het wel een raar idee, dat terugbetalen.....
....maar de overheid wil ook dat er kinderen komen....het bedrijfs leven heeft hier en daar nog veel moeite met parttimers...en als iemand er gelukkiger van wordt ipv depresief en in de ziektewet beland...waar zijn we dan mee bezig?
Een studie doe je toch ook voor jezelf? Voor je eigen ontwikkeling? Dus waarom zou je dat terug moeten betalen als je er niks mee zou doen. Je hebt er al wat mee gedaan, je hebt die kennis op gedaan. En relax uurtjes, nou nee haha. Bovendien is het geen vetpot wat je krijgt aan studiefinanciering, dus relaxed is het niet hoor
en trouwens alle informatie die je opslaat tijdens een studie en waar je hard voor leert en dan slaagt voor je examen dan heb je je diploma VERDIENT door er hard voor te werken, wat je er dan verder mee doet is ieder zijn eigen zaak.
Je krijgt geen opleiding vergoed voor je persoonlijke groei hoor, haha. je krijgt een opleiding omdat we verplegers, leraren, artsen ed. nodig hebben. Het doel van de opleiding is: specifieke taken kunnen verrichten die gedaan moeten worden in deze maatschappij. Stel je voor dat alle geneeskunde studenten na hun scholing een paar jaar werken en dan lekker thuisblijfmama/papa worden. Dan hebben we geen artsen en chirurgen meer. Dat zou lekker zijn. Dan kan ik niet naar de dokter, want hij/zij, die mijn belastinggeld spendeerde aan een peperdure studie, wilde zo graag thuis bij de kinderen zitten. Dat kan toch niet?
onze meningen liggen te ver uit elkaar, ik kan alles wel gaan weerleggen maar ik laat het hierbij, ik respecteer je mening en ik blijf bij de mijne.
Als je geneeskunde wilt doen, ben je minstens zo'n 8 jaar aan het studeren. Dat kost veel geld, dat moet je dus kunnen betalen. En als je thuis wilt blijven bij je kinderen , dan ga je echt niet zo'n studie doen.
@camuh: hoe kom je erbij dat je een opleiding vergoed krijgt? toen mijn vriend zijn opleiding volgde kreeg hij 68 euro per maand. We moesten verder alles zelf betalen, zijn boeken, zijn collegegeld, alle extra's die daarbij horen etc. Dan zit je zo op 2500 euro per jaar. (ja, studieboeken zijn errug duur) Nou, hoezo vergoed dan? Met 12 keer 68 kom ik op 816 euro, lang niet in de buurt van die 2500 euro dus. Beetje nadenken voor je zoiets zegt graag. En ja, een opleiding volg je ook voor je zelfontplooing en ontwikkeling.
Uh, ja zo een ben ik er dus! Heel wat jaartjes gestudeerd en daarna nog een werk/leer opleiding. Door de zwangerschap zit ik nu al vanaf week 6 thuis en straks wil ik eerst gaan genieten van mijn meisje na alle ellende van de zwangerschap. Misschien dat ik een volgende zwangerschap zelfs niet meer aandurf... Dus ik ga zeker 1/2 jaar tot een jaar fulltime moederen. Daarna ga ik sowieso niet fulltime werken, omdat ik vind dat - als het niet hoeft - het beter is voor je kind(eren) om er veel voor ze te zijn. Afhankelijk van het werk dat ik parttime (max 24u/wk) kan gaan doen strax en hoeveel ik geniet van het fulltime moederen, misschien toch nog een kindje?, etc, bepaal ik of ik weer zal gaan werken.
ik ben ongeveer een jaar thuisblijfmama .. ik vind het heerlijk ! ik zou eigenlijk noooit meer willen gaan werken.. als mijn dochtertje geboren is,zal ik wrss 1dag in de week een volwassenopleiding volgen en 1 dag stage (kinderzorg).. maar tegen dan is ze pas 7 maanden ,ik vind het best wel erg om hun in een kinderdagverblijf te laten..ik wil zoveel mogelijk genieten van nu,dat ze nog klein zijn .. de tijd gaat zoo snel en m'n schat groeit zo rap, ik zou niets willen missen. Als ik bijvb ga winkelen,uit eten,etc.. neem ik mijn zoontje ook altijd mee, waar we ook gaan.. en als de omeving op de 1 of andere manier niet "kind"geschikt is dan blijf ik wel thuis.Dus je kan wel zeggen dat ik wel wat "opgeef"(?)voor m'n kindje o.a sociaal leven,mar het is mijn eigen keus en ik vind het beter zo dus noem ik het eigenlijk niet" opgeven".. Later gaat het wel veranderen naarmate ze ouder worden,dan gaan ze ook even weg willen zijn van mama en hun eige ruimte zeg maar hebben.. maar nu hij nog klein is wil ik volop van hem en zijn zusje binnenkort genieten! Ik heb er ook voor gekozen om hem borstvoeding te geven,we genieten er nu al 1 jaar van en hopelijk blijft het nog lang duren.. Ook slaapt mijn zoonte nog bij ons in bed .. maar binnekort zal dat ook moeten veranderen..
Dus de keuze die je maakt als je een jaar of 17 bent, dan moet je kiezen of je verder studeert, die bindt je voor de rest van je leven. Rare opvatting hoor! En wat betreft je belastingcenten... daar gebeuren wel meer nutteloze dingen mee dus misschien moet je dan toch maar niet werken want dan is je bijdrage een stuk minder. En de werkende moeders, waaronder ik hoor, die een bijdrage vragen aan de belastingdienst voor de kinderopvang.... alsof dat niet veel kost. Dus ik denk dat het per saldo niet veel uitmaakt. Even voor de duidelijkheid: ik werk en heb zelf natuurlijk ook de toeslag.
Tja, inderdaad. Als je werkt, moet je kinderopvang hebben. En kinderopvang is erg duur, en de belasting helpt je daarmee. Zouden wij geen toeslag krijgen, zou ik dus niet kunnen werken of leren. En dan zouden wij niet rond kunnen komen. En bovendien, ieder mens heeft het recht op studiefinanciering. Dus ook jij, die zegt te betalen voor de studiefinanciering, hebt een kans om een studie te gaan volgen.
Voor ik kinderen kreeg werkte ik soms fulltime, soms half-time. Na de geboorte van mijn eerste kind ben ik 1.5j thuisgebleven, wel zonder uitkering (ik koos hier heel bewust voor en financieël was het aanpassen maar het ging). Toen ze anderhalf was ging ik terug aan het werk, half-time, een hele goed combi met mijn man zijn uren, op die manier was ik er bijna altijd voor mijn dochter. Toen ze 4.5j was werd ik zwanger van de tweede, spijtig gnoeg zat ik al vrij snel thuis in ziekteverlof. Na de geboorte van mijn tweede ben ik niet meer gaan werken, ik heb ouderschapsverlof en tijdskrediet opgenomen en ben beginnen mijn grote droom uitwerken. En die was; EN er zijn voor mijn kinderen en man EN zelfstandig worden, voormezelf gaan werken en daar alles op alles voor zetten, voor mezelf, mijn kinderen, de toekomst. Zo gezegd zo gedaan, ik ben nu ongeveer een jaar zelfstandig ( wel langer bezig met voorbereidingen) en ik werk thuis, ik ben dus bij mijn gezin, maar ik werk wel minstens 50-60uur per week. Mijn inkomsten zijn onzeker, de ene maand is dat magertjes , de andere denk ik 'hoera!', maar dat is een keuze die ik gemaakt heb. Nu is er boven verwachting in een derde op komst ( ik had de moed opgegeven dat het zou lukken nog een keertje zwanger te blijven) en dit kindje zal nog steeds een mama hebben die er voor haar is maar niet met dezelfde grote overgave( opfoffering is zo'n raar woord ... ). Zo hebben mijn eerste twee kinderen eigenlijk dag en nacht hun mama gehad voor alle dingetjes dat je maar kan denken ( nachtelijke borstvoedingen, speelpartijtjes, verdrietjes, knuffels, altijd vers eten, etc etc). Dit kindje zal de liefde krijgen die ze nodig heeft maar zal toch anders 'opgevoed' worden; papa zal wel eens een flesje geven (ik ga dus kolven), papa zal wat meer met haar bezig zijn algemeen, mama zal er uiteraard ook nog voor haar zijn maar mijn droom, onze toekomst, mijn werk zal niet ten koste van alles gaan. Eigenlijk ben ik dus een zelfstandige thuiswerkende voltijdse moeder Heel het draadje heb ik niet gelezen maar ik vind dat iedere vrouw het recht heeft te studeren, te werken EN ervoor te kiezen thuis te blijven. OK thuisblijven is soms echt niet mogelijk, zeker niet in éénoudergezinnen! Maar financieël moet je ook prioriteiten kunnen stellen. En zeggen dat een vrouw die alleen maar thuis blijft en voor de kinderen zorgt, niet werkt is ronduit grof! De fulltime zorg voor kinderen is meer dan gewoon 8 uurtjes gaan werken bvb. Thuisblijven stopt niet, je dienst zit er nooit op. Weet je dat onlangs uit wetenschappelijk onderzoek gebleken is dat een vrouw die thuisblijft met haar kinderen per dag evenveel stress ervaart als een arbeider op een hele werkweek En zeggen dat een vrouw die niet WIL thuisblijven een slechte moeder is , is net de grootste onzin of hierboven! Als diezelfde vrouw ongelukkig thuis zit omdat ze dat MOET dan heb je daar als kind ook niet veel aan he
Moeilijke vraag: ik werk nu 2 en een halve dag en op sommige dagen mis ik Sem verschrikkelijk en dan zou ik het liefst thuis willen blijven met hem. Wat betreft 'dingen opgeven': ík heb voor een kind gekozen, dus zorg ik ervoor om zo goed mogelijk voor mijn kind te zorgen. Als ik daarvoor bepaalde dingen moet 'opgeven', so be it. In de eerste plaats ben ik nu moeder (ook omdat Sem nog klein is) en alle andere dingen komen daarna.
Nathalie, mag ik vragen wat voor werk je dan doet? Ik ben daar altijd heel benieuwd naar. Ik zou ook graag zelfstandig werk willen doen, iets in therapievorm, eigen praktijk.