Ach, tuurlijk is het allemaal niet zo zwart/wit! En afgunst speelt denk ik bij sommigen ook een rol in de reacties: sommige moeders die nooit verder hebben kunnen leren, roepen dat thuisblijven het beste is voor de ontwikkeling van hun kind en sommige moeders die graag thuis zouden zijn, maar dat zich niet kunnen veroorloven, roepen dat thuisblijven slecht is voor hun eigen ontwikkeling. Ik zie het niet zo z/w. Waarom zou je de moeder die werkt of juist thuisblijft veroordelen? Ieder z'n meug hoor. Heb 8 jaar gestudeerd, heb 20 jaar gewerkt, in het buitenland gezeten en als zelfstandige gewerkt; seen it, done that. En wie zegt dat ik altijd thuisblijvende moeder blijf? Je kan de toekomst niet voorspellen! Ik kan eea zo weer vanaf huis oppakken, maar ik ben even arbeidsmoe, ik wil gewoon lekker heel de dag bezig zijn met m'n baby (en m'n vele dieren en hobbies)!
@camuh, uhhh ik snap je niet helemaal... Omdat jij niet kan studeren, maar liever werkt, mag iemand anders geen opleiding doen om zichzelf te ontwikkelen? En idd, er zijn opleidingen op ieder niveau. En als je moeite hebt met fulltime studeren, kun je ook een duale opleiding doen...
Ik vind het persoonlijk dat ik het mijn kind verplicht ben om te werken. zal even uitleggen waarom: Dat komt doordat ik werk voor de 'extra's', Als mij man en ik echt zouden willen zouden we het wel kunnen redden op zijn loon. Maar dat betekent verhuizen naar een minder duur huurhuis, de auto wegdoen en alle dubbeltjes omdraaien. Niet meer zomaar winkelen etc. Heb vroeger zelf zo'n jeugd gehad, moeder was er altijd. Maar er was altijd geldgebrek. Angst sloeg me al om mij hart als we op schoolreisje moesten omdat ik wel wist dat er thuis een hoop gepuzzel moest plaatsvinden om mij te laten meegaan.(Als ik al meekon) Zie nu bij mijn zus hetzelfde. Ze blijft thuis, maar het is altijd een gepuzzel, niks kan en voor de verjaardag van neefje is het grote stress of ze wel kado's kunnen kopen. Dan denk ik, zou je kind er nou echt slechter van worden als je 2 ochtenden ging werken zodat jullie het als gezin wat ruimer hebben? Maar das mijn mening, vind niet dat een thuisblijf moeder een slechte keuze is hoor. Zou alleen niet voor mij werken, geloof niet in de slogan 'een kind heeft alleen liefde nodig'
Oh, dus daar komt je frustratie vandaan In Nederland hebben we - dankzij die "vervelende feministes" - als vrouw de keuzevrijheid gekregen! Werken, studeren, trouwen, kinderen, thuisblijven, carriere, enz...wat je doet mag je zelf invullen...lang leve de keuzevrijheid. En laat iedereen haar eigen keus hierin maken. Daar voel je je veelal het prettigst bij en als jij goed in je vel zit, zal je kindje daar meer plezier van hebben dan van een ongelukkige moeder. Even weer ontopic: Ik werk in het basisonderwijs (ja Camuh, heel maatschappelijk verantwoord). Ik heb een contract voor 4 dagen per week, maar heb momenteel 1 dag per week ouderschapsverlof. Ik geniet van mijn werk, heb hiervoor gestudeerd en bovendien willen mijn man en ik van een goed inkomen rondkomen. hij werkt fulltime en studeert deeltijd. Ja het is soms hollen, rennen, vliegen, maar het is ook een goed gevoel als we 's avonds allemaal weer samen zijn en echt quality time met elkaar kunnen doorbrengen. Want daar gaat het volgen(s mij om als je er voor je kind(eren) wilt zijn: dat de tijd die je met ze doorbrengt, dat je er dan echt bent. Echt aandacht hebben voor elkaar. En dat kan bij zowel werkende als thuisblijvende als parttime werkende ouders. Bovendien heeft Samed het reuze naar zijn zin bij oma en het KDV!
Ik ben echt heel graag bij mijn kindjes, maar ik ga ook echt heel graag werken. Maar, na de geboorte van Malou en Ruben heb ik 6 maanden verlof gehad, heerlijk! En wat zat ik erna uit te kijken dat ik weer aan het werk mocht! Helaas ben ik na 1.5 maand werken weer moeten stoppen wegens lichamelijke en psychische problemen. Sinds die tijd heb ik wel een enkele keer geprobeerd te werken maar ging gewoon niet. Nu heb ik met mijn baas (tevens schoonpa dus makkelijk te regelen) geregeld dat ik gewoon zogauw ik het weer zie zitten terug kan komen. Overigens heb ik geen ziektewet oid, heb gewoon mn contract stil laten zetten. Ik hoef geen geld waar ik niet voor gewerkt heb! Als we ons dit niet konden veroorloven was het anders geweest natuurlijk, dan zat ik in de ziektewet. Voor mijn eerste zwangerschap heb ik fulltime gewerkt niet omdat ik dit verplicht was omdat ik een opleiding (mavo + ta-assistente). Maar gewoon om mn dagen te vullen ! Heerlijk! Gezellig! En gewoon lekker bezig zijn. Savonds lekker thuis met mn vriend. Toen ik zwanger was heb ik dus besloten om daarna ong 16 uur te gaan werken. En nu denk ik erover om staks 'maar' 1 dagje te gaan werken, of 2 halve dagen. Gewoon voor mij genoeg om er even tussenuit te zijn en dan weer lekker met frisse moed aan ons gezinnetje te gaan werken ! Ik vind dus niet dat ik mijn kinderen verplicht ben om altijd thuis te zijn. Zeker wanneer ik zie dat ze het bij de opa's en oma's (waar ze heen gaan als opvang) heerlijk na hun zin hebben en niks tekort komen. En ik vind het gewoon ook heerlijk om gewoon even niet met die kindjes bezig te zijn om daarna weer met zin terug te gaan !
dus jij beweerd in grove lijnen dat kindjes waarvan de mama's thuis zijn gaan achterlopen in de sociale ontwikkeling? weleens van vriendjes en vriendinnetjes gehoord? of buurkinderen? nichtjes en neefjes... wat een onzin zeg om zoiets te zeggen.. er zullen misschien moeders zijn die hun kindje niet naar een peuterspeelzaal brengen omdat ze het nut er niet van inzien, of er gewoonweg geen zin in hebben, maar er zijn ook moeder die dat wel belangrijk vinden.. Zoals ik bijvoorbeeld.. en wat betreft ouders die de nederlandse taal niet beheersen, dat is volgensmij weer een heel ander onderwerp..
kan iemand even de niet aan het onderwerp gerelateerde antwoorden bij elkaar vegen en onder 1 kop terug zetten?
ik voel me niet verplicht tot thuis blijven.ik vind het juist een eer om thuis te mogen blijven bij mijn zoontje straks (ik hoop dat dat niet zo heel lang meer duurt ) financieel redden wij het heel goed en hoeven wij niets te laten. wij kunnen alles doen van mij vriend zijn loon doen ook de vakanties etc. het lijkt mij heerlijk om bij mijn zoontje te zijn mischien vind ik het wel helemaal niets maar dan heb ik ook zo weer werk. over die opleidingen etc vind ik een beetje kort door de bocht.ik heb in totaal 3 beroeps opleidingen waar ik dus ook diplomas van heb.maar met 2 doe ik niets mee.dus dan ben ik ook erg fout bezig.
Na mijn verlof ga ik via de gemeente een reintegratieproject volgen. Zit nu 100% in de ziektewet en vind t thuis zitten ook niet alles maar voor mn beebje nu het beste. Ik zeg eerlijk dat ik een leuke moeder ben, als ik er een aantal uur tussenuit ben (24u max 28u). Maar ik moet ook wel, ben alleenstaande mama (wel bewust). Mn dochters blijven over en de oudste gaat naar de BSO(momenteel 2 middagen, als ik weer werk 5 middagen), ook de kleine gaat straks naar het kdv (weet nog niet hoeveel dagen maar zeker geen 5).
In hoeverre staan de mannen eigenlijk in dienst van hun kindje? Ik lees hier alleen van vrouwen die iets doen of laten voor hun kindje. Waar zijn de papa's?
Bij ons studeerd papa nog en werkt daarbij alvast in het vak van zijn studie zegmaar! Maar nu dat mama niet volledig voor de kindjes kan zorgen heeft papa zijn studie tijdelijk stop kunnen zetten, geregeld dat ie slechts 2 dagen in de week werkt (plus een enkele keer avond/weekend diensten). Hij is dus nu veel thuis, maar zogauw ik het weer kan gaat hij verder met zijn studie en weer volledig werken. Hij zorgt bij ons dus voor het (hoofd) inkomen. Maar stel ik wil als hij zijn studie klaar heeft 28 uur gaan werken, dan zal hij gewoon minder uren beschikbaar zijn op zijn werk. Daar komen we dan samen wel uit! Onze papa is dus zeker ook in voor zijn gezin zegmaar! (wat niet betekend dat papa's die dat niet willen of kunnen -> want daar moet ook eerlijk naar gekeken worden). Niet bij iedereen is dit mogelijk! Maar er zijn ook vast wel thuisblijf papa's !
de papa is er ook heel erg veel voor de kleine hij werkt onregelmatig waardoor hij de ene week overdag de heledag thuis is hij staat dan om 10 uur op en om een uur of 4/5 gaat hij naar het werkomdan rond een uut of 3/4 thuis te komen.de andere week is hij om 5 uur in de ochtend weg en om 5 uur weer thuis. papa kan ook niet minder gaan werken hij is tankchauffeur en in dat vak kun je echt niet 4 dagen gaan werken bij wijze van.
mijn man koopt dit jaar extra vrije dagen en neemt ouderschapsverlof waardoor hij de rest van het jaar (vanaf april) 2 dagen in de week vrij is en bij ons kindje is....dus hier doet pappie heel goed mee
Hier veranderd er voor ons beiden uiteindelijk niets. Ik werk nu parttime omdat ik voor 50% ben afgekeurd, mijn vriend werkt fulltime. Na de bevalling neem ik eerst een half jaar verlof mede vanwege mijn gezondheid, maar daarna gaat het weer terug naar de oude situatie. Dus wij hoeven beiden niets te veranderen wat dat betreft omwille van het krijgen van een kindje.
die werkt heel hard om mijn droom waar te kunnen maken gelukkig, moet er trouwens ook niet aan denken om man te hebben die parttime zou willen werken om ook mee te zorgen ik zie dat echt als mijn eer... Heerlijk ouderwets en lovin it! Ik vind het zoiezo als erg dat vrouwen het als een verplichting zien om hun eigen kids op te zien groeien...
@imd: dat ik werk wil niet zeggen dat ik het als een verplichting zie hoor. Vind het heerlijk om mijn mannetje te zien opgroeien, daarom werk ik ook max 3 dagen. (wist niet of je het ook zo bedoelde, soms een beetje lastig om aan de tekst te zien hoe iemand het precies bedoelt) Mijn man werkt nu nog 5 dagen omdat hij pas net klaar is met zijn studie (een jaartje). Als alles goed gaat en we straks een 2e hebben gaat hij waarschijnlijk 4 dagen werken. Ik dan 3 en hij 4, heerlijk toch?
Bij ons ook ik 3 (tot ouderschapsverlof op is), manlief 4. Hij zal brengen naar kdv, ik denk ik halen en alle andere taken verdelen we zo eerlijk mogelijk. Doen we nu ook trouwens.