Ook hier gaat de papa minder werken, van 5 naar 4 dagen. En wordt er in wat hobby's gesnoeid. Dat klinkt misschien raar maar hij besteed nu 1 avond in de week en een hele zaterdag aan sport. Die hele zaterdag aan sport besteden is straks niet handig, dus dat wordt of een hlalve zaterdag of niet meer elke week. Toch merk je wel dat het vooral de vrouwen zijn die hun werk aanpassen als er een kindje komt. Zo verschrikkelijk geemancipeerd zijn we dus ook niet. Overigens zijn daar ook wel praktische redenen voor hoor. Mijn man kan immers moeilijk borstvoeding geven . Bovendien verdient hij meer per uur dan ik, dus is het financieël aantrekkerlijker dat ik minder werk. Over KDV... Onze eerste heftige ruzie tijdens mijn zwangerschap ging hier over. We hadden voor de zwangerschap al besproken dat we beiden deels zouden werken en dus opvang nodig hadden voor Puk. Toen ik dat allemaal ging uitzoeken kwam het wel heel dicht bij. Tja, en is er denk ik toch een verschil tussen de nuchtere man die het kind niet draagt en de vrouw vol hormonen voor wie het kindje al veel reëler is... Ik wilde Puk helemaal niet bij het KDV dumpen. Als er oppas moest komen dan wilde ik een gastouder aan huis: 1 op 1. Een leeuwin was ik! Toch ben ik daar van terug gekomen. Gastouder aan huis (1 op 1) kost meer dan ik in die tijd verdien. Vervolgens zijn we eens gaan kijken bij een KDV. Op een vestiging waar ze babygroepen hebben. En dat viel me eigenlijk niet tegen. 1 Leidster op 3 kinderen (een gastouder mag naast haar eigen kinderen er 4 opvangen). Aandacht voor persoonlijke wensen. Ik kon er wel mee leven. Gelukkig bleek mijn schoonmoeder op te willen passen (die had een aantal jaar geleden heel resoluut gezegt dat zij geen oppas oma was). Dus als Puk er straks is, gaat ze op de dagen (of uren) dat we beide werken lekker naar oma. Overigens heb ik er zelf vooral moeite met het idee een hummeltje van een week of 10 naar de KDV te moeten brengen. Iemand schreef hier over liedjes leren en knutselen e.d. Dat is idd leuk, maar wel voor wat oudere kinderen. Daarom vind ik het heel moeilijk om een baby naar de kdv te brengen.
bij ons mogen gastouders 4 kindjes in TOTAAL inclusief eigen kids onder de 5 jaar opvangen dus dat drukke valt daar wel mee.. het is echt geen vetpot voor hun wat dat betreft.. Ja een baby wegbrengen zou ik ook niet kunnen, een 1 jarige die een leuke middag kan hebben wel. Ik zie nergens dat er aan het kindje ZELF gedacht word, ooit eraan gedacht dat een kindje niet aan het KDV kan wennen, niet tegen teveel prikkels kan, steeds moe en ziekig is.. ik zie nergens dat DAT ingecalculeerd word overal moeten de kids zich aan papa en mama aanpassen, dus in hoeverre staat het kind in dienst van mama en papa want die heeft helemaal niets te vertellen in dit hele verhaal? Wat zou je doen als je kindje niet tegen KDV kan en hier slecht op reageerd? Er zijn gelukkig genoeg kids die er wel goed op doen maar je zult maar net een kindje krijgen zoals mij vroeger (met 30 AB kuren per jaar) ik kon nog geeneens qua lichaam peuterspeelzaal volhouden.. en nee dat ligt niet aan dat ik niet genoeg weerstand heb opgebouwd dat ligt aan slechte genen en dus bepaalde afwijkingen. (voordat er weer gezegd gaat worden dat KDV juist goed is hiervoor haha) In hoeverre ben je dan bereid alsnog te stoppen met werken zodat je kindje de beste zorg krijgt?
Mijn vriend heeft maar 2 dingen die hij niet wilt opgeven en dat begrijp ik heel goed. zijn school wilt ie afmaken en hij blijft honkballen dat doet ie al vanaf zn 5e jaar dus ik zal nooit zeggen hou er mee op. verder hoeven we eingelijk niks op tegeven..hij werkt parttime en dat vindt ik prima zo dan zit de baby lekker thuis met papa.
Dan stop ik ...resoluut... als me kind me nodig heeft laat ik alles vallen en ben ik er. Ik zal ivm met werk ook de gene zijn die vrij zal nemen als ze gewoon een keer ziek is...
@IMD: Jesper is erg vaak ziek. (heb er net een topic over geopend) Het kan gewoon pech zijn icm het kinderdagverblijf of misschien is er iets anders aan de hand, dat is nog niet duidelijk en gaan we uitzoeken. Mocht blijken dat er niet veel is, maar dat het kdv voor Jesper niet geschikt is, dan stop ik met werken en blijft hij lekker thuis. Hij heeft het erg naar zijn zin op het kdv, dus zou het wel jammer vinden, maar zijn gezondheid gaat altijd voor. Eerst maar even afwachten of het zo is, volgens de ha ligt het daar waarschijnlijk niet aan. Waarschijnlijker is huisstofmijtallergie oid. Dus we zullen zien, mocht het nodig zijn, dan blijf ik lekker bij hem!
@IMD; ik kan me de indruk voorstellen, maar dr wordt wel degelijk aan de kleine gedacht. Kinder opvang moet je al in de zwangerschap regelen anders heb je geen plek. Gelukkig hebben we nu oma Momenteel heb ik geen werk. Na mijn zwangerschapsverlof (of eigenlijk al tijdens) gaan we bekijken hoe het ons als gezinnetje vergaat. Werkt dat gene wat we van te voren bedacht hebben? Hoe veel uur kan en wil ik gaan werken? Je moet er van te voren toch over nagedacht hebben, maar we zijn heel flexibel. Als het nodig is dat er altijd een van ons thuis is, dan regelen we dat! Dan zullen we er vast het eea om moeten laten, maar dan gaat puk voor!
ik zou ook resoluut stoppen en voor mijn kindje kiezen als de zorg/oppas me niet aanstaat of als ze vaak ziek is, dan maar verhuizen en 2e hands kleren etc. kan me allemaal gestolen worden als het niet goed gaat met mijn wondertje.
goed om te horen in elk geval soms LIJKT (met nadruk op lijkt) het net van ik doe dit en dat en dat en heel het kindje hoor je niets over.. Ik sprak pas iemand die zij ; JA SO WHAT? ik kan net zo goed voor hem zorgen als het op KDV ze kunnen maar dat telt natuurlijk niet altijd. als je kindje het beter thuis zou doen (en dat merk je snel genoeg in vakantie's e.d.) dan zou zij dus niet stoppen want dat kon echt niet met haar carriere, mijn mond viel echt open (ik had geeneens commentaar en die heb ik normaal echt wel klaar (HUMOR)
Als nu zou blijken dat het kdv niet goed is voor mijn kindje, maar dat Demi mijn zorg nodig heeft. Dan loop ik direct naar mijn baas en dien ik mijn ontslag in.
Imd, je hebt helemaal gelijk hoor! omdat ik het beste wil voor mijn kindje (en stiekem gewoon lekker bij mijn kind wil zijn dus ook het beste voor mijzelf) blijf ik thuis om lekker te moederen. Ik weet dat ik hem het beste geef, hoe goed anderen ook hun best doen. Ik wil zo lang mogelijk borstvoeding geven, uit mijn borst, niet uit de fles. Ik wil hem zo goed mogelijk laten hechten aan mij en aan zijn vader. Ik wilde een kind en ik leef nu in de eerste plaats voor hem. De rest staat even op een laag pitje. Een goede balans voor ons.
Zijn er ook gezinnen onder ons waar de vader bewust thuis blijft in plaats van de moeder? Naar aanleiding van mijn vraag net, vroeg ik me dat namelijk af. We hebben het nu of moeders die in dienst staan van hun kind, maar het kan natuurlijk net zo goed de vader zijn. En waarom hebben jullie ervoor gekozen dat de moeder thuis blijft in plaats van de vader? Omdat het zo 'hoort'? Of om andere redenen
Als mijn kindje het niet zou trekken, zou ik tijdelijk stoppen met school. Maar werken moet gewoon wel financieel, al is dat maar 2 middagen. Wij hebben niet de luxe dat we alleen op het loon van mijn vriend kunnen leven Dus daar zal ik een oplossing voor moeten verzinnen.
er is veranders> ik werk ipv 40 uur nog maar 16 uur per week soms nog minder. wilde eerst compleet huismoeder worden maar dat is niks voor mijn ik ga niet meer op stap en geef er ook niks meer om. heb hier voor gekozen toen ik zwanger wilde worden stoppen met roken toen ik zwanger wilde worden en is nu nog zo. alicia naar een gastouder gedaan en voelde me er niet goed bij in het begin maar nu ben ik erg tevrede. ze gaat van de zomer naar een tante samen met der broertje of zusje om op te passen. verrre vakanties doen we niet meer en zeker minder tot laat wegblijven. mijn vriend had huisvader mogen worden van mijn en hebben dit ooi besproken. al me al zijn we er zo uitgekomen dat hij fultime werkt en ik partime omdat hij meer verdient dan verder is er niet veel veranderd. ze beslist wanneer er boodschappen gedaan worden omdat ze smiddags slaapt
mijn man heeft vanaf april 2 dagen per week vrij, 1 dag ouderschapsverlof en 1 dag per week koopt hij (hij kan extra vrije uren kopen) dus dan werken we straks allebei 3 dagen is hij er 2 dagen voor ons kindje en ik ook 2, en allebei het weekend natuurlijk, en 1 ochtend gastouder, want de middagen ben ik er ook (ben 50% afgekeurd). dus mijn man blijft bewust thuis en ik ook, eerlijk verdeeld.
@Camuh, ik herken wel wat in je verhaal. Zelf had ik dat ook met wiskunde, verder niet zo extreem als jij beschrijft. Maar mijn ervaring op de universiteit is toch dat je daar wél zelf kan kiezen hoe je wil leren. De meeste colleges zijn niet verplicht; als je de stof maar beheerst met t examen. Daarnaast, mijn vriend heeft zich ook in t bedrijfsleven heel ver omhoog gewerkt, met alleen een VWO papiertje. Mooi toch, dat het zo ook kan. Ok, je hebt dan geen diploma - en ik weet dat dat heel vervelend kan zijn - maar wél de kennis en veel werkervaring. Ik begrijp in die zin je frustratie wel naar t schoolse systeem, maar nog vind ik je opmerkingen over studeren voor vrouwen en daarna thuisblijven bij de kinderen ongepast. Ieder heeft zo haar eigen verhaal, waar ze uiteindelijk voor gekozen heeft en nu is komen te staan.
Off-topic: Ik vond dit een hele interessante thread totdat ik de posts van Camuh tegenkwam. Deze posts zijn me afschuwelijk in het verkeerde keelgat geschoten! Ik vind het heel jammer Camuh dat je zo'n veroordelende toon aanslaat en zo ontzettend respectloos bent. On topic: Ik blijf dit jaar nog thuis of eventueel twee dagen werken. Daarna maak ik mijn studie af en wil daarna een dag of drie gaan werken per week. Ik zou ook gelukkig zijn als fulltime moeder maar financieel is het beter als ik werk. Ik denk dat je moet doen wat je het gelukkigst maakt, of dit nu 100% thuis of aan het werk is, of een combinatie (binnen de mogelijkheden van het gezin). Een gelukkige moeder zorgt ook voor een gelukkiger kind.
ik ben momenteel 100% afgekeurd maar moet in september herkeurd worden (dan net 8 weken bevallen) en de kans is dan natuurlijk groot dat ik weer moet werken, dat is denk ik ook niet erg als het goed gaat met mijn gezondheid, maar ik hoop dat ik dan iets kan vinden voor 16 a 20 uur. FInancieel redden we het net niet als ik thuis zou blijven bij de kleine.
Ik heb mij vast niet erg geliefd gemaakt (ander topic), maar wilde toch wel even reageren, miss ook om het een en ander te verduidelijken en. Ikzelf heb er voor gekozen om niet meer te gaan werken. Ik wil graag thuis zijn voor mijn gezin. Ik ben namelijk zelf van mening dat dat ook veel voldoening geeft. Ook binnen het huwelijk/gezinsleven kan een vrouw zich blijven ontwikkelen. Ik vind het NIET iets slechts dat een vrouw (lees:moeder) gaat werken. Ik vind niet dat zij minder doet. Ik vind wel dat er verschil is tussen een werkende moeder en een niet-werkende moeder. Ik heb enorm veel respect voor thuisblijfmoeders, maar die mening is ook gevormd door mijn persoonlijke ervaringen en achtergrond. Dus ja ik vind een thuisblijfmoeder zijn beter dan een werkende moeder zijn. Als je echter ongelukkig word van werken of thuiszitten, dan zit het anders. Ik zeg ook heel bewust, IK VIND, want is MIJN mening. Ik besef maar al te goed dat niet iedereen het daar mee eens is. Dat is ook helemaal niet erg. Wel vind ik dat er soms wel degelijk wordt neergekeken op huisvrouwen en dat vind ik erg jammer. De een is niet meer dan de ander. We zijn in een tijdperk waarin een mens zijn eigen keuzes kan maken. Niemand zou een ander moeten dwingen tot het maken van diezelfde keuze. En toch zie ik weleens dat werkende moeders vinden dat huisvrouwen ongeemancipeerd zijn. Maar er is niets zo geemancipeerd als het maken van je eigen keuze. Ongeacht of je kiest voor het thuisblijven of werken.
OemHudaifa wat een lastige naam om te typen Mijn respect voor je reactie! Je eerder uitlatingen in andere topics stuite mij wat vorm betreft tegen de borst, maar ik begreep je inhoud. In deze reactie lees ik wat meer inhoud. Doordat je minder fel op me overkomt, sta ik open voor wat je schrijft. Je hebt een sterke mening, die ik niet deel maar wel respecteer. Je schrijft ook dat je mening gevormd is door jouw persoonlijke ervaring en achtergrond. Toen ik dat las dacht ik: ach ja, zij heeft natuurlijk ook dingen meegemaakt die haar tot die mening hebben doen komen. (En zo gaat dat met alle meningen natuurlijk). Nogmaals, mijn complimenten voor deze reactie.