Mijn dochtertje is nu 19 maandjes. Sinds een paar maandjes wordt ze steeds driftiger. Het wordt echt van kwaad tot erger en ik weet me er geen raad meer mee eigenlijk. Als iets net niet zo gaat als dat ze wilt, wordt ze boos, gaat keihard gillen, zichzelf in haar gezichtje slaan, met alles wat ze te pakken krijgt smijten, ons proberen te slaan en schoppen, zichzelf op de grond laten vallen enz enz. Ik houd haar nageltjes zo kort mogelijk, anders krabt ze zichzelf en ons helemaal open met zulke buien. En het gebeurt steeds vaker. Om van alles. Ik ben op en wil zo graag beter begrijpen wat er is en wat ik voor haar kan doen. Laatst op het cb was ze ook helemaal tekeer aan het gaan. Ze zat ontzettend boos naar die vrouw te kijken en toen ze blokjes 'moest' stapelen werd ze helemaal hysterisch. Ze wou naar huis en wou nergens meer aan mee doen. Helaas met deze wijkverpleegkundige een erg slechte verhouding, dus had ook niet de moed om een goed gesprek met haar hierover te voeren. Zij weet het aan het nog niet mobiel genoeg zijn (ze loopt nog niet) en dat ze daardoor gefrustreerd is. De fysio is langs geweest, maar die zegt het daar helemaal niet mee eens te zijn. Ze werd bij de fysio ook helemaal driftig, maar na een hele tijd ontdooide ze een beetje en heeft ze zelfs even naar haar geglimlacht. Maar ze vertikt het om aan 1 oefening mee te doen. De fysio is er van overtuigd dat dit gedrag niets te maken heeft met het onvermogen om dingen (mobiel) te kunnen, maar dat het meer haar karaktertje lijkt te zijn. En ik denk dat zelf ook wel, gecombineerd bij vreemden met eenkennigheid. Ik probeer zo kalm mogelijk en begripvol mogelijk te blijven, maar het doet me echt pijn om haar zo te zien en het frustreert me als ik moe ben ook enorm. Ik weet echt even niet hoe ik dit aan moet pakken. Wat ik zeg lijkt niet echt aan te komen. Het liefst wil ze heel de dag als een koala rond gedragen worden. Ze kan ook wel even zelfstandig spelen hoor, maar als er maar even iets anders loopt dan zij wil; wordt ze zo ongelofelijk boos. Alleen op haar broer wordt ze gek genoeg nooit boos. Iemand tips?
Afleiden? Ik probeer ons meisje af te leiden met iets totaal anders en dat helpt wel. jammer dat de cb verpleegkundige niet in staat was om iets te doen om haar af te leiden!
dank je voor je reactie; Afleiden helpt heel soms, maar meestal echt niet. Mijn zoontje kon ook erg driftig zijn, maar bij hem duurde het veel korter en werkte het afleiden ook veel beter. vandaar ook dat ik het niet meer weet.
Ik probeer ook meestal afleiden of anders (probeer ik) het re negeren. Ik blijf kalm en probeer uit te leggen waarom iets niet mag (of welke reden/aanleiding er dan ook was voor de driftbui). Meer kun je niet denk ik, als je er maar niet op in gaat en het gedrag niet stimuleert. Maar ik weer ook dat dit makkelijk gezegd is en dat je er soms de kracht niet voor hebt Ik hoop dat het een fase is!!!
Ja hoort natuurlijk wel bij de leeftijd... Ik benoem dingen naar hem: bijvoorbeeld "mama ziet dat je boos bent maar ik begrijp even niet waarom" of "ik weet dat je nu dit wilt maar dat kan nu niet" En dan "je mag even boos zijn maar dan ga je hier maar even boos zijn. Mama gaat even wat anders doen (was opvouwen oid). Kom maar weer als het klaar is" en dan zet ik hem op de grond in de woonkamer en zit ik drie meter verderop bewust iets anders te doen. Dan negeer ik hem dus verder. Vaak is hij dan vrij snel klaar maar ja ook niet altijd