Hoi allemaal, Ons zoontje van 2,5 ligt nu een week in zijn nieuwe bed en het is echt een drama.. De eerste 3 nachten stond ie 2 keer naast ons bed, het inslapen ging ook niet goed, uiteindelijk ernaast gaan liggen tot ie in slaap viel. S nachts wilde hij ook niet meer inslapen dus uiteindelijk tussen ons in.. De nacht daarna heeft ie doorgeslapen, de rest van de nachten weer niet, vannacht heeft ie 2 uur gespookt... Hij wordt ook ineens wakker van mijn man die om 5.15 opstaat terwijl dat eerst nooit zo was. Het gevolg is dus dat ie hartstikke moe is constant, valt in de auto in slaap als we weg moeten maar hij gaat gewoon niet slapen, overdag dus ook niet.. Moet wel zeggen dat hij 2 weken voor hij naar een groot bed ging ook al slechter sliep. Erg vermoeiend zo voor hem en voor ons. Hij sliep altijd van 20 tot 8 of zelfs later en s middags nog 2 uur ongeveer.. Is dit echt een fase? Hoelang duurde bij jullie het wennen aan een groot bed? Tips zijn welkom....
Waarom heb je toch van bed gewisseld, terwijl hij onrustig was? Was dat in de hoop dat hij dan weer beter zou gaan slapen? Kun je gewoon nog even terug veranderen? Dan kun je iig eerst eens even rust krijgen om uit te vinden waar dat slechte slapen van kwam?
Hebben onze zoon met zijn slaapzak "overgedaan" naar zijn nieuwe bedje. Hebben eerst een paar nachten in zijn oude ledikant laten slapen terwijl zijn nieuwe bed al op de kamer stond. Toen hij zelf aangaf erin te willen gaan slapen hebben we hem met slaapzak zijn middagdutje erin laten doen. Die avond wilde hij ook weer in zijn thomas de trein bed slapen en niet in zijn "baby" bedje. Paar nachten nog zijn ledikantje bij hem op de kamer laten staan. Hij slaapt nog steeds met slaapzak in zijn peuterbed en komt er zelf niet uit😄 roept netjes mama ik ben wakkerrrrr 😄
Ik denk consequent blijven en hem niet bij jullie in bed laten. Consequent terug leggen (niet praten) ook al kost het even je eigen avond of nacht. Ik geloof nooit dat het dan lang zal duren en het echt wel gaat snappen dat hij toch echt in zijn bed moet slapen. Terug veranderen zou ik niet zo snel nu doen. Word alleen maar verwarrend en dan zijn de afgelopen nachten ook voor niks geweest.
Ja terug in het ledikantje doe ik sowieso niet, dan wet hij er nooit aan denk ik en dan is inderdaad de afgelopen week voor niks geweest.. Het naar bed brengen gaat al moeilijk, blijf echt boven staan en telkens terug leggen als ie eruit komt maar dat duurt echt uren... Is dat normaal zo lang? En s nachts hetzelfde, hij blijft er maar uitkomen.. Uiteindelijk leg je m dan maar bij je, ben bijna 32 weken nu dus wordt echt zwaar nu en zeker met slaaptekort.. maar dat is niet goed natuurlijk... Hij is overdag ook zo chagrijnig, huilerig en zit zichzelf in de weg.. doodmoe maar niet gaan slapen.
Waarom niet terug leggen in het ledikant? E wilde niet in zijn nieuwe bed. Ik heb het ledikantje erbij gezet. Het bed gezellig opgemaakt en toen mocht hij kiezen. De eerste nacht heeft hij in zijn nieuwe bed maar zijn oude vastgeklampt geslapen.
Ja dat had ik ook al bedacht haha maar dacht als iemand tips heeft zijn die van harte welkom. We zijn uren bezig om m steeds terug te leggen maar hij houdt het lang vol.. en als ie dan net als gisteren wel snel in slaap valt omdat ie zo uitgeput is dan is het s nachts weer uren spoken.
Ja lastig he... E slaapt twee nachten per week slecht (gelukkig dus niet elke nacht!) En ik blijf het gewoon elke avond hetzelfde doen. Ik zie voor die enkele keer al beren op de weg als de baby er is. Dus begrijp je zorgen wel.
Stijn slaapt ook in zijn dikke winterslaapzak in zijn peuterbed. Daardoor kan hij er fysiek gezien niet uit. Verder hebben wij na 1.5 jaar gebroken nachten gekozen voor slaaptraining dmv laten huilen. Na 3 drama nachten sliep hij alle nachten door. Ik ben bang dat je 1 aanpak moet kiezen en consequent zijn.
Met slaapzak aan komt ie ook zijn ledikant uit dus dat zal hem niet tegenhouden om in zn grote bed te blijven liggen. Even laten huilen zou een optie kunnen zijn maar het probleem is dat ie niet blijft liggen.. S avonds zijn we echt consequent in steeds terug leggen, soms uren bezig. En de dag erna is het weer hetzelfde. Het wordt dus ook niet minder zeg maar.. Zie er elke avond zo tegen op. Kreeg van verschillende mensen het advies om de klink omhoog te zetten zodat ie zn kamer niet al kan maar vraag me af of dat werkt? Hij komt dan nog zijn bed uit, doet de lamp aan, gaat in de kast zitten...
Vrienden van ons hadden ook een zoontje die er even wat langer voor nodig had om te wennen aan een nieuw bed. Zij hebben er ook voor gekozen om hem te laten huilen. Hij kwam wel uit bed maar niet de kamer af. Gevolg was de eerste avond lang huilen maar uiteindelijk lag hij in zijn bed te slapen. 2e nacht was het weer huilen maar korter en lag uiteindelijk weer in bed te slapen (er dus zelf weer in gegaan) 3e nacht maar kort huilen en ook weer in eigen bed slapen. Ik zou er dan niet steeds naartoe gaan. Evt zorgen dat hij zijn kamer niet af kan en toch elke 10 minuten zonder woorden in bed leggen. Consequent volhouden en hij slaapt zo. (Vooral als hij eerder ook altijd wel goed sliep).
Dan zouden we inderdaad de deurklink omhoog moeten zetten.. dat is de enigste optie om hem op zijn kamer te houden. Vanavond 3 kwartier bezig geweest, bij de trap blijven staan en steeds terug gelegd, denk een keer of 20. Sofietje deed hij dan niet het licht aan enzo? En was dat ook met inslapen s avonds of alleen s nachts? En hoelang heeft het bij hun geduurd of wil ik dat niet weten Het is ook zo vermoeiend omdat ik 32 weken zwanger ben. Heb last van bekkeninstabiliteit en kan dus al niet zoveel hebben, we hebben ook allebei last van het slaaptekort. Het is hier dus niet altijd zo gezellig, heb soms het gevoel dat ik de hele dag boos ben en bezig ben om hem te laten slapen. Zie ook best op tegen straks als de baby er is. Maar goed hopelijk gaat het tegen die tijd weer beter...
Hij deed het lich volgens mijn niet aan. Het heeft bij hun maar een paar dagen geduurd terwijl zij daarvoor ook echte slaapproblemen met hem hebben gehad. Zodra jij hem bij jullie in bed legt, heeft hij gewonnen. Vaak valt het kwartje best snel. Hij moet gewoon even weten dat hij toch echt moet gaan slapen en dat in zijn eigen bed. Hun zoontje heeft lang bij hun gelegen maar ook dat is gelukt door consequent toch in eugen bed te leggen.
Voor de slaapzak ging Stijn ook spoken door zijn kamer heen, wij hebben dus ook de klink omhoog gezet. Hij ging de kast open doen en zijn luier emmer draaien, maar wij lieten hem gewoon gaan. Hij kan geen schade aanrichten in zijn eigen kamer.
Ja het is echt volhouden, maar dat is best moeilijk met onze peuterpuber, hoogzwanger zijn en dan ook nog s nachts... Hij kan in zijn kamer ook verder niks kapot maken ofzo dus misschien toch maar de klink omhoog zetten.. Hij doet nu ook vaak het licht aan, gooit alles van zijn bed af, staat te springen enz.. S nachts blijft ie eerst opzich goed liggen maar komt er op een gegeven moment toch uit.. Ja en overdag is het ook echt een probleem, dan gaat je dus helemaal niet slapen.. Hoop echt dat het niet zo lang duurt allemaal
Ik zou hem overdag niet meer in bed leggen. Als hij toch niet wil slapen... Slaapt hij misschien in de nacht beter. Verder lastig hoor. Onze zoon (juni '12) slaapt nog in ledikant en komt daar niet uit gelukkig. De deurklink omhoog en laten huilen zou ik zelf nooit kunnen. Dan zou ik zelf wel op de kamer gaan liggen en hem verder geheel negeren. Mijn kinderen mogen lang huilen maar niet zonder mij in zijn vizier. Sterkte... 2.5 jaar is niet de gemakkelijkste leeftijd...
Dit dacht ik ook. Misschien vindt hij de overgang wel heel spannend, plus het feit dat er een baby komt. Dan is laten huilen wel een beetje cru lijkt me. Mijn dl slaapt al heel lang in een eenpersoonsbed, maar is wel een slechte slaper. Ik blijf bij haar, of indien mogelijk boven met de deur open totdat ze slaapt en als ze s nachts wakker wordt mag ze altijd bij ons komen. Dit geeft voor ons allemaal de meeste rust.