Hey dames mijn zoontje van 1.5 jaar kan er wat van! Wanneer hij bijv heerlijk in de zandbak aan het spelen is en hoe moet naar binnen omdat we beginnen met het avondeten, dan gebeurt er het volgende... als ik hem dan vastneem, gooit ie zich achterover. Zet ik hem weer op de grond, gaat hij liggen roepen en tieren. Wat erger is dat hij soms gewoon met zijn hoofd op de grond gaat liggen bonken. Mijn partner is blijkbaar de enige van ons 2 die hem op zo een hysterisch moment kan troosten. Hij neemt hem vast en begint rustig op hem in te praten... wanneer ik hetzelfde probeer heeft dit gewoon geen effect! Ik heb me ook al eens een keertje laten gaan en ben dan beetje over mijn toeren geraakt, dat had op dat moment natuurlijk ook geen kalmerend effect op onze zoon. Ik lees vaak als tip: negeren! Maar moet eerlijk zeggen dat ik het daar vaak nogal moelijk mee heb. Alleen al om het feit dat mijn zoon van geen ophouden weet en hij soms wel een half uur kan doorgaan met zo een schouwspel! Wat doen jullie op zo een moment om jullie kinderen te kalmeren of hoe ga je om met zo een hysterisch kind. En vooral, hoe slagen jullie er in om zelf rustig te blijven? Tips, aub?!
lees ook dat mijn zoon een super schattig en lief ventje kan zijn, waar je niet van zou verwachten dat hij zo uit de hoek kan komen... Meestal is ie om op te vreten, maar soms zou je hem ook "achter het behang kunnen hangen" zoals we dat hier in den belgique wel eens zeggen
Hier ook weleens hetzelfde hoor. Altijd een lief en vrij rustig ventje, beetje verlegen soms, maar af en toe dan is het echt een monstertje... Als hij zoiets heeft dan probeer ik hem altijd af te leiden door dingen te vragen. In jou voorbeeld zou ik dan bv zeggen: Kom op joh, gaan we lekker eten! Heb je zin in worteltjes? En nemen we er dan lekker appelmoes bij? En wat zullen we na het eten eens gaan doen? Boekje lezen? Zoiets... En als het niet helpt heeft de vrouw van het cb weleens gezegd: Gewoon een kussentje onder z'n hoofd leggen zodat ie zichzelf niet al te veel pijn doet en verder negeren.
hoi waarschuw je van tevoren dat je gaat eten of pluk je hem zo maar weg bij zijn bezigheden? ik vertel mijn zoontje wat er komen gaat (eten , bed, bad) dan laat ik hem nog 5 tot 10 minuten spelen dat helpt hier wel meestal maar ook hier wel eens uitspattingen hoor spinnekop
Heel herkenbaar.... Haha, moet wel lachen om wat Linda26 schrijft: kussentje geven. Maar frustrerend is het wel en ook ik heb er moeite mee om dit altijd te negeren. Ik vind het wel fijn om te lezen dat meer kinderen en moeders zo reageren
Wauw het is net alsof ik deze topic heb geschreven! Mijn zoon is ook 1,5 jaar en laat zich vallen Je kan hem dan ook niet meer oppakken want meneer doet zijn handjes/armpjes omhoog Wil je hem neerzetten dan gooit hij zijn voetjes in de lucht Probeer hem dan maar eens neer te zetten Dan zeg ik wel 10x wat we gaan doen maakt niks uit Negeren? Jeetje dan krijgt hij zijn zin dus dat is geen optie Manipuleren is echt zijn ding nu!
Hier gaat hij dan onder de arm en mee naar binnen. Meestal krijg ik hem wel rustig door hem even met wat dingetjes af te leiden.
Ik vertel ook altijd (en ben daar dan heel consequent in), laatste x en dan gaan we naar binnen, dat werkt nu nek goed omdat ze weet dat het ECHT zo is haha! En krijgen we toch nog dikke tranen en drama's dan gaat ze inderdaad onder m'n arm naar binnen en leg ik haar binnen neer als ze weigert te staan. Daarna vaak even troosten en dan is het over. Gelukkig werkt het waarschuwen hier nu ook goed! Succes!
' Dit wou ik ook vragen. Je kunt bijv: - zeggen dat ie nog heel even mag spelen en dat jullie zo gaan eten (en dan in woorden die hij echt begrijpt. Ik zeg dan bijv. we gaan zo eten, njam njam ) - als je wilt gaan je hand naar hem toe uitsteken en vragen of ie meegaat naar binnen, om te eten. Daarbij duidelijk zeggen dat jullie KLAAR zijn met spelen (of een ander woord wat bij jullie consequent aangeeft dat je ergens mee klaar bent); - als ie niet reageert ga je bij hem hurken en vragen of hij zelf wil lopen, of dat mama hem draagt (dus er is geen keuze meer om wel of niet mee te gaan, maar hij kan wel kiezen HOE). Zo betrek je hem ook erbij, en geef je hem de keuze om zelf naar huis te lopen. Hier vinden ze het bijv heel stoer als ze vóór mij mogen lopen naar binnen, dan prijs ik ze als ze ons huis hebben gevonden zelf, en als ze zelf naar binnen stappen. Dan gaan ze zitten op de trap en de jas zelf open doen enz. Nu we het zo doen, gaat het een stuk soepeler, ze willen hier ook echt alles zelluf doen.
Hier precies hetzelfde... Soms blijft hij doorgaan, dan geef ik de keus om rustig te worden en te komen eten (wij gaan dan dus ook gewoon eten) of geen eten, maar als wij klaar zijn hoeft hij ook niet meer om iets te komen vragen. Dat had hij heel snel door en meestal is het snel over. En rustig blijven, tja gewoon even tot 1000 tellen en anders gewoon heel even weglopen...
Ik heb jullie advies opgevolgt en echt super! We geven hem een andere keuze en soort opdrachtje waarbij hij zich beter voelt Bijv: Hij rende naar de achter tuin en dat word verbouwd dus is erg gevaarlijk voor hem Dus ik zei tegen hem : "Wil je met mama papa laten schrikken?" We liepen samen naar de keuken hand in hand Daarna zeiden we samen :"BOE!" Was zo leuk Ik denk nu niet meer dat hij iets "moet" maar wat ik kan verzinnen om hem zonder mopperen mee te krijgen
Fijn dat het beter gaat! Is een lastige fase, maar ook erg leuk omdat ze nl steeds meer dingen kunnen en snappen...
Hier precies zo'n zelfde kind, hoor, en als zelf kiezen niet werkt, dan gaat ie ook al schreeuwend onder de arm. Hij kan me wat Maar liever heb ik natuurlijk ook dat hij gewoon zelf meekomt. Bij ons is het nu vooral op het KDV een ramp om weg te komen. Hij wil dan daar in de gang blijven spelen, dus ik kan proberen wat ik wil, maar meekomen doet ie gewoon niet. Scheelt wel dat hij aan het einde van zo'n dag natuurlijk ook hartstikke moe is, dus dan is luisteren/meewerken sowieso al een moeilijk punt Ik maak er dus niet teveel gedoe meer van en neem hem op de arm mee. Vandaag toevallig brullend en protesterend, maar meestal is hij (eenmaal buiten) snel wel weer OK.
Hahahahaha....ik moest hier zo om lachen! Hier gaat het net zo hoor! Naar binnen gaan, hoe geleidelijk ik het ook aanpak, is een ramp! Op een goed moment ist inderdaad gewoon ff onder de arm en binnen het verdriet/drama ff verhelpen door af te leiden/zo nu en dan iets lekkers om hem ff te sussen. Gaat allemaal over is me gegarandeerd in een ander topic
Wij hadden ook steeds de grootste drama's als we de speeltuin achter ons lieten. Meestal een enorm gekrijs, niet te geloven. Maar ben er achter dat de speeltuin 'dag' zeggen heel goed werkt. Ik bereid mijn zoontje altijd wel eventjes voor dat we weggaan (voor zover het gaat op deze leeftijd). Maar dan zeg ik ook tegen hem 'zeg maar dag tegen de speeltuin' en dan gaan we zwaaien. Werkt hier super, ook met andere dingen trouwens, speelgoed dat opgeruimd moet worden ofzo. Ach ja, en soms werkt het niet, en dan loop je dus met een gillend kind onder je arm.
hey dames dank je voor de tips! Ik ga ze meteen proberen vanaf morgen... Zit gewoon al enkele dagen in een soort van dipje en weet soms niet meer hoe ik het allemaal moet aanpakken. Komt omdat de kleinste (van het gillen en brullen) ook zo vaak ziek is en ik niet meer weet wat ik ervan moet denken. Nu weer heeft hij last van druk achter zijn trommelvliezen, wat natuurlijk niet echt bevordelijk is voor zijn driftbuien... Mss heeft hij op dat moment gewoon pijn? Toch zou ik jullie nog eens willen bedanken voor de tips! En nu ik er over nadenk: dag zwaaien werkt hier ook wel, ik moet het gewoon vaker toepassen!