De jongste wilde gister onderweg naar school weten wie de cadeautjes voor pakjesavond (wat we vanavond vierden) regelde. Op mijn vraag wat ze zelf dacht zei ze eerst Sinterklaas. Maar een seconde of dertig daarna stelde ze dezelfde vraag opnieuw en nu bozig, dat ik moest vertellen hoe het zat. Toen ik opnieuw vroeg wat ze zelf dacht zei ze ‘papa en mama’. Ze zegt ook al drie jaar dat de Sinterklaas bij ons niet de echte is en dat de Pieten geschminkt zijn en een pruik op hebben. Toch denk ik dat ze wel nog gelooft dat er ergens een ‘echte Sinterklaad’ rondloopt.
Ja, vond het inderdaad lastig, zo vlak voor pakjesavond en ook zo vlak voordat ze de klas in ging... Ik heb wel gezegd dat wij inderdaad de cadeautjes met pakjesavond regelden, heb me altijd voorgenomen om daar niet over te liegen als ze er rechtstreeks naar vroegen. Ook gezegd dat het een geheimpje is en ze het op school niet mag vertellen, omdat andere kinderen het misschien niet weten. Ze vond het volgens mij prachtig, ze glunderde in ieder geval van oor tot oor. Maar ik denk dus dat er in haar beleving wel nog een ‘echte Sinterklaas’ is ergens. Vond zo vlak van te voren in een paar minuten (ze moest immers de klas in) niet het moment dat ook te checken ed en daarna is ze er niet meer over begonnen.
De jongste van zes jaar gelooft nog en volgende zomer wordt ze zeven jaar en ga ik het vertellen. Ik ben inmiddels gewoon Sint moe moe. Kind krijgt allerlei zenuwtrekken, is alleen maar bezig met nachtjes tellen tot het zover is, heeft buikpijn en hoofdpijn van al die malligheid. Ik van haar niet nog een jaar langer voor de gek houden.
Mijn zoon is 8, zit in groep 5, hij gelooft nog, deze keer voor het eerst surprises gemaakt. Hij zegt wel dat sinterklaas nep is, maar de pieten zijn echt, met pakjesavond, wij hebben het iets eerder dan 5 december gevierd vond hij het zo spannend dat hij overgegeven heeft. Ik twijfel wanneer ik het hem ga vertellen, nu al of in januari ongeveer.