hallo meiden ik heb even een vraagje mijn man zijn oma heeft accute leukemie en ze is te zwak voor chemo dus hoogstwaarschijnlijk gaan ze dat niet doen en kan het nog enkele weken of maanden duren dat ze komt te overlijden nou heb ik een dochtertje van bijna 2.5 hoe ga ik dit allemaal straks uitleggen ze zegt nu omdat wij het gezegt hebben dat poepoe (opoe) ziek is en dat poepoe moe is en eergister kregen we dus de uitslag en zeiden we tegen noa dat oma niet komt omdat oma verdrietig is zegt ze zelf ja poepoe ziek maar ik weet dus niet hoe ik het straks moet gaan aanpakken wie heeft er tips voor mij??? en hebben jullie jullie peutertje al 1 x meegenomen naar een begrafenis of crematie??
Heel lief boekje van Michael Dudok de Wit: Vier bevertjes en een kastanje. Zeker nu met al die kastanjes die uit de bomen vallen. Verder zou ik zelf gewoon eerlijk zijn: oma is ziek, niet verdrietig. Ik zou zelf nooit iets zeggen als: slapen en niet meer wakker worden, mijn dochter zou dan niet meer durven slapen denk ik. Meer iets als oma is ziek en heel erg oud ... Maar goed, dat boekje is wel een mooi handvat. Mijn eigen oma was helemaal weg van het boek "Derk Das blijft altijd bij ons", maar misschien nog wat lastig voor de gemiddelde 2,5 jarige. M vindt m prachtig (wordt in dec 3).
Heb M gelukkig nooit mee hoeven nemen naar een begrafenis of crematie. Weet niet wat ik in zo'n geval zou doen eigenlijk. Hopelijk hoef ik daar voorlopig niet over na te denken ... (ik denk meenemen trouwens)
Ik ben er altijd voor om kinderen de waarheid te vertellen. Opoe is er niet meer. Opoe hield heel veel van jou maar mensen gaan dood als ze oud zijn. Peuters en jonge kleuters mee nemen naar een begrafenis of crematie is eigenlijk voor niemand voordelig. Het duurt veel te lang, je moet stilzitten en het zegt je allemaal helemaal niet. Resultaat is meestal dat andere mensen daar last van krijgen.
Wij zitten hier ook met zo'n soortgelijk verhaal, alleen gaat het dan om mijn zwager. Hij heeft uitgezaaide slokdarmkanker en het is ook een aflopende zaak. Alleen hij is niet oud, dus dat valt al af.. We leven nu gewoon met de situatie. Ze zien mijn zwager veranderen van een grote vent in een zieke man en groeien daarin mee. We zijn duidelijk over wat er aan de hand is, "G. is erg ziek, wees maar extra lief voor hem", maar hebben onze kinderen nog niet ingelicht over het feit dat hij binnen nu en niet al te lange tijd zal overlijden. Ik heb ook nog geen idee hoe ik dat moet gaan vertellen. Ik weet wel dat vorig jaar op Milan zijn school een leerling (uit een hogere groep) is overleden aan kanker en dat Milan zijn toenmalige kleuterjuf heel eerlijk is geweest tegenover de kleuters. Niet eromheen gedraaid, maar eerlijk verteld dat L. een hele ernstige ziekte had en dat hij daar niet meer van kon genezen en er uiteindelijk aan is overleden. Ze heeft de kindjes toen verteld dat L. een prachtige ster aan de hemel is geworden en dat ze 's avonds als het donker was, maar eens heel goed moesten gaan kijken of ze L. konden zien. Daarna heeft ze een kaarsje aangestoken voor L. en de kleuters alle vragen laten stellen die ze wilden..Ik vond dit wel een hele mooie manier en denk dat ik ook zo'n beetje in die trant zal gaan handelen. Zeker omdat Milan het al eens op deze manier heeft meegemaakt en daarom ook zal begrijpen wat ik bedoel..Alleen betreft het hier wel zijn oom en geen onbekende leerling van school en dat maakt het zo moeilijk voor mij...
ik vind het ook zo moeilijk haar overgrootopa is vorig jaar overleden maar toen was ze net een half jaar en dus snapte ze er dus niks van terwijl ze nu zegt opa van opoe als ze een foto ziet maar nu is ze dus 2.5 en snapt ze gewoon heel veel net dat ze die link legte dat oma verdrietig was om opoe ze zal vast wel dingen wat wij tegen elkaar zeggen opslaan ik wil ook gewoon eerlijk tegen haar zijn maar hoe ik het allemaal ga zeggen weet ik nog niet
Mss toch eens de boekhandel opzoeken? Er zullen vast meerdere boekjes bestaan over hoe te handelen/je kind voor te bereiden bij/op de dood van een dierbare...Na dit geschreven te hebben, ga ik binnenkort ook maar even neuzen tussen de boekjes, mss zit er wel iets heel treffends tussen....
Misschien is Lieve Oma Pluis een idee? bol.com | Lieve oma Pluis, Dick Bruna & Bruna, Dick | Nederlandse boeken We zitten hier zelf ook met zo'n situatie vanwege mijn moeder, dus ik ben ook aan het nadenken hoe we het gaan aanpakken. Ik vind het zo lastig omdat ze veel meer doorhebben dan wij denken. Ik wil in ieder geval eerlijk tegen Silvan zijn en heb ook bedacht dat oma dan maar een sterretje in de hemel gaat worden. Verder zijn we er wel over uit dat Silvan wel meegaat naar de crematie. Afhankelijk van hoe oud Romée tegen die tijd is, gaat zij ook mee. Ik heb het idee dat als ik Silvan niet mee zou nemen, oma te plotseling uit z'n leven weg is, als je begrijpt wat ik bedoel. Silvan kennende zou hij dat niet accepteren. Ook al zijn ze klein, het is wel hun oma. Bovendien neem ik wel wat mee wat ze zoet kan houden. Nou ja, ik ben gewoon ook van mening dat erbij horen te zijn, ook al zullen ze zich niet geheel gepast gedragen maar neem aan dat men dat wel begrijpt. edit: aangezien mn banner foetsie is even voor de volledigheid: Silvan is 2 jaar en 2 maanden en Romée is 7 maanden
Hm hier zelfde verhaal maar met 1 verschil.. Het is al voorbij. Anne is regelmatig mee geweest toen opa ziek was. Ze heeft de hele aftakeling van gezond naar uitgeteerd mee gemaakt. Wijzelf wisten niet zo goed hoe we uiteindelijk moesten vertellen dat hij was overleden. De volgende ochtend hadden wij dus niks gezegd. Maar Anne kwam uit. Bed met de mededeling dat ouwe opa bgrrn pijn meer had en wanneer we naar hem toegingen. Slikmomemtje voor mama dus.. Zo om 6.15 bij het ontbijt Ze is ook mee geweest naar kerk en begrafenis. Boekjes mee in de kerk maar halverwege de dienst zijn we via het zijdeurtje vertrokken. Ik had namelijk gezegd dat ze stil moest zijn als de muziek stil is. Tot ze tegen iemand midden in een emotionele voordracht "sssst! Sssst!" ging doen Begrafenis zelf ging verder prima en de condoleance kunnen ze gewoon weer rennen en vliegen. Een neefje kwam overigens na de dienst op de begraafplaats erbij. Ook een optie natuurlijk. Anne heeft ook nog in de kist gekeken en was hoogst beledigd dat ze niet mocht helpen sluiten. Later besefte ik dat peuters nog niet denken in heden/verleden. Gister is soms gister en soms vorig jaar. Dus ook ideeën als "nooit meer.." en "vroeger.. " daar staan ze niet bij stil. Misschien dat ze het daarom zo makkelijk oppakte? En qua boekjes hadden wij ook "Oma Pluis" van Dick bruna.
Ik weet niet goed hoe ik de aanloop naar de dood zal doen. Als degene overleden is zal ik wel zeggen dat hij / zij een sterretje aan de hemel is geworden en haar in het donker laten zien waar de sterretjes staan. Ik lees hier dat sommigen zouden zeggen dat diegene heel ziek is en niet meer beter kan worden. Zijn jullie niet bang dat jullie kindjes dan bang worden dat zij ook dood (weg) gaan op het moment dat ze ziek zijn? Mijn dochter heeft een chronische aandoening en is heel vaak ziek en zij hangt er heel erg aan dat de dokter haar weer beter maakt. Ik ben bang dat ze het volledige vertrouwen in de dokter kwijt raakt als ik haar zou vertellen dat de dokter iemand niet heeft beter kunnen maken en dat diegene is overleden. (en dan heb ik het niet zozeer over nu op deze leeftijd maar wat als ze bijvoorbeeld 5 jaar oud is?)
Tesske: mja hier was het nou eenmaal zo. En na de galproblemen van de andere opa is ze erg fanatiek op het gebied dat je met buikpijn naar de dokter moet. Daarentegen als ze bijv. valt moet je er een glaasje water op doen en dan is het weer beter. Zo speelt ze bijv. ook altijd doktertje in de douche.. Dan heb je een zere voet en komt dokter Anne met een bekertje water en is het weer over. Kan me voorstellen dat dat voor jouw kindje toch anders is als ze zo vaak ziek is. Dan heeft ze daar toch zwaardere associaties bij denk ik. Anne kan zich denk ik niet eens herinneren wanneer ze voor het laatst echt ziek was.. Toevallig laatst de rest diazepam weggegooit omdat het ruimschoots over datum was Maar wellicht kun je dan wel zeggen dat dat zo is als je oud bent. Zou daar dan denk ik ook voorzichtiger in zijn.. Je weet maar nooit hè Eenmaal iets in zo'n koppie...