Hallo allemaal, M'n gynaecoloog zei dat er geen wachtlijst is voor IVF, dat ik geen extra onderzoeken meer hoef, maar dat er wel een maand pauze zit tussen de laatste IUI en de start van de IVF. Ik krijg IUI in m'n natuurlijke cyclus, dus geen hormonen. Ik vroeg me af of er een medische reden is om een maand pauze in te lassen of dat dat vooral met de logistiek in het ziekenhuis te maken heeft. Weet iemand dat? Weer een maand voor niks wachten na al zo lang op en wachtlijst gestaan te hebben en afgelopen zomer vanwege de vakantie al een maand verplicht overgeslagen te hebben zie ik zo tegenop. Groetjes, C.
Wij moesten een maand wachten vanwege prikinstructie, cyclus goed timen en de verplichte voorlichtingsavond. Ook moest ik een maand aan de pil om mijn eierstokken tot rust te brengen om een grotere opbrengst en kwaliteit eitjes te krijgen.
Misschien omdat je eerst de pil moet gaan gebruiken? Bij sommige protocollen werkt dat zo. Of mss omdat je precies rond kerstperiode zit en ze daarom minder nieuwe behandelingen opstarten? Ik weet het ook niet, hoop gewoon dat het voor jou niet nodig gaat zijn!
Maar als je een maand aan de pil moet ben je toch eigenlijk al gestart? Ik kreeg de indruk dat het echt gaat om een maand niks. Maar dat doen ze dus niet overal? @momim : ik hoop het ook niet, maar ik geloof er niet meer echt in na 4 mislukte IUI's. Ben nog geen minuut zwanger geweest, dus geloof eigenlijk niet zo dat dat de 5e of 6e poging ineens wel gaat gebeuren. @Fennec: wat is precies je cyclus goed timen? Die snap ik niet helemaal als je toch aan de pil moet...
Je kunt niet op ieder moment in je cyclus met de pil starten. Dus daarin moet je ook timen, dat bedoelde ik . Maar voordat ik met de pil mocht beginnen moesten we dus de prikinstructie en de voorlichtingsavond hebben gehad, dan de goeie timing voor de pil... dan was je een maand verder.
Ja daar moet je natuurlijk op de eerste dag van je menstruatie mee starten. Ik heb de laatste ronde ovitrelle gehad, dus toen ook prikinstructie gehad. Was niet heel anders dan de insuline die ik bij cliënten heb geprikt, alleen even raar bij mezelf. Maar als ik jullie zo hoor ga ik proberen een afspraak met de gyn in te plannen in de laatste wachtweek van IUI 6, zodat ik dan wel meteen als ik ongesteld word met de pil kan starten. Dat wordt ook nog wat, ik reageer echt slecht op de pil. Iets met huilbuien en eetbuien. Dacht dat hoef ik nooit meer, maar helaas...
Is IUI 4 ook mislukt dan? Wat balen!! Maar kan natuurlijk ook best goed komende 2 cyclussen wel nog raak zijn, dus probeer moed te houden! Pil is niet standaard, ik heb m noot gehad, maar ik hoor/lees wel dat die vaak wordt gegeven, dus wie weet heb jij hem ook niet nodig
Ik ben nog niet ongesteld, maar voel aan alles dat het gaat komen. Denk dinsdag. Temperatuur is aan het dalen (12 dpo) en de pms pijn in m'n borsten zakt ineens sinds gisteravond heel snel. Dat is altijd slecht nieuws gebleken, dus ik heb eigenlijk weinig hoop meer. Thanx, dat ga ik in ieder geval overleggen. En als het niet hoeft echt veel liever niet!
Ik had ook een maand ertussen, nahja uiteindelijk bijna 3 maanden er tussen want had een eileiderontsteking, maar het is dus een normaal iets en ik moest ook aan de pil als ik begon met.menstrueren ik wens je in elk geval veel.succes!
Als je een eileiderontsteking hebt snap ik dat er een medische reden is om te wachten, maar die tussenmaand lijkt me gewoon meer samen te hangen met afspraken in het ziekenhuis en dat vind ik dan wel weer heel zonde van m'n tijd. En nog meer wachten. Dat valt me al zo zwaar na bijna een jaar op de wachtlijst te hebben gestaan en voor m'n gevoel al zoveel kostbare vruchtbare tijd te hebben verloren.
Hier ook maand moeten wachten. Voor een antrale follikel meting, adhv wat die laat zien word de dosis hormonen bepaald. Dat moet in natuurlijke cyclus dag 3. Dit is icm de uitgangsecho, om te kijken of je geen cyste in de eierstokken hebt en of je baarmoeder mooi schoon is. Dan mag je starten met de pil en start het echte traject. Die mnd wachten heeft dus echt wel een reden. Ze willen de condities zo gunstig mogelijk hebben voor de meeste kans op een succesvolle poging.
Ik snap je, ik heb anderhalf jaar op de wachtlijst gestaan eer wij konden beginnen aan onze kinderwens, had ik die eileiderontsteking niet gehad na de 7e iui, was t alsnog een maand wachten, ziekenhuis waar ik loop ziet t stimuleren pas echt als begin van ivf, terwijl ik dan al 3 weken de pil geslikt had, en al decapeptyl spoot.. blijf t wel raar vinden dat t per ziekenhuis zo verschilt allemaal.. Ik hoop dat je gauw mag starten meis Ik weet wel dat ivf echt perfect getimed moet worden (de punctie en terugplaatsing dan) en na een verse terugplaatsing heb je ook weer een maand verplichte rust (althans in t ziekenhuis waar ik loop). En ik begrijp dat mijn wachttijd uiteindelijk een medisch ding was, maar dat was 1 maand medisch en 2 maanden verplicht rust.. dus dan valt een maandje wachten ook wel weer mee ( En ik kan t weten hoe t voelt om te MOETEN wachten, wij waren al bezig met uitzoeken wat onze mogelijkheden waren voor een kindje samen vanaf 2014 en pas in november 2017 gestart, dus ik weet er alles vanaf... en er zullen vast meerdere zijn die weten hoe rot het is om nog een maand te moeten uitzingen.. Ik vond t zelf echt een hell ook, had zelf ook t liefst door gewilt, sterkte meis! Het duurt allemaal gewoon vreselijk lang..
Ja, het is gewoon allemaal heel verdrietig dat gewacht. En voelt zo zinloos. Terwijl alles in je zo hard schreeuwt van verlangen naar een kindje. Ja, ik denk dat iedereen die deze weg gaat al een lange weg is gegaan. In mijn geval het loslaten van het plaatje om het met partner te doen. Ook iets waar ik nog bijna dagelijks verdriet van heb, nog los van het verdriet en de teleurstelling die bij dit traject en elke mislukte poging horen. En dan krijg je dit er ook nog eens bovenop voor m'n gevoel. Als er echt medisch iets aanwijsbaars is blijft het klote om te moeten wachten, maar kan ik snappen waarom, b.v. na zo'n kunstmatige cyclus van punctie en verse terugplaatsing kan ik me voorstellen dat het beter is je lichaam een maand tot rust te laten komen. Anders blijf ik het echt verspilde tijd vinden. Tegen de tijd dat ik met IVF kan starten ben ik 39, dus tijd is voor m'n gevoel juist hetgeen dat ik niet heb. En ik wil er heel graag 2, maar dat voelt soms verder weg dan ooit. Ik hoop ook echt voor jou dat je snel je baby in je armen mag houden!