Wat zijn de meest vervelende eigenschappen van jullie peuters? Bij mij op 1: in je gezicht schoppen met haar blote voeten (tijdens tandenpoetsen of in bed leggen b.v.) Op 2: Ze maakt haar hand nat met spuug om daar allerlei voorwerpen mee in te smeren 3: Voorgelezen willen worden, maar ze gaat er gewoon doorheen praten (zelf 't verhaaltje ook vertellen), zodat elke pagina een half uur duurt. En eisen dat ik bepaalde liedjes zing als ze een woord herkent dat ook in zo'n liedje voorkomt.
Zijn pruillipje! Dan wil je altijd van die neeeeeeen een jaaaaa maken want hij kijkt dan zo zielig! En met het pruillipje zegt hij ook heel zachtjes owww owww ma ma maar,.... Pfffttttt En zijn gehang met zijn ribbenkast. Als we samen tv kijken wil hij tussen onze benen klauteren en klimmen, onze benen zijn dan een brug volgens hen. Tja moeilijk uit te leggen maar dan leunt hij vaak met zijn ribben op ons scheenbeen of bovenbeen. Vind dat zo vies aanvoelen vriend heeft een blauwe plek op zijn been van zoontje zijn gehang haha moeilijk uit te leggen
Bij alles wat ik vraag (welk liedje ze wil horen, wat ze op haar brood wil, etc.): "Jij moet kiezen!" En dan kies ik iets en dan is het NOOIT goed ;x
Als je vraagt hoe zijn dag is geweest of wat heb je daar gedaan "dat weeettt ik nieettttt" als antwoord terug krijgen
Verstoppertje spelen. Maar dan ook echt de héle dag Door. Als ik naar de wc ga en terug ben is ze weer verstopt, als ik even gauw naar boven loop of de schuur en ik kom terug is ze weer verstopt. Laatst was het zo erg dat we visite hadden en ze was met haar neef aan t spelen. Komt die binnen, "ik kan estelle niet vinden". Nou ik in paniek want wie weet is ze weggelopen? Hele huis afgezocht en geroepen.. nergens te vinden. Niet in de tuin, niet in de schuur en het hek zat op slot dus ze móest ergens zijn. Met 4 man haar zoeken. Roepen, schreeuwen en geen gehoor natuurlijk... kruipt ze ineens achter een Schot weg in de schuur die tegen de muur stond. Oh ik barstte echt in tranen uit was echt bang dat ze echt weg was en zij maar boos en verdrietig want ze snapte niks van onze ophef. Ze was namelijk gewoon "even verstopt" pff En verder dat ze nooit nieuw eten wil proeven en dus eigenlijk altijd slecht eet "s avonds. En dat ze geen snoep lust... Kan haar nooit eens blij maken en met kdv traktaties heeft iedereen iets lekkers behalve zij, want ze lust het niet en ze wil geen nieuwe dingen proeven.
Haha, fijn om te lezen Dat verstoppertje spelen daar zou ik echt boos over zijn zeg.... Bedenk er net nog een: Dl doet altijd moeilijk met eten: broodkorstjes, harde stukjes bweeeh viesss. Of auwauw tandjespijn. Maar ze eet vervolgens wel 'noooolaaahh' (granola. Bijzonder taaie ontbijtgranen/zaden waar ikzelf flink op moet kauwen).
Ik heb niet zo veel ergenissen hihi of ik pas mij meer aan en vind daar ook bepaalde "lol" in) ik denk veel ook maar fase ergenissen paar dagen/weken en is iets nieuws Meeste denk ik wat mij ergert meeste tijd is zelfstandigheid. Zelf willen klimmen 2 hoog, zelf veters doen, zelf zelf zelf ) Ik moet zeggen dat ze nu in periode zit van nieuwe dingen en veel humor ze maakt praatgraapjes en met lichaamstaal, net kleine actrice waardoor ergenissen al niet meer belaagrijk Wat paar dageb ze doet is: mijn buik aanraken zeggen: oo, baby daar? (Ben net gekregen)-nee, baby is niet daar maar in box-ooo, baby dus weggevlogen?(ooievaarsverhaal - ja-oooo.. Mama!!! Dik buik!!! Haha!! (Hier komt duivels lach Dat doet ze dus al week lang of zo pas en onpas buiten etc. Erg grappig denkt ze En denk ik vaak erger ik mij aan volgorde en bepaalde dingen hoe ze wil hebben: bijvoorbeeld haar kruikje beertje opwarmen voor slapen maar dan wil ze ook zelf het leggen in magnetron (bepaalde kant moet hoofd-benen) en op opstapje kijken en haar andere knuffel moet tijdens dat onder opstapje. Dus ecgt bepaalde ritueel en als je iets overslaat of verkeert dan is drama. Dat ergert mij vaak haha) Uzz: dat met voeten in gezicht schoppen tijdens tandenpoetsen herken ik heeeeel goed) ik ben blij dat ze tenminste zo wil poetsen dus is geen ergenis maar een "bijkomende schade"
Het enige wat ik momenteel lichtelijk irritant vindt is dat als hij iets in zijn hoofd heeft het ook NU moet gebeuren.. Meteen.
Ach het meeste hoort er gewoon bij, zou niet goed zijn als ze het niet deden... Ik erger me alleen als ik vraag of ze stil/zachtjes wil doen voor haar broertje en ze dan steevast heel veel herrie maakt maar ja, ze is net 2, kan het eigenlijk ook niet verwachten, maar ergerlijk is het wel.
Het antwoord op ál mijn vragen en opmerkingen: WA? Na negeren maakt hij er snel 'wat zeg je' van, maar het is grotendeels gewoonte. Daarmee haalt hij echt het bloed onder mijn nagels vandaan .
Ooh duivels lachen hier ook! Ik heb haar net in bed gelegd zonder verhaaltje. Ze weet dat ze stout was, gaf geen piep en ging gewoon slapen. Dat is dan weer positief (Maar blijft ergerlijk).
Gillen, dat echte meisjes gillen. Als ze aan het spelen is als ze lol heeft met haar nichtje (ook 3). Het is wel makkelijk in ballorig
Honderd duizend keer hetzelfde verhaal aanhoren, al weken lang, hahahaha. En dan ook maar weer mee kletsen, alsof je een casettebandje hebt ingeslikt die je alsmaar opnieuw afspeelt omdat je steeds zelfde vragen stelt of antwoorden geeft. Alles zelf willen doen, en als je dan helpt zowat in elkaar geslagen word. Of als ze het dan zelf mag doen het opeens toch niet wil, jij het vervolgens doet en dan dramatisch op de vloer gaat liggen janken.... Voor je gevoel voor lul gezet worden door je eigen kind als je met andere mensen bent; normaal luistert je peuter, en met publiek erbij word het opeens een draak. Moet je je ook nog inhouden met kwaad worden, want ojee, wat zal het publiek er wel niet van vinden...
Nou wel een aantal dingen hoor - Altijd een sirene na doen op volume tien op het moment dat ik net aan de telefoon ben of eventjes stilte zou willen - Troep maken wanneer ik net heb opgeruimd - Zichzelf op de grond laten vallen wanneer hij zijn zin niet krijgt - Dingen van de tafel op de grond gooien; omdat hij weet dat ik daar een hekel aan heb - Een vinger in zijn mond stoppen en dan de tablet bedienen, gets - Nooit opschieten wanneer we te laat zijn - Vaak perse op de loopfiets ofzo naar de supermarkt willen om op de terugweg volledig dwars te gaan liggen zodat ik hem én de loopfiets mee moet sjouwen (en de boodschappen dan) - Altijd wanneer ik indruk op iets/iemand of wat dan ook zou willen maken, doet hij iets waarbij ik een shitmoeder lijk. Met dat laatste als voorbeeld; ik was eergisteren in de supermarkt en we waren nog niet twee seconden binnen of hij liet zich zonder reden midden in het groentepad op de grond vallen en wilde niet meer staan/lopen. Hij bleef liggen. Ik voel de druk alweer een beetje van buitenaf. Komt er een moeder voorbij van een jaar of 65 ofzo - duidelijk al oud - zegt ze: laat maar liggen, gewoon doorlopen. Heeft bij mij ook altijd geholpen. Dus ik zeg: nou, ik betwijfel het, deze meneer is erg koppig. "Probeer het maar". Dus ik zeg 'dan loopt mama door, dag daggggg' en loop door, die vrouw net zo. Ik sta een pad verder van achter een hoekje naar hem te kijken, terwijl hij heeft gemerkt dat ik doorgelopen ben en begint ineens hartverscheurend te huilen. Komt moeder #2: aaach, kindje, ben je je moeder kwijt? Waarbij hij zijn gezicht begraaft in zijn handen en geen antwoord geeft. Komt moeder #3 voorbij en zegt tegen haar vriendin/buurvrouw/partner/whatever: "Wat een snertkind zeg, die moeder spoort ook niet." WHAT DO YOU PEOPLE WANT FROM ME?! Ik weet het ook niet :x Eindconclusie: ik heb hem als een zak aardappels over mijn schouder gegooid en ben naar de kassa gelopen. MAN MAN MAN MAN, wat haat ik die dwarse buien!
Oh, en vreemde mannen papa noemen. Hij vind het leuk omdat het gênant is, volgens mij. Hij weet verdraaid goed wie zijn papa is (en dat papa op zijn werk zit - centjes verdienen; aldus mijn standaard antwoord 568x per dag) maar elke vreemde man die hij tegenkomt noemt hij steevast papa. Echt, wat irritant. Je ziet die mannen nog net niet wegvluchten of de 100 meter sprint doen. Het lijkt net alsof hij geen vader heeft ofzo Zijn papa en ik zijn stikgek op elkaar en nog meer op hem en ons aanstaande tweede kind. Maar ondertussen zien mensen mij met dit soort acties voor alleenstaande moeder aan.
Wel heel lief hoor, maar ze wil me met ALLES helpen. Sta ik in de keuken wil ze ALLES zien, dan pakt ze en krukje en gaat vervolgens gruwelijk in de weg staan ermee. Kan dan geen lades opentrekken etc omdat zij er op haar krukje tegenaan staat. Haal ik haar dan wel dan is het brullen geblazen. En ze zit momenteel in een behoorlijke Mamafase, ze trekt heel erg naar me toe. Ook heel fijn hoor, er wordt heel wat afgeknuffeld en gekroeld. Maar het naar bed gaan ritueeltje mag mijn man niet meer doen, dan is het echt vreselijk huilen geblazen en roept ze alleen maar dat mama moet voorlezen, papa mag haar niet naar bed brengen. Lekker als je al de hele dag ermee zit, haar middagdut wil ze nl al een kleine week niet meer doen. Het vreet dus energie haha. Het is wel heel lief allemaal natuurlijk, maar ik zie nu wel erg tegen donderdag op. Dan gaat ze voor het eerst naar de psz en ze roept nu al dat ik dan niet weg mag gaan.
Oh dat ja hahaha zooooo herkenbaar. Mijn zoontje doet dat precies zo 😂😂😂 staat dan mega in de weg ja.