Mijn dochter is 2 en op haar schooltje hebben alle meisjes oorbelletjes, alleen zij niet. (Het is hier ook veel gebruikelijker dan in NL) Schijnbaar wordt daar op de een of andere manier toch wel aandacht aan besteed op school want ze heeft het er steeds over. 'Meisje1 mooie oren, meisje2 mooie oren, Giulia ook mooie oren?'. Of ze wijst naar mijn oorbellen 'mama mooi, Giulia ook?'. Van de week was er een kindje jarig, nieuwe oorbelletjes en dat werd uitgebreid geprezen en bewonderd door de juffen en andere kindjes. Ik heb altijd gezegd dat ze oorbellen mag als ze er zelf om gaat vragen, maar dit vind ik dan wel weer (te) jong. Ik hou er zelf niet zo van bij kleine kindjes. Maar dat koppie van d'r als ze het er over heeft, maakt dat ik ga twijfelen. Ze kan natuurlijk helemaal niet inschatten dat het pijn doet en begrijpt dat ook niet. Vind het zó lastig, eigenlijk wil ik het niet, maar ze is er zo mee bezig... Wat zouden jullie doen? (Hoop dat er geen golf van kritiek komt, weet hoe de meeste moeders tegenover oorbellen staan)
Als jij het (nog) niet wil, zou ik het niet doen. Het is een beetje een cultureel dingetje, heb ik ook wel het idee. Ik sta er dus niet direct afwijzend tegenover. Persoonlijk vind ik het onnodig en zou ik het dus niet doen. Maar ik vind het ook geen mishandeling ofzo als je het wel doet. Maar je moet er wel zelf achterstaan en het ook mooi vinden.
Haha, ik zeg dat ook; als ze er zelf om vraagt dan krijgt ze oorbellen. (Maar dan heb ik wel 4/5/6 jaar in mijn hoofd ) Tja, als ze het heel graag zelf wil en ze vindt ze zooooo mooi! dan zou ik wel overstag gaan denk ik. (Maar dan is mijn man nog tegen)
Als jij het niet ziet zitten, niet doen. Ik zelf zou het wel doen denk ik. Die 2 of 3 jaar maken in mijn ogen geen verschil - de pijn valt toch niet in te schatten, ook niet als ze 5 of 6 zijn. Mijn oudste was 5 de jongste was 3,5 . De jongste zit nu al wel een aantal maanden met 1 gaatje en 1 oorbel - omdat ze de andere helaas 3 x verloren is en de 3e keer kwamen we er te laat achter en was het gaatje écht dicht. Nu is het dus afwachten tot ze weer wil. Ondanks dat zou ik de keuze zo nog een keer maken. Als ze 5 of 6 was geweest, had deze situatie exact hetzelfde kunnen zijn. De jongste is wat meer een druktesmaker waardoor de kans op verliezen altijd wat groter is dan bij de oudste .
Vanuit mijn persoonlijke visie zeg ik niet doen. Maar dat komt omdat ik het niks vind. Als jij het zelf echt te jong vindt niet doen. En gelijk een goede reden om je dochter proberen te leren dat je ook mooi bent zonder sieraden en opsmuk
Misschien haar eerst "afschrikken" met 't feit dat de gaatjes laten schieten toch echt pijn doet? En anders zou ik haar een leeftijd / moment voorspiegelen wanneer ze het krijgt. Bijvoorbeeld met haar 3de of 4de verjaardag. En elke keer als ze erachter vraagt zeggen "op dat moment krijg je ze". Heeft ze iets om naar uit te kijken. Als ik gok zit je in Spanje of Italië en daar krijgen vele meisjes de gaatjes - helaas voor jou - al tijdens 't eerste half jaar.
Om oorbellen kan je naar mijn idee vragen wanneer je begrijpt wat je feitelijk wil..een jaar of 12 dus. En dat anderen iets hebben, willen, krijgen is voor mij nog nooit ern reden geweest om iets te doen of te kopen..
Mijn dochter vroeg er ook om toen ze twee was, hoewel ik er ook niet gek op ben op die leeftijd heb ik het toch gedaan. Bij de eerste oor schrok ze zich te pletter maar wilde evengoed de tweede, wat een blij meisje hadden wij elke winkel waar we kwamen liep ze haar oorbellen te showen en ze is er nog steeds blij mee dus je bedenk wat je zelf wil en kijk naar je dochter.
tja ik heb zoiets: zolang je kunt zeggen: afblijven en ze er ook naar luisteren en niet bij een gekke juwelier die met potjes sterilon aankomt laat schieten brrrr.... en dan nog die zegt dat je moet draaien :S niet doen dus
Maar wat is dan wel een reden om iets te kopen? Als je kind het mooi vindt? Of als jij het mooi vindt? Of omdat het nodig is? Ik wilde vroeger schoenen met lampjes. Iedereen had ze, en dús vond ik ze mooi. En mijn moeder had inderdaad kunnen zeggen dat gewone schoenen ook voldeden, of dat het feit dat al mijn vriendinnetjes ze hadden geen reden was om ze te kopen. Gelukkig deed ze dat niet, en ik was de koning te rijk met mijn schoenen. Oorbellen zijn anders dan schoenen, en dochter is nog erg jong, maar soms kun je ook gewoon iets doen omdat je kind het leuk of mooi vindt, of er blij van wordt. Of dat nou is uit eigen beweging, of omdat ze dat gezien heeft van vriendinnetjes. Er hoeft niet altijd een reden voor te zijn.
Mijn dochter van 2,5 wil ook heel graag oorbellen. Niet omdat andere kindjes het hebben, maar omdat oma ze heeft of ik. Ze vind het heel mooi. Maar ik vind het nog te jong. Ze begrijpt nog niet dat het pijn doet en ze duimt waarbij ze friemelt aan haar oor. (Ook nuet heel prettig als je net oorbellen hebt ) dus hebben wij afgesproken, als jij vier jaar bent mag jij oorbellen. Nu heeft ze er al een poosje niet om gevraagd. Soms ineens vraagt ze het en zegt ze zelf als ze vier jaar is dat ze oorbellen mag.
Onze oudste wilde op die leeftijd ook gaatjes. Ik heb altijd gezegd dat ze, als ze het nog zou willen, voor haar vierde verjaardag gaatjes zou krijgen. Inmiddels vindt ze gaatjes laten schieten eng, en heeft ze nog steeds geen oorbellen. Hier zijn glimmende plaksteentjes wel een succes.
Mijn dochter wilde ook heeeeeel erg graag oorbellen, wij dragen ze allemaal vrij fanatiek, en tsja dat wilde zij ook. Natuurlijk eerst gezegd dat ze moest wachten tot ze iets groter was, vorig jaar was ze 3 en natuurlijk ging het nog steeds over die oorbellen. Gezegd dat ze ze mag op haar vierde verjaardag, zou ze dan krijgen van haar tante. Haar verjaardag kwam eraan, en toen heb ik uitgelegd dat gaatjes schieten (oorbellen laten zetten) wel echt heel erg veel pijn doet, en dat we niet halverwege kunnen stoppen. Heel veel pijn? Ja heel erg veel pijn. Ze heeft eieren voor haar geld gekozen, en loopt nu met 4 en een half zonder oorbellen. Ze knutselt wel oorbellen in elkaar, touwtje om haar oren waar dan kraaltjes aan hangen enzo. Ik ben geen fan van vroege oorbellen, ik weet dat ik 7 was, en toen ze geschoten waren heb ik in elk winkelraam naar mijn prachtige oorbellen gekeken, de pijn was vergeten. Mijn moeder had mij gewaarschuwd voor de pijn toentertijd en ik wilde het toch, denk dan ook dat als zij zo ver is dat ze weet dat het pijn gaat doen en zij heeft daar vrede mee, ik haar oorbelletjes ga geven.
Als mijn kind het alleen maar wil omdat ze het bij een ander heeft gezien of "iedereen" heeft het...nee..dan niet. Vind hij of zij iets echt mooi dan kan het wel. Ik wil aangeven dat peer pressure een heel slechte reden is om iets te doen of te kopen en zeker iets definitiefs als oorbellen.
dan haal je de wond open. het is niet lichaams eigen materiaal dus het kan nooit vastgroeien. dus erg slecht voor de genezing
volgens mij geven ze overal nog steeds aan dat je moet draaien... en als je dat een tijdje niet doet (hier werd het nog weleens vergeten) zat hij best al vast- net zoals een gaasje op een wondje ook vast gaat zitten, door het wondvocht wat opdroogt en waar het aan vast gaat zitten.